ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾਟਕ

ਯੂਨਾਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਵੀ ਡਰਾਮਾ ਧਾਰਮਿਕ ਕਰਮਕਾਂਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅੰਕੁਰਿਤ ਹੋਇਆ। ਮਧਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਗਿਰਜੇ (ਧਰਮ) ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਲਾਤੀਨੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਦਰੀਆਂ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਵੀ ਇਸ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਭਾਸ਼ਾ ਤੋੰ ਅਨਭਿੱਜ ਸਧਾਰਨ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਈਬਲ ਅਤੇ ਈਸਾਦੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਕਥਾਵਾਂ ਉਪਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਭਿਨੇ ਦੀ ਵੀ ਵਰਤੋ ਕਰ ਕੇ ਸਮਝਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹੂਲਤ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਵੱਡੇ ਦਿਨ ਅਤੇ ਈਸਟਰ ਦੇ ਪੁਰਬਾਂ ਉੱਤੇ ਅਜਿਹੀਆਂ ਅਦਾਕਾਰੀਆਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਹੱਤਵ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਧਰਮਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੋਰੰਜਨ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਅਭਿਨੇਮੂਕ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਲੇਕਿਨ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲਾਤੀਨੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਡਾਇਲਾਗਾਂ ਦੇ ਵੀ ਪ੍ਰਮਾਣ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਲੋਕਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਵੀ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਾਣ ਲਗਾ। ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ 1350 ਵਿੱਚ ਰਾਜਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਮਨਜੂਰ ਹੋਈ। ਇਸ ਲਈ ਅੱਗੇ ਚਲਕੇ ਕੇਵਲ ਲੋਕ-ਭਾਸ਼ਾ ਹੀ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਲੱਗੀ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋੰ ਹੀ ਡਰਾਮੇ ਦਾ ਸੰਬੰਧ ਜਨਜੀਵਨ ਨਾਲ ਸੀ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਬੀਤਣ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਗਹਿਰਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਅਭਿਨੇ ਗਿਰਜਾਘਰਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ, ਪਾਦਰੀ ਅਤੇ ਗਾਇਕ ਹੀ ਭਾਗ ਲਈ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਡਰਾਮੇ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕੁੱਝ ਖੁੱਲੀ ਹਵਾ ਮਿਲੇ। ਪਰਿਸਥਿਤੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।

ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾਟਕ