ਜਲਵਾਯੂ ਵਿਗਿਆਨ

ਸਧਾਰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਸਥਾਨ ਦੇ ਜਲਵਾਯੂ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਹਾਲਤਾਂ ਦੀ ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਜਲਵਾਯੂ ਵਿਗਿਆਨ ਆਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਤਿਹਾਸ

ਚੀਨੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਸ਼ੈਨ ਕੁਓ (1031-1095) ਨੇ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਯੈਂਜ਼ੂ (ਆਧੁਨਿਕ ਯਾਨਨ, ਸ਼ੇਕਸਕੀ ਪ੍ਰਾਂਤ) ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਭੂਮੀਗਤ ਪਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਭਾਂਡੇ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੌਸਮ ਦੀ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਅਣਉਚਿਤ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਸੁੱਕੀ-ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਰਲੀ ਵਾਯੂਮੈਂਫਟ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਐਡਮੰਡ ਹੈਲੀ, ਜਿਸ ਨੇ 1686 ਵਿੱਚ ਦੱਖਣੀ ਗੋਲਾਖਾਨੇ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸਫ਼ਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਪਾਰਕ ਹਵਾ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਫਰੈਂਕਲਿਨ (1706-1790) ਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਯੂਰਪ ਨੂੰ ਭੇਜੇ ਜਾਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਗੈਸਟ ਸਟ੍ਰੀਮ ਦੇ ਕੋਰਸ ਦੀ ਮੈਪਿੰਗ ਕੀਤੀ। ਫਰਾਂਸਿਸ ਗਾਲਟਨ (1822-19 11) ਨੇ ਐਂਟੀਕਸੀਲੋਨ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ। ਹੇਲਮੋਟ ਲੈਂਡਬਰਗ (1906-19 85) ਨੇ ਕਲਾਈਮੈਂਟੋ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਅੰਕੜਾ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਸਦਾ ਵਿਕਾਸ ਇੱਕ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਯੂਨਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਜਲਵਾਯੂ ਦਾ ਰਸਮੀ ਅਧਿਐਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ; ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਯੂਨਾਨੀ ਸ਼ਬਦ ਕਲਿਮਾ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਢਲਾਨ," ਢਲਾਨ ਜਾਂ ਧਰਤੀ ਦੇ ਧੁਰੇ ਦੇ ਝੁਕਾਅ ਦਾ ਹਵਾਲਾ। ਪਹਿਲਾ ਵੱਖਰਾ ਵਾਤਾਵਰਨ ਸੰਧੀਆਂ ਹਿਪੋਕ੍ਰੇਕਟਸ ਦੇ ਰਚਨਾਵਾਂ ਸਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ 400 ਬੀਸੀ.ਈ. ਵਿੱਚ ਏਅਰਸ, ਵਾਟਰ ਅਤੇ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ।