ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ
ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ, ਲੋਕ ਸਭਾ | |
|---|---|
.jpg) | |
| ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 10 ਅਗਸਤ 2019 – 17 October 2022 | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 14 ਮਾਰਚ 1998 – 16 ਦਸੰਬਰ 2017 | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਸੀਤਾਰਾਮ ਕੇਸਰੀ |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ |
| ਸੰਯੁਕਤ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਗਠਜੋੜ ਦੀ ਚੇਅਰ | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਸੰਭਾਲਿਆ 16 ਮਈ 2004 | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਦਫਤਰ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਲਾਹਕਾਰ ਪਰਿਸ਼ਦ ਦੀ ਚੇਅਰ | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 29 ਮਾਰਚ 2010 – 25 ਮਈ 2014 | |
| ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ | ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਦਫਤਰ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਸਥਿਤੀ ਖ਼ਤਮ ਕੀਤੀ ਗਈ |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 4 ਜੂਨ 2004 – 23 ਮਾਰਚ 2006 | |
| ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ | ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਦਫਤਰ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਸਥਿਤੀ ਖ਼ਤਮ ਕੀਤੀ ਗਈ |
| ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੇ ਨੇਤਾ (ਭਾਰਤ) | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 19 ਮਾਰਚ 1998 – 22 ਮਈ 2004 | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਸ਼ਰਦ ਪਵਾਰ |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਡਵਾਨੀ |
| ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ, ਲੋਕ ਸਭਾ | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਸੰਭਾਲਿਆ 2004 | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਸਤੀਸ਼ ਸ਼ਰਮਾ |
| ਹਲਕਾ | ਰਾਏਬਰੇਲੀ |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 10 ਅਕਤੂਬਰ 1999 – 17 ਮਈ 2004 | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | ਸੰਜੇ ਸਿੰਘ |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ |
| ਹਲਕਾ | ਅਮੇਠੀ |
| ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ | |
| ਜਨਮ | ਸੋਨੀਆ ਮਾਇਨੋ 9 ਦਸੰਬਰ 1946 ਲੁਸਿਆਨਾ, ਵੈਨੇਤੋ, ਇਟਲੀ |
| ਨਾਗਰਿਕਤਾ | ਇਟਲੀ(1946–1983) ਭਾਰਤ (1983–ਹੁਣ ਤੱਕ) |
| ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ | ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | |
| ਸੰਬੰਧ | ਦੇਖੋ ਨਹਿਰੂ-ਗਾਂਧੀ ਪਰਿਵਾਰ |
| ਬੱਚੇ | |
| ਰਿਹਾਇਸ਼ | 10 ਜਨਪਥ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਬੈੱਲ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨਲ ਟਰੱਸਟ |
ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ (ਜਨਮ: 9 ਦਸੰਬਰ, 1946[1] ਜਨਮ ਨਾਮ: Antonia Edvige Albina Maino (ਇਤਾਲਵੀ)[2][3][4]) ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ-ਭਾਰਤੀ ਨੇਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹੈ।[5] ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ੧੪ਵੀ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਬਲਕੀ ਯੁਨਾਇਟੇਡ ਪਰੋਗਰੇਸਿਵ ਅਲਾਇੰਸ ਦੀ ਵੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹੈ। ਉਹ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਵਿਧਵਾ ਹੈ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪੂਰਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਸੋਨੀਆ ਮੈਨਾਂ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਟੁਰਿਨ, ਇਟਲੀ ਵੱਲ ੮ ਕਿ.ਮੀ. ਦੇ ਅੰਤਰ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤਓਰਬਸਾਨੋ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਉਦੋਂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਰਾਜੀਵ ਕੈੰਬਰਿਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਣ ਗਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਆਹ ੧੯੬੮ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ।
ਇਟਲੀ ਦੇ ਵਿਸੇਂਜ਼ਾ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਨਮੇ ਗਾਂਧੀ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਇੱਕ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸਥਾਨਕ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੁੱਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ ਲਈ ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਚਲੀ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1968 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਉਹ ਭਾਰਤ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸੱਸ - ਭਾਰਤ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਸਥਿਤ ਰਿਹਾਇਸ਼ 'ਤੇ, ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਹਾਲਾਂਕਿ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਜਨਤਕ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੀ।
ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 1997 ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਵੱਲੋਂ ਬਹੁਤ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਗਈ। ਅਗਲੇ ਸਾਲ, ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਰਟੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਿਤੇਂਦਰ ਪ੍ਰਸਾਦਾ ਉੱਤੇ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਗਠਜੋੜ (ਯੂ.ਪੀ.ਏ.), ਜੋ ਕਿ 2009 ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗਾਂਧੀ ਨੇ 2004 ਦੀ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ; ਉਸਨੇ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਗਠਜੋੜ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਲਾਹਕਾਰ ਕੌਂਸਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ।
ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਸੂਚਨਾ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ, ਖੁਰਾਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਬਿੱਲ, ਅਤੇ ਮਨਰੇਗਾ ਵਰਗੀਆਂ ਅਧਿਕਾਰ-ਅਧਾਰਤ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਭਲਾਈ ਸਕੀਮਾਂ ਦੇ ਗਠਨ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ ਸਲਾਹਕਾਰ ਕੌਂਸਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕੀਤੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬੋਫੋਰਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ। ਸਕੈਂਡਲ ਅਤੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹੈਰਾਲਡ ਕੇਸ। ਉਸ ਦਾ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਜਨਮ ਵੀ ਬਹੁਤ ਬਹਿਸ ਅਤੇ ਵਿਵਾਦ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਦਸੰਬਰ 2017 ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਅਗਸਤ 2019 ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਜਨਤਕ ਅਹੁਦਾ ਨਹੀਂ ਸੰਭਾਲਿਆ, ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਦੁਨੀਆ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਸੌਨੀਆਂ ਮਾਨਿਓ[6] ਦਾ ਜਨਮ 9 ਦਸੰਬਰ, 1946 ਨੂੰ ਸਟੇਫਿਨੋ ਅਤੇ ਪਾਓਲਾ ਮਾਨਿਓ ਦੇ ਘਰ ਲੂਸੀਆਨਾ, ਇਟਲੀ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ|ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਇਮਰੀ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਸਥਾਨਕ ਕੇਥੋਲਿਕ ਸਕੂਲ ਵਿਚੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ|[7][8][9] ਸੋਨੀਆ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਟੂਰੀਨ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਔਬਾਸਾਨੋ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਰੋਮਨ ਕੈਥੋਲਿਕ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਹੋਈ| ਉਸ ਨੇ ਸਥਾਨਕ ਕੈਥੋਲਿਕ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ; ਭੈਣ ਮਰੀਯਾ ਉਸਦੇ ਮੁਢਲੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਉਸਦੀ ਅਧਿਆਪਕ ਮਰੀਯਾ ਨੇ ਸੋਨੀਆ ਨੂੰ "ਮਿਹਨਤੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ" ਕਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲੋੜ੍ਹ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ|[6] ਸਟੀਫਾਨੋ, ਜੋ ਇੱਕ ਬਿਲਡਿੰਗ ਮਿਸਤਰੀ ਸਨ, ਨੇ ਔਬਾਸਾਨੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਉਸਾਰੀ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ।[10]
ਸਟੀਫਾਨੋ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਬਿਲਡਿੰਗ ਮੇਸਨ ਸੀ, ਨੇ ਓਰਬਾਸਾਨੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਮੋਰਚੇ 'ਤੇ ਹਿਟਲਰ ਦੀ ਵੇਹਰਮਾਕਟ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸੋਵੀਅਤ ਫੌਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਿਆ ਸੀ, ਬੇਨੀਟੋ ਮੁਸੋਲਿਨੀ ਅਤੇ ਇਟਲੀ ਦੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸਮਰਥਕ ਸੀ। ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ ਮੁਸੋਲਿਨੀ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਅਤੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ 'ਤੇ ਚਮੜੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਨ। ਸਟੀਫਾਨੋ ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਮੋਰਚੇ ਵਿੱਚ ਇਤਾਲਵੀ ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਸੋਨੀਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਨਾਦੀਆ ਦਾ ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। 1983 ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਗਾਂਧੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਹਨ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਓਰਬਾਸਾਨੋ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਗਾਂਧੀ ਨੇ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਕੂਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ; ਉਸਦਾ ਅੰਤਮ ਰਿਪੋਰਟ ਕਾਰਡ ਪੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ: "ਬੁੱਧੀਮਾਨ, ਮਿਹਨਤੀ, ਵਚਨਬੱਧ [...] ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਲਈ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਵੇਗਾ"। ਉਹ ਫਲਾਈਟ ਅਟੈਂਡੈਂਟ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। 1964 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਬੈੱਲ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨਲ ਟਰੱਸਟ ਦੇ ਭਾਸ਼ਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਗਈ। ਅਗਲੇ ਸਾਲ, ਉਹ ਵਰਸਿਟੀ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਵਿੱਚ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਮਿਲੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਪਾਰਟ-ਟਾਈਮ ਵੇਟਰੈਸ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਟ੍ਰਿਨਿਟੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਲਈ ਦਾਖਲ ਸੀ। ਇਸ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ, ਟਾਈਮਜ਼, ਲੰਡਨ ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ, "ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਗਾਂਧੀ 1965 ਵਿੱਚ ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਭਾਸ਼ਾ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਸੀ, [...] ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਨੌਜਵਾਨ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਮਿਲੀ"[27] ਇਸ ਜੋੜੇ ਨੇ 1968 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਰਸਮ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਅਤੇ ਤਤਕਾਲੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਘਰ ਚਲੀ ਗਈ।
ਇਸ ਜੋੜੇ ਦੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਸਨ, ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ (ਜਨਮ 1970) ਅਤੇ ਪ੍ਰਿਅੰਕਾ ਵਾਡਰਾ (ਜਨਮ 1972)। ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਹਿਰੂ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸੋਨੀਆ ਅਤੇ ਰਾਜੀਵ ਨੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕੀਤਾ। ਰਾਜੀਵ ਇੱਕ ਏਅਰਲਾਈਨ ਪਾਇਲਟ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੋਨੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਸੱਸ, ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਨਾਲ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ; ਉਸਨੇ 1985 ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੀ-ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਧਰਮਯੁਗ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ, "ਉਸ [ਇੰਦਰਾ] ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਵਰ੍ਹਾਇਆ"। ਭਾਰਤੀ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਦੇ ਬਾਅਦ 1977 ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ, ਰਾਜੀਵ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ। ਜਦੋਂ ਰਾਜੀਵ ਨੇ 23 ਜੂਨ 1980 ਨੂੰ ਇੱਕ ਹਵਾਈ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਸੰਜੇ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1982 ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਸੋਨੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਜਨਤਾ ਨਾਲ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕੀਤਾ।
ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
147/5000 ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਚੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹੋਈ ਸੀ|ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਪਤਨੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਉਹ ਉਸਦੀ (ਆਪਣੇ ਪਤੀ) ਸਰਕਾਰੀ ਹੋਸਟੈਸ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕਈ ਸਰਕਾਰੀ ਦੋਰਿਆਂ ਤੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਗਈ ਸੀ|[11] ਭਾਜਪਾ ਨੇ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਪ੍ਰੈਲ, 1983 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਵਿਚ,ਭਾਰਤੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਵੋਟਰਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਈ ਸੀ|[12] 1991 ਵਿੱਚ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਮਗਰੋਂ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣਨ ਲਈ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ| ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਪੀ. ਵੀ. ਨਰਸਿਮ੍ਹਾ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਨੇਤਾ ਬਣੇ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਬਣੇ|ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਕਈ ਸੀਨੀਅਰ ਨੇਤਾਵਾਂ,ਮਾਧਵ ਰਾਓ ਸਿੰਧਿਆ, ਰਾਜੇਸ਼ ਪਾਇਲਟ, ਨਰਾਇਣ ਦੱਤ ਤਿਵਾੜੀ, ਅਰਜੁਨ ਸਿੰਘ, ਮਮਤਾ ਬੈਨਰਜੀ, ਜੀ. ਕੇ. ਮੋਪਨਾਰ, ਪੀ. ਚਿਦੰਬਰਮ ਅਤੇ ਜਯੰਤੀ ਨਟਰਾਜਨ ਨੇ ਸੀਤਾ ਰਾਮ ਕੇਸਰੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਬਗਾਵਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਆਂ ਨੇ ਪਾਰਟੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ, ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਕਈ ਧੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਦਿੱਤਾ|[13] 1999 ਵਿੱਚ 13 ਵੀਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੇ ਨੇਤਾ ਵਜੋਂ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਚੋਣ ਹੋਈ |[14]
ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ, ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਰਾਜੀਵ ਗਾਂਧੀ ਦੀ ਵਿਧਵਾ ਹੈ| ਸੋਨੀਆ ਦੇ ਦੋ ਬੱਚੇ,ਰਾਹੁਲ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿਯੰਕਾ ਗਾਂਧੀ ਹਨ |ਅਗਸਤ 2011 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਸਲੋਨ-ਕੈਟਰਿੰਗ ਕੈਂਸਰ ਸੈਂਟਰ ਵਿਖੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸਰਵਾਈਕਲ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਸਫਲ ਸਰਜਰੀ ਕਰਵਾਈ ਸੀ[15] | ਉਹ ਇਲਾਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 9 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆਈ| 18 ਜੁਲਾਈ 2012 ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ|[16] ਸਰੋਤ ਸੋਧੋ] 2004 ਤੋਂ 2014 ਤੱਕ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ[17][18] |2013 ਵਿੱਚ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਫੋਰਬਸ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤੇ 9 ਵੀਂ ਸਭ ਤੋਂ ਤਾਕਤਵਰ ਔਰਤ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ 21 ਵਾਂ ਨੰਬਰ ਬਣਾਇਆ|
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ INDIA TODAY – The most widely read newsweekly in South Asia. Archives.digitaltoday.in. Retrieved on 9 December 2011.
- ↑ Sonia Gandhi. Britannica. Retrieved on 9 December 2011.
- ↑ Lok Sabha Archived 2011-05-11 at the Wayback Machine.. Retrieved on 9 December 2011.
- ↑ Divided we stand: India in a time of coalitions. Los Angeles: SAGE Publications, 2007. 2007. p. 148. ISBN 978-0-7619-3663-3.
{{cite book}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ Fourth time in a row, Sonia Gandhi is Congress chief. Timesofindia.indiatimes.com (4 September 2010). Retrieved on 9 December 2011.
- ↑ 6.0 6.1 Schiavazzi, Vera (17 January 2005). "Sonia Gandhi: The Maino girl who kept her tryst with destiny in India". India Today. Retrieved 19 November 2017.
- ↑ "Pictures from the book-biography "The Red sari" by Javier Moro". Radio Popolare. Archived from the original on 28 July 2011. Retrieved 9 December 2011.
- ↑ "Edvige Antonia Albina Maino". Geneall. Retrieved 19 November 2017.
- ↑ "Sonia Gandhi, dalla piccola Lusiana all'India ecco il romanzo di una donna speciale". Il Giornale di Vicenza. 5 Oct 2009. Archived from the original on 14 June 2011.
- ↑ Laiq, Jawid (23 February 1998). "Meeting Mr Maino". Outlook. Archived from the original on 26 April 2014. Retrieved 19 July 2013.
- ↑ Rasheeda Bhagat. "Sonia Gandhi: Ordinary Italian to powerful Indian". Thehindubusinessline.com. Retrieved 11 March 2014.
- ↑ "BJP accuses Sonia of flouting law". The Indian Express. 12 May 1999. Retrieved 12 April 2011.
- ↑ "The Sitaram Kesri case: How dynasty trumped ethics | Latest News & Updates at". Daily News & Analysis. 10 July 2011. Retrieved 30 May 2014.
- ↑ "Detailed Profile – Smt. Sonia Gandhi – Members of Parliament (Lok Sabha)". Archive.india.gov.in. Archived from the original on 2 ਮਾਰਚ 2014. Retrieved 11 March 2014.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ "Sonia diagnosed with cervical cancer". Deccan Herald. Retrieved 12 December 2017.
- ↑ "It's for Rahul to decide: Sonia". The Hindu. Chennai, India. 18 July 2012.
- ↑ Manoj, CL (13 October 2017). "The Sonia Gandhi years and what Rahul Gandhi can learn". The Times of India. Retrieved 25 November 2017.
Gandhi had to struggle for years before steering the party back to power in 2004, for a 10-year stint when she became India's most powerful politician.
- ↑ Richard Sandbrook; Ali Burak Güven (1 June 2014). Civilizing Globalization, Revised and Expanded Edition: A Survival Guide. SUNY Press. pp. 77–. ISBN 978-1-4384-5209-8.
Sonia Gandhi, who was ranked sixth on Forbes's list of the "100 Most Powerful Women in the World" in 2012