ਸੀਨਾਈ ਟਾਪੂਨੁਮਾ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਸੀਨਾਈ ਟਾਪੂਨੁਮੇ ਦਾ ਰਹਿਤਲੀ ਨਕਸ਼ਾ

ਸੀਨਾਈ ਟਾਪੂਨੁਮਾ ਜਾਂ ਸੀਨਾਈ (/ˈsn/;[1][2] Arabic: سيناء ਸੀਨਾʼ ; ਮਿਸਰੀ ਅਰਬੀ: سينا ਸੀਨਾ, IPA: [ˈsiːnæ]) ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਬਨ ੬੦,੦੦੦ ਵਰਗ ਕਿੱਲੋਮੀਟਰ (੨੩,੦੦੦ ਵਰਗ ਮੀਲ) ਦੇ ਰਕਬੇ ਵਾਲ਼ਾ ਇੱਕ ਤਿਕੋਨੀ ਟਾਪੂਨੁਮਾ ਹੈ। ਇਹਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਭੂ-ਮੱਧ ਸਮੁੰਦਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਲਾਲ ਸਮੁੰਦਰ ਨਾਲ਼ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਮਿਸਰੀ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹੈ ਜੋ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਦੀ ਬਜਾਇ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋ ਮਹਾਂਦੀਪਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੁਲ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹਦਾ ਬਹੁਤਾ ਹਿੱਸਾ ਮਿਸਰ ਦੀਆਂ ੨੭ ਰਾਜਪਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ੨ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹਦੀ ਕੁੱਲ ਅਬਾਦੀ ਲਗਭਗ ੧੪ ਲੱਖ ਹੈ। ਰਸਮੀ ਨਾਂ ਤੋਂ ਛੁੱਟ ਮਿਸਰੀ ਲੋਕ ਇਹਨੂੰ ਅਰਦ ਉਲ-ਫ਼ੈਰੂਜ਼ (أرض الفيروز "ਫ਼ੀਰੋਜ਼ੇ ਦੀ ਧਰਤੀ") ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ ਮਿਸਰੀ ਲੋਕ ਇਹਨੂੰ ਮਫ਼ਕਤ ਜਾਂ "ਹਰੀਆਂ ਧਾਤੂਆਂ ਦੀ ਧਰਤੀ" ਆਖਦੇ ਸਨ।[3]

ਅਗਾਂਹ ਪੜ੍ਹੋ[ਸੋਧੋ]

  • Gardner, Ann. "At Home in South Sinai". Nomadic Peoples 2000. Vol. 4,Iss. 2; pp. 48–67. Detailed account of Bedouin women
  • H. J. L. Beadnell (May 1926). "Central Sinai". Geographical Journal. 67 (5): 385–398. doi:10.2307/1782203. JSTOR 1782203.
  • C. W. Wilson (1873). "Recent Surveys in Sinai and Palestine". Journal of the Royal Geographical Society of London. 43: 206–240. doi:10.2307/1798627. JSTOR 1798627.
  • Jacobs, Jessica (2006). "Tourist Places and Negotiating Modernity: European Women and Romance Tourism in the Sinai". In Minca, Claudio; Oakes, Tim (eds.). Travels in Paradox: Remapping Tourism. Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-2876-5. Retrieved 7 January 2010.
  • Teague, Matthew; Moyer, Matt (March 2009). "The Sinai's Separate Peace". National Geographic Magazine. Washington, D.C.: National Geographic Society. 215 (3): 99–121. ISSN 0027-9358. Archived from the original on 11 ਦਸੰਬਰ 2009. Retrieved 7 January 2010. {{cite journal}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)

ਬਾਹਰਲੇ ਜੋੜ[ਸੋਧੋ]

  1. "Definition of Sinai". The Free Dictionary. Retrieved 2014-05-03.
  2. "Define Sinai". Dictionary.com. Retrieved 2014-05-03.
  3. "Étude de la turquoise: de ses traitements et imitations" Archived 2013-12-15 at the Wayback Machine., thesis by Claire Salanne, Université de Nantes, 2009.