ਜੇਮਜ਼ ਬਾਂਡ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਜੇਮਜ਼ ਬੌਂਡ ਫ਼ਿਲਮ ਲੜੀ, ਇਆਨ ਫਲੇਮਿੰਗ ਦੇ ਨਾਵਲ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਹੋਣ ਵਾਲੇ MI6 ਏਜੇਂਟ ਜੇਮਜ਼ ਬੌਂਡ (ਕੋਡ ਲਕਬ 007) ਦੇ ਗਲਪੀ ਚਰਿੱਤਰ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਮੋਸ਼ਨ ਪਿਕਚਰ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਹੈ। ਆਰੰਭਿਕ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਫਲੇਮਿੰਗ ਦੇ ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਲਘੂ ਕਥਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸਨ, ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਮੂਲ ਕਥਾਨਕ ਵਾਲੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਇਹ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮਾਂ ਤੱਕ ਲਗਾਤਾਰ ਚਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮੀ ਲੜੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਜੋ 1962 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 2010 ਤੱਕ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਿਰਮਾਣ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਹੀ, ਜਿਸਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇਸਨੇ 1989 ਅਤੇ 1995 ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਇੱਕ ਛੇ ਸਾਲ ਦਾ ਅੰਤਰਾਲ ਵੇਖਿਆ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਈਓਨ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨਜ ਨੇ ਹਰ ਦੋ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਔਸਤ ਨਾਲ 24 ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਨਿਰਮਾਣ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪਾਇਨਵੁਡ ਸਟੂਡੀਓਜ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਅੱਜ ਤੱਕ ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ 7 ਬਿਲੀਅਨ ਡਾਲਰ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨਾਲ, ਈਓਨ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਚੌਥੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਾਈ ਵਾਲੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮ ਸੀਰੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਚੌਥੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਹੈ। ਛੇ ਅਦਾਕਾਰਾਂ ਨੇ ਈਓਨ ਲੜੀ ਵਿੱਚ 007 ਨੂੰ ਦਰਸਾਇਆ ਹੈ, ਸਭ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਾਲਾ ਐਕਟਰ ਡੈਨੀਅਲ ਕਰੇਗ ਹੈ। 

ਅਲਬਰਟ ਆਰ ਬਰੋਕੋਲੀ ਅਤੇ ਹੈਰੀ ਸਾਲਟਜਮਨ ਨੇ 1975 ਤੱਕ ਈਓਨ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਸਹਿ-ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਬਰੋਕੋਲੀ ਇੱਕਮਾਤਰ ਨਿਰਮਾਤਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸ ਅਰਸੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇਕੋ ਅਪਵਾਦ ਸੀ ਥੰਡਬਰਲ, ਜਿਸ ਦੇ ਬਰੋਕੋਲੀ ਅਤੇ ਸਲਟਜ਼ਮੈਨ ਦੇ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਨਿਰਮਾਤਾ ਬਣੇ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੇਵਿਨ ਮੈਕਲਰੀ ਨੇ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ। 1984 ਤੋਂ ਬਰੋਕੋਲੀ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਮਤਰੇਏ ਪੁੱਤਰ ਮਾਈਕਲ ਜੀ. ਵਿਲਸਨ ਨਿਰਮਾਤਾ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 1995 ਦੇ ਬਾਅਦ ਬਰੋਕੋਲੀ ਈਓਨ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਹੱਟ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਥਾਂ ਬਰੋਕੋਲੀ ਦੀ ਧੀ ਬਾਰਬਰਾ ਨੇ ਲੈ ਲਈ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਉਹ ਮਾਇਕਲ ਜੀ ਵਿਲਸਨ ਸਹਿ-ਨਿਰਮਾਤਾ ਚਲੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਰੋਕੋਲੀ (ਅਤੇ 1975 ਤੱਕ, ਸਾਲਟਜਮਨ) ਦੀ ਪਰਵਾਰਿਕ ਕੰਪਨੀ, ਡੰਜਾਕ ਨੇ ਈਓਨ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਨਾਲ ਜੇਮਜ਼ ਬਾਂਡ ਫ਼ਿਲਮ ਲੜੀ ਦੀ ਮਾਲਕੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖੀ ਹੈ ਅਤੇ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਮੱਧ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯੂਨਾਈਟਡ ਆਰਟਿਸਟ ਦੇ ਨਾਲ ਸਹਿ-ਮਾਲਕੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ। ਈਓਨ ਸੀਰੀਜ਼ ਨੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਲੇਖਕ, ਸੰਗੀਤਕਾਰ, ਉਤਪਾਦਨ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕੰਮ ਤੇ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਸਹਿਤ ਮੁੱਖ ਅਦਾਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਉਤਪਾਦਨ ਦੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਦੇਖੀ ਗਈ ਹੈ। 

ਡਾ ਨੰਬਰ (1962) ਦੀ ਰਿਲੀਜ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਫਾਰ ਯੋਰ ਆਈਜ ਓਨਲੀ (1981) ਤੱਕ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਵਿਤਰਣ ਸਿਰਫ ਯੂਨਾਈਟਡ ਆਰਟਿਸਟ ਨੇ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਮੇਟਰੋ-ਗੋਲਡਵਿਨ-ਮਾਏਰ ਨੇ 1981 ਵਿੱਚ ਯੂਨਾਈਟਡ ਆਰਟਿਸਟ ਨੂੰ ਖਰੀਦ ਲਿਆ, ਤਾਂ MGM/UA ਐਂਟਰਟੇਨਮੈਂਟ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜਿਸਨੇ 1995 ਤੱਕ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਵਿਤਰਣ ਕੀਤਾ। ਯੂਨਾਈਟਡ ਆਰਟਿਸਟ ਦੇ ਮੁੱਖਧਾਰਾ ਸਟੂਡੀਓਜ਼ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ MGM ਨੇ 1997 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 2002 ਤੱਕ ਸਿਰਫ ਤਿੰਨ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦਾ ਵਿਤਰਣ ਕੀਤਾ। 2006 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ਤੱਕ MGM ਅਤੇ ਕੋਲੰਬੀਆ ਪਿਕਚਰਸ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਲੜੀ ਦਾ ਸਹਿ-ਵਿਤਰਣ ਕੀਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਲੰਬੀਆ ਦੀ ਜਨਕ ਕੰਪਨੀ, ਸੁਨਾਰ ਪਿਕਚਰਸ ਐਂਟਰਟੇਨਮੈਂਟ (ਇੱਕ ਸੰਘ ਦੇ ਤਹਿਤ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੋਨੀ, ਕੌਮਕਾਸਟ, ਟੀਪੀਜੀ ਕੈਪੀਟਲ, ਐਲ. ਪੀ. ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਵੀਡੈਂਸ ਇਕਵਿਟੀ ਪਾਰਟਨਰਸ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ) ਨੇ 2004 ਵਿੱਚ MGM ਨੂੰ ਖਰੀਦ ਲਿਆ। ਨਵੰਬਰ 2010ਵਿੱਚ  MGM ਨੇ ਦਿਵਾਲੀਏਪਨ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਕੰਪਨੀ ਦੀ 5% ਜਾਇਦਾਦ ਨੂੰ ਸਪਾਈਗਲਾਸ ਐਂਟਰਟੇਨਮੈਂਟ ਦੁਆਰਾ ਲੈ ਲਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਲੇਕਿਨ ਇਹ ਅਜੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ  ਹੈ ਕਿ ਜੇਮਜ਼ ਬਾਂਡ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਉਸ ਸੌਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਕੋਲੰਬੀਆ ਨੂੰ ਈਓਨ ਨਾਲ ਲੜੀ ਦਾ ਸਹਿ ਉਤਪਾਦਨ ਸਹਿਭਾਗੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ। ਫ੍ਰੈਂਚਾਈਜੀ ਨੂੰ ਸੋਨੀ ਦੇ ਡਿਸਟ੍ਰੀਬਿਊਸ਼ਨ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਸਾਲ 2015 ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਸਪੈਕਟਰ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ।[1] 2017 ਵਿਚ, ਐਮਜੀਐਮ ਅਤੇ ਈਓਨ ਨੇ ਇਕ-ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਇਕਰਾਰਨਾਮਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।

ਵਿਕਾਸ[ਸੋਧੋ]

ਪਹਿਲੀ ਬਾਂਡ ਫ਼ਿਲਮ[ਸੋਧੋ]

ਜੇਮਜ਼ ਬੌਂਡ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਨੂੰ ਰੂਪਾਂਤਰਿਤ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕਲਾਈਮੇਕਸ! ਦਾ 1954 ਦੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਪ੍ਰਕਰਣ ਨੂੰ ਬੂਰ ਪਿਆ, ਜੋ ਪਹਿਲੇ ਨਾਵਲ ਕੈਸੀਨੋ ਰੋਯਾਲ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਐਕਟਰ ਵੈਰੀ ਨੇਲਸਨ ਨੇ ਜਿਮੀ ਬਾਂਡ ਦਾ ਰੋਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਆਨ ਫਲੇਮਿੰਗ ਨੇ ਇੱਕ ਕਦਮ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਅਤੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਸਰ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰ ਕੋਰਡਾ ਨਾਲ ਲਿਵ ਐਂਡ ਲੈੱਟ ਡਾਈ ਜਾਂ ਮੂਨਰੇਕਰ ਦਾ ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਰੂਪਾਂਤਰਣ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੋਰਡਾ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਵਿਖਾਈ, ਲੇਕਿਨ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹੱਟ ਗਿਆ। 1 ਅਕਤੂਬਰ 1959 ਨੂੰ ਇਹ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕਿ ਫਲੇਮਿੰਗ, ਨਿਰਮਾਤਾ ਕੇਵਿਨ ਮੇਕਲੋਰੀ ਲਈ ਬਾਂਡ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇੱਕ ਮੂਲ ਫ਼ਿਲਮ ਪਟਕਥਾ ਲਿਖੇਗਾ। ਜੈਕ ਵਹਿਟੀਂਗਮ ਨੇ ਵੀ ਸਕਰਿਪਟ ਉੱਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਸਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਇੱਕ ਪਟਕਥਾ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਸੀ ਜੇਮਜ਼ ਬਾਂਡ, ਸੀਕਰਟ ਏਜੰਟ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਲਫਰੇਡ ਹਿਚਕਾਕ ਅਤੇ ਰਿਚਰਡ ਬਰਟਨ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਅਤੇ ਨਾਇਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[2] ਮੇਕਲੋਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਲਈ ਵਿੱਤ ਜੁਟਾਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰਥ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਇਹ ਸਮਝੌਤਾ ਬਿਖਰ ਗਿਆ। ਫਲੇਮਿੰਗ ਨੇ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਆਪਣੇ ਨਾਵਲ ਥੰਡਰਬਾਲ (1961) ਲਈ ਕੀਤਾ।[3]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. "The Stakes Behind The James Bond Rights Auction As Warner Bros And Others Try To Win 007's Loyalties From Sony". Deadline. 7 ਮਈ 2016.
  2. "The Lost Bond". Total Film. 27 ਫ਼ਰਵਰੀ 2008. Retrieved 19 ਮਾਰਚ 2008.
  3. James Chapman (1999). Licence to Thrill. London/New York City: Cinema and Society. pp. 19–64. ISBN 1-86064-387-6.