ਏਂਜ਼ੋ ਫੇਰਾਰੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਏਂਜ਼ੋ ਫੇਰਾਰੀ
1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ੲੇਂਜ਼ੋ ਫੇਰਾਰੀ
ਜਨਮ
ੲੇਂਜ਼ੋ ਅੇਂਸਲਮੋ ਫੇਰਾਰੀ

(1898-02-18)18 ਫਰਵਰੀ 1898
ਮੋਡੇਨੳ, ਕਿੰਗਡਮ ਆਫ ਇਟਲੀ
ਮੌਤ14 ਅਗਸਤ 1988(1988-08-14) (ਉਮਰ 90)
ਮਾਰਨੇਲਲੋ, ਇਟਲੀ
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾਇਤਾਲਵੀ
ਪੇਸ਼ਾਫੇਰਾਰੀ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ1918–1988
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀਲੌਰਾ ਡੋਮਿਨਿਕਾ ਗੇਰੇਲੋ (1923–1978; ਮੌਤ)
ਬੱਚੇਅਲਫਰੇਡੋ ਫੇਰਾਰੀ
ਪੀੲੇਰੋ ਫੇਰਾਰੀ

ੲੇਂਜ਼ੋ ਅੇਂਸਲਮੋ ਫੇਰਾਰੀ (18 ਫਰਵਰੀ 1898 ਤੋਂ 14 ਅਗਸਤ 1988) ਇੱਕ ਇਤਾਲਵੀ ਮੋਟਰ ਰੇਸਿੰਗ ਡ੍ਰਾਈਵਰ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗਪਤੀ ਸੀ। ਉਹ ਸਕੁਡੇਰੀਆ ਫੇਰਾਰੀ ਅਤੇ ਗ੍ਰੈਂਡ ਪ੍ਰਿਕਸ ਮੋਟਰ ਰੇਸਿੰਗ ਟੀਮ ਅਤੇ ਫੇਰਾਰੀ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੀ।[1]

ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]

ਫੇਰਾਰੀ 18 ਫਰਵਰੀ 1898 ਨੂੰ ਮੋਦੇਨਾ, ਇਟਲੀ ਵਿਖੇ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਜਨਮ ਪੱਤਰੀ ‘ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਜਨਮ ਤਾਰੀਖ 20 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਦਰਜ ਕਰਵਾਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਭਾਰੀ ਬਰਫਬਾਰੀ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਸਮੇਂ ‘ਤੇ ਸਥਾਨਕ ਰਜਿਸਟਰੀ ਦਫਤਰ ਵਿਖੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਭਰਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਭੈਣ ਵੀ ਸੀ ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਫੇਰਾਰੀ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸਨ। ਏਂਜ਼ੋ ਰਸਮੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨਾਲ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ। 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਫੇਲਿਸ ਨੈਜ਼ਾਰੋ ਦੀ 1908 ਸਰਕਟੋ ਡੀ ਬੋਲੋਨਾ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇਖੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਹੀ ਫੇਰਾਰੀ ਨੂੰ ਰੇਸਿੰਗ ਡਰਾਈਵਰ ਬਣਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਮਿਲੀ।[2] ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਇਤਾਲਵੀ ਫ਼ੌਜ ਦੇ ਤੀਜੇ ਮੋਰਚੇਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਲਫਰੇਡੋ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਅਲਫਰੇਡੋ ਜੂਨੀਅਰ ਦੀ ਮੌਤ 1916 ਵਿੱਚ ਇਟਲੀ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਦੇ ਫੈਲਣ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਸੀ। ਫੇਰਾਰੀ 1918 ਦੇ ਫਲੂ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿੱਚ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇਤਾਲਵੀ ਫੌਜ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਛੁੱਟੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।

ਰੇਸਿੰਗ ਕਰੀਅਰ[ਸੋਧੋ]

ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਤਰਖਾਣ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਫੇਰਾਰੀ ਨੇ ਕਾਰ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਟੂਰਿਨ ਵਿੱਚ ਫੀਏਟ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਅਸਫ਼ਲ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਿਭਾਈਆਂ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸੀ.ਐੱਮ.ਐੱਨ. (ਮਿਲਾਨ ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਰ ਨਿਰਮਾਤਾ ਕੰਪਨੀ) ਲਈ ਟੈਸਟ ਡਰਾਈਵਰ ਵਜੋਂ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ, ਇਹ ਕੰਪਨੀ ਟਰੱਕਾਂ ਦਾ ਛੋਟੀਆਂ ਯਾਤਰੀ ਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਰੇਸ ਕਾਰ ਡਰਾਈਵਰ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ 1919 ਦੇ ਪਮਾਮਾ-ਪੋਗੀਓ ਬੇਰਸੇਟੋ ਪਹਾੜ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਦੌੜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੁਕਾਬਲੇਬਾਜ਼ੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਜਿੱਥੇ ਉਹ 2.3-ਲਿਟਰ 4-ਸਿਲੰਡਰ ਸੀ.ਐੱਮ.ਐੱਨ. ਦੇ ਪਹੀਆਂ ਤੇ ਤਿੰਨ ਲਿਟਰ ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਚੌਥੇ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਰਿਹਾ। ਉਸੇ ਸਾਲ ਦੇ 23 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ, ਉਸਨੇ ਟਾਰਗਾ ਫਲੋਰੀਓ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਪਰ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਦੇ ਫੀਊਲ ਟੈਂਕ ਲੀਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਣਾ ਪਿਆ।[3]

ਫੇਰਾਰੀ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ[ਸੋਧੋ]

ਅਲਫਾ ਰੋਮੀਓ ਨੇ 1933 ਤੱਕ ਫੇਰਾਰੀ ਦੀ ਰੇਸਿੰਗ ਟੀਮ ਦੇ ਨਾਲ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਕੁਝ ਵਿੱਤੀ ਸੀਮਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਮਰਥਨ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਗਿਆ।ਸਕੁਡਰੈਸ ਡਰਾਈਵਰਾਂ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਟੀਮ, ਆਟੋ ਯੂਨੀਅਨ ਅਤੇ ਮਰਸਡੀਸ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਫੇਰਾਰੀ ਦੀ ਟੀਮ ਨੇ 1 9 35 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਜਦੋਂ ਟੈਜੀਓ ਨੂਵਲੇਰੀ ਨੇ ਜਰਮਨ ਗ੍ਰੈਂਡ ਵਿੱਚ ਰੂਡੋਲਫ ਕਾਰੇਸੀਓਓਲਾ ਅਤੇ ਬਰੈਂਡ ਰੋਸੇਮੇਅਰ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।

1937 ਵਿੱਚ ਸਕੁਡਰੀਆ ਫੇਰਾਰੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫੇਰਾਰੀ ਅਲਫਾ ਰੇਸਿੰਗ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਆਇਆ। ਅਲਫਾ ਰੋਮੀਓ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰੇਸਿੰਗ ਡਿਵੀਜ਼ਨ 'ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਫੇਰਾਰੀ ਨੂੰ ਸਪੋਰਟਿੰਗ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਵਜੋਂ ਮੁੜ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਐਲਫਾ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਉਗੋ ਗੋਬਬਾਟੋ ਨਾਲ ਅਸਹਿਮਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਫੇਰਾਰੀ ਨੇ 1939 ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਟੋ-ਅਵੀਓ ਕਾਸਟਰੂਜਿਓਨੀ ਨੂੰ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਕੰਪਨੀ ਦੂਜੀਆਂ ਰੇਸਿੰਗ ਟੀਮਾਂ ਨੂੰ ਗੱਡੀਆ ਦੇ ਭਾਗ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਕਰਾਰਨਾਮਾ ਧਾਰਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਚਾਰ ਸਾਲ ਲਈ ਰੇਸਿੰਗ ਜਾਂ ਕਾਰਾਂ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ,[4] ਫੇਰਾਰੀ ਨੇ 1940 ਦੇ ਲਈ ਦੋ ਕਾਰਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ। ਫੇਰਾਰੀ ਦੀ ਫੈਕਟਰੀ ਨੂੰ ਮੁਸੋਲਿਨੀ ਦੀ ਫਾਸੀਵਾਦੀ ਸਰਕਾਰ ਲਈ ਜੰਗੀ ਉਤਪਾਦਨ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਫੈਕਟਰੀ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਫੇਰਾਰੀ ਮੋਡੇਨਾ ਤੋਂ ਮਾਰੀਨੇਲੋ ਮੁੜ ਆਇਆ। ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਅੰਤ ਤੇ, ਫੇਰਾਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀ ਕੰਪਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 1947 ਵਿੱਚ ਫੇਰਾਰੀ ਐਸ.ਪੀ.ਏ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[5]

ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]

ਫੇਰਾਰੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਲੌਰਾ ਡੋਮਿਨਿਕਾ ਗੇਰੇਲੋ ਨਾਲ 28 ਅਪ੍ਰੈਲ 1923 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। 1932 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਰ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਜਨਮ ਲਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਅਲਫਰੇਡੋ ਸੀ। ਪਰ 1956 ਵਿੱਚ ਮਾਸਕੂਲਰ ਡਾਈਸਟ੍ਰੋਫਾਈਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[6] ਉਸਦੇ ਦੂਸਰੇ ਪੁੱਤਰ ਪੀਏਰੋ ਦਾ ਜਨਮ 1945 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਫਿਲਹਾਲ 10% ਸ਼ੇਅਰ ਦੀ ਮਾਲਕੀ ਨਾਲ "ਫੇਰਾਰੀ" ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਉਪ-ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈ।[7]

ਫੇਰਾਰੀ ਦੀ ਮੌਤ 14 ਅਗਸਤ 1988 ਨੂੰ 90 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮਾਰਾਨੋਲੋ ਵਿਖੇ ਹੋਈ।[8]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. https://www.thefamouspeople.com/profiles/enzo-ferrari-3780.php%7Cdate=%7CLastUpdated=30 December 2016}}
  2. https://www.imdb.com/name/nm0274060/bio%7Caccessdate=2012-11-18}}
  3. "History of Enzo". Ferrari GT - en-EN.
  4. http://www.famous-entrepreneurs.com/enzo-ferrari
  5. http://www.grandprixhistory.org/ferrari_bio.htm
  6. Pritchard, Anthony (2009). Ferrari: Men from Maranello. Haynes Publishing. p. 98. ISBN 978-1-84425-414-9.
  7. Pritchard, Anthony (2009). Ferrari: Men from Maranello. Haynes Publishing. p. 100. ISBN 978-1-84425-414-9.
  8. http://autoweek.com/article/car-news/enzo-ferrari-died-25-years-ago-today%7Caccessdate=August[permanent dead link] 13, 2013}}