ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਘ ਗੁਰਮੁਖੀ ਵਰਣ ਮਾਲਾ ਦਾ ਨੌਵਾਂ ਅੱਖਰ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਧੁਨੀ ਨਿਸਚਿਤ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਸਥਿਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਦੋ ਧੁਨੀਆਂ /ਕ/ ਅਤੇ /ਗ/ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਦਾ ਵਾਹਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅੱਡਰੀ ਗੱਲ ਇਹ ਕਿ ਇਹ ਢੁਕਵੀਂ ਧੁਨੀ ਨੂੰ ਉੱਚੀ ਜਾਂ ਨੀਵੀਂ ਸੁਰ ਨਾਲ ਉੱਚਾਰਨ ਦਾ ਪਤਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ਅੱਖਰ
|
ੳ |
ਊੜਾ
|
ਅ |
ਐੜਾ
|
ੲ |
ਈੜੀ
|
ਸ |
ਸੱਸਾ
|
ਹ |
ਹਾਹਾ
|
ਕ |
ਕੱਕਾ
|
ਖ |
ਖੱਖਾ
|
ਗ |
ਗੱਗਾ
|
ਘ |
ਘੱਘਾ
|
ਙ |
ਙੰਙਾ
|
ਚ |
ਚੱਚਾ
|
ਛ |
ਛੱਛਾ
|
ਜ |
ਜੱਜਾ
|
ਝ |
ਝੱਝਾ
|
ਞ |
ਞੰਞਾ
|
ਟ |
ਟੈਂਕਾ
|
ਠ |
ਠੱਠਾ
|
ਡ |
ਡੱਡਾ
|
ਢ |
ਢੱਢਾ
|
ਣ |
ਣਾਣਾ
|
ਤ |
ਤੱਤਾ
|
ਥ |
ਥੱਥਾ
|
ਦ |
ਦੱਦਾ
|
ਧ |
ਧੱਧਾ
|
ਨ |
ਨੱਨਾ
|
ਪ |
ਪੱਪਾ
|
ਫ |
ਫੱਫਾ
|
ਬ |
ਬੱਬਾ
|
ਭ |
ਭੱਭਾ
|
ਮ |
ਮੱਮਾ
|
ਯ |
ਯੱਯਾ
|
ਰ |
ਰਾਰਾ
|
ਲ |
ਲੱਲਾ
|
ਵ |
ਵੱਵਾ
|
ੜ |
ੜਾੜਾ
|