ਇਨੇਜ਼ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ

ਲੂਈਸਾ ਪਾਰਸਨਜ਼
ਜਨਮ	ਫਰਮਾ:ਜਨਮ ਮਿਤੀ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ, ਯੂ.ਐੱਸ.
ਮੌਤ	ਫਰਮਾ:ਮੌਤ ਦੀ ਮਿਤੀ ਅਤੇ ਉਮਰ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ, ਅਮਰੀਕਾ।
ਸਿੱਖਿਆ	ਵਾਸਰ ਕਾਲਜ, ਐਨਵਾਈਯੂ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਲਾਅ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ	ਯੂਜੇਨ ਜਾਨ ਬੋਇਸਵੇਨ ​ ​ (ਵਿ. 1913⁠–⁠1916)​

ਇਨੇਜ਼ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਬੋਇਸੇਵੇਨ (6 ਅਗਸਤ, 1886-25 ਨਵੰਬਰ, 1916) ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਮਰੀਕੀ ਵੋਟ ਅਧਿਕਾਰਵਾਦੀ, ਵਕੀਲ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਕਾਰਕੁਨ ਸੀ।

ਵਾਸਰ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਏਜੰਡੇ ਦੇ ਮੁੱਖ ਮੁੱਦੇ ਵਜੋਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਹਮਲਾਵਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ। 1913 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵੁੱਡਰੋ ਵਿਲਸਨ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ ਸੰਦੇਸ਼ਵਾਹਕ ਵਜੋਂ ਉਦਘਾਟਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਘੋੜੇ 'ਤੇ ਨਾਟਕੀ ਔਰਤ ਮਤਾਧਿਕਾਰ ਜਲੂਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਮਜ਼ਦੂਰ ਵਕੀਲ ਅਤੇ ਇੱਕ ਯੁੱਧ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵੀ ਸੀ, ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਇੱਕ ਉੱਚ-ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਨਵੀਂ ਔਰਤ ਵੀ ਸੀ, ਆਪਣੀ ਅਵਾਂਟ-ਗਾਰਡ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਅਤੇ ਮੁਫ਼ਤ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਨਾਲ। ਡਾਕਟਰੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਣ ਦੌਰੇ 'ਤੇ ਘਾਤਕ ਅਨੀਮੀਆ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।

ਮੁਢਲਾ ਜੀਵਨ

ਬਰੁਕਲਿਨ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਜੰਮੀ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਹੋਈ, ਇਨੇਜ਼ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਹੋਈ। ਨੈਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,[1] ਉਹ ਜੌਨ ਐਲਮਰ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਅਤੇ ਜੀਨ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ (ਨੀ ਟੋਰੀ) ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਭੈਣ, ਵਿਡਾ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਰਾ, ਜੌਨ (ਜੈਕ) ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨਿਊਯਾਰਕ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਦੇ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟਰ ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕੀ ਲੇਖਕ ਸਨ ਜੋ ਆਖਰਕਾਰ ਇੱਕ ਨਿਊਮੈਟਿਕ ਟਿਊਬ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਸਨ ਜਿਸਨੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨਿਊਯਾਰਕ ਅਤੇ ਲੰਡਨ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਧਿਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ। ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਉਹ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਮਤਾਧਿਕਾਰ ਐਮੇਲਿਨ ਪੰਖਰਸਟ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ।[1] ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਨਾਗਰਿਕ ਅਧਿਕਾਰ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਮਤਾਧਿਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਬੌਧਿਕ ਉਤੇਜਨਾ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ।[2] ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਨੇ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਐਸੈਕਸ ਕਾਉਂਟੀ ਦੇ ਲੇਵਿਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਗਰਮੀਆਂ ਬਿਤਾਈਆਂ; ਇਹ ਜਾਇਦਾਦ ਹੁਣ ਮੀਡੋਮਾਉਂਟ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਹੈ।

ਸਿੱਖਿਆ

ਇਨੇਜ਼ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁੱਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨਿਊਯਾਰਕ ਦੇ ਕਾਮਸਟੌਕ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਲੰਡਨ ਦੇ ਕੇਨਸਿੰਗਟਨ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਵਾਸਰ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਾਲਜ ਨੇ ਉਸਦਾ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਬਰਲਿਨ ਦੇ ਵਿਲਾਰਡ ਸਕੂਲ ਫਾਰ ਗਰਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।[1]

ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਸਰਗਰਮ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਵਾਸਰ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਮੀਟਿੰਗ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਅੱਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਵਾਸਰ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੇ ਮਤਾਧਿਕਾਰ ਮੀਟਿੰਗਾਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਨਿਯਮਤ "ਕਲਾਸਾਂ" ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀਆਂ, ਨਾਲ ਹੀ ਵੱਡੇ ਵਿਰੋਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਪਟੀਸ਼ਨਾਂ ਵੀ ਕੀਤੀਆਂ। ਕੈਂਪਸ ਮਤਾਧਿਕਾਰ ਮੀਟਿੰਗ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਸਨੇ ਸੜਕ ਦੇ ਪਾਰ ਇੱਕ ਕਬਰਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੁਲਾਈ।[1] ਉਸਨੇ ਵਾਸਰ ਵਿਖੇ ਮਤਾਧਿਕਾਰ ਅੰਦੋਲਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਦੋ-ਤਿਹਾਈ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦਾਖਲ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਸਿਖਾਏ। ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਕੈਂਪਸ ਇੰਟਰਕਾਲਜੀਏਟ ਸੋਸ਼ਲਿਸਟ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਸੀ।[2] ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਲਈ, ਸਮਾਜਵਾਦ "ਸੂਰਜ ਹੇਠਲੀਆਂ ਭਿਆਨਕ ਬੁਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਧਨ ਸੀ।"[2]

ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਸਮੂਹ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਹ ਪੌਘਕੀਪਸੀ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈ, ਜੋ ਕਿ ਫੈਕਲਟੀ ਦੀ ਪਾਬੰਦੀ ਅਧੀਨ ਸਨ।[1] ਇੱਕ ਐਥਲੈਟਿਕ ਨੌਜਵਾਨ ਔਰਤ, ਉਹ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਦੀ ਕਪਤਾਨ ਸੀ ਅਤੇ 1909 ਦੀ ਟਰੈਕ ਟੀਮ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਸੀ; ਉਸਨੇ ਬਾਸਕਟਬਾਲ ਥ੍ਰੋਅ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇੱਕ ਰਿਕਾਰਡ ਕਾਇਮ ਕੀਤਾ। ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨਾਂ, ਕਰੰਟ ਟੌਪਿਕਸ ਕਲੱਬ, ਜਰਮਨ ਕਲੱਬ ਅਤੇ ਬਹਿਸ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।[2]

1909 ਵਿੱਚ ਵਾਸਰ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਯੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਹਾਰਵਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਕੈਂਬਰਿਜ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲੇ ਲਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਉਸਦੇ ਸੈਕਸ ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਨੂੰ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਲਾਅ ਵਿੱਚ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਸਨੇ 1912 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਐਲਐਲ.ਬੀ. ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[1][2]

ਕੈਰਿਅਰ

ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਸਨ। ਉਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਜੇਲ੍ਹ ਸੁਧਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਵਿਸ਼ਵ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਮੰਗ ਵੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅਫਰੀਕੀ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਲਈ ਸਮਾਨਤਾ ਲਈ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ NAACP, ਵੂਮੈਨਜ਼ ਟ੍ਰੇਡ ਯੂਨੀਅਨ ਲੀਗ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-ਸਹਾਇਤਾ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਮਾਨਤਾ ਲੀਗ (ਵੂਮੈਨਜ਼ ਪੋਲੀਟੀਕਲ ਯੂਨੀਅਨ), ਨੈਸ਼ਨਲ ਚਾਈਲਡ ਲੇਬਰ ਕਮੇਟੀ, ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਫੈਬੀਅਨ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।[1] ਉਹ ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਮਰੀਕਨ ਵੂਮੈਨ ਸਫਰੇਜ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਵੂਮੈਨਜ਼ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਐਲਿਸ ਪੌਲ ਅਤੇ ਲੂਸੀ ਬਰਨਜ਼ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, NWP ਦੇ ਮੁਹਿੰਮ ਸਰਕਟ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬੁਲਾਰਾ ਬਣ ਗਈ।[2]

ਵਕੀਲ

ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਾਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਓਸਬੋਰਨ, ਲੈਂਬ ਅਤੇ ਗਾਰਵਨ ਦੀ ਨਿਊਯਾਰਕ ਲਾਅ ਫਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ, ਜੋ ਅਪਰਾਧਿਕ ਅਤੇ ਤਲਾਕ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਹਿਲੇ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਸਿੰਗ ਸਿੰਗ ਜੇਲ੍ਹ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਮਰਦ ਕੈਦੀਆਂ ਨਾਲ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਭਿਆਨਕ ਹਾਲਤਾਂ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕੈਦੀਆਂ ਨਾਲ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਨ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। [1] ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਹ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕੈਦੀ ਹੋਣਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਕੋਲ ਹੱਥਕੜੀ ਲਗਾ ਲਈ। [2]

ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਇਨੇਜ਼ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਕਲਾਸਿਕ ਨਿਊ ਵੂਮੈਨ ਬਣ ਗਈ। ਉਸਨੂੰ ਟਰਕੀ ਟ੍ਰੌਟ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਜ਼ਲੀ ਬੀਅਰ ਦੇ ਨਵੇਂ ਡਾਂਸ ਕ੍ਰੇਜ਼ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪੈਰਿਸ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਪੈਰਿਸੀਅਨ ਕਾਊਚਰ ਗਾਊਨ ਖਰੀਦਣਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਸਦੇ ਵਿਚਾਰ ਜਿਨਸੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਨਿਊ ਵੂਮੈਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਸਨ।[1]

1909 ਦੇ ਪਤਝੜ ਤੱਕ, ਇਨੇਜ਼ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਅਤੇ ਮੈਕਸ ਈਸਟਮੈਨ ਆਪਣੇ ਸੁੰਦਰ ਦਿੱਖ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉੱਭਰ ਰਹੇ ਰੈਡੀਕਲ ਸਿਤਾਰੇ ਬਣ ਗਏ। ਇਨੇਜ਼ ਮੈਕਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭੈਣ, ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਈਸਟਮੈਨ ਰਾਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਅਤੇ ਮਤਾਧਿਕਾਰ ਰੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਇਨੇਜ਼ ਨੇ ਮੈਕਸ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਭੱਜਣ ਲਈ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ, ਪਰ ਉਹ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਦੋਸਤ ਬਣੇ ਰਹੇ।[1]

ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਈਸਟਮੈਨ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਲੇਖਕ ਜੌਨ ਫੌਕਸ, ਜੂਨੀਅਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ। ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਸਨੇ ਤੁਰੰਤ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਹੁਣ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ।[1]

ਜੁਲਾਈ, 1913 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਜਾ ਰਹੇ ਇੱਕ ਕਰੂਜ਼ 'ਤੇ, ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਨੇ ਯੂਜੇਨ ਜਾਨ ਬੋਇਸੇਵੈਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ, ਇੱਕ ਡੱਚਮੈਨ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ। ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ 14 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਕੇਨਸਿੰਗਟਨ ਰਜਿਸਟਰੀ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਲੰਡਨ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਹੋ ਸਕੇ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜੌਨ ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਉਸ ਸਮੇਂ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੈਸ ਤੋਂ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ। ਜੌਨ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਚਰਚ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਆਹ ਕਰਨ, ਪਰ ਇਨੇਜ਼ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[1] ਜਦੋਂ ਜੋੜਾ ਲੰਡਨ ਤੋਂ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਾਪਸ ਆਇਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਪੇਚੀਦਗੀ ਪੈਦਾ ਹੋਈ। ਮਿਲਹੋਲੈਂਡ ਹੁਣ ਅਮਰੀਕੀ ਨਾਗਰਿਕ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਕਿਉਂਕਿ 1907 ਦੇ ਐਕਸਪੈਟਰੀਏਸ਼ਨ ਐਕਟ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਵਸਥਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਅਮਰੀਕੀ ਔਰਤ ਕਿਸੇ ਗੈਰ-ਅਮਰੀਕੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।

ਮੌਤ

1916 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੌਰੇ 'ਤੇ ਗਈ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਵੂਮੈਨ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਬੋਲਦੀ ਰਹੀ। ਉਸਨੇ ਇਹ ਦੌਰਾ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਅਨੀਮੀਆ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਨਸੀਹਤਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਉਸਦੀ ਵਿਗੜਦੀ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਤ ਸਨ। 23 ਅਕਤੂਬਰ, 1916 ਨੂੰ, ਉਹ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਵਿੱਚ ਬਲੈਂਚਰਡ ਹਾਲ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਡਿੱਗ ਪਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗੁੱਡ ਸਮੈਰੀਟਨ ਹਸਪਤਾਲ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ। ਵਾਰ-ਵਾਰ ਖੂਨ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, 25 ਨਵੰਬਰ, 1916 ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[1]

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

• Inez Milholland Papers. Schlesinger Library Archived May 9, 2012, at the Wayback Machine., Radcliffe Institute, Harvard University.
• Inez Milholland Portrait Restoration Planned, The Adirondack Almanack, April 23, 2010.
• She Was More Than Just the ‘Most Beautiful Suffragist’, The New York Times, August 19, 2020.
• Sidesaddles and suffragettes – the fight to ride and vote Archived September 4, 2014, at the Wayback Machine., Horsetalk.co.nz.
• Standing Together: Inez Milholland's Final Campaign for Women's Suffrage by Jeanine Michna-Bales