ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਐੱਸ. ਆਈ. ਪਦਮਾਵਤੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਪਦਮਾਵਤੀ ਸਿਵਾਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ
ਜਨਮ(1917-06-20)20 ਜੂਨ 1917
ਬਰਤਾਨਵੀ ਬਰਮਾ
ਮੌਤ29 ਅਗਸਤ 2020(2020-08-29) (ਉਮਰ 103)
ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, ਭਾਰਤ
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾਭਾਰਤ!ਭਾਰਤੀ
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰUniversity of Medicine 1, Yangon
Johns Hopkins University
Harvard Medical School
ਵਿਗਿਆਨਕ ਕਰੀਅਰ
ਅਕਾਦਮਿਕ ਸਲਾਹਕਾਰਪੌਲ ਦੁਡਲੀ ਵਾਇਟ
ਹੇਲੇਨ ਬੀ. ਤੌਸਸਿੰਗ

ਸ਼ਿਵਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪਦਮਾਵਤੀ (20 ਜੂਨ 1917 – 29 ਅਗਸਤ 2020) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜਿਸਟ ਸੀ। ਉਹ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਰਟ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ, ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਅਤੇ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਹਾਰਟ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਦੀ ਸੰਸਥਾਪਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ। ਸੰਸਥਾ ਵਿਸ਼ਵ ਸਿਹਤ ਸੰਗਠਨ (WHO) ਦੇ ਨਾਲ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੇ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਦੀ ਹੈ।[1][2] ਪਦਮਾਵਤੀ ਨੂੰ 1992 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨਮਾਨ, ਪਦਮ ਵਿਭੂਸ਼ਣ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[3] ਪਦਮਾਵਤੀ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਕੈਡਮੀ ਆਫ਼ ਮੈਡੀਕਲ ਸਾਇੰਸਿਜ਼ ਦੀ ਇੱਕ ਚੁਣੀ ਹੋਈ ਫੈਲੋ,[4] ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜਿਸਟ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਕਾਰਡੀਆਕ ਕਲੀਨਿਕ ਅਤੇ ਕਾਰਡੀਆਕ ਕੈਥੀਟਰ ਲੈਬ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[5]

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ

[ਸੋਧੋ]

ਪਦਮਾਵਤੀ ਦਾ ਜਨਮ 20 ਜੂਨ 1917 ਨੂੰ ਬਰਮਾ (ਹੁਣ ਮਿਆਂਮਾਰ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੈਰਿਸਟਰ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਭਰਾ ਅਤੇ ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਸਨ।[6]

ਉਸ ਦੀ ਇੱਕ ਅਦੁੱਤੀ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੀ, ਜੋ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਭਿਆਨਕ ਦਿਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। 1942 ਵਿੱਚ ਮਿਆਂਮਾਰ ਉੱਤੇ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੇ ਪਦਮਾਵਤੀ, ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਰਦ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ, ਕੋਇੰਬਟੂਰ ਲਈ ਮਿਆਂਮਾਰ ਭੱਜਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ। 1945 ਵਿਚ ਯੁੱਧ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਉਸ ਨੇ ਰੰਗੂਨ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ, ਰੰਗੂਨ ਤੋਂ ਐਮਬੀਬੀਐਸ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1949 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਚਲੀ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਰਾਇਲ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਫਿਜ਼ੀਸ਼ੀਅਨਜ਼ ਤੋਂ ਐਫਆਰਸੀਪੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਐਡਿਨਬਰਗ ਦੇ ਰਾਇਲ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਫਿਜ਼ੀਸ਼ੀਅਨਜ਼ ਤੋਂ ਐਫਆਰਸੀਪੀਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਰਟ ਹਸਪਤਾਲ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਚੈਸਟ ਹਸਪਤਾਲ, ਅਤੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਸਪਤਾਲ, ਕਵੀਨ ਸਕੁਏਅਰ, ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।[7]

ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਆਪਣੀ FRCP ਖਤਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਸਵੀਡਨ ਚਲੀ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਦੱਖਣੀ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ ਕੋਰਸ ਕੀਤੇ।[8] ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਜੌਨਸ ਹੌਪਕਿਨਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਹਿੱਸੇ, ਬਾਲਟਿਮੋਰ ਦੇ ਜੌਨਸ ਹੌਪਕਿੰਸ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਫੈਲੋਸ਼ਿਪ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦਿੱਤੀ, ਅਤੇ ਚੁਣੀ ਗਈ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜਿਸਟ ਹੈਲਨ ਟੌਸਿਗ ਨਾਲ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਚਲੀ ਗਈ। 1952 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਹਾਰਵਰਡ ਮੈਡੀਕਲ ਸਕੂਲ (ਹਾਰਵਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ) ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਇਨੀਅਰ ਪਾਲ ਡਡਲੇ ਵ੍ਹਾਈਟ ਦੇ ਅਧੀਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।[9][10]

ਕਰੀਅਰ

[ਸੋਧੋ]

ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ, ਉਸ ਨੇ 1953 ਵਿੱਚ ਲੇਡੀ ਹਾਰਡਿੰਗ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ, ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੈਕਚਰਾਰ ਵਜੋਂ ਆਪਣਾ ਕਰੀਅਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ ਕਲੀਨਿਕ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। 1954 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀਆਂ ਕੁਝ ਮਹਿਲਾ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜਿਸਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੈਡੀਕਲ ਕੌਂਸਲ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪਰੀਖਿਅਕ ਵਜੋਂ ਉਸ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਡੀਐਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਬੇਨੇਟ, ਕੋਲਮੈਨ ਐਂਡ ਕੰਪਨੀ ਲਿਮਿਟੇਡ ਦੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗਪਤੀ ਅਸ਼ੋਕ ਜੈਨ ਦੇ ਸਮੂਹ ਨਾਲ 1962 ਵਿੱਚ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਹਾਰਟ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ (AIHF) ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[11][12]

ਉਸ ਨੇ 1967 ਵਿੱਚ ਮੌਲਾਨਾ ਆਜ਼ਾਦ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ, ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਉਸੇ ਸਾਲ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਪਦਮ ਭੂਸ਼ਣ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਜੀਬੀ ਪੰਤ ਹਸਪਤਾਲ, ਜੋ ਕਿ ਕਾਲਜ ਕੈਂਪਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੈ, ਵਿੱਚ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਉਹ 1966 ਵਿੱਚ 5ਵੀਂ ਵਿਸ਼ਵ ਕਾਂਗਰਸ ਆਫ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਸਕੱਤਰ ਜਨਰਲ ਸੀ।[13]

1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ 3 ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਕ ਸੀ - ਮੌਲਾਨਾ ਆਜ਼ਾਦ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ, ਲੋਕ ਨਾਇਕ ਹਸਪਤਾਲ ਅਤੇ ਜੀਬੀਪੰਤ ਹਸਪਤਾਲ। ਉਹ 1978 ਵਿੱਚ ਮੌਲਾਨਾ ਆਜ਼ਾਦ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ (ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ) ਵਜੋਂ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਈ। [14]

ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੇ 1981 ਵਿੱਚ, ਦੱਖਣੀ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ, AIHF ਦੇ ਅਧੀਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਰਟ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ (NHI) ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤੀਜੇ ਦਰਜੇ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ, ਖੋਜ ਅਤੇ ਆਬਾਦੀ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨ ਲਈ ਅਗਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।[15] ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਮੈਡੀਸਨ ਅਤੇ ਕਾਰਡੀਓਲੋਜੀ ਦੀ ਐਮਰੀਟਸ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵੀ ਸੀ।

ਇਨਾਮ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ

[ਸੋਧੋ]

ਰਾਜ ਸਨਮਾਨ:[16][17]

ਮੌਤ

[ਸੋਧੋ]

29 ਅਗਸਤ 2020 ਨੂੰ, ਪਦਮਾਵਤੀ ਦੀ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਰਟ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੋਵਿਡ-19 ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਕੋਵਿਡ-19 ਕਾਰਨ ਪੇਚੀਦਗੀਆਂ ਕਾਰਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[18] ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ 103 ਸਾਲ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਦੀ ਡਾਕਟਰ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਦੇਹ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬਾਗ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕੋਵਿਡ -19 ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ

[ਸੋਧੋ]
  • List of cardiologists

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ Expert Profile: Dr S Padmavati Archived 14 July 2011 at the Wayback Machine. NDTV.
  2. ↑ WHO Collaborating Centres in India: Non-Communicable Diseases & Mental Health Archived 12 June 2010 at the Wayback Machine. WHO India.
  3. ↑ "Padma Awards". Ministry of Communications and Information Technology. Archived from the original on 10 July 2011. Retrieved 13 April 2010.
  4. ↑ "List of Fellows — NAMS" (PDF). National Academy of Medical Sciences. 2016. Archived (PDF) from the original on 4 March 2016. Retrieved 19 March 2016.
  5. ↑ "Sivaramakrishna Iyer Padmavati". the-women-of-hopkins (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 1 September 2020. Retrieved 31 August 2020.
  6. ↑ "Matters Of Heart". The Financial Express (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). 29 September 2002. Archived from the original on 1 September 2020. Retrieved 31 August 2020.
  7. ↑ "Eminent Cardiologist Dr S Padmavati Dies Of COVID-19 At 103". NDTV.com. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020.
  8. ↑ Prominent doctors honoured with the Wockhardt Medical Excellence Awards Archived 11 June 2015 at the Wayback Machine. 17 February 2003.
  9. ↑ "Matters Of Heart". The Financial Express (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). 29 September 2002. Archived from the original on 1 September 2020. Retrieved 31 August 2020."Matters Of Heart". The Financial Express. 29 September 2002. Archived from the original on 1 September 2020. Retrieved 31 August 2020.
  10. ↑ Development of Cardiac surgery in India Archived 14 July 2011 at the Wayback Machine.
  11. ↑ "SI Padmavati: India's 1st female cardiologist dies of Covid at 103 | India News - Times of India". The Times of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). TNN. 31 Aug 2020. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020.
  12. ↑ Dr O. P. Yadava (31 Aug 2020). "The heart doctor with a big heart passes away | India News - Times of India". The Times of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 1 September 2020. Retrieved 31 August 2020.
  13. ↑ "Fifth World Congress of Cardiology" (PDF). British Medical Journal. Archived (PDF) from the original on 26 April 2019. Retrieved 30 August 2020.
  14. ↑ National Award winners Archived 21 July 2011 at the Wayback Machine. Maulana Azad Medical College website.
  15. ↑ "SI Padmavati: India's 1st female cardiologist dies of Covid at 103 | India News - Times of India". The Times of India (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). TNN. 31 Aug 2020. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020."SI Padmavati: India's 1st female cardiologist dies of Covid at 103 | India News - Times of India". The Times of India. TNN. 31 August 2020. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020.
  16. ↑ "Eminent Cardiologist Dr S Padmavati Dies Of COVID-19 At 103". NDTV.com. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020."Eminent Cardiologist Dr S Padmavati Dies Of COVID-19 At 103". NDTV.com. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020.
  17. ↑ "Padma Awards". Ministry of Communications and Information Technology. Archived from the original on 10 July 2011. Retrieved 13 April 2010."Padma Awards". Ministry of Communications and Information Technology. Archived from the original on 10 July 2011. Retrieved 13 April 2010.
  18. ↑ "Eminent Cardiologist Dr S Padmavati Dies Of COVID-19 At 103". NDTV.com. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020."Eminent Cardiologist Dr S Padmavati Dies Of COVID-19 At 103". NDTV.com. Archived from the original on 31 August 2020. Retrieved 31 August 2020.

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

[ਸੋਧੋ]
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਐੱਸ._ਆਈ._ਪਦਮਾਵਤੀ&oldid=786151" ਤੋਂ ਲਿਆ