ਕਸਾਇਆ (ਕੱਪੜਾ)
ਕਸਾਇਆ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਯੁਕਤ ਬੋਧੀ ਭਿਕਸ਼ੂਆਂ ਅਤੇ ਸਾਧਵੀਆਂ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਭੂਰੇ ਜਾਂ ਕੇਸਰ ਰੰਗ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਪਾਲੀ ਵਿੱਚ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਸੀਵਰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਰੰਗ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਸਿਰਫ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮੂਲ ਅਤੇ ਉਸਾਰੀ
[ਸੋਧੋ].jpeg)
ਕਸਾਇਆ ਬਾਰੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੋਧੀ ਕਸਾਇਆ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਗੌਤਮ ਬੁੱਧ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਿਕਸ਼ੂਆਂ ਲਈ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਵਜੋਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਮੂਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਏਸ਼ੀਆਈ ਚਾਵਲ ਦੇ ਖੇਤ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੂਲ ਕਸਾਇਆ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਸੁੱਟੇ ਹੋਏ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਤਿੰਨ ਆਇਤਾਕਾਰ ਟੁਕੜੇ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਸਿਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਫਿਰ ਇੱਕ ਖਾਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਫਿੱਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਤਿੰਨ ਮੁੱਖ ਟੁਕੜੇ ਅੰਤਰਵਾਸ, ਉੱਤਰਾਸੰਗ ਅਤੇ ਸੰਘਾਤੀ ਹਨ। ਉਹ ਮਿਲ ਕੇ "ਤੀਹਰੀ ਪੁਸ਼ਾਕ" ਜਾਂ ਟਿਸਿਵਾਰਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।[1]
ਅੰਤਰਵਾਸ (ਅੰਤਰਵਸਾਕਾ)
[ਸੋਧੋ]ਅੰਤਰਵਾਸ ਇੱਕ ਅੰਦਰੂਨੀ ਲਿਬਾਸ ਹੈ ਜੋ ਹੇਠਲੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਢੱਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਰੀਰ ਦਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਕੱਪੜਾ ਹੈ ਜੋ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਪਰਤਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਸਿਖਰ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧੜ ਨੂੰ ਢੱਕਦਾ ਹੈ। ਬੁੱਧ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਸਤੁਤੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਅੰਤਰਵਾਸ ਦਾ ਤਲ ਆਮ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਤਿਕੋਣ ਦੀ ਖੁਰਦਰੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੱਪੜਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਸਕਰਟ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪੁਰਾਤਨ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਕਾਫ਼ੀ ਆਮ ਸੀ। ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਇਸ ਦੀ ਉਚਾਈ ਨੂੰ ਐਡਜਸਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਇਹ ਗਿੱਟੇ ਜਿੰਨਾ ਨੀਵਾਂ ਨਾ ਲਟਕ ਸਕੇ।
ਉਤਰਾਸੰਗਾ
[ਸੋਧੋ]ਇਹ ਸਰੀਰ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਚੋਗਾ ਹੈ। ਇਹ ਅੰਡਰਗਾਰਮੈਂਟ, ਜਾਂ ਅੰਤਰਵਾਸ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਬੁੱਧ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਸਤੁਤੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਉੱਤਰਾਸੰਗ ਘੱਟ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਕੱਪੜੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਅਕਸਰ ਬਾਹਰੀ ਚੋਗਾ, ਜਾਂ ਸੰਘਾਤੀ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਜੈਕੇਟ ਜਾਂ ਕਾਰਡਿਗਨ ਨਾਲ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Kieschnick, John. The Impact of Buddhism on Chinese Material Culture. Princeton University Press, Oxfordshire, 2003. p. 90.