ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਘਸਾਨ ਕਨਫਾਨੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਘਸਾਨ ਕਨਫਾਨੀ
Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.
ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ
ਜਨਮ8 ਅਪ੍ਰੈਲ 1936
ਏਕੜ, ਮੈਡੇਟਰੀ ਫਲਸਤੀਨ
ਮੌਤ8 ਜੁਲਾਈ 1972 (ਉਮਰ 36)
ਬੈਰੂਤ, ਲੇਬਨਾਨ
ਕੌਮੀਅਤਫਲਸਤੀਨੀ
ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀਪਾਪੂਲਰ ਫਰੰਟ ਆਫ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਫਿਲਸਤੀਨ

ਘਸਾਨ ਕਨਫਾਨੀ (Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found., 8 ਅਪ੍ਰੈਲ 1936 ਵਿੱਚ ਏਕੜ, ਮੈਡੇਟਰੀ ਫਲਸਤੀਨ – 8 ਜੁਲਾਈ 1972 ਵਿੱਚ ਬੈਰੂਤ, ਲਿਬਨਾਨ) ਇੱਕ ਫਲਸਤੀਨੀ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਪਾਪੂਲਰ ਫਰੰਟ ਆਫ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਆਫ਼ ਫਿਲਸਤੀਨ (ਪੀ.ਐਫ.ਐਲ.ਪੀ) ਦਾ ਮੋਹਰੀ ਮੈਂਬਰ ਸੀ[1] 8 ਜੁਲਾਈ 1972 ਨੂੰ, ਲੋਦ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਕਤਲੇਆਮ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਜੋਂ ਮੋਸਾਦ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕੀਤੀ ਸੀ।[2]

ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ

[ਸੋਧੋ]

ਘਸਾਨ ਫੈਇਜ਼ ਕਨਫਾਨੀਦਾ ਜਨਮ 1936 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੱਧ-ਵਰਗ ਫਿਲੀਸਤੀਨੀ ਸੁੰਨੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਏਕੜ (ਅੱਕਾ) ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਫ਼ਲਸਤੀਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੀ। ਉਹ ਮੁਹੰਮਦ ਫੈਇਜ਼ ਅਬਦ ਅਲ ਰਜ਼ਾਗ ਦਾ ਤੀਜਾ ਬੱਚਾ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਕੌਮੀ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਸੀ ਜੋ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਬਜ਼ੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਗ਼ੈਰਕਾਨੂੰਨੀ ਕੈਦ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਘਸਾਨ ਅਜੇ ਬੱਚਾ ਸੀ।[3] ਘਸਾਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁੱਢਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜੱਫਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਕੈਥੋਲਿਕ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[3]

ਮਈ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ 1948 ਵਿੱਚ ਅਰਬ-ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦਾ ਪ੍ਰਕੋਪ ਏਕੜ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਿਆ, ਕਨਫਾਨੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਫ਼ਲਸਤੀਨੀ ਕੂਚ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਲਿਖੇ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮਰਦ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਬਣਨ ਲਈ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਦੇ ਹਨ।[4] ਕੁਝ 17 ਕਿਲੋਮੀਟਰ (11 ਮੀਲ) ਉੱਤਰ ਪੂਰਬੀ ਲਿਬਨਾਨ ਤੋਂ ਭੱਜਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਫਿਲਸਤੀਨੀ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਵਜੋਂ ਡੈਮਾਸਕਸ, ਸੀਰੀਆ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ।[3] ਉੱਥੇ, ਕਨਫਾਨੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 1952 ਵਿੱਚ ਫਿਲਸਤੀਨ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਲਈ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਰਾਹਤ ਅਤੇ ਵਰਕਸ ਏਜੰਸੀ ਦਾ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਇੱਕ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 1,200 ਵਿਸਥਾਪਿਤ ਫਿਲਸਤੀਨੀ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਲਾ ਅਧਿਆਪਕ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੌਕਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਗਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ।[5]

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. Farsoun 2004, p. 97.
  2. Ensalaco 2012, p. 37.
  3. 3.0 3.1 3.2 Zalman 2004, p. 683.
  4. Schmitt 2014.
  5. Zalman 2004, p. 685.