ਜੌਰਜ ਰਾਬਰਟ ਗਿਸਿੰਗ
ਜੌਰਜ ਰਾਬਰਟ ਗਿਸਿੰਗ | |
|---|---|
 | |
| ਜਨਮ | ਜੌਰਜ ਰਾਬਰਟ ਗਿਸਿੰਗ 22 ਨਵੰਬਰ 1857 ਵੇਕਫੀਲਡ, ਯੌਰਕਸ਼ਾਇਰ, ਯੂਕੇ |
| ਮੌਤ | 28 ਦਸੰਬਰ 1903 (ਉਮਰ 46) ਫ਼ਰਾਂਸ |
| ਸਾਹਿਤਕ ਲਹਿਰ | ] |
| ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮ | The Nether World (1889) New Grub Street (1891) Born In Exile (1892) The Odd Women (1893) |
| ਦਸਤਖ਼ਤ | |
 | |
ਜੌਰਜ ਰਾਬਰਟ ਗਿਸਿੰਗ (22 ਨਵੰਬਰ 1857 - 28 ਦਸੰਬਰ 1903) ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾਵਲਕਾਰ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1880 ਅਤੇ 1903 ਵਿਚਕਾਰ 23 ਨਾਵਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ। ਆਧੁਨਿਕ ਐਡੀਸ਼ਨ ਵਿਚ ਉਸਦੇ ਵਧੀਆ ਜਾਣੂ ਕੰਮ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:- ਪਾਤਾਲ ਵਿਸ਼ਵ (1889), ਨਿਊ ਗਰਬ ਸਟ੍ਰੀਟ (1891) ਅਤੇ ਦ ਓਡ ਵੂਮੈਨ (1893)।
ਜੀਵਨੀ[ਸੋਧੋ]
ਅਰੰਭਕ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਗਿਸਿੰਗ ਦਾ ਜਨਮ 22 ਨਵੰਬਰ 1857 ਨੂੰ ਵੇਕਫੀਲਡ, ਯੌਰਕਸ਼ਾਇਰ ਵਿੱਚ ਜੋ ਥਾਮਸ ਵਾਲਰ ਗਿਸਿੰਗ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਇੱਕ ਕੈਮਿਸਟ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਚਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਮਾਰਗਰੇਟ (ਨੀ ਬੈਡਫੋਰਡ) ਪੰਜ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਸਨ: ਵਿਲੀਅਮ, ਜੋ 20 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮਰ ਗਿਆ; ਐਲਗਰਨਨ , ਜੋ ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਬਣ ਗਿਆ; ਮਾਰਗਰੇਟ; ਅਤੇ ਏਲਨ। ਥੌਮਸਨ ਦੇ ਯਾਰਡ, ਵੇਕਫੀਲਡ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਘਰ, ਦਿ ਗਿਸਿੰਗ ਟਰੱਸਟ ਦੁਆਰਾ ਸੰਭਾਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਵੇਕਫੀਲਡ ਦੇ ਬੈਕ ਲੇਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇੱਕ ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੀ। ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਗੰਭੀਰ ਰੁਚੀ ਦਸ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਚਾਰਲਸ ਡਿਕਨਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਦ ਓਲਡ ਕਿਉਰੀਓਸਿਟੀ ਸ਼ਾਪ ਪੜ੍ਹੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ ਉਸਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਰੁਚੀ ਵਧੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਲਿਖੀ ਜੁਵੇਨੀਲੀਆ 1995 ਵਿੱਚ ਜਾਰਜ ਗਿਸਿੰਗ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਹ ਡਰਾਇੰਗ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਿਪੁੰਨ ਸੀ। ਗਿਸਿੰਗ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਜਦੋਂ ਉਹ 12 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਚੈਸ਼ਾਇਰ ਵਿੱਚ ਐਲਡਰਲੇ ਐਜ ਵਿਖੇ ਲਿੰਡੋ ਗਰੋਵ ਸਕੂਲ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇੱਕ ਇਕੱਲਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਸਖਤ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।
1872 ਵਿੱਚ, ਆਕਸਫੋਰਡ ਲੋਕਲ ਇਮਤਿਹਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੇਮਿਸਾਲ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ ਮਾਨਚੈਸਟਰ ਦੇ ਮੋਹਰੀ, ਓਵੇਨਸ ਕਾਲਜ ਲਈ ਇੱਕ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਜਿੱਤੀ। ਉੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਤੀਬਰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ 1873 ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ 1875 ਵਿੱਚ ਸ਼ੇਕਸਪੀਅਰ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਸਮੇਤ ਕਈ ਇਨਾਮ ਜਿੱਤੇ। ਉਸਨੇ ਮਾਰੀਅਨ "ਨੇਲ" ਹੈਰੀਸਨ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।
ਗਿਸਿੰਗ ਦਾ ਅਕਾਦਮਿਕ ਕੈਰੀਅਰ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਉਸ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਦੀ ਕਮੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਕਾਲਜ ਨੇ ਚੋਰੀਆਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਜਾਸੂਸ ਨੂੰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗਿਸਿੰਗ 'ਤੇ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਸ਼ੀ ਪਾਇਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ 1876 ਵਿੱਚ ਬੈਲੇ ਵੂ ਗੌਲ , ਮਾਨਚੈਸਟਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਸਤੰਬਰ 1876 ਵਿੱਚ ਹਮਦਰਦਾਂ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਬੋਸਟਨ ਅਤੇ ਵਾਲਥਮ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਵਿੱਚ ਕਲਾਸਿਕ ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ। ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਪੈਸਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਚਲਾ ਗਿਆ , ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਸ਼ਿਕਾਗੋ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਸਮੇਤ ਅਖਬਾਰਾਂ ਲਈ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖ ਕੇ ਇੱਕ ਨਾਜ਼ੁਕ ਜੀਵਨ ਕਮਾਇਆ। ਉਹ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਇੱਕ ਸਹਾਇਕ ਦੀ ਲੋੜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੇਲਜ਼ਮੈਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਇਹਨਾਂ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੇ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸਦੇ 1891 ਦੇ ਨਾਵਲ, ਨਿਊ ਗਰਬ ਸਟ੍ਰੀਟ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਸਤੰਬਰ 1877 ਵਿੱਚ, ਗਿਸਿੰਗ ਅਮਰੀਕਾ ਛੱਡ ਕੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ।
ਸਾਹਿਤਕ ਕੈਰੀਅਰ[ਸੋਧੋ]
ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗਿਸਿੰਗ ਨਾਲ ਨੇਲ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਈ। ਇੱਥੇ ਉਸਨੇ ਗਲਪ ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਟਿਊਟਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਨਾਵਲ ਵਰਕਰਜ਼ ਇਨ ਦ ਡਾਨ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਦੁਆਰਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਫੰਡ ਦੇ ਕੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ। ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ 27 ਅਕਤੂਬਰ 1879 ਨੂੰ ਨੇਲ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਗਰੀਬੀ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਅਕਸਰ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਨੇਲ ਨੂੰ ਮਾੜੀ ਸਿਹਤ ਕਾਰਨ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਰੀਡਿੰਗ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਕਲਾਸੀਕਲ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਲਈ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਚਿੰਗ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ। ਉਸਨੇ ਲੰਦਨ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਪੈਦਲ ਚੱਲ ਕੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਪੜ੍ਹਨ ਵਿਚ, ਜੌਨ ਫੋਰਸਟਰ ਦੀ ਲਾਈਫ ਆਫ਼ ਡਿਕਨਜ਼ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦਿਖਾਈ। ਉਸਨੇ 23 ਜਨਵਰੀ 1888 ਦੀ ਆਪਣੀ ਡਾਇਰੀ ਦੀ ਐਂਟਰੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਫੋਰਸਟਰ ਦਾ ਕੰਮ "ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਨਿਰੰਤਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਲਈ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ, ਜਦੋਂ ਕੰਮ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ"
ਉਸਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਔਸਟਿਨ ਹੈਰੀਸਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ , 1882 ਤੋਂ ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਕੇ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ; ਗਰੀਬੀ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਝੂਠੀਆਂ ਸਨ। ਗਿਸਿੰਗ ਅਕਸਰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਗਰੀਬੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਉਸਨੇ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਮੰਗਣ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਗਰੀਬੀ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਗਿਸਿੰਗ ਦੇ ਅਧਿਆਪਨ ਪ੍ਰਤੀ ਰਵੱਈਏ ਦੁਆਰਾ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਇੱਕ ਘਟੀਆ ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਫਜ਼ੂਲਖਰਚੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿੱਤ ਦੇ ਮਾੜੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਦਾ ਵੀ ਦੋਸ਼ੀ ਸੀ।
ਗਿਸਿੰਗ ਦਾ ਅਗਲਾ ਨਾਵਲ, ਸ੍ਰੀਮਤੀ ਗ੍ਰੰਡੀ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ , ਪਹਿਲੇ ਵਰਗਾ ਅਣਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੀ ਰਿਹਾ, ਪਰ 1882 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਬੈਂਟਲੇ ਅਤੇ ਪੁੱਤਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਖਰੀਦਿਆ। ਜਾਰਜ ਗਿਸਿੰਗ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਇਸਨੂੰ ਛਾਪਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਅਗਲੇ ਨਾਵਲ, ਦ ਅਨਕਲਾਸਡ , 1884 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਗਿਸਿੰਗ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂਕਿ ਗਿਸਿੰਗ ਵੱਧਦੀ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1888 ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੱਕ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹੀ ਭੇਂਟ ਦੇਣੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ। ਉਸਦੀ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਾਪਸੀ ਅਤੇ ਦ ਅਨਕਲਾਸਡ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ 11 ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ, ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਿਰਫ "ਫੋਬੀ" ਹੀ, ਟੈਂਪਲ ਬਾਰ ਦੇ ਮਾਰਚ 1884 ਦੇ ਅੰਕ ਵਿੱਚ ਛਪੀ।
ਦ ਅਨਕਲਾਸਡ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਨੇ ਮਹਾਨ ਸਾਹਿਤਕ ਗਤੀਵਿਧੀ ਲਿਆਂਦੀ। 1886 ਵਿੱਚ ਇਜ਼ਾਬੇਲ ਕਲੇਰੈਂਡਨ ਅਤੇ ਡੈਮੋਸ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ; ਡੈਮੋਸ ਨੇ ਸਮਿਥ, ਐਲਡਰ ਐਂਡ ਕੰਪਨੀ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ , ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ 1891 ਵਿੱਚ ਨਿਊ ਗਰਬ ਸਟ੍ਰੀਟ ਤੱਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਜੋ ਨਾਵਲ ਲਿਖੇ, ਉਹ ਮਜ਼ਦੂਰ ਜਮਾਤ ਦੇ ਰੂੜੀਵਾਦੀ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ 1889 ਵਿੱਚ ਨੀਦਰ ਵਰਲਡ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ £150 ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਲਾਸਿਕ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਇਟਲੀ ਦੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਉਡੀਕੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਫੰਡ ਦੇਣ ਲਈ ਕੀਤੀ। ਉੱਥੇ ਉਸਦੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਨੇ 1890 ਦੇ ਕੰਮ ਦ ਏਮੈਨਸੀਪੇਟਿਡ ਲਈ ਇੱਕ ਆਧਾਰ ਬਣਾਇਆ।
25 ਫਰਵਰੀ 1891 ਨੂੰ, ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਜ਼ਦੂਰ-ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੀ ਔਰਤ, ਐਡੀਥ ਐਲਿਸ ਅੰਡਰਵੁੱਡ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਉਹ ਐਕਸੀਟਰ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ ਪਰ ਜੂਨ 1893 ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਕਸਟਨ ਅਤੇ 1894 ਵਿੱਚ ਐਪਸੋਮ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਸਨ, ਵਾਲਟਰ ਲਿਓਨਾਰਡ (1891-1916) ਅਤੇ ਐਲਫ੍ਰੇਡ ਚਾਰਲਸ ਗਿਸਿੰਗ (1896-1975), ਪਰ ਵਿਆਹ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ। ਐਡੀਥ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਦੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਤੋਂ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਲੱਗ-ਅਲੱਗ ਰੱਖਣ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹੋਰ ਵਧ ਗਈਆਂ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਨੇਲ ਆਪਣੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿਵਹਾਰ ਬਾਰੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਿਮਾਰ ਸੀ, ਕੁਝ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਐਡੀਥ ਦਲੀਲਪੂਰਣ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਹਿੰਸਕ, ਬੇਕਾਬੂ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਹੋਵੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਬਰਟਜ਼ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਸੱਚਾਈ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਹੈ। ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਬਦਲਾ ਲਿਆ (ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਹਿੰਸਕ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਚਿੱਠੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਸੀ) ਅਪ੍ਰੈਲ 1896 ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਵਾਲਟਰ ਨੂੰ ਐਡੀਥ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਵੇਕਫੀਲਡ ਵਿੱਚ ਗਿਸਿੰਗ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ। ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਐਡੀਥ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਨਾਪਸੰਦ ਕੀਤਾ। ਅਲਫਰੇਡ, ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ, ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕੋਲ ਰਿਹਾ। ਇਹ ਜੋੜਾ 1897 ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਕੋਈ ਸਾਫ਼-ਸੁਥਰਾ ਬ੍ਰੇਕ ਨਹੀਂ ਸੀ - ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਐਡੀਥ ਨੂੰ ਚਕਮਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ ਅਤੇ ਡਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੁਲ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। 1902 ਵਿੱਚ, ਐਡੀਥ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਰਣ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਕਲਾਰਾ ਕੋਲੇਟ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਕੀਤੀ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਅਸਪਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੋਸਤ ਰਹੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਐਡੀਥ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।
ਗਿਸਿੰਗ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀ ਚੰਗੀ ਅਦਾਇਗੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਨਿਊ ਗਰਬ ਸਟ੍ਰੀਟ (1891) ਨੇ ਉਸਨੂੰ £250 ਦਿੱਤਾ। 1892 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਦੋਸਤੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਲੇਖਕ, ਜਾਰਜ ਮੈਰੀਡੀਥ ਦੁਆਰਾ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ। 1890 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਗਿਸਿੰਗ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦੀ ਸਿਹਤ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਨੇ ਲੰਦਨ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ ਸਮਾਂ ਸੀਮਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪੀਰੀਅਡ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਰਨ ਇਨ ਐਕਸਾਈਲ (1892), ਦ ਓਡ ਵੂਮੈਨ (1893), ਇਨ ਦਿ ਈਅਰ ਆਫ਼ ਜੁਬਲੀ (1894) ਅਤੇ ਦ ਵਰਲਪੂਲ (1897) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। 1893 ਤੋਂ, ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵੀ ਲਿਖੀਆਂ ਸਨ। 1895 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਤਿੰਨ ਨਾਵਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ , ਈਵਜ਼ ਰੈਨਸਮ , ਦਿ ਪੇਇੰਗ ਗੈਸਟ ਅਤੇ ਸਲੀਪਿੰਗ ਫਾਇਰ। ਇਹ ਵੀ ਤਿੰਨ-ਖੰਡਾਂ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਦੇ ਸਵਾਦ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
1897 ਵਿੱਚ ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਐਚ.ਜੀ. ਵੇਲਜ਼ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ , ਜਿਸਨੇ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਉਸਦੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਬੁਡਲੇਹ ਸਾਲਟਰਟਨ ਵਿਖੇ ਬਿਤਾਈ। ਵੇਲਜ਼ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਗਿਸਿੰਗ ਹੁਣ "ਲੰਡਨ ਫਲੈਟ ਦਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ, ਅਟੁੱਟ, ਅਵਿਵਹਾਰਕ ਨੌਜਵਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਇੱਕ ਖਰਾਬ ਅਤੇ ਬੀਮਾਰ ਆਦਮੀ ਸੀ, ਜੋ ਕਾਲਪਨਿਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਗਲਤ ਸਲਾਹ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਵਧਾਨੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਸੀ ਜੋ ਇੱਕ ਆਮ ਬੇਚੈਨੀ ਦੀ ਉਸਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਸੀ।"
ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲ[ਸੋਧੋ]
ਐਡੀਥ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ 1897-1898 ਵਿੱਚ ਇਟਲੀ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਯਾਤਰਾ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਬਾਈ ਦ ਆਇਓਨੀਅਨ (1901)। ਸਿਏਨਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਉਸਨੇ ਚਾਰਲਸ ਡਿਕਨਜ਼: ਇੱਕ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਅਧਿਐਨ ਲਿਖਿਆ। ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਵੈੱਲਜ਼ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 6 ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਮਰ ਨਾਵਲ ਦਾ ਸੈੱਟ ਦੇ ਲਈ ਖੋਜ ਕੀਤੀ।ਇਸ ਦੌਰਾਨ 1897 ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਟਾਊਨ ਟਰੈਵਲਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੋਟਸਡੈਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਬਰਟਜ਼ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਠਹਿਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ , ਉਹ 1898 ਵਿੱਚ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਰੀ ਵਿੱਚ ਡੋਰਕਿੰਗ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਜੁਲਾਈ 1898 ਵਿੱਚ, ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਗੈਬਰੀਅਲ ਮੈਰੀ ਐਡਿਥ ਫਲੇਰੀ (1868-1954) ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਔਰਤ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਨਿਊ ਗਰਬ ਸਟ੍ਰੀਟ ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਲਈ ਉਸ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ। ਦਸ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਇੱਕ ਕਾਮਨ-ਲਾਅ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਭਾਈਵਾਲ ਬਣ ਗਏ , ਕਿਉਂਕਿ ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਐਡੀਥ ਨੂੰ ਤਲਾਕ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਫਰਾਂਸ ਚਲੇ ਗਏ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਰਿਹਾ, 1901 ਵਿੱਚ ਨੈਲੈਂਡ , ਸਫੋਲਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੈਨੇਟੋਰੀਅਮ ਵਿੱਚ ਛੇ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਠਹਿਰਨ ਲਈ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ। ਇਹ ਜੋੜਾ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਗਿਸਿੰਗ ਦੀ ਸਿਹਤ ਵਿਗੜ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹ ਆਰਕਚੋਨ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਸਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਸਾਲ ਸੇਂਟ ਜੀਨ-ਡੀ-ਲੁਜ਼ ਦੇ ਨੇੜੇ, ਸਿਬੋਰ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸੇਂਟ-ਜੀਨ-ਪਾਈਡ-ਡੀ-ਪੋਰਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਈਸਪੋਰ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ।
ਫਲੇਰੀ ਨਾਲ ਗਿਸਿੰਗ ਦੇ ਸਬੰਧਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ 1899 ਦੇ ਨਾਵਲ ਦ ਕਰਾਊਨ ਆਫ ਲਾਈਫ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਤੀਸਰੇ ਵਿਆਹ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਨਾਵਲ ਲਿਖੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਗੰਬਰਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ , ਜੋ ਅਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਰਹੇ ਅਤੇ ਬਚੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਆਵਰ ਫ੍ਰੈਂਡ ਦ ਚਾਰਲਟਨ (1901) ਅਤੇ ਵਿਲ ਵਾਰਬਰਟਨ (1905 ਵਿੱਚ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ)। ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਨਾਵਲ ਵੇਰਾਨਿਲਡਾ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ , ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਇਹ ਅਧੂਰਾ ਸੀ। 1903 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ 1900-1901 ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈਨਰੀ ਰਾਈਕਰਾਫਟ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਪੇਪਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਪੰਦਰਵਾੜੇ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ "ਘਾਹ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਲੇਖਕ" ਸਿਰਲੇਖ ਦੇ ਇੱਕ ਲੜੀ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ।ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਲੇਖਕ ਦੇ ਕਾਲਪਨਿਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਲੇਖ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ ਵਿਰਾਸਤ ਮਿਲੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੇ ਗਿਸਿੰਗ ਦੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ।
ਗਲਪ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਗਿਸਿੰਗ ਨੇ ਹੋਰ ਲਿਖਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਡਿਕਨਜ਼ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡਿਕਨਜ਼ ਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ, ਰਸਾਲਿਆਂ ਲਈ ਲੇਖ ਅਤੇ ਜੌਨ ਫੋਰਸਟਰ ਦੀ ਡਿਕਨਜ਼ ਜੀਵਨੀ ਦੇ ਸੰਸ਼ੋਧਿਤ ਸੰਸਕਰਨ ਦੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
ਗਿਸਿੰਗ ਦੀ 28 ਦਸੰਬਰ 1903 ਨੂੰ 46 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਗਲਤ-ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਸਰਦੀਆਂ ਦੀ ਸੈਰ ਦੌਰਾਨ ਠੰਡ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਸੇਂਟ-ਜੀਨ-ਡੀ-ਲੁਜ਼ ਵਿਖੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਕਬਰਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਵੇਰਾਨਿਲਡਾ 1904 ਵਿੱਚ ਅਧੂਰੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਸੀ। ਐਚ.ਜੀ. ਵੇਲਜ਼, ਕ੍ਰਿਸਮਿਸ ਈਵ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸੇਂਟ-ਜੀਨ-ਪਾਈਡ-ਡੀ-ਪੋਰਟ ਵਿਖੇ ਗਿਸਿੰਗ ਲਈ ਆਇਆ ਸੀ ਆਖ਼ਰੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਵੇਲਜ਼ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ "ਸਲੇਟੀ ਪਦਾਰਥ ਦੀ ਇੱਕ ਮਾਮੂਲੀ ਹਲਚਲ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ: "ਉਹ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ਾਵਾਦੀ ਲੇਖਕ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਵੱਡਾ ਵਧੀਆ ਦਿਮਾਗ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਬਿਤਾਇਆ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸਦੇ ਹਾਲਾਤ ਨਾ ਉਸ ਬਾਰੇ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ, ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਬਾਰੇ ਮਾੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਚਰਿੱਤਰ ਦੀਆਂ ਸੀਮਾਵਾਂ। ਪਰ ਕੀ ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਜਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਇਹ ਦੁਖਾਂਤ ਬਣਾਇਆ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦਾ। ਵਿਲ ਵਾਰਬਰਟਨ ਨੂੰ 1905 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਦਾ ਅੰਤਿਮ ਸੰਗ੍ਰਹਿ, ਲਘੂ-ਕਹਾਣੀ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਦ ਹਾਊਸ ਆਫ਼ ਕੋਬਵੇਬਜ਼ ਸੀ।