ਡੱਚ ਭਾਰਤ
.jpg)
ਡੱਚ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਭਾਵ ਉਹ ਸਥਾਨ ਜਿੱਥੇ 18ਵੀਂ-19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਡੱਚ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦੀਆਂ ਬਸਤੀਆਂ ਅਤੇ ਵਪਾਰਕ ਚੌਕੀਆਂ ਸਨ। ਦਰਅਸਲ, ਪੂਰੇ ਡੱਚ ਭਾਰਤ ਉੱਤੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਵੀ 'ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ' ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ 'ਡੱਚ ਇੰਡੀਆ' ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਭੂਗੋਲਿਕ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਡੱਚ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਰਾਜਪਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ - ਡੱਚ ਸੀਲੋਨ, ਡੱਚ ਕੋਰੋਮੰਡਲ, ਡੱਚ ਮਾਲਾਬਾਰ, ਡੱਚ ਬੰਗਾਲ ਅਤੇ ਡੱਚ ਸੂਰਤ।
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, 'ਡੱਚ ਇੰਡੀਜ਼' ਡੱਚ ਈਸਟ ਇੰਡੀਜ਼ (ਮੌਜੂਦਾ ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ), ਡੱਚ ਵੈਸਟ ਇੰਡੀਜ਼ (ਮੌਜੂਦਾ ਸੂਰੀਨਾਮ ) ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਨੀਦਰਲੈਂਡ ਐਂਟੀਲਜ਼ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਇਤਿਹਾਸ
[ਸੋਧੋ]ਭਾਰਤੀ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਉੱਤੇ ਡੱਚਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ 1605 ਤੋਂ 1825 ਤੱਕ ਰਹੀ। ਡੱਚ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਡੱਚ ਕੋਰੋਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੁਲੀਕੈਟ ਵਿੱਚ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਈਸਟ ਇੰਡੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਸਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਅਦਲਾ-ਬਦਲੀ ਲਈ ਟੈਕਸਟਾਈਲ ਲੱਭ ਰਹੇ ਸਨ।[1]ਡੱਚ ਸੂਰਤੇ ਅਤੇ ਡੱਚ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕ੍ਰਮਵਾਰ 1616 ਅਤੇ 1627 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[2][3]1656 ਵਿੱਚ ਡੱਚਾਂ ਨੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ਸੀਲੋਨ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਸਾਲੇ ਦੇ ਵਪਾਰ ਵਿੱਚ ਡੱਚ ਏਕਾਧਿਕਾਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਮਾਲਾਬਾਰ ਤੱਟ ਉੱਤੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਕਿਲ੍ਹੇ ਵੀ ਲੈ ਲਏ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਵੱਡੇ ਮਸਾਲਾ ਉਤਪਾਦਕ ਸਨ।[4][5]ਟੈਕਸਟਾਈਲ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਡੱਚ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਮਤੀ ਪੱਥਰ, ਨੀਲ, ਅਤੇ ਰੇਸ਼ਮ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵਿੱਚ, ਸਾਲਟਪੀਟਰ ਅਤੇ ਡੱਚ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਅਫੀਮ, ਅਤੇ ਡੱਚ ਮਾਲਾਬਾਰ ਵਿੱਚ ਮਿਰਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਭਾਰਤੀ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਸਪਾਈਸ ਆਈਲੈਂਡਜ਼ ਅਤੇ ਕੇਪ ਕਲੋਨੀ ਨੂੰ ਨਿਰਯਾਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ "De VOCsite : handelsposten; Coromandel". De VOCsite. Jaap van Overbeek te Wageningen. Archived from the original on 2 July 2019. Retrieved 2020-10-10.
- ↑ "De VOCsite : handelsposten; Suratte". De VOCsite. Jaap van Overbeek te Wageningen. Archived from the original on 2 July 2019. Retrieved 2020-10-10.
- ↑ "De VOCsite : handelsposten; Bengalen". De VOCsite. Jaap van Overbeek te Wageningen. Archived from the original on 6 May 2019. Retrieved 2020-10-10.
- ↑ "De VOCsite : handelsposten; Ceylon". De VOCsite. Jaap van Overbeek te Wageningen. Archived from the original on 2 July 2019. Retrieved 2020-10-10.
- ↑ "De VOCsite : handelsposten; Malabar". De VOCsite. Jaap van Overbeek te Wageningen. Retrieved 2020-10-10.