ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ

ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ 6 ਤੋਂ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਿੱਖਿਆ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਸਕੂਲਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਦੋ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈਃ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਤੇ ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ। ਨਾਰਵੇ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਕੂਲ ਮਿਊਂਸਪਲ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਸਥਾਨਕ ਸਰਕਾਰਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੂੰ ਫੰਡ ਅਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਤੇ ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਸਾਰੇ ਨਾਰਵੇਈ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਅਧਿਕਾਰ ਵਜੋਂ ਮੁਫਤ ਉਪਲਬਧ ਹਨ।

ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਤੇ ਹੇਠਲੀ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲਿੰਗ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦਾਖਲੇ ਲਈ ਹੱਕਦਾਰ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਜਾਂ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।[2]

ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲੀ ਸਾਲ ਅਗਸਤ ਦੇ ਅੱਧ ਤੋਂ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਜੂਨ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੱਕ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਅੱਧ ਤੋਂ ਜਨਵਰੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੱਕ ਕ੍ਰਿਸਮਸ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਾਰਵੇਈ ਸਕੂਲੀ ਸਾਲ ਨੂੰ ਦੋ ਪਦਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦੀਆਂ ਹਨ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ, ਦੂਜਾ ਪਦ ਜਨਵਰੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ

ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਸਿੱਖਿਆ 2000 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਤੋਂ ਹੈ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੈ] 1153 ਵਿੱਚ ਨਾਰਵੇ ਦੇ ਆਰਚਡਾਇਓਸੀਸ ਬਣਨ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਟ੍ਰਾਂਡਹਾਈਮ, ਓਸਲੋ, ਬਰਗਨ ਅਤੇ ਹਮਾਰ ਵਿੱਚ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਲਈ ਗਿਰਜਾਘਰ ਸਕੂਲ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ।

1537 ਵਿੱਚ ਨਾਰਵੇ ਦੇ ਸੁਧਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 1536 ਵਿੱਚ ਡੈਨਮਾਰਕ ਨਾਲ ਏਕੀਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗਿਰਜਾਘਰ ਸਕੂਲਾਂ ਨੂੰ ਲਾਤੀਨੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਬਾਜ਼ਾਰੀ ਕਸਬਿਆਂ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਸਕੂਲ ਹੋਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[3]

1736 ਵਿੱਚ, ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ, ਜਦੋਂ ਐਂਬੂਲੇਟਰੀ ਸਕੂਲ (omgangsskoler) ਵੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। 1827 ਵਿੱਚ, ਨਾਰਵੇ ਨੇ ਫੋਲਕੇਸਕੋਲੇ ('ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਕੂਲ') ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਜੋ 1889 ਵਿੱਚ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਅਤੇ 1969 ਵਿੱਚ ਨੌਂ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੋ ਗਿਆ। 1970 ਅਤੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ, ਫੋਲਕੇਸਕੋਲੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਗਰੂਨਸਕੋਲੇ ('ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਸਕੂਲ') ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[4]

ਫਿਨਮਾਰਕ ਅਤੇ ਹੇਡਮਾਰਕ ਵਰਗੀਆਂ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਰੀਬ ਕਾਉਂਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਸਨੀਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਰਫ ਲਾਜ਼ਮੀ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 38% ਤੱਕ ਹੈ।[5]

2003 ਦੇ ਸੁਤੰਤਰ ਸਕੂਲ ਐਕਟ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲਿੰਗ ਉਪਲਬਧ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।[6] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਨਾਰਵੇਈ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਅਜਿਹੇ ਸਕੂਲ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਵਰਤੇ ਗਏ ਅਤੇ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਜਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਕਲਪਿਕ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ - ਜਾਂ ਤਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਜਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰੀ।[7] ਇਹਨਾਂ ਸਕੂਲਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਗ੍ਰਾਂਟ-ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੁਨਰ ਜਾਂ ਬੁੱਧੀ ਵਰਗੀ ਵਿਅਕਤੀਗਤਤਾ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਚੋਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।[8]

ਅੱਜ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ

ਨਾਰਵੇਈ ਸਕੂਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ: ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ (ਬਾਰਨੇਸਕੋਲ, ਉਮਰ 6-12), ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ (ਅੰਗਡੋਮਸਕੋਲ, ਉਮਰ 13-16), ਅਤੇ ਅੱਪਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ (ਵਿਡੇਰੇਗੇਂਡੇ ਸਕੂਲ, ਉਮਰ 16-19)। ਬਾਰਨੇਸਕੋਲ ਅਤੇ ਅੰਗਡੋਮਸਕੋਲ ਪੱਧਰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਰੂਨਸਕੋਲ ('ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਸਕੂਲ') ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਅਤੇ ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ 6-16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹਨ। 1997 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਲਾਜ਼ਮੀ ਸਿੱਖਿਆ 7 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਹੇਠਲੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਬਦਲਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ [9] ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਬਦਲਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਕੂਲ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪੱਧਰ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ (ਬਾਰਨੇਸਕੋਲ, ਗ੍ਰੇਡ 1–7, ਉਮਰ 6–12)

ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ ਵਿਦਿਅਕ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਣ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ, ਵਰਣਮਾਲਾ, ਬੁਨਿਆਦੀ ਜੋੜ ਅਤੇ ਘਟਾਓ, ਅਤੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਹੁਨਰ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਗ੍ਰੇਡ 2–7 ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਣਿਤ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ, ਵਿਗਿਆਨ, ਧਰਮ (ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਈਸਾਈ ਧਰਮ 'ਤੇ ਬਲਕਿ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਧਰਮਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ 'ਤੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ), ਸੁਹਜ ਸ਼ਾਸਤਰ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪੰਜਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਭੂਗੋਲ, ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਅਧਿਐਨ ਦੁਆਰਾ ਪੂਰਕ ਹਨ। ਇਸ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰਤ ਗ੍ਰੇਡ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਧਿਆਪਕ ਅਕਸਰ ਟੈਸਟਾਂ 'ਤੇ ਇੱਕ ਟਿੱਪਣੀ, ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਇੱਕ ਅਣਅਧਿਕਾਰਤ ਗ੍ਰੇਡ ਲਿਖਦਾ ਹੈ। ਟੈਸਟ ਘਰ ਲਿਜਾ ਕੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਏ ਜਾਣੇ ਹਨ। ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਟੈਸਟ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਔਸਤ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਹੈ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ (ungdomsskole, ਗ੍ਰੇਡ 8-10, ਉਮਰ 13-16)

ਜਦੋਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, 12 ਜਾਂ 13 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ 'ਤੇ ਗ੍ਰੇਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗ੍ਰੇਡ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਥਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨਗੇ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਸੰਦ ਦੇ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਅੱਠਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇੱਕ ਚੋਣਵੀਂ (valgfag) ਅਤੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਚੁਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਜਰਮਨ, ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਤੇ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਵਾਧੂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਤੇ ਨਾਰਵੇਈ ਅਧਿਐਨ ਹਨ। ਅਗਸਤ 2006 ਦੇ ਵਿਦਿਅਕ ਸੁਧਾਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਚੋਣਵੀਂ ਚੁਣ ਸਕਦੇ ਸਨ। 1999 ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਕਿਸ਼ੋਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ (arbeidslivsfag) ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਚੋਣਵੀਂ ਜਾਂ ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ 'ਤੇ ਕਰੀਅਰ ਸਟੱਡੀਜ਼ ਚੁਣ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋ ਚੋਣਵੀਂਆਂ ਚੁਣਨ ਦਾ ਵਿਕਲਪ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।[10] ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਚੋਣਵੀਂਆਂ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਖਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇੱਕੋ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ ਵਿੱਚ ਵੀ।

ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੇਡ 10 ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਜਲਦੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ/ਮਿਡਲ ਸਕੂਲ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਹਦਾਇਤਾਂ ਤੋਂ ਛੋਟ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।[11]

2009 ਵਿੱਚ, ਨਾਰਵੇਈ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ OECDs ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਫਾਰ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਟੂਡੈਂਟ ਅਸੈਸਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਸਕੈਂਡੇਨੇਵੀਅਨ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, 2006 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੁਧਾਰ ਹੋਇਆ। ਗਣਿਤ ਵਿੱਚ; ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਿਖਰਲੇ 10% ਸ਼ੰਘਾਈ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਕੋਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਸੀ।[12]

ਆਲੋਚਨਾ (2024) ਸਨਾ ਸਰਰੋਮਾ ਤੋਂ ਆਈ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਜਿਸਨੇ ਲੋਅਰ ਸੈਕੰਡਰੀ ਪੱਧਰ (ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ) ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੈ: "ਇੱਕ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਭ ਤੋਂ ਹੌਲੀ ਅਤੇ "ਸਭ ਤੋਂ ਮੂਰਖ [ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ]" ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ "ਸਾਰਾ ਮੁੱਢਲਾ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ"।[13]

ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ (videregående skole, ਗ੍ਰੇਡ VG1–VG3, ਉਮਰ 16–19)

ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲਾਂ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ: 2007 ਵਿੱਚ, 93% ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ।[14] 2005 ਤੱਕ, ਨਾਰਵੇਈ ਕਾਨੂੰਨ ਨੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਹ "ਧਾਰਮਿਕ ਜਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਵਿਕਲਪ" ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਮੌਜੂਦ ਸਿਰਫ਼ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਧਾਰਮਿਕ (ਈਸਾਈ), ਸਟੀਨਰ/ਵਾਲਡੋਰਫ, ਮੋਂਟੇਸਰੀ ਸਕੂਲ, ਅਤੇ ਡੈਨੀਅਲਸਨ [ਨਹੀਂ] ਸਨ। ਪਹਿਲੇ "ਮਿਆਰੀ" ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਪਤਝੜ ਵਿੱਚ ਖੋਲ੍ਹੇ ਗਏ। 2005. Videregående ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ।

2017 ਤੱਕ, videregående skole ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ 73% ਸੀ।[15]

1994 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲਿੰਗ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਸਨ: ਜਨਰਲ (ਭਾਸ਼ਾ, ਇਤਿਹਾਸ, ਆਦਿ), ਵਪਾਰਕ (ਲੇਖਾਕਾਰੀ, ਆਦਿ), ਅਤੇ ਵੋਕੇਸ਼ਨਲ (ਇਲੈਕਟ੍ਰਾਨਿਕਸ, ਤਰਖਾਣ, ਆਦਿ) ਅਧਿਐਨ। 1994 ਦੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਸੁਧਾਰ ("ਸੁਧਾਰ 94") ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਿੰਗਲ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਸੁਧਾਰ ਦੇ ਟੀਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਆਮ ਅਧਿਐਨ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਲਈ ਯੋਗ ਹੋ ਸਕਣ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਕਿ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਅਧਿਐਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਸਿਧਾਂਤ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕ੍ਰੈਡਿਟ ਗੁਆਏ ਬਿਨਾਂ ਇੱਕ ਸਿੱਖਿਆ ਮਾਰਗ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਤੱਕ ਪਾਰ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪੁਰਾਣੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਆਮ ਅਧਿਐਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਤਰਖਾਣ ਦੇ ਦੋ ਸਾਲ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਇਸਦੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਅੱਧੇ ਲਈ ਕ੍ਰੈਡਿਟ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ।[16]

2006 ਦੇ ਪਤਝੜ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ Kunnskapsløftet ('ਗਿਆਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ' ਜਾਂ 'ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣਾ', ਸ਼ਬਦ løfte ਦੇ ਦੋ ਅਰਥ ਹਨ) ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇੱਕ ਆਮ ਅਧਿਐਨ (studieforberedelse) ਜਾਂ ਇੱਕ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਅਧਿਐਨ (yrkesfag) ਮਾਰਗ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਮੁੱਖ ਮਾਰਗਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਪ-ਮਾਰਗ ਹਨ। ਇੱਕ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਮ ਅਤੇ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।[17] ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਅਧਿਐਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ "2+2 ਮਾਡਲ" ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਆਮ ਢਾਂਚੇ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ: ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸਕੂਲ ਸਿਖਲਾਈ (ਵਰਕਸ਼ਾਪਾਂ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਇੰਟਰਨਸ਼ਿਪ ਦੇ ਨਾਲ), ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇੱਕ ਉੱਦਮ ਜਾਂ ਇੱਕ ਜਨਤਕ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦੇ ਵਿਹਾਰਕ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਕੁਝ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਕੂਲ-ਅਧਾਰਤ ਹਨ, ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਦੀ ਬਜਾਏ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦੀ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸਸ਼ਿਪ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।[17]

ਨਵੇਂ ਸੁਧਾਰ ਨਾਲ ਸਕੂਲਿੰਗ ਵਿੱਚ ਆਈਟੀ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਾਉਂਟੀਆਂ (ਜਨਤਕ ਹਾਈ ਸਕੂਲਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ) ਜਨਰਲ ਸਟੱਡੀਜ਼ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਫ਼ਤ ਜਾਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਫੀਸ 'ਤੇ ਲੈਪਟਾਪ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। Kunnskapsløftet ਜਨਰਲ ਸਟੱਡੀਜ਼ ਮਾਰਗ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਅਤੇ ਤੀਜੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਲਏ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਚੋਣਵੇਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਵਿਚ ਕਰਨਾ ਵੀ ਔਖਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਨਾਰਵੇਈ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਰਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਪਾਰਟੀਆਂ ਅਤੇ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਨਾਲ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਅੰਤਿਮ ਸਾਲ ਦੀਆਂ ਅੰਤਿਮ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਹਫ਼ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਨਾਰਵੇਈ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਅਕ

ਨਾਰਵੇਈ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਅਕਾਂ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਪ੍ਰੀਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕ (førskolelærer ਜਾਂ barnehagelærer): ਇਹ ਅਧਿਆਪਕ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿੰਡਰਗਾਰਟਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਚਾਰ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕ ਬਣਨ ਲਈ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਬੈਚਲਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਸਹਾਇਕ ਅਧਿਆਪਕ (adjunkt): ਇਹ ਅਧਿਆਪਕ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੇਠਲੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ 5ਵੇਂ ਅਤੇ 10ਵੇਂ ਗ੍ਰੇਡ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਕੁਝ ਹਾਈ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੋਟੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ। ਸਹਾਇਕ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਹਾਇਕਾਂ ਨੇ ਹੇਠਲੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਹੋਰ ਕੋਰਸ ਪੜ੍ਹੇ ਹਨ, ਜੋ ਉਹ ਇੱਕ ਸੈਕੰਡਰੀ ਵਿਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ (ਇੱਕ ਗਣਿਤ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਹੇਠਲੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਦੋਵੇਂ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ)। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦਾ ਕੋਰਸ ਲੋੜੀਂਦਾ ਹੈ।

ਲੈਕਚਰਾਰ (lektor): ਲੈਕਚਰਾਰ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, 8ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਤੀਜੇ ਸਾਲ ਤੱਕ। ਲੈਕਚਰਾਰਾਂ ਕੋਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰ ਦਾ ਕੋਰਸ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਲੈਕਚਰਾਰਾਂ ਦਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੂਜੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਅਧਿਆਪਨ ਪ੍ਰਤੀ ਵਧੇਰੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਪਹੁੰਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। [18]

ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ

ਮੁੱਖ ਲੇਖ: ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ

ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਪਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਜਾਂ ਵੱਧ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਲਈ, ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਨਰਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾਖਲਾ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ (generell studiekompetanse) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਮ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਕੇ ਜਾਂ 23/5 ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਉਮਰ 23 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੰਯੁਕਤ ਸਕੂਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਕੰਮ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਰਵੇਈ, ਗਣਿਤ, ਕੁਦਰਤੀ ਵਿਗਿਆਨ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਅਧਿਐਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਪਾਸ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੁਝ ਡਿਗਰੀਆਂ ਲਈ ਦੂਜੇ ਅਤੇ ਤੀਜੇ ਗ੍ਰੇਡ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਚੋਣਵੇਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਅਧਿਐਨ ਲਈ ਗਣਿਤ ਅਤੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ।) ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉੱਚ ਵਿਦਿਅਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼, ਖੋਜ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਖੋਜ ਮੰਤਰਾਲੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੱਕ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਏਜੰਸੀ, ਨਾਰਵੇਈ ਏਜੰਸੀ ਫਾਰ ਕੁਆਲਿਟੀ ਅਸ਼ੋਰੈਂਸ ਇਨ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ (NOKUT), ਨਾਰਵੇ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਜਿੱਥੇ ਦਾਖਲਾ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਬਿਨੈਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਬਿਨੈਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਚ GPA ਦੀ ਲੋੜ ਵਾਲੇ ਅਧਿਐਨਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦਵਾਈ, ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰੇਡਾਂ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਉੱਚ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਮੋਟੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਹੈ:

ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ, ਜੋ ਸਿਧਾਂਤਕ ਵਿਸ਼ਿਆਂ (ਕਲਾ, ਮਨੁੱਖਤਾ, ਕੁਦਰਤੀ ਵਿਗਿਆਨ) 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹਨ, ਬੈਚਲਰ (ਤਿੰਨ ਸਾਲ), ਮਾਸਟਰ (ਪੰਜ ਸਾਲ) ਅਤੇ ਪੀਐਚਡੀ (ਅੱਠ ਸਾਲ) ਸਿਰਲੇਖਾਂ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਕਾਨੂੰਨ, ਦਵਾਈ, ਦੰਦਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ, ਫਾਰਮੇਸੀ ਅਤੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਸਮੇਤ ਕਈ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਅਧਿਐਨ ਵੀ ਚਲਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖਰੇ ਵਿਭਾਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਾਕੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੈਣਾ-ਦੇਣਾ ਹੈ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਬਾਹਰੀ ਮਾਨਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਪਾਠਕ੍ਰਮ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ (høgskole), ਜੋ ਕਿ ਵਿਦਿਅਕ ਵਿਕਲਪਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੈਚਲਰ, ਮਾਸਟਰ ਅਤੇ ਪੀਐਚਡੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਡਿਗਰੀਆਂ, ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਡਿਗਰੀਆਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਨਰਸ ਵਰਗੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਕਿੱਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜਾਂ ਨੂੰ ਮਾਸਟਰ ਅਤੇ ਪੀਐਚਡੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਅਧਿਐਨ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਲਈ NOKUT ਤੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।[19] ਗ੍ਰੇਡ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ, ਜੋ ਕਿ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀਮਤ ਸਮਰੱਥਾ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਾਰੋਬਾਰ ਪ੍ਰਬੰਧਨ, ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ ਜਾਂ ਲਲਿਤ ਕਲਾ। ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਆਮ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਅੰਸ਼ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ 10% ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੈਕੰਡਰੀ ਵਿੱਚ 4% ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ 1.5% ਹੈ।

ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰਸਮੀ ਅੰਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ।[17]

ਨਾਰਵੇਈ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਸਮਾਂ-ਰੇਖਾ

19ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਰਵੇਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸਰੋਤ ਕੋਪਨਹੇਗਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸੀ।

• 1750: ਨਾਰਵੇਈ ਮਿਲਟਰੀ ਅਕੈਡਮੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ "ਮੁਫ਼ਤ ਗਣਿਤ ਸਕੂਲ" ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਫਸਰ ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਤਕਨੀਕੀ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਭੂਗੋਲਿਕ ਸਰਵੇਖਣ, ਡਰਾਇੰਗ, ਕਿਲਾਬੰਦੀ ਅਤੇ ਗਣਿਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

• 1757: ਕੋਂਗਸਬਰਗ ਖਾਣਾਂ ਲਈ ਇੰਜੀਨੀਅਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਲਈ ਕੋਂਗਸਬਰਗ ਵਿਖੇ "ਮਾਈਨਿੰਗ ਸੈਮੀਨਾਰ" ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਸਿੱਖਿਆ 1814 ਵਿੱਚ (ਇਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਬਾਅਦ) ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨੀਆ (ਓਸਲੋ) ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਫਰੈਡਰਿਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।

• 1811: ਓਸਲੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਬਰਲਿਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ("ਹੰਬੋਲਟ ਮਾਡਲ") ਦੇ ਮਾਡਲ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਯੂਨੀਵਰਸਟੀਸ ਰੇਜੀਆ ਫਰੈਡਰਿਕੀਆਨਾ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।

• 1859: ਨਾਰਵੇਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ਼ ਲਾਈਫ ਸਾਇੰਸਜ਼ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਆਕਸ, ਅਕਰਸ਼ਸ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਸਕੂਲ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

• 1910: ਟ੍ਰੋਂਡਹਾਈਮ ਵਿੱਚ ਨਾਰਵੇਈ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ਼ ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।

• 1936: ਬਰਗਨ ਵਿੱਚ ਨਾਰਵੇਈ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਇਕਨਾਮਿਕਸ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।

• 1943: BI ਨਾਰਵੇਈ ਬਿਜ਼ਨਸ ਸਕੂਲ (BI) ਇੱਕ ਵਪਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

• 1946: ਬਰਗਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।

• 1961: ਓਸਲੋ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਐਂਡ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।

• 1972: ਟ੍ਰੋਮਸੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।

• 2005: ਸਟਾਵੇਂਜਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਨੂੰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਟਾਵੇਂਜਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਬਣ ਗਈ।

• 2007: ਐਗਡਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ (ਸਥਾਪਿਤ 1994) ਨੂੰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਐਗਡਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਬਣ ਗਈ।

• 2011: ਬੋਡੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਨੌਰਡਲੈਂਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਬਣ ਗਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਨਾਰਵੇ ਦੀ ਅੱਠਵੀਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਹੈ।

• 2014: ਟੈਲੀਮਾਰਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ, ਬੱਸਕੇਰੂਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਵੈਸਟਫੋਲਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਮਿਲ ਕੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਨਾਰਵੇ ਦਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਬਣ ਗਏ।

• 2018: ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਨਾਰਵੇ ਦਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਕਾਲਜ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਨਾਰਵੇ ਦੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਬਣ ਗਿਆ।