ਨੀਲੂਫ਼ਰ ਹਨਮਸੁਲਤਾਨ

ਨੀਲੂਫਰ ਹਾਨਿਮਸੁਲਤਾਨ; (ਓਟੋਮਨ ਤੁਰਕੀ: نیلوفر خانم سلطان, ਸ਼ਬਦ 'ਵਾਟਰ ਲਿਲੀ', ਵਿਆਹਿਆ ਹੋਇਆ: ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੀਲੋਫਰ ਖਾਨਮ ਸੁਲਤਾਨ ਫਰਹਤ ਬੇਗਮ ਸਾਹਿਬਾ [1][2][3] ਉਰਦੂ: نیلوفر فرحت بیگم صاحبہ; 4 ਜਨਵਰੀ 1916 - 12 ਜੂਨ 1989), [4] ਜਿਸਨੂੰ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦਾ ਕੋਹਿਨੂਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, [5] ਜਨਮ ਤੋਂ ਇੱਕ ਓਟੋਮਨ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਸੀ। ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦੇ ਆਖਰੀ ਨਿਜ਼ਾਮ ਮੀਰ ਉਸਮਾਨ ਅਲੀ ਖਾਨ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪੁੱਤਰ, ਮੋਅਜ਼ਮ ਜਾਹ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਤਨੀ ਸੀ।[6]

ਮੁਢਲਾ ਜੀਵਨ

ਨੀਲੂਫਰ ਹਾਨਿਮਸੁਲਤਾਨ ਦਾ ਜਨਮ 4 ਜਨਵਰੀ 1916 ਨੂੰ ਇਸਤਾਂਬੁਲ ਦੇ ਗੋਜ਼ਟੇਪ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ 'ਤੇ ਰਾਜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾਮਾਦ ਮੋਰਾਲੀਜ਼ਾਦੇ ਸੇਲਾਹੇਦੀਨ ਅਲੀ ਬੇ ਸਨ, ਜੋ ਮੋਰਾਲੀਜ਼ਾਦੇ ਮਹਿਮਦ ਅਲੀ ਬੇ ਅਤੇ ਜ਼ੇਹਰਾ ਅਲੀਏ ਹਾਨਿਮ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਸਨ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਅਦੀਲ ਸੁਲਤਾਨ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਮਹਿਮਦ ਸੇਲਾਹੇਦੀਨ ਅਤੇ ਤੇਵਹਿਦੇ ਜ਼ਾਤੀਗੁਲ ਹਾਨਿਮ ਦੀ ਧੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਰਾਦ ਪੰਜਵੇਂ ਦੀ ਪੋਤੀ ਸੀ।[1]

ਦਸੰਬਰ 1918 ਵਿੱਚ, ਦੋ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ।[1] ਮਾਰਚ 1924 ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਜਲਾਵਤਨੀ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ, ਅਤੇ ਮੈਡੀਟੇਰੀਅਨ ਸ਼ਹਿਰ ਨਾਇਸ ਵਿੱਚ ਨਿਵਾਸ ਕੀਤਾ।[2]

ਵਿਆਹ

1931 ਵਿੱਚ, ਖਲੀਫ਼ਾ ਅਬਦੁਲਮੇਜਿਦ ਦੂਜੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਇਕਲੌਤੀ ਧੀ, ਦੁਰਰੂਸ਼ੇਹਰ ਸੁਲਤਾਨ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦੇ ਨਿਜ਼ਾਮ ਮੀਰ ਉਸਮਾਨ ਅਲੀ ਖਾਨ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਵਾਰਸ ਆਜ਼ਮ ਜਾਹ ਨਾਲ ਅਤੇ ਨਾਸੀਏ ਸੁਲਤਾਨ ਅਤੇ ਐਨਵਰ ਪਾਸ਼ਾ ਦੀ ਧੀ ਮਹਪੇਕਰ ਹਨੀਮਸੁਲਤਾਨ ਦਾ ਵਿਆਹ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪੁੱਤਰ ਮੋਅਜ਼ਮ ਜਾਹ ਨਾਲ ਕਰਵਾਇਆ।[9] ਕੁਝ ਸਰੋਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਨਿਜ਼ਾਮ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਲਈ ਆਪਣੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ ਦੁਰਰੂਸ਼ੇਹਰ ਦਾ ਹੱਥ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੁਆਰਾ ਮੰਗੀ ਗਈ ਉੱਚ ਮਹਰ ਤੋਂ ਨਾਖੁਸ਼, ਉਸਨੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸੌਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਓਟੋਮੈਨ ਦੁਲਹਨ ਲਈ ਸਮਝੌਤਾ ਕੀਤਾ।[1] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਉਸਮਾਨ ਫੁਆਦ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਮਿਸਰੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਕਰੀਮੇ ਹਨੀਮ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦਾ ਛੋਟਾ ਪੁੱਤਰ ਨੀਲੋਫਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰੇ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਅਮੀਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਜਾਇਆ, ਉਸਨੂੰ ਸੁੰਦਰ ਦਿਖਾਇਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੁਅਜ਼ਮ ਜਾਹ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ। ਨੀਲੋਫਰ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸੁੰਦਰਤਾ ਸੀ, ਇੰਨੀ ਆਕਰਸ਼ਕ ਸੀ ਕਿ ਮਹਪੇਕਰ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੁਅੱਜ਼ਮ ਜਾਹ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਮਹਪੇਕਰ ਬਾਰੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੁੱਲ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਨੀਲੋਫਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। ਵਿਆਹ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਸਮਾਨ ਫੂਆਦ ਨੂੰ 1952 ਤੱਕ ਸਾਲਾਨਾ £25,000 ਮਿਲਦੇ ਸਨ।[9]

ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਟ੍ਰੇਨ ਰਾਹੀਂ ਲੰਡਨ ਤੋਂ ਨਾਇਸ ਪਹੁੰਚੇ, [11] ਅਤੇ ਹੋਟਲ ਨੇਗਰੇਸਕੋ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰੇ।[9] 12 ਨਵੰਬਰ 1931 ਨੂੰ, ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਨੀਲੋਫਰ ਨੇ ਨਾਇਸ ਦੇ ਵਿਲਾ ਕਾਰਾਬੇਸੇਲ ਵਿਖੇ ਮੋਅੱਜ਼ਮ ਜਾਹ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਨਿਜ਼ਾਮ ਦੇ ਵੱਡੇ ਪੁੱਤਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਨੀਲੋਫਰ ਦੇ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾ, ਦੁਰੁਸ਼ੇਹਵਰ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ।[12] ਇਹ ਵਿਆਹ ਅਬਦੁਲਮੇਜਿਦ ਦੀ ਸੌਤੇਲੀ ਭੈਣ ਐਮੀਨ ਸੁਲਤਾਨ ਦੇ ਪਤੀ, ਦਮਦ ਮਹਿਮਦ ਸ਼ਰੀਫ ਪਾਸ਼ਾ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[13] ਸਥਾਨਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਿਆਹਾਂ ਲਈ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ "ਏ ਹਜ਼ਾਰ ਐਂਡ ਵਨ ਨਾਈਟਸ" ਅਤੇ "ਏ ਮੁਸਲਿਮ ਵੈਡਿੰਗ" ਵਰਗੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਸਨ।[12] ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਲਹਨ ਜੋੜਾ ਉਸ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਠਹਿਰੇ ਸਨ।[13] ਧਾਰਮਿਕ ਰਸਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨਵ-ਵਿਆਹੀਆਂ ਜੋੜੀਆਂ ਆਪਣੇ ਸਿਵਲ ਮੈਰਿਜ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸਮਝੌਤੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕੌਂਸਲੇਟ ਗਈਆਂ, ਜਿਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਪਤੀ ਦੇ ਤਲਾਕ ਜਾਂ ਮੌਤ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਨੀਲੋਫਰ ਨੂੰ 75,000 ਡਾਲਰ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਮਿਲੇਗਾ।[14]

ਨਾਇਸ ਵਿੱਚ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਜਕੁਮਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਤੀ 12 ਦਸੰਬਰ 1931 ਨੂੰ ਵੇਨਿਸ ਤੋਂ [1] ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਨੀਲੋਫਰ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ।[13] ਉਹ ਸਮੁੰਦਰੀ ਜਹਾਜ਼ ਪਿਲਸਨਾ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋਏ। ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ 1931 ਵਿੱਚ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਦੂਜੀ ਗੋਲਮੇਜ਼ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲੇ।[2][3][4] ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜੀਆਂ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਸਿਖਾਇਆ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ। ਬੰਬਈ ਵਿੱਚ ਉਤਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਰੇਲਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋਈਆਂ।[5] ਨੀਲੋਫਰ ਅਤੇ ਦੁਰਸ਼ੇਹਵਰ ਦੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਨ। ਇੱਕ ਦਾਈ, ਇੱਕ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਔਰਤ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਗਰਭ-ਅਵਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀਆਂ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਪਹੁੰਚੀਆਂ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[6] 4 ਜਨਵਰੀ 1932 ਨੂੰ ਚੌਮਹੱਲਾ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਾਅਵਤ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[7] ਫਿਰ ਉਹ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਈਆਂ। ਨੀਲੋਫਰ ਅਤੇ ਮੌਜ਼ਮ ਜਾਹ ਨੌਭਟ ਪਹਾੜ 'ਤੇ ਪਹਾੜੀ ਕਿਲ੍ਹੇ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ।[6] ਮੋਜ਼ਮ ਜਾਹ ਨੀਲੋਫਰ 'ਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਏ, ਉਸਨੂੰ ਪੇਂਟ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿਚਵਾਈਆਂ।[8][5]

ਜਨਤਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਅਤੇ ਦਾਨ

ਜਦੋਂ ਕਿ ਨੀਲੋਫਰ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਖਾਲੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਜਨਤਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਮਕਦਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਇਸ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੁਲੀਨ ਮਹਿਲਾ ਕਲੱਬ, ਲੇਡੀ ਹੈਦਰੀ ਕਲੱਬ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਉਲਟ (ਇਹ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਜਨਮਦਿਨ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਵਿਆਹੁਤਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਸੱਚ ਹੈ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਅਤੇ "ਸਨਮਾਨ" ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ "ਜਨਤਕ ਤਮਾਸ਼ਾ" ਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਨੀਲੋਫਰ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਘੁੰਮਣਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ, ਅਕਸਰ ਮਹਿਲ ਦੇ ਜ਼ਨਾਨਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਜਨਤਕ ਸਮਾਗਮਾਂ, ਕਾਕਟੇਲ ਪਾਰਟੀਆਂ ਅਤੇ ਦੇਰ ਰਾਤ ਦੇ ਮੌਜ-ਮਸਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ। ਉਸਨੇ ਕਈ ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕਈ ਸਮਾਗਮਾਂ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਔਰਤ ਕਦੇ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਘੁੰਮਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂ ਕਾਕਟੇਲ ਪਾਰਟੀਆਂ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਅਧਿਕਾਰਤ ਜਨਤਕ ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ, ਨੀਲੋਫਰ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਲਈ ਇੱਕ ਮਸ਼ਾਲ-ਧਾਰਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਤੇ ਸਰਗਰਮ ਜਨਤਕ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਆਇਆ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੈਗਜ਼ੀਨਾਂ ਦੇ ਕਵਰ ਪੰਨਿਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੀਆਂ 10 ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਨਿਰਣਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਕੋਹ-ਇਹ-ਨੂਰ ਆਫ਼ ਹੈਰਾਬਾ (ਹੈਰਾਬਾਦ ਦਾ ਹੀਰਾ, ਮਸ਼ਹੂਰ ਕੋਹ-ਇਹ-ਨੂਰ ਦੁਆਰਾ) ਦਾ ਉਪਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[1]

ਜਦੋਂ ਕਿ ਨੀਲੋਫਰ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਖਾਲੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਜਨਤਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਮਕਦਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਕੁਲੀਨ ਮਹਿਲਾ ਕਲੱਬ, ਲੇਡੀ ਹੈਦਰੀ ਕਲੱਬ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਉਲਟ (ਇਹ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਜਨਮਦਿਨ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਵਿਆਹੁਤਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦੋਵਾਂ ਲਈ ਸੱਚ ਹੈ) ਜੋ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਅਤੇ "ਸਨਮਾਨ" ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ "ਜਨਤਕ ਤਮਾਸ਼ਾ" ਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਨੀਲੋਫਰ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਘੁੰਮਣਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ, ਜਨਤਕ ਰੁਝੇਵਿਆਂ, ਕਾਕਟੇਲ ਪਾਰਟੀਆਂ ਅਤੇ ਦੇਰ ਰਾਤ ਦੇ ਮੌਜ-ਮਸਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਅਕਸਰ ਮਹਿਲ ਦੇ ਜ਼ਨਾਨਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਕਈ ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਕਈ ਸਮਾਗਮਾਂ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਔਰਤ ਕਦੇ ਵੀ ਅਣਦੇਖੇ ਘੁੰਮਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂ ਕਾਕਟੇਲ ਪਾਰਟੀਆਂ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਅਧਿਕਾਰਤ ਜਨਤਕ ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ,

ਮੌਤ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ

ਉਸਦੀ ਮੌਤ 12 ਜੂਨ 1989 ਨੂੰ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਹੋਈ,[1] ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਬੋਬਿਗਨੀ ਕਬਰਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ।[2] ਫਿਰ ਐਡਵਰਡ ਪੈਰਿਸ ਛੱਡ ਕੇ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ। ਉੱਥੇ, ਉਸਨੇ 1990 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਬਚਪਨ ਦੀ ਸਹਿਪਾਠੀ ਐਵਲਿਨ ਮੈਡੌਕਸ ਪੋਪ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਛੇ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, 1995 ਵਿੱਚ ਐਡਵਰਡ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ।[3]

ਨੀਲੋਫਰ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੀ ਵਿਰਾਸਤ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾੜੀਆਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਪੋਪ ਪਰਿਵਾਰ ਦੁਆਰਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਐਡਵਰਡ ਪੋਪ ਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਐਵਲਿਨ, ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੀਲੋਫਰ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤੋਂ ਦਾਨ ਅਤੇ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਦੀ ਰਹੀ।[1]

ਸੂਤਰ

• Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: The Last Ottoman Princess. Oxford University Press. ISBN 978-9-774-16837-6.