ਬਾਤਾਨ (ਪੱਥਰ)

ਬਾਤਾਨ ਇੱਕ ਰਸੋਈ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਹੈ, ਜੋ ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕੀ, ਐਂਡੀਅਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਪਕਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਭੋਜਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋਸੈਸ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮਤਲ ਪੱਥਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੀਸਣ ਵਾਲਾ ਪੱਥਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸਨੂੰ ਉਨਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਨਾ ਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਤਾਨ ਵਿੱਚ ਖਾਣੇ ਉੱਤੇ ਹਿਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਵਰਤੋਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਯੂਨਾ ਦੇ ਭਾਰ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਿੱਛੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਵਾਧੂ ਦਬਾਅ ਪਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ

ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਾਤਾਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਐਂਡੀਅਨ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੇਂਡੂ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਕਵਾਨ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਉਪਯੋਗ ਲਾਲਜਵਾ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੋਲੀਵੀਅਨ, ਪੇਰੂਵੀਅਨ, ਇਕਵਾਡੋਰੀਅਨ ਅਤੇ ਕੋਲੰਬੀਅਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਬਲੈਂਡਰ ਵਿੱਚ ਕੀਤੇ ਜਾਣ 'ਤੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।

ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਨਾਜਾਂ ਨੂੰ ਛਿੱਲਣ ਇਸਦੇ ਐਲਕਾਲਾਇਡ ਤੋਂ ਕੁਇਨੋਆ ਧੋਣ, ਅਨਾਜਾਂ ਨੂੰ ਪੀਸਣ, ਪਪਾਲੀਸਾ ਨੂੰ ਕੁਚਲਣ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਆਟਾ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ

ਨੇਪਾਲ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਸਿਲਾਉਟੋ-ਲੋਹੋਰੋ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਬਾਤਾਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ 'ਸਿਲ-ਬੱਟਾ ' ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਿਲ ਸਮਤਲ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੱਟਾ ਇੱਕ ਬੇਲਨਾਕਾਰ ਪੀਸਣ ਵਾਲੇ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਮਰਾਠੀ ਵਿੱਚ ਪਟਾ-ਵਰਵੰਤ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਤਾਮਿਲ ਅਤੇ ਮਲਿਆਲਮ ਵਿੱਚ ਅੰਮੀ ਕੱਲੂ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ "ਸ਼ੀਲ ਨੋਰਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਲਗਭਗ ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਓਡੀਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਸੀਲਾ ਪੂਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਬਾਤਾਨ ਨੂੰ ਰਵਾਇਤੀ ਉੜੀਆ ਵਿਆਹਾਂ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਤਿਉਹਾਰ ਦੌਰਾਨ ਭੂ ਦੇਵੀ ਜਾਂ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਵਜੋਂ ਵੀ ਪੂਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਅਤੇ ਕੇਰਲ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਮਸਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਦਾਲਾਂ ਨੂੰ ਪੀਸਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

ਕਰਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਘਰੇਲੂ ਪੱਥਰ ਦੇ ਔਜ਼ਾਰ
ਮੈਟਾਟ
ਮੋਰਟਾਰ ਅਤੇ ਮੋਸਟਲ
ਮੋਲਕਾਜੇਟ

ਹਵਾਲੇ