ਮਨੀ ਬਰਧਨ

ਮਨੀ ਬਰਧਨ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਅੰ. 1967

ਮਨੀ ਬਰਧਨ (ਬੰਗਾਲੀ ਮਣਿ ਬਰਧਨ) (ਜਨਮ 13 ਦਸੰਬਰ 1905-ਦੇਹਾਂਤ 28 ਦਸੰਬਰ 1976) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਬੰਗਾਲੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ, ਡਾਂਸਰ ਅਤੇ ਕੋਰੀਓਗ੍ਰਾਫਰ ਸੀ ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਕਲਾਸੀਕਲ ਡਾਂਸ ਸਟਾਈਲ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਭਰਤਨਾਟਿਅਮ, ਕੱਥਕ, ਓਡੀਸੀ ਅਤੇ ਕਥਕ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਰੱਖਦਾ ਸੀ।

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਕੈਰੀਅਰ

ਮਨੀ ਬਰਧਨ ਦਾ ਜਨਮ ਪੁਰਾਣੇ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਭਾਰਤ, ਆਧੁਨਿਕ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਬਾਡ਼ੀਆ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਕਾਲਜ, ਕੋਮੀਲਾ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ।ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇੱਕ ਬਾਂਸੁਰੀ ਵਾਦਕ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਐਸ. ਡੀ. ਬਰਮਨ ਅਤੇ ਅਜੋਏ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤਕ ਸਮੂਹ ਬਣਾਇਆ।

ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਠੀਕ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ, ਉਹ ਕਲਾਸੀਕਲ ਨਾਚ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈਣ ਲੱਗ ਪਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਰਤਨਾਟਿਅਮ ਅਤੇ ਕਥਕਲੀ ਦੀਆਂ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ। ਆਪਣੀ ਵਾਪਸੀ ਉੱਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਡਾਂਸ ਗਰੁੱਪ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮਣੀਪੁਰੀ ਨਾਚ, ਕਥਕ ਅਤੇ ਓਡੀਸੀ ਵੀ ਸਿੱਖਿਆ। ਉਹ ਬੰਗਾਲ, ਬਾਲੀ, ਜਾਵਾ, ਜਪਾਨ, ਨੇਪਾਲ ਅਤੇ ਤਿੱਬਤ ਦੇ ਲੋਕ ਨਾਚ ਤੋਂ ਵੀ ਜਾਣੂ ਸਨ।

ਬਰਧਨ 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਬ੍ਰਿਹਨਲਾ, ਸੋਮਦੇਵ ਅਤੇ ਸ਼ਿਵ ਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਨਿਊ ਥੀਏਟਰਜ਼ ਵਿੱਚ ਡਾਂਸ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਨੱਚਣਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੀਆਂ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਲਿਖਣ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤਕ ਕੰਮ

ਬਰਧਨ ਨੇ 1961 ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਹੇਠ ਬੰਗਾਲੀ ਲੋਕ ਨਾਚ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬੰਗਲਰ ਲੋਕੋਨ੍ਰਿਤ ਓ ਗੀਤੀਬੋਚਿਤਰੋ (ਬੰਗਲਾਰ ਲੋਕਾਨ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਗੀਤੀਬਚਿਤਰੋ) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੰਗਾਲੀ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਲਾਵਾਂ ਦਾ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਵੇਰਵਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਾਉਲ ਅਤੇ ਛਾਊ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਨਾਚ ਦੇ ਨੌਂ ਪਹਿਲੂਆਂ ਉੱਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਹਾਨ ਰਚਨਾ ਨਬੰਗਾ, ਅਣਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਨਾਚ ਉੱਤੇ ਭਾਸ਼ਣ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀਆਂ ਵੀ ਦਿੱਤੀਆਂ।