ਰੇਨਕੋਟ (ਫ਼ਿਲਮ)
ਰੇਨਕੋਟ 2004 ਦੀ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਡਰਾਮਾ ਫਿਲਮ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਰਿਤੂਪਰਨੋ ਘੋਸ਼ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅਜੈ ਦੇਵਗਨ ਅਤੇ ਐਸ਼ਵਰਿਆ ਰਾਏ ਨੇ ਅਭਿਨੈ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੋ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿਸਮਤ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਇੱਕ ਦਿਨ ਫਿਰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਉਸ ਜੀਵਨ ਬਾਰੇ ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਜੀ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਮਨੋਜ ਬਾਸੂ ਦੀ ਲਘੂ ਕਹਾਣੀ ਪ੍ਰੋਤਿਹਿੰਗਸ਼ਾ (ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਣਜਾਣ) ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪਾਂਤਰਣ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਕ੍ਰੈਡਿਟ ਇਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਦਿ ਗਿਫਟ ਆਫ਼ ਦਿ ਮੈਗੀ (ਓ. ਹੈਨਰੀ ਦੁਆਰਾ) 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੋਣ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਫਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਸਿਰਫ਼ 16 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਇਸ ਫਿਲਮ ਨੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਸਰਵੋਤਮ ਫੀਚਰ ਫਿਲਮ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ, ਅਤੇ ਐਸ਼ਵਰਿਆ ਰਾਏ ਨੂੰ ਸਰਵੋਤਮ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਲਈ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਸਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਕਲਟ ਕਲਾਸਿਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਕਹਾਣੀ
[ਸੋਧੋ]ਮਨੋਜ ਇੱਕ ਪੇਂਡੂ ਹੈ ਜਿਸ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪੈਸੇ ਹਨ ਅਤੇ ਭਾਗਲਪੁਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਚਲੀ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਉੱਦਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਦੇਖ ਸਕੇ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਰਹਿੰਦਿਆਂ, ਉਹ ਦੋ ਦੋਸਤਾਂ, ਆਲੋਕ ਅਤੇ ਸ਼ੀਲਾ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਪੈਸੇ ਲੱਭਣ ਦੀ ਉਸਦੀ ਬੇਚੈਨ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਦਦਗਾਰ ਹਨ। ਆਲੋਕ ਕੁਝ ਫ਼ੋਨ ਕਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਨੂੰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਲਿਖਦਾ ਹੈ। ਪੱਤਰ ਮਨੋਜ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਪੈਸੇ ਮੰਗਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਜ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਕੇ ਆਲੋਕ ਨੂੰ ਪੱਤਰ ਭੁੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੈਸੇ ਮੰਗੇਗਾ।
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ, ਆਲੋਕ ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਟੀਵੀ ਸੀਰੀਅਲਾਂ ਲਈ ਨਿਰਮਾਤਾ ਵਜੋਂ ਕਾਫ਼ੀ ਅਮੀਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਨਾਲ ਹੀ, ਇੱਕ ਖੁਰਾਕ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਨਾਸ਼ਤੇ ਲਈ ਹਰਬਲਾਈਫ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਜ ਆਲੋਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਤੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਹ ਉਸ ਦਿਨ ਪੈਸੇ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਰੁਕਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਤਾ ਇੱਕ ਔਰਤ ਦਾ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਨੋਜ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਆਲੋਕ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੋਜ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਕੁਝ ਸਹਿਣਾ ਪਿਆ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉੱਥੇ ਨਾ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੇ। ਸ਼ੀਲਾ ਆਲੋਕ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੰਨਾ ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰੇ ਅਤੇ ਮਨੋਜ ਨੂੰ ਜਿੱਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਜਾਣ ਦੇਵੇ। ਔਰਤ ਕਾਫ਼ੀ ਅਮੀਰ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਨੋਜ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਉਸਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ), ਸਗੋਂ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ। ਆਲੋਕ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੋਹਲੇਧਾਰ ਮੀਂਹ ਵਿੱਚ ਮਨੋਜ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ, ਆਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਐਡਰੈੱਸ ਬੁੱਕ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸ਼ੀਲਾ ਮਨੋਜ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਇਸਨੂੰ ਵਰਤਣਾ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇੱਕ ਰੇਨਕੋਟ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਦੌਰਾਨ, ਮਨੋਜ ਆਪਣੇ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਪਿਆਰ, ਨੀਰਜਾ ਦੇ ਘਰ ਰੁਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ 12,000 ਰੁਪਏ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ 'ਤੇ ਹੋਣ ਦੀ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ, ਪਰ ਨੀਰਜਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਰੋਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਕਿ ਇਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਹੈ, ਅਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਣ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੌਂ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੀਂਹ ਰੁਕਣ ਤੱਕ ਰਹਿਣ ਲਈ ਗਰਮਜੋਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਨੀਰਜਾ ਦਾ ਪਤੀ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਨੌਕਰ ਤਾਸ਼ ਖੇਡ ਰਹੇ ਹਨ।
ਬੈਠੀ ਹੋਈ, ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਬਦਲ ਲਿਆ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਵਾਲ ਗਾਇਬ ਹਨ; ਉਸਦਾ ਰੰਗ ਕਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਭਾਰ ਘੱਟ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਲਾਈਟ ਜਗਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖ ਸਕੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਵਰਜਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਰੋਸ਼ਨੀ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸੱਟ ਜਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਘਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਇੰਨੀ ਮਹਿੰਗੀ ਸਾੜੀ ਕਿਉਂ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹ ਉੱਥੇ ਹੀ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਦੇ ਘਰੋਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦੀ। ਨੀਰਜਾ ਬਹੁਤ ਬੇਚੈਨ ਹੈ। ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਖਤਰਨਾਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਚੋਰ ਉਸਦੇ ਅਮੀਰ ਘਰ ਨੂੰ ਲੁੱਟਣ ਲਈ ਆਉਣਗੇ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਈ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਨਾਲ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਪਰ ਉਸਨੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹੋਣ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਨਾ ਆਉਣ ਦੇ ਡਰ ਕਾਰਨ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮਨੋਜ ਹੱਸਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ ਹੈ।
ਜਲਦੀ ਹੀ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਨੋਜ ਇਸਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਨੀਰਜਾ ਬਹੁਤ ਡਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇਵੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਇਕੱਲੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਦੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ। ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਜ ਕੋਲ ਇੱਕ ਫਲੈਸ਼ਬੈਕ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਨੀਰਜਾ ਦੇ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ ਸੁਣਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ।
ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਨੀਰਜਾ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਨੋਜ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੀਰੀਅਲ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਉਹ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੋ ਮੰਜ਼ਿਲਾ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਇਹ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਫਲੈਸ਼ਬੈਕ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੋਰਟੇਬਲ ਟਾਇਲਟ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਲਈ ਦੂਰ ਤੁਰਨਾ ਨਾ ਪਵੇ। ਨੀਰਜਾ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਵਿਆਹਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਰੱਖੀ ਹੈ। ਨੀਰਜਾ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦੀ।
ਇੱਕ ਹੋਰ ਫਲੈਸ਼ਬੈਕ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਬੁਖਾਰ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਬਿਮਾਰ ਮਨੋਜ ਨੂੰ ਨੀਰਜਾ ਦੀ ਮੰਗਣੀ ਬਾਰੇ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ; ਉਹ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਲੱਭ ਲਵੇਗਾ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ, ਸ਼ੀਲਾ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੋਬਾਈਲ 'ਤੇ ਫੋਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਹੈ ਅਤੇ ਕੀ ਉਸਨੇ ਖਾਧਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਨੀਰਜਾ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੌਣ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਸਦੀ ਸੈਕਟਰੀ ਸੀ। ਨੀਰਜਾ ਉਸਦੀ ਦਿੱਖ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਗਿਆਨ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮਨੋਜ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਮਾਹਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਈਰਖਾਲੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਸਨੇ ਖਾਧਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ 'ਤੇ ਫਲਰਟ ਕਰਨ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਖੁਆਉਣ ਵਿੱਚ ਅਣਗਹਿਲੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਹਰਬਲਾਈਫ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਖਾਣਾ ਲੈਣ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਣ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਭੋਜਨ ਲਈ ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਪਸੰਦ ਆਵੇਗਾ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦਾ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਰੇਨਕੋਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਉਸਦੀ ਮੰਗਣੀ ਦਾ ਫਲੈਸ਼ਬੈਕ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਖਿੜਕੀ 'ਤੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਇਸਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਬਾਥਰੂਮ ਵਰਤਣ ਲਈ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਜ ਝਿਜਕਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਵਰਤਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੱਕੀ ਹੋਣ 'ਤੇ, ਮਨੋਜ ਉਸਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਹੈ। ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਮਨੋਜ ਨੂੰ ਘਰ ਦਾ ਕਿਰਾਏਦਾਰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਨੋਜ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੰਨੇ ਅਮੀਰ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਕਿਰਾਏ 'ਤੇ ਕਿਉਂ ਲੈਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਫਿਰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨੀਰਜਾ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ, ਉਹ ਕਿਰਾਇਆ ਨਾ ਦੇਣ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਘਰੋਂ ਕੱਢੇ ਜਾਣ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹਨ। ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਮਨੋਜ ਨੂੰ ਬਾਥਰੂਮ ਵੀ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਖਾਲੀ ਅਤੇ ਗੰਦਾ ਹੈ—ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਾਂਗ। ਉਹ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਨੀਰਜਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਵਿਆਹ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਦੀ ਚੰਗੀ ਤਨਖਾਹ ਵਾਲੀ ਨੌਕਰੀ ਹੈ। ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਘੁਟਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਇੱਕ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪੈਸੇ ਲਈ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਤੇ ਨੀਰਜਾ ਕਦੇ ਵੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਘਬਰਾ ਕੇ, ਮਨੋਜ ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਉਹ 12,000 ਰੁਪਏ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਦੇਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਸਨ ਅਤੇ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਵਾਅਦਾ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢੇ। ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਹ ਕਦੇ ਅਜਿਹਾ ਫੈਸਲਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰੇ। ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨੋਜ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਸੱਚਾਈ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਉਸਨੇ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਵਿਆਹੇ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਅਜਿਹਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦਾ। ਉਹ ਪੱਤਰ ਨੂੰ ਸੋਫੇ ਦੇ ਢੱਕਣ ਹੇਠ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਨੀਰਜਾ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਜਗਾਉਣਾ ਪਿਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਇੰਨਾ ਸਮਾਂ ਲੱਗਿਆ। ਉਹ ਉਸਦਾ ਲਿਆਇਆ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪੇਸ਼ੇ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਬਾਰੇ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਫਸੀ ਹੋਈ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਫਸ ਜਾਵੇ। ਮਨੋਜ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਵੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਉਸਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਉੱਥੇ ਹੋਵੇਗਾ। ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਝੂਠੀ ਉਮੀਦ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਉਹ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧੋਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਅਤੇ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ, ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਬਾਕੀ ਘਰ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਉਂਗਲੀ ਵਾਲਾ ਕਟੋਰਾ ਲੈਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਕੁਰਲੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੋਫੇ ਦੇ ਕਵਰ 'ਤੇ ਪੂੰਝਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਨੀਰਜਾ ਉਸਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਮਾਫੀ ਮੰਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸਨੂੰ ਧੋਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨੋਜ ਆਲੋਕ ਅਤੇ ਸ਼ੀਲਾ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਲੋਕ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੋਜ ਨੇ ਉਸਦੇ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਸਾਰੇ ਪੈਸੇ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ, ਪਰ ਸ਼ੀਲਾ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਰਾਤ ਮਨੋਜ ਦੇ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਸ਼ੀਲਾ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਲਿਫਾਫਾ ਦੇਣ ਲਈ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਰੇਨਕੋਟ ਦੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਲਿਫਾਫੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਚੂੜੀਆਂ ਹਨ। ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ, ਮਨੋਜ ਨੇ ਚਿੱਠੀ ਪੜ੍ਹੀ, ਜੋ ਨੀਰਜਾ ਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਉਸ ਦਿਨ ਉਸਨੂੰ ਰੇਨਕੋਟ ਉਧਾਰ ਲੈਣ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਚਿੱਠੀ ਮਿਲੀ, ਚਿੱਠੀ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਮੰਗ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਕਲਕੱਤਾ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਬਾਰੇ ਨਾ ਦੱਸਣ ਲਈ ਝਿੜਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗਹਿਣੇ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸਦੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।
ਕਲਾਕਾਰ
[ਸੋਧੋ]- ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਮਨੋਜ "ਮੰਨੂ" ਤ੍ਰਿਪਾਠੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ
- ਐਸ਼ਵਰਿਆ ਰਾਏ ਨੀਰਜਾ "ਨੀਰੂ" ਵਜੋਂ
- ਸੁਰੇਖਾ ਸੀਕਰੀ, ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਤ੍ਰਿਪਾਠੀ, ਮੰਨੂੰ ਦੀ ਮਾਂ ਵਜੋਂ
- ਅਨੂੰ ਕਪੂਰ ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਵਜੋਂ
- ਆਲੋਕ ਵਜੋਂ ਸਮੀਰ ਧਰਮਾਧਿਕਾਰੀ
- ਮੌਲੀ ਗਾਂਗੁਲੀ ਸ਼ੀਲਾ[1]
- ਕਵੀ ਵਜੋਂ ਗੁਲਜ਼ਾਰ (ਆਵਾਜ਼)