ਸ਼ੂਲ

ਸ਼ੂਲ (ਅਨੁ. Spike) 1999 ਦੀ ਭਾਰਤੀ ਹਿੰਦੀ -ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਐਕਸ਼ਨ ਕ੍ਰਾਈਮ ਫਿਲਮ ਹੈ ਜੋ ਈਸ਼ਵਰ ਨਿਵਾਸ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਹੈ। ਰਾਮ ਗੋਪਾਲ ਵਰਮਾ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਅਤੇ ਨਿਰਮਿਤ, ਇਹ ਫਿਲਮ ਸਿਆਸਤਦਾਨ-ਅਪਰਾਧੀ ਗਠਜੋੜ ਅਤੇ ਬਿਹਾਰ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਅਪਰਾਧੀਕਰਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਇਮਾਨਦਾਰ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦੇ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਨੋਜ ਬਾਜਪਾਈ ਨੇ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਸਮਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸਯਾਜੀ ਸ਼ਿੰਦੇ ਨੇ ਸੀਮਾ ਰੇਖਾ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ ਅਪਰਾਧੀ-ਰਾਜਨੇਤਾ ਬੱਚੂ ਯਾਦਵ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਭਿਨੈ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਤੋਂ ਅਪਰਾਧੀ ਬਣੇ ਸੂਰਜਭਾਨ ਸਿੰਘ ' ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਇੱਕ ਪਾਤਰ ਹੈ। ਸ਼ਿਲਪਾ ਸ਼ੈੱਟੀ ਦੇ ਅਭਿਨੈ ਅਤੇ ਨ੍ਰਿਤ ਵਾਲਾ ਗੀਤ "ਮੈਂ ਆਯੀ ਹੂੰ ਯੂਪੀ ਬਿਹਾਰ ਲੁਟਨੇ" ਇੱਕ ਚਾਰਟਬਸਟਰ ਗੀਤ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸ ਫਿਲਮ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਸ਼ਾਹਰੁਖ ਖਾਨ ਦੀ ਰੈੱਡ ਚਿਲੀਜ਼ ਐਂਟਰਟੇਨਮੈਂਟ ਕੋਲ ਹਨ।

ਫਿਲਮ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਮੋਤੀਹਾਰੀ, ਬਿਹਾਰ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਫਿਲਮ ਦਾ ਅੰਤ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦੀ ਰਾਜ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਇਮਾਰਤ ਵਿਧਾਨਸਭਾ ਲਈ ਵਰਤੋਂ ਵਿਚ ਹੋਣੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਫਿਲਮ ਨੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਸਰਵੋਤਮ ਫੀਚਰ ਫਿਲਮ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ, ਅਤੇ ਟੋਰਾਂਟੋ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇੰਡੀਆ ਟੂਡੇ ਨੇ ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਦਹਾਕੇ ਦੀ "ਬੈਸਟ ਕਾਪ ਮੂਵੀ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ।

ਪਲਾਟ

ਫਿਲਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੇਰ ਰਾਤ ਪਟਨਾ ਤੋਂ ਇੱਕ ਟੈਲੀਫੋਨ ਕਾਲ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚੂ ਯਾਦਵ ( ਸਯਾਜੀ ਸ਼ਿੰਦੇ ), ਬਿਹਾਰ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਧਾਇਕ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਨੌਕਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੌਸ ਨੂੰ ਵੇਸਵਾ ਦੇ ਘਰ ਲੱਭ ਲਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਟੈਲੀਫੋਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਇਸ ਵਾਰ ਟਿਕਟ ਲਈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਧਾਇਕ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਨਵੇਂ ਚੁਣੇ ਵਿਧਾਇਕ ਉਮੀਦਵਾਰ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਦੇ ਬਦਲੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਛੱਡਣ ਲਈ ਦਬਾਅ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਡਰਾਉਣ-ਧਮਕਾਉਣ ਵਿਚ ਅਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਠੱਗ ਆਪਣੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਵਿਧਾਇਕ-ਉਮੀਦਵਾਰ ਨੂੰ ਚਾਕੂ ਮਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਸਮਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ (ਮਨੋਜ ਬਾਜਪਾਈ) ਮੋਤੀਹਾਰੀ, ਬਿਹਾਰ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਦੀ ਬਦਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਮੰਜਰੀ (ਰਵੀਨਾ ਟੰਡਨ) ਅਤੇ ਧੀ ਨਾਲ। ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ, ਉਸ ਦਾ ਕੂਲੀ (ਰਾਜਪਾਲ ਯਾਦਵ) ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰੁਪਏ ਦੀ ਅਦਾਇਗੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਝਗੜਾ ਹੈ। ਕੁਲੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ 30/- ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ (ਸਹੀ) ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖਰਚਾ ਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਥਿਤੀ ਟਕਰਾਅ ਦੀ ਕਗਾਰ 'ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਸਥਾਨਕ ਪੁਲਿਸ ਹਵਾਲਦਾਰ ਨੇ ਦਖਲ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਨਾ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਸਿੰਘ ਵੀ ਇੱਕ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਹੈ, ਹਵਾਲਦਾਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਆ ਕੇ ਸਿੰਘ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਥਾਣੇ ਲੈ ਗਿਆ, ਜਿਸ 'ਚ ਉਹ ਤਾਇਨਾਤ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਿੰਘ ਇੱਕ ਬੇਕਸੂਰ ਸਥਾਨਕ (ਸਿੰਘ) ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਹੌਲਦਾਰ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ, ਹੁਸੈਨ, ਦਖਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੁਸੈਨ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਹਵਾਲਦਾਰ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਸਿੰਘ ਨਹੀਂ ਹਟਦਾ। ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੋਤੀਹਾਰੀ ਪੁਲਿਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਯਾਦਵ ਦੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਸਿੰਘ ਇੱਕ ਆਦਰਸ਼ਵਾਦੀ ਹਨ ਜੋ ਸੰਵਿਧਾਨ ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹਰ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕਰੇ। ਪਰ ਮੋਤੀਹਾਰੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਜੋ ਯਾਦਵ ਤੋਂ ਉਸਦੀ ਬੋਲੀ ਕਰਨ ਲਈ ਹਫਤਾ (ਨਾਜਾਇਜ਼ ਹਫਤਾਵਾਰੀ ਭੁਗਤਾਨ) ਲੈਂਦੇ ਹਨ।

ਇੱਕ ਦਿਨ, ਡੀਐਸਪੀ (ਸ਼੍ਰੀਵਲਭ ਵਿਆਸ ) ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਦੋ ਵਿਰੋਧੀ ਗੈਂਗਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਯਾਦਵ ਦੇ ਕੁਝ ਬੰਦਿਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਿੰਘ ਨੇ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਕਿ ਯਾਦਵ ਦੇ ਬੰਦੇ ਹੀ ਅਸਲ ਦੋਸ਼ੀ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਧੀਰ ਵਿਨੋਦ ( ਨਾਗੇਸ਼ ਭੌਸਲੇ ) ਅਤੇ ਲਲਨ ਸਿੰਘ ( ਯਸ਼ਪਾਲ ਸ਼ਰਮਾ ) ਹਨ, ਇਸਲਈ ਸਿੰਘ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਡੀਐਸਪੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਰਿਹਾਅ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ’ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੇਸ ਦਰਜ ਹੈ। ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੈ ਜਦੋਂ ਸਿੰਘ ਦੇ ਉੱਤਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਸਲ ਕਿਰਦਾਰ ਬਾਰੇ ਜਾਣਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਭਵਿੱਖ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ। ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਹੁਸੈਨ, ਜੋ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਯਾਦਵ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋਣਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਮੌਜੂਦਾ ਨੌਕਰੀ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਟਿਕੇਗਾ ਜੇਕਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਤਰੀਕਿਆਂ 'ਤੇ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਯਾਦਵ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਅ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਸਿੰਘ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਹੁਨਰ ਦੀ ਸੀਮਾ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।

ਯਾਦਵ ਆਪਣੀ ਸੀਮਤ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਿਹਾਰ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਨਦੀ 'ਤੇ ਹਾਈਡਰੋ-ਇਲੈਕਟ੍ਰਿਕ ਡੈਮ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਲਈ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਬਿਜਲੀ ਦੀ "ਚੋਰੀ" ਹੋਵੇਗੀ; ਉਹ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਿਆਸੀ ਨਾਅਰੇ " ਜੈ ਜਵਾਨ ਜੈ ਕਿਸਾਨ " ਦਾ ਗਲਤ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਅਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਅਤੇ ਗੰਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਦਿਨ, ਸਥਾਨਕ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਖਰੀਦਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਸਨੇ ਤਿੰਨ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕੰਧ 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਦੇਖਿਆ, ਜੋ ਭੋਜਪੁਰੀ ਗੀਤ ਗਾ ਕੇ ਲੰਘ ਰਹੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੇ ਹਨ; ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਿੰਘ (ਜੋ ਸਾਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਪ੍ਰਤੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗਣ 'ਤੇ ਕਿ ਉਹ ਐਸਐਚਓ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਬਣ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਐਮਐਸ ਕਾਲਜ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹਨ, ਪਰ ਤੀਜੇ ਨੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਪ੍ਰਣਵ ਠਾਕੁਰ ਦਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਹੈ, ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਸਿੰਘ ਕਰਨਗੇ। ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਵੋ, ਪਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇੱਕ ਥੱਪੜ ਮਾਰਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਤੋਂ ਮਾਫੀ ਮੰਗਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।

ਘਰ ਜਾਂਦੇ ਸਮੇਂ, ਯਾਦਵ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹਿਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੂੰ ਇੰਟਰਵਿਊ ਦੇਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਜੋ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਇੱਕ ਕਾਤਲ ਹੈ। ਯਾਦਵ, ਸਮਝ ਵਿੱਚ, ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਲਝਾਉਣ ਅਤੇ ਡਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿਣ 'ਤੇ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਾਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਯਾਦਵ ਸਿੰਘ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਤੋਂ ਚਿੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਵਰ੍ਹੇਗੰਢ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਿੰਘ ਘਟਨਾ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੇਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਲਾਊਡਸਪੀਕਰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ਾਤ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਜਿਹਾ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰਤ ਕਾਗਜ਼ਾਤ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ, ਤਾਂ ਸਿੰਘ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਜ਼ਬਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਯਾਦਵ ਉਸ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ (ਇੱਕ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਅਤੇ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਢੰਗ ਨਾਲ)। ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਧੁੱਤ ਡੀਐਸਪੀ, ਜੋ ਪਾਰਟੀ ਵਿਚ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ, ਸਿੰਘ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਠੰਢਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਛੋਟੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਅਜਿਹੇ ਨਿਯਮ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਸਿੰਘ ਨੇ ਝੁਕਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਡੀਐਸਪੀ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਿੰਘ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਾਣ ਦੇਣਗੇ ਜੇਕਰ ਲਿਖਤੀ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ, ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਡੀਐਸਪੀ ਵਿਚਕਾਰ ਗਰਮ ਬਹਿਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਹੁਸੈਨ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ, ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੀਨੀਅਰ 'ਤੇ ਸਰੀਰਕ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਤਿਵਾੜੀ ( ਵਿਨੀਤ ਕੁਮਾਰ ) ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਵਿਅਰਥ ਅਤੇ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਮੁਅੱਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਯਾਦਵ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਦਮੀ ਸਿੰਘ 'ਤੇ ਆਖ਼ਰੀ ਸੱਟ ਮਾਰਨ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਸਦੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਸਿੰਘ ਦੀ ਧੀ ਪ੍ਰਤੀ ਘਿਣਾਉਣੀਆਂ ਅਸ਼ਲੀਲ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣਾ ਗੁੱਸਾ ਗੁਆ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕਲੇ ਹੱਥੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟਿਆ। ਇੱਕ ਗੁੰਡੇ ਨੇ ਸਿੰਘ 'ਤੇ ਲੱਕੜ ਦੇ ਭਾਰੀ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਿੰਘ ਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਮਾਰ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।

ਜਦੋਂ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਖਮੀ ਲਾਲਜੀ ਯਾਦਵ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁੱਟਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਯਾਦਵ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਨੂੰ ਸਿੰਘ 'ਤੇ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਉਣ ਦਾ ਸੁਨਹਿਰੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਕੰਧ ਤੋਂ ਬੰਦੂਕ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲਾਲਜੀ ਦੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮਾਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਦਰਜ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲਾਲਜੀ ਦੀ ਮੌਤ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਕੁੱਟਣ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਸੀ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੀ ਲਾਸ਼ 'ਤੇ ਸੋਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਿੰਘ ਦੇ ਮਾਪੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ( ਵਰਿੰਦਰ ਸਕਸੈਨਾ ) ਯਾਦਵ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਰਿਹਾਈ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਯਾਦਵ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫਾਇਦੇ ਲਈ ਵਰਤਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਗੁੰਡੇ ਨੂੰ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿ ਕੇ ਰਿਹਾ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਰਿਹਾਈ ਪਿੱਛੇ ਯਾਦਵ ਦਾ ਹੱਥ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਯਾਦਵ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਸਿੰਘ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਵੱਡੀ ਲੜਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੀ ਮੌਤ ਸਮੇਤ, ਉਸ ਦਲਦਲ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਦਰਸ਼ਵਾਦ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਮੰਨਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਯਾਦਵ ਜਿੰਨਾ ਬਹਾਦਰ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਦੇਵੇਗਾ। ਸਿੰਘ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਡਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਵਿਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੰਜਰੀ ਨੇ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦੀ ਓਵਰਡੋਜ਼ ਲੈ ਕੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਸਿੰਘ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸੱਚਾ ਦੋਸਤ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਤਿਵਾੜੀ, ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮੰਜਰੀ ਦੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਬਾਰੇ ਸੂਚਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਿੰਘ ਉਸ ਨਾਲ ਦਿਲਾਸੇ ਦੇ ਕੁਝ ਵਾਕ ਬੋਲਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦੋਸ਼ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ।

ਸਿੰਘ, ਜਿਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਉਹ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਆ ਕੇ; ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਗੁਆ ਲਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਹੁਸੈਨ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪੁਲਿਸ ਵਰਦੀ ਪਹਿਨਦਾ ਹੈ, ਪੁਲਿਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਸਰਵਿਸ ਹਥਿਆਰ ਖੋਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਹੁਸੈਨ ਆਪਣੀ ਬੰਦੂਕ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਿੰਘ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਟਨਾ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਰਾਜ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦਾ ਸੈਸ਼ਨ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭਾਰੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਟਾਲਦਿਆਂ ਉਹ ਘਰ ਦੇ ਖੂਹ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ। ਸਿੰਘ ਯਾਦਵ ਨੂੰ ਲੱਭਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸਪੀਕਰ ਦੇ ਮੰਚ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਾਲਰ ਨਾਲ ਘਸੀਟਦਾ ਹੈ। ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਸੰਕਟ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਅਪਰਾਧੀਕਰਨ ' ਤੇ ਸੰਸਦ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਅਪੀਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਯਾਦਵ ਦੇ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਮਾਰਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋ ਵਾਰ " ਜੈ ਹਿੰਦ " ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਮਾਰਦਾ ਹੈ।

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

• Shool at IMDb