ਸਿਲਪੀ
ਸਿਲਪੀ | |
|---|---|
| ਜਨਮ | ਪੀ.ਐੱਮ. ਸ਼੍ਰੀਨਿਵਾਸਨ 1919 |
| ਮੌਤ | 1983 |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਮਦਰਾਸ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਆਰਟ |
| ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ | ਚਿੱਤਰਕਾਰ |
ਪੀ. ਐਮ. ਸ਼੍ਰੀਨਿਵਾਸਨ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: P.M. Sreenivasan; 1919-1983), ਜਿਸਨੇ ਸਿਲਪੀ ਨਾਮ ਅਪਣਾਇਆ, ਇੱਕ ਤਾਮਿਲ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਸੀ, ਜੋ ਆਨੰਦ ਵਿਕਾਸਨ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਅਤੇ ਮੂਰਤੀ ਕਲਾ ਦੇ ਆਪਣੇ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਕਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਸ਼੍ਰੀਨਿਵਾਸਨ ਨੇ ਮਦਰਾਸ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਆਰਟ ਤੋਂ ਕਲਾ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਫਾਈਨ ਆਰਟਸ, ਚੇਨਈ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਕਲਮ ਅਤੇ ਸਿਆਹੀ ਲਾਈਨ ਸਕੈਚਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।[1]
ਆਨੰਦ ਵਿਕਾਸ ਵਿਖੇ, ਸ਼੍ਰੀਨਿਵਾਸਨ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮਾਗਮਾਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਡਰਾਇੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਸਨੂੰ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਕਲਾਕਾਰ ਮਾਲੀ ਦੁਆਰਾ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਜਿਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਿਲਪੀ (ਮੂਰਤੀਕਾਰ) ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਮੰਦਰ ਦੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਅਤੇ ਮੰਦਰ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਕਲਾਕਾਰ ਦੀ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਡੂੰਘਾ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਅਕਤੀ, ਸਿਲਪੀ ਨੇ ਆਨੰਦ ਵਿਕਾਟਨ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਬਾਈ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਮੁਹਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ। 1947 ਤੋਂ 1960 ਤੱਕ, ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਆਨੰਦ ਵਿਕਾਸਨ ਵਿੱਚ ਥੇਨਾਟੂ ਸੇਲਵੰਗਲ (ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ) ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਛਪਦੇ ਸਨ।
ਉਹ 1945 ਤੋਂ 1967 ਤੱਕ ਆਨੰਦ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਕਲਾਕਾਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਆਨੰਦ ਵਿਕਾਟਨ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਿਲਪੀ ਨੇ ਭਵਨ ਦੇ ਜਰਨਲ, ਕਲਾਈ ਮੈਗਲ, ਥੀਨਾਮਣੀ ਕਥੀਰ, ਅਮੁਥਾਸੁਰਭੀ, ਆਦਿ ਲਈ ਚਿੱਤਰ ਦਿੱਤੇ। ਉਹ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਪਦਮਾਵਾਸਨ ਦਾ ਸਲਾਹਕਾਰ ਸੀ।
ਸਿਲਪੀ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਅਤੇ ਖੱਡੇ ਵਿੱਚ ਮੰਦਰਾਂ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ। ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੰਦਰ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ। ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਅੰਦਰਲੇ ਪਵਿੱਤਰ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦਾ ਦੁਰਲੱਭ ਮੌਕਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ। ਦੇਵਤੇ ਦੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਹਰ ਵੇਰਵੇ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਆਪਣੇ ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤਰ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਸਨ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Vijay. "Silpi - An Artist Par Excellence". Poetry in Stone.
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ
[ਸੋਧੋ]- ਇੰਡੀਅਨ ਹੈਰੀਟੇਜ ਵਿਖੇ ਸਿਲਪੀ ਦੁਆਰਾ ਚਿੱਤਰ
- ਸਿਲਪੀਜ਼ ਕੋਨਾ, ਐਸ. ਗੋਕੁਲ ਦੁਆਰਾ (ਤਮਿਲ ਇਤਿਹਾਸ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਇਕੱਤਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਚਿੱਤਰ)