ਦਾੜ੍ਹੀ

ਵੱਖ ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ: 1) ਇੰਸਾਪੇਇੰਟ 2) ਮੁੱਛਾਂ 3) ਗੋਟੇ ਜਾਂ ਮੈਂਡਰਿਨ 4) ਸਪੈਨਿਸ਼ ਸ਼ੈਲੀ 5) ਲੰਬੇ ਲੰਮੇ ਛਿਲਕੇ 6) ਸਾਈਡ ਆਪਣੀ ਮੁੱਛਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ 7) ਵੈਨ ਡਾਇਕ ਸ਼ੈਲੀ 8) ਪੂਰੀ ਦਾੜ੍ਹੀ

ਇੱਕ ਦਾੜ੍ਹੀ ਮਨੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਠੋਡੀ ਤੇ ਗਲੇ ਤੇ ਉੱਗਣ ਵਾਲੇ ਵਾਲਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਿਹ ਹੈ। ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ, ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸਿਰਫ ਪਤਨ ਜਾਂ ਬਾਲਗ ਪੁਰਸ਼ ਦਾੜੀ ਵਧਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵਿਕਾਸਵਾਦ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ, ਦਾੜ੍ਹੀ ਐਂਡਰੋਜਿਕ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਖਾਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਵਾਲ ਸਨ ਅਤੇ ਗੋਰਿਲੇ' ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਵਰਗੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਸਨ। ਕੁੱਝ ਆਬਾਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਾਲਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਦਿਵਾਸੀ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਜਨਸੰਖਿਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਵਾਲ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਯੂਰਪੀ ਜਾਂ ਦੱਖਣ ਏਸ਼ੀਅਨ ਮੂਲ ਦੇ ਲੋਕ ਅਤੇ ਐਨੂ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਵਾਲ ਹਨ।

ਪ੍ਰਮੁਖ ਸਭਿਆਚਾਰਕ-ਧਾਰਮਿਕ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਅਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਯੁੱਗ ਦੇ ਫੈਸ਼ਨ ਰੁਝਾਨਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਮਰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਵੱਲ ਸਮਾਜਿਕ ਰਵੱਈਆ ਭਿੰਨਤਾਪੂਰਵਕ ਬਦਲ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਧਰਮਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਿੱਖ ਧਰਮ) ਨੇ ਇੱਕ ਪੂਰਨ ਦਾੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਨਰਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਮਝਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਹੋਰ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਇੱਕ ਦਾੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਕੁੱਝ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਵੇਖਣਾ, ਬੁੱਧੀ, ਸ਼ਕਤੀ, ਜਿਨਸੀ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਉੱਚ ਸਮਾਜਿਕ ਰੁਤਬੇ ਵਜੋਂ ਅਜਿਹੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰਨਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਜਿਹੇ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਵਾਲ ਆਮ ਹਨ (ਜਾਂ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਫੈਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ), ਦਾੜ੍ਹੀ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਸਫਾਈ ਨਾਲ ਜਾਂ ਇੱਕ "ਅਸੱਭਯ", ਅਸੰਭਾਵੀ, ਜਾਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਭਾਰਤ

ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤ ਵਿਚ, ਦਾੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ ਸਨਸਨੀ (ਸਾਧੂ) ਦੁਆਰਾ, ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ। ਪੂਰਬ ਵਿਚਲੇ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਨੇ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਅਤੇ ਜ਼ਨਾਹਕਾਰੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਨੂੰ ਜ਼ਾਹਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਅਪਰਾਧਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦਾ ਦਾੜ੍ਹੀ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੱਟ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।

ਧਰਮ ਵਿਚ ਦਾੜ੍ਹੀ

ਕੁਝ ਧਰਮਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਯੂਨਾਨੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਕਲਾ ਵਿਚ, ਦਿਔਸ ਅਤੇ ਪੋਸੀਦੋਨ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦਾੜ੍ਹੀ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਪੋਲੋ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। 5 ਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਵਿਚ ਇਕ ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਾਲਾ ਹਰਮੇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜਾਣਿਆ ਬੇਰੋਕਗਾਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜ਼ੋਰਾੈਸਟਰ, ਜੋ 11 ਵੀਂ ਦਸਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਦੇ ਜ਼ੋਰਾਸਟਰੀਅਨਵਾਦ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਹਨ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦਾੜ੍ਹੀ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਨੋਰਸ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ, ਥੋਰ ਗਰਜਨਾ ਦਾ ਦੇਵਤਾ ਇੱਕ ਲਾਲ ਦਾੜ੍ਹੀ ਰੱਖੇ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸਿੱਖ ਧਰਮ

ਇਕ ਪੂਰੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਾਲਾ ਸਿੱਖ।