ਜੇਮਸ ਸਟੀਵਰਟ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਜੇਮਜ਼ ਸਟੀਵਰਟ
1948 ਵਿੱਚ ਸਟੀਵਰਟ
ਜਨਮ
ਜੇਮਜ਼ ਮੈਤਲੈਂਡ ਸਟੀਵਰਟ

(1908-05-20)ਮਈ 20, 1908
ਮੌਤਜੁਲਾਈ 2, 1997(1997-07-02) (ਉਮਰ 89)
ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨਪਲਮੋਨਰੀ ਇਮੋਲਿਜ਼ਮ

ਜੇਮਜ਼ ਮੈਤਲੈਂਡ ਸਟੀਵਰਟ (20 ਮਈ, 1908 - ਜੁਲਾਈ 2, 1997) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਅਭਿਨੇਤਾ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਅਫਸਰ ਸਨ ਜੋ ਫਿਲਮ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਸਨਮਾਨਿਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਮੈਟਰੋ-ਗੋਲਡਵਿਨ-ਮੇਅਰ ਕੰਟਰੈਕਟ ਖਿਡਾਰੀ, ਸਟੀਵਰਟ ਆਪਣੀ ਵਿਲੱਖਣ ਡ੍ਰੈੱਲ ਅਤੇ ਡਾਊਨ-ਟੂ-ਅਰਥ ਸ਼ਖਸ਼ੀਅਤ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਅਕਸਰ ਅਮਰੀਕੀ ਮੱਧ-ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕਟ ਵਿੱਚ ਜੂਝਦੇ ਹੋਏ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਅਭਿਨੈ ਕੀਤਾ ਉਹ ਕਲਾਸਿਕ ਰੋਲ ਬਣ ਗਏ।

ਸਟੀਵਰਟ ਨੂੰ ਪੰਜ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡਾਂ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਫਿਲਾਡੇਲਫਿਆ ਸਟੋਰੀ (1940) ਲਈ ਇੱਕ ਮੁਕਾਬਲਾ ਜਿੱਤਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 1985 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਕਾਦਮੀ ਲਾਈਫਟਾਈਮ ਅਚੀਵਮੈਂਟ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। 1999 ਵਿਚ, ਸਟੀਵਰਟ ਨੂੰ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਦੀ ਸੁਨਹਿਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਤੀਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਪੁਰਸ਼ ਸਕ੍ਰੀਨ ਦੰਤਕਥਾ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਮੇਰਿਕਨ ਫਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ, ਹੰਫਰੀ ਬੋਗਾਰਟ ਅਤੇ ਕੈਰੀ ਗ੍ਰਾਂਟ ਦੇ ਪਿੱਛੇ।[1] ਅਮਰੀਕਨ ਫਿਲਮੀ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਨੇ ਫਿਲਹਾਲ 100 ਵਧੀਆ ਅਮਰੀਕੀ ਫਿਲਮਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸਟੀਵਰਟ ਦੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।[2]

ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਫੌਜੀ ਕੈਰੀਅਰ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਅਤੇ ਵਿਅਤਨਾਮ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅਨੁਭਵੀ ਅਤੇ ਪਾਇਲਟ ਸਨ, ਜੋ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਏਅਰਫੋਰਸ ਰਿਜ਼ਰਵ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਜਨਰਲ ਦੇ ਰੁਤਬੇ ਤਕ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ, ਉਹ ਫੌਜੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਰੈਂਕਿੰਗ ਅਦਾਕਾਰ ਬਣੇ ਸਨ।[3]

ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ[ਸੋਧੋ]

ਸਟੀਵਰਟ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੇ, ਨਰਮ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੱਚਾ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਦੁਆਰਾ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[4] ਜੋਨ ਕੌਰਫੋਰਡ ਨੇ ਅਭਿਨੇਤਾ ਨੂੰ "ਨਿਮਰਤਾਪੂਰਣ ਪੂਰਨਤਾਵਾਦੀ" ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ "ਇੱਕ ਹਾਸੋਹੀਣੀ ਹਾਸਰਸ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹਾਸੋਹੀਣੀ ਤਰੀਕਾ, ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਕਿ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਹਾਸੋਹੀਣੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਕਰਦੇ ਹੋ"।

ਸਟੀਵਰਟ ਨੇ 1949 ਵਿੱਚ ਗਲੋਰੀਆ ਹੈਟਿਕ ਮੈਕਲੀਨ ਨਾਲ 1994 ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਸੀ

ਜਦੋਂ 1934 ਵਿੱਚ ਹੈਨਰੀ ਫੋਂਡਾ ਹਾਲੀਵੁਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਬ੍ਰੈਂਟਵੁੱਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਪਾਰਟਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਸਟੀਵਰਟ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰੂਟਮੇਟ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਪਲੇਬੌਇਜ਼ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[5] ਦੋਵੇਂ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਨਪਸੰਦ ਗਤੀਵਿਧੀ ਸਮੂਹਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਮਾਡਲ ਏਅਰਪਲਾਂਸ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਪੇਂਟ ਕਰਨ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਊ ਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ੌਕ ਲੈ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।[6]

ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਟੀਵਰਟ ਨੇ 41 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ, 9 ਅਗਸਤ, 1949 ਨੂੰ ਸਾਬਕਾ ਮਾਡਲ ਗਲਿਰੀਆ ਹੈਟ੍ਰਿਕ ਮੈਕਲੀਨ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਸਟੀਵਰਟ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਮਖੌਲੀ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਦੇਣਾ ਪਸੰਦ ਸੀ, "ਮੈਂ, ਮੈਂ, ਉਸ ਨੇ ਆਖਰੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਉਹਨੇ ਕਿਹਾ, ਹਾਂ!"[7] ਸਟੀਵਰਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋ ਪੁੱਤਰ ਮਾਈਕਲ ਅਤੇ ਰੋਨਾਲਡ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਗਲੋਰੀਆ ਦੇ ਨਾਲ 7 ਮਈ 1951 ਨੂੰ ਜੌਡੀ ਅਤੇ ਕੈਲੀ ਦੀਆਂ ਦੋ ਲੜਕੀਆਂ ਸਨ। 16 ਫਰਵਰੀ, 1994 ਨੂੰ 75 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਫੇਫੜੇ ਦੇ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋਣ ਤਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। 8 ਜੂਨ, 1969 ਨੂੰ 24 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਮਰੀਨ ਕੌਰਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਰੋਨਾਲਡ ਨੂੰ ਵੀਅਤਨਾਮ ਵਿੱਚ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[8][9] ਧੀ ਕੈਲੀ ਸਟੀਵਰਟ ਇੱਕ ਵਿਕਾਸਵਾਦੀ ਮਾਨਵਵਾਦੀ ਹੈ।[10]

ਸਟੀਵਰਟ ਨੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਨ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਹਸਤਾਖਰ ਚੈਰਿਟੀ ਸਮਾਗਮ, "ਜਿਮੀ ਸਟੀਵਰਟ ਰਿਲੇਅ ਮੈਰਾਥਨ ਰੇਸ", 1982 ਤੋਂ ਹਰ ਸਾਲ ਆਯੋਜਤ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਦੇ ਸੈਂਟਾ ਮੋਨੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸੇਂਟ ਜਾਨਜ਼ ਹੈਲਥ ਸੈਂਟਰ ਵਿਖੇ ਬਾਲ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਕਾਸ ਕੇਂਦਰ ਲਈ ਲੱਖਾਂ ਡਾਲਰ ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਕਾਊਟਿੰਗ ਦਾ ਜੀਵਨਭਰ ਵਾਲਾ ਸਮਰਥਕ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਬਾਲਗ ਕਲਾਕ ਸਕਾਊਟ ਸੀ, ਇੱਕ ਬਾਲਗ ਸਕਾਊਟ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਬੂਟਾ ਸਕਾਊਟਸ ਆਫ ਅਮਰੀਕਾ (ਬੀਐਸਏ) ਤੋਂ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਠਾਵਾਨ ਸਿਲਫਟ ਬਫੇਲੋ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ। ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਬੀਐਸਏ ਲਈ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦਿੱਤੇ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਗਲ਼ੇਲ ਸਕਾਊਟ ਵਜੋਂ ਪਛਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਗਿਆ।[11] ਬਾਇ ਸਕਾਊਟ ਲਈ ਪੁਰਸਕਾਰ, "ਜੇਮਜ਼ ਐੱਮ. ਸਟੀਵਰਟ ਗੁੱਦਾ ਸਿਟੀਜ਼ਨਸ਼ਿਪ ਅਵਾਰਡ" 17 ਮਈ 2003 ਤੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[12]

ਸਟੀਵਰਟ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਰਾਜ ਦੇ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਸੰਨ ਦਾ ਜੀਵਨ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।[13]

ਸਟੀਵਰਟ ਦੀ ਇੱਕ ਘੱਟ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼ਾਲੀ ਪ੍ਰਤੀਭਾ ਉਸ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਕਵਿਤਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ, ਜਦੋਂ ਦ ਟੂਨਾਈਟ ਸ਼ੋਅ ਵਿੱਚ ਜੌਨੀ ਕਾਰਸਨ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਦਰਜ ਹੋਈ, ਉਸ ਨੇ "ਬੌ" ਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕੁੱਤੇ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ. ਇਸ ਰੀਡਿੰਗ ਦੇ ਅੰਤ ਤਕ, ਕਾਰਸਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ ਸਨ।[14] ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਐਨਬੀਸੀ ਸਕੈਚ ਸ਼ੋਅ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਨਾਈਟ ਲਾਈਵ ਦੇ 1980 ਦੇ ਅਖੀਰ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਦਿਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਟੀਵਰਟ ਨੇ ਵਿਕਟੋਰਡ ਅਪਡੇਟ 'ਤੇ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਐਂਕਰ ਡੇਨਿਸ ਮਿੱਲਰ ਨੂੰ ਹੰਝੂਆਂ' ਉਹ ਇੱਕ ਆਲਸੀ ਬਾਗ ਦਾ ਮਾਲੀ ਸੀ। ਸਟੀਵਰਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੈਵਰਲੀ ਹਿਲਸ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਖਰੀਦਿਆ, ਇਸਨੇ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਬਾਗ ਲਗਾਏ।[15]

ਮੌਤ[ਸੋਧੋ]

ਜੇਮਸ ਸਟੀਵਰਟ ਦੀ ਕਬਰ

ਦਸੰਬਰ 1995 ਵਿੱਚ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਟੀਵਰਟ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਦਸੰਬਰ 1996 ਵਿਚ, ਉਸ ਦੇ ਪੇਸਮੇਕਰ ਵਿੱਚ ਬੈਟਰੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਣਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ। ਫਰਵਰੀ 1997 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਨਿਯਮਿਤ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਲਈ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। 25 ਜੂਨ ਨੂੰ, ਉਸ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪੱਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਥਣਮੌਜੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਪਲਮੋਨਰੀ ਐਂਲੋਜ਼ੀਲਿਜ਼ ਹੋਇਆ। ਜੁਲਾਈ 2, 1997 ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ, ਸਟੀਵਰਟ ਦੀ ਮੌਤ 89 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਦੇ ਬੈਵਰਲੀ ਹਿਲਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਆਪਣੇ ਆਖ਼ਰੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈ,[16] "ਹੁਣ ਮੈਂ ਗਲੋਰੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।" ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਿਲ ਕਲਿੰਟਨ ਨੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ "ਕੌਮੀ ਖਜਾਨਾ ... ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਅਭਿਨੇਤਾ, ਇੱਕ ਭਗਤ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ਭਗਤ" ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। 3,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੋਗਕਰਤਾਵਾਂ, ਜਿਆਦਾਤਰ ਹਸਤੀਆਂ, ਨੇ ਸਟੀਵਰਟ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫ਼ੌਜ ਦੀਆਂ ਏਅਰ ਫੋਰਸਿਜ਼ ਅਤੇ ਯੂਐਸ ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਤਿੰਨ ਵਾਸੀ ਫਾਇਰਿੰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।[17] ਸਟੀਵਰਟ ਦੇ ਬਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲੇਨਡੇਲ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਵਿੱਚ ਫੌਰਨ ਲਾਅਨ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਰੋਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[18]

ਫਿਲਮੋਗਰਾਫੀ[ਸੋਧੋ]

ਫ਼੍ਰਾਂਸੀਸੀ ਬੋਰਜ਼ੇਜ ਦੇ ਦਾ ਮੋਰਟਲ ਸਟੋਰਮ ਵਿੱਚ

ਸੰਨ 1935 ਵਿੱਚ ਸਟੀਵਰਟ ਦੀ ਫਿਲਮ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ 1991 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਨਾਟਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਰਾਹੀਂ, ਉਹ 92 ਤੋਂ ਵੱਧ ਫਿਲਮਾਂ, ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਅਤੇ ਸ਼ਾਰਟਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ਿਲਮ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਦੀ 100 ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਅਮਰੀਕੀ ਫਿਲਮਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਫਿਲਮਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ: ਮਿਸਟਰ ਸਮਿਥ ਗੋਸ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ; ਫਿਲਡੇਲ੍ਫਿਯਾ ਸਟੋਰੀ; ਇਟਸ ਵੰਨਡਰਫੁੱਲ ਲਾਈਫ; ਰੀਅਰ ਵਿੰਡੋ ਅਤੇ ਵੇਰਤੀਗੋ। ਮਿਸਟਰ ਸਮਿਥ ਗੋਸ ਗੋਸ ਟੂ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ, ਦ ਫਿਲਾਡੇਲਫਿਆ ਸਟੋਰੀ, ਇਹ ਇੱਕ ਅਨੰਦਮਈ ਜੀਵਨ ਹੈ, ਹਾਰਵੇ ਅਤੇ ਐਨਾਟੋਮੀ ਆਫ ਏ ਮਰਡਰਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ- ਫਿਲਾਡੇਲਫਿਆ ਸਟੋਰੀ ਲਈ ਇੱਕ ਜਿੱਤ ਨਾਲ।

ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ[ਸੋਧੋ]

  • {{cite AV media}}: Empty citation (help)

ਹਵਾਲੇ [ਸੋਧੋ]

ਨੋਟਸ [ਸੋਧੋ]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. "AFI's 100 Years ... 100 Stars". American Film Institute (Afi.com). June 16, 1999. Archived from the original on ਜਨਵਰੀ 13, 2013. Retrieved June 22, 2013. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
  2. "1980 James Stewart Tribute". AFI Life Achievement Award. American Film Institute. Archived from the original on June 17, 2010.
  3. Smith, Lynn (March 30, 2003). "In Supporting Roles". Los Angeles Times. p. 193.
  4. Eliot 2006, pp. 164–68.
  5. Fonda and Teichmann 1981, pp. 107–08.
  6. Fonda and Teichmann 1981, p. 97.
  7. Eliot 2006, p. 239.
  8. "Gloria Stewart obituary". The New York Times, February 18, 1994.
  9. "1LT Ronald Walsh McLean". VirtualWall.org. Retrieved June 27, 2013.
  10. "Kelly Stewart". anthro.ucdavis.edu. Retrieved March 7, 2012. Archived May 17, 2011, at the Wayback Machine.
  11. Lawson, Terry C. Erroneous Eagle Scouts Letter. Eagle Scout Service, National Eagle Scout Association, Boy Scouts of America (2005). Retrieved June 9, 2005.
  12. "James M. Stewart Good Citizenship Award" Archived 2008-06-24 at the Wayback Machine., jimmy.org. Retrieved March 7, 2012.
  13. "It's a Wonderful Life for a fellow member!!" srcalifornia.com, Fall 1995. Retrieved August 2, 2012.
  14. McMahon, Ed. "Ed McMahon says farewell to Johnny Carson". MSNBC, September 12, 2006, p. 3.
  15. Nichols, Mary E. "James Stewart: The Star of It’s a Wonderful Life and The Philadelphia Story in Beverly Hills". Architectural Digest. Retrieved September 22, 2013.
  16. "James Stewart – Classic Cinema Gold". Archived from the original on 2016-03-16. Retrieved 2018-04-21. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
  17. "James Stewart Biography". Archived 2013-09-27 at the Wayback Machine. The Biography Channel. Retrieved September 22, 2013.
  18. Ellenberger, Allan R. (2001). Celebrities in Los Angeles Cemeteries: A Directory. Jefferson, NC: McFarland & Company. p. 72. ISBN 978-0-7864-0983-9.

ਬਾਹਰੀ ਕੜੀਆਂ[ਸੋਧੋ]