ਮੀਆਂ ਲੋਕ
ਮੀਆਂ ਲੋਕ (মিঞা), ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਾ-ਆਸਾਮੀਆ (ন-অসমীয়া ਲਿਟ. ਨ-ਅਸਮੀਯਾ) ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਧੁਨਿਕ ਮਾਈਮਨਸਿੰਘ, ਰੰਗਪੁਰ ਅਤੇ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ ਸਨ। 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਅਸਾਮ ਦਾ ਬਸਤੀੀਕਰਨ। 1757 ਤੋਂ 1942 ਦੌਰਾਨ ਬੰਗਾਲ ਪ੍ਰਾਂਤ ਤੋਂ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਵਾਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ [1][ਬਿਹਤਰ ਸਰੋਤ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਅਤੇ ਇਹ ਅੰਦੋਲਨ 1947 ਤੱਕ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ।
ਵ੍ਯੁਤਪਤੀ[ਸੋਧੋ]
ਮੀਆਂ ਮੀਆਂ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਇੱਕ ਮੁਸਲਿਮ ਸੱਜਣ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਪੂਰੇ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਫ਼ਾਰਸੀ ਮੂਲ ਦੇ ਇੱਕ ਸਨਮਾਨਯੋਗ ਸ਼ਬਦ। ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ, ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਮੀਆਂ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੁਆਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੀਆਂ ਜਾਂ ਮੀਆਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੁਣ ਗੰਭੀਰ ਪ੍ਰਵਚਨ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ। ਨਾ-ਅਸਾਮੀਆ ਸ਼ਬਦ, ਅਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੈ 'ਨਵ-ਅਸਾਮੀ' ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪਛਾਣ ਵਜੋਂ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਕੁਲੀਨ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰੂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਚਾਰਾਂ (ਨਦੀ ਦੇ ਟਾਪੂਆਂ) ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ; ਅਤੇ ਪਾਮੂਆ ਮੁਸਲਮਾਨ ਵਜੋਂ, ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਮੁਸਲਿਮ ਕਿਸਾਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੁੱਖ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਹੈ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਇਤਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]
ਅਸਾਮ ਲਈ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸ[ਸੋਧੋ]
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬੰਗਾਲ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਸੀ (ਮੌਜੂਦਾ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼) ਦੇ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ, ਰੰਗਪੁਰ ਅਤੇ ਮੈਮਨਸਿੰਘ ਡਿਵੀਜ਼ਨਾਂ ਤੋਂ ਕਾਮਰੂਪ (ਮੌਜੂਦਾ ਅਸਾਮ) ਵੱਲ ਬੰਗਾਲੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦਾ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸ 1901-1911 ਦੀ ਮਰਦਮਸ਼ੁਮਾਰੀ ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮਰਦਮਸ਼ੁਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, 1911 ਅਤੇ 1941 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪੂਰਬੀ ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪਰਵਾਸ ਹੋਇਆ ਸੀ[2] ਪਰਵਾਸੀ ਆਬਾਦੀ ਦਾ 85% ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਨ ਜੋ ਆਸਾਮ ਦੀਆਂ ਬਰਬਾਦੀ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ ਸਨ।[2] ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਮੌਜੂਦਾ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਅਣਵੰਡੇ ਮਾਈਮਨਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰੰਗਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਆਏ ਸਨ, ਕਾਮਰੂਪ ਰਾਜ ਦੇ ਖੇਤਰ ਕੀ ਸਨ।
ਸਾਬਕਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਬੰਗਾਲ ਤੋਂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜੀਆਂ, ਆਲ-ਇੰਡੀਆ ਮੁਸਲਿਮ ਲੀਗ ਅਤੇ ਅਸਾਮੀ ਕੁਲੀਨ ਵਰਗ ਦੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸੇ ਦੁਆਰਾ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ; 1947 ਵਿਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਸਾਮ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਬੰਗਾਲ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦਾ ਸੀ।[3][ਬਿਹਤਰ ਸਰੋਤ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨੀਵੇਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੇ ਚਾਰਾਂ ਜਾਂ ਦਰਿਆਈ ਟਾਪੂਆਂ 'ਤੇ ਵਸ ਗਏ ਸਨ। 1947 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਮੂਹ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੰਗਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾਈ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਅਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੂਲ ਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਅਪਣਾਇਆ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਸਾਮੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਲਿਆ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ-ਆਸਾਮੀਆ (ਨਿਓ-ਆਸਾਮੀ, ਜੋ ਬੰਗਾਲੀ ਮੂਲ ਦੇ ਹਨ) ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨਾ-ਅਸਾਮੀਆਂ ਅਸਾਮ ਦੇ ਚਾਰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਮੁਸਲਿਮ ਨਸਲੀ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਹਨ, ਜੋ ਮਿਲ ਕੇ ਅਸਾਮ ਦੇ ਵੋਟਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।[4]
ਅਸਾਮ ਦੇ ਸਥਾਨਕ ਪਤਵੰਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਤਬਰ, ਬਾਰਪੇਟੀਆ ਮਾਟੀਗਿਰੀ, ਮਾਰਵਾੜੀ ਅਤੇ ਅਸਾਮੀ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਨੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਤਾਂ ਲਈ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। ਮਾਤਬਰ (ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ 'ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵਿਅਕਤੀ') ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ 1,000 ਤੋਂ 5,000 ਏਕੜ ਤੱਕ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਵਾਹੀਯੋਗ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ। ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਬਣਨ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਨਾਲ ਉਹ ਪੂਰਬੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਗਰੀਬ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵਾਹੀਯੋਗ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਣਗੇ। ਫਿਰ ਉਹ ਜਾਂ ਤਾਂ ਗੈਰ-ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਲੀਜ਼ 'ਤੇ ਦੇਣਗੇ ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਆਏ ਸਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ 'ਤੇ ਖੇਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਰਾਏ 'ਤੇ ਦੇਣਗੇ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਅਸਲ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰਾਂ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨਗੇ। ਬਾਰਪੇਟਾ ਜ਼ਿਲੇ ਵਿੱਚ ਬਾਰਪੇਟੀਆ ਮਾਟੀਗਿਰੀ ਅਸਾਮੀ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਧੂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵੇਚ ਕੇ ਮੁਨਾਫਾ ਕਮਾਇਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਮੁਨਾਫਾ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਹੋਰ ਪਰਵਾਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। ਮਾਰਵਾੜੀਆਂ ਅਤੇ ਅਸਾਮੀ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰਾਂ ਨੇ ਜੂਟ, ਆਹੂ ਚਾਵਲ, ਦਾਲਾਂ ਅਤੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਲਈ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦਿੱਤੀ।
ਜਨਸੰਖਿਆ[ਸੋਧੋ]
1 ਕਰੋੜ ਮੀਆਂ ਲੋਕ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਰਪੇਟਾ, ਧੂਬਰੀ, ਨਲਬਾੜੀ, ਗੋਲਪਾੜਾ, ਕਾਮਰੂਪ, ਸੋਨਿਤਪੁਰ, ਨਾਗਾਓਂ, ਹੋਜਈ, ਦਰਾਂਗ, ਚਿਰਾਂਗ, ਕੋਕਰਾਝਾਰ, ਦੱਖਣੀ ਸਲਮਾਰਾ, ਲਖੀਮਪੁਰ, ਬਕਸਾ, ਮੋਰੀਗਾਂਵ, ਅਤੇ ਬੌਂਗਈਗਾਓਂ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ][5][1][6]
ਆਬਾਦੀ[ਸੋਧੋ]
ਮੀਆਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਲਗਭਗ 9.87 ਮਿਲੀਅਨ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਰਾਜ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ 30% ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪੂਰੇ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਹੈ,[7] ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਰਪੇਟਾ, ਧੁਬੁਰੀ, ਗੋਲਪਾੜਾ, ਕਾਮਰੂਪ, ਨਗਾਓਂ, ਹੋਜਈ, ਦਾਰੰਗ, ਚਿਰਾਂਗ , ਕੋਕਰਾਝਾਰ, ਦੱਖਣੀ ਸਲਮਾਰਾ ਵਿੱਚ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹਨ।, ਨਲਬਾੜੀ, ਮੋਰੀਗਾਂਵ, ਸੋਨਿਤਪੁਰ ਅਤੇ ਬੋਂਗਾਈਗਾਂਵ ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ][5] ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ ਦਾ ਪੂਰਾ ਦੱਖਣ ਕਿਨਾਰਾ ਹੁਣ ਮੀਆਂ ਦਾ ਦਬਦਬਾ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉੱਤਰੀ ਕੰਢੇ 'ਤੇ, ਧੂਬਰੀ, ਗੌਰੀਪੁਰ, ਬੋਂਗਾਈਗਾਓਂ, ਕੋਕਰਾਝਾਰ ਵਰਗੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਆਬਾਦੀ ਹੈ।
ਭਾਸ਼ਾ[ਸੋਧੋ]
ਜੋਰਹਾਟ ਵਿਖੇ ਆਯੋਜਿਤ 1940 ਅਸਾਮ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਭਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ। ਡਾ. ਮੋਇਦੁਲ ਇਸਲਾਮ ਬੋਰਾ, ਇੱਕ ਅਸਾਮੀ ਮੁਸਲਿਮ ਖੁਦ, ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਇੱਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਨੇਤਾ ਨੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਦ੍ਰਿੜ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਅਸਾਮੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਦੀ ਵੰਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੁਸਲਿਮ ਲੀਗ ਨੇ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਮੁਸਲਿਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਾਂਗਰਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।[2] ਮੁਸਲਿਮ ਲੀਗ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਿਵਾਸ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।[2] ਇਸ ਅਨੁਸਾਰ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੇ ਅਸਾਮ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜਨਗਣਨਾ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਸਾਮੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਵਜੋਂ ਰਜਿਸਟਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਅਸਾਮੀ ਵਜੋਂ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸਾਮੀ ਮਾਧਿਅਮ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਭੇਜਣ।[2] ਮੁਸਲਿਮ ਲੀਗ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਅਨੁਸਾਰ, ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾਈ ਪਛਾਣ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਅਸਾਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਜੋਂ ਅਪਣਾ ਲਿਆ। 1951 ਦੀ ਜਨਗਣਨਾ ਵਿੱਚ, ਨੰ. ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ ਅਸਾਮੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧ ਕੇ 56.7% ਹੋ ਗਈ ਹੈ।[2]
ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਅਸਾਮੀ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸਾਮੀ ਪਛਾਣ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬੇਨੁਧਰ ਸ਼ਰਮਾ, 1956 ਵਿੱਚ ਧੂਬਰੀ ਵਿਖੇ ਹੋਈ ਅਸਾਮ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ, ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੇ ਅਸਾਮੀ ਲੋਕ ਕੋਚ, ਕਚਾਰੀ ਅਤੇ ਅਹੋਮਸ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦਾ ਅਸਾਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੁਆਗਤ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਅਸਾਮੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਵਿੱਚ ਅਭੇਦ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅਸਾਮੀ ਮਾਧਿਅਮ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਕਾਲਜ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।[2] 1961 ਵਿੱਚ, ਮਰਦਮਸ਼ੁਮਾਰੀ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਨਾ-ਅਸਾਮੀਆ ਅਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸਾਮੀ ਮਾਧਿਅਮ ਵਾਲੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਭੇਜਣ ਦੇ ਆਪਣੇ ਇਰਾਦੇ ਵਿੱਚ ਇਮਾਨਦਾਰ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਵਾਸੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨਾ-ਅਸਾਮੀਆਂ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। ਅੱਜ ਤੱਕ, ਨਾ-ਆਸਾਮੀਆਂ ਦੇ ਦਬਦਬੇ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੀ ਬੰਗਾਲੀ ਮਾਧਿਅਮ ਵਾਲਾ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹੈ।[8]
ਅਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਅਤੇ ਗੋਲਪਾਰੀਆ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਨੇੜਤਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਮੀਆਂ ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਇੱਕ ਕ੍ਰੀਓਲ ਮੀਆ ਘਰੇਲੂ ਭਾਸ਼ਾ ਵੀ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਦੋਲਨ ਦੌਰਾਨ ਮੀਆਂ ਨੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ।[9] ਰਸਮੀ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰਤ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਸਟੈਂਡਰਡ ਅਸਾਮੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਕਵਿਤਾ[ਸੋਧੋ]
ਮੀਆਂ ਸਮਾਜ ਦੇ ਕਈ ਵਿਦਵਾਨ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ( ਮੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ) ਰਾਹੀਂ ਮੀਆਂ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਉਦੇਸ਼ "ਮੀਆ" ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਮੁੜ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਅਕਸਰ ਗੈਰ-ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[10] ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗਰੀਬੀ, ਬਾਲ ਵਿਆਹ, ਆਬਾਦੀ ਬੰਬ, ਅਨਪੜ੍ਹਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੂੰ ਮੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਕਾਵਿ ਸੰਦਰਭ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਮੀਆਂ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਅਸਾਮ ਵਿੱਚ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਇਸਦੇ ਆਦਿਵਾਸੀ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਵਾਦ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।[11][12] ਇਹ ਅੰਦੋਲਨ 2016 ਵਿੱਚ ਹਾਫਿਜ਼ ਅਹਿਮਦ ਦੁਆਰਾ "ਲਿਖੋ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਮੀਆਂ ਹਾਂ" ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ।[13] ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਆਈਆਂ ਹਨ ਕਿ ਅਜਿਹੀ ਕਵਿਤਾ "ਅਸਾਮੀ ਵਿਰੋਧੀ" ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਅਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ।[14]
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਲੋਕ[ਸੋਧੋ]
- ਹਾਫਿਜ਼ ਅਹਿਮਦ (ਜਨਮ 1962), ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਕੁਨ
- ਉਸਮਾਨ ਅਲੀ ਸਦਾਗਰ (1856–1948), ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰੀ
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ[ਸੋਧੋ]
- ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀ (ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਧਾਰਨ) ਐਕਟ, 1983
ਨੋਟਸ[ਸੋਧੋ]
- ↑ 1.0 1.1 https://web.archive.org/web/20190327145905/https://indilens.com/514954-miya-muslim-and-assamese-socio-cultural-history-of-assam/ Miya on History
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Ahmed, Shahiuz Zaman (2006). "Identity Issue, Foreigner's Deportation Movement and Erstwhile East Bengal (Present Bangladesh) Origin People of Assam". Proceedings of the Indian History Congress. 67 (2006–2007). Indian History Congress: 624–639. JSTOR 44147982.
- ↑ "Miya, Muslim and Assamese Socio-Political History of Assam". Indilens.com. 7 September 2016. Retrieved 27 March 2019.
- ↑ Bhaumik, Subir (April 2011). "Risk of durable disorder". Seminar (620). New Delhi: Seminar Publications. Retrieved 10 July 2017.
- ↑ 5.0 5.1 "Dehumanising Muslims in Assam". thehoot.org. 23 December 2016. Archived from the original on 30 ਮਾਰਚ 2019. Retrieved 27 March 2019.
- ↑ https://scroll.in/article/1019584/from-history-to-lungis-how-this-assam-politician-is-battling-for-a-distinct-miya-muslim-identity
- ↑ "The JSPA claims Assam today has about 1.4 crore Muslims as of 2021". The Hindu. 15 April 2021.
- ↑ Wadud, Aman (21 May 2016). "All Hindu Consolidation or the last battle to protect Assamese Identity: Assam Polls Results". Sabrang. Retrieved 13 July 2017.
- ↑ "East Bengal rooted Muslim or Miyah and Line System in Assam-1920". Indilens.com. 11 December 2016. Retrieved 27 March 2019.
- ↑ Singh, Kanika (2020). "Building a Center for Writing and Communication: Inclusion, Diversity and Writing in the Indian Context". In Sanger, Catherine Shea; Gleason, Nancy W. (eds.). Diversity and Inclusion in Global Higher Education. Springer Nature. pp. 209–227. doi:10.1007/978-981-15-1628-3_8. ISBN 9789811516283.
- ↑ "Interview | There is a Conspiracy to Show Bengal-Origin Muslims as Anti-Assamese: Hafiz Ahmed". The Wire. Retrieved 2019-07-27.
- ↑ https://bengali.indianexpress.com/opinion/assam-miya-poetry-history-politics-identity-135975/ আসামের মিঞা কবিতার ইতিহাস, ভূগোল ও দেশপ্রেম
- ↑ Baishya, Amit R. (2020). ""Multipartner Mud Dances": The Uneventful Entanglement of Humans and Animals in Two Assamese Poems" (PDF). Café Dissensus (4).[permanent dead link]
- ↑ Zaidi, Annie (2020). Bread, Cement, Cactus: A Memoir of Belonging and Dislocation. Cambridge University Press. pp. 59–60. ISBN 9781108840644.
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]