ਲਾਓਕੋਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ
 | |
| ਸਮੱਗਰੀ | ਸੰਗਮਰਮਰ |
|---|---|
| ਪਸਾਰ | 208 cm × 163 cm × 112 cm (6 ft 10 in × 5 ft 4 in × 3 ft 8 in) |
| ਜਗ੍ਹਾ | ਵੈਟੀਕਨ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ, ਵੈਟੀਕਨ ਸਿਟੀ |
| Coordinates: Missing latitude Invalid arguments have been passed to the {{#coordinates:}} function | |
ਲਾਓਕੋਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੀ ਮੂਰਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਾਓਕੋਨ ਸਮੂਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮੂਰਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੂੰ 1506 ਵਿੱਚ ਰੋਮਨ ਸਮਰੀਟ ਨੀਰੋ ਦੇ ਮਹਿਲ ਦੇ ਖੰਡਰਾਂ ਦੇ ਮਲਵੇ ਵਿੱਚੋਂ ਖੋਦਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਵੈਟੀਕਨ ਅਜਾਇਬ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜਨਤਕ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀ ਲਈ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ, [1] ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਅੱਜ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਮੂਰਤੀ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਹੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਕਲਾ ਦੇ ਮੁੱਖ ਰੋਮਨ ਲੇਖਕ ਪਲੀਨੀ ਦਿ ਐਲਡਰ ਦੁਆਰਾ ਉੱਚਤਮ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। [2] ਮੂਰਤੀ ਵਿਚਲੇ ਅੰਕੜੇ ਲਗਭਗ ਜੀਵਨ-ਆਕਾਰ ਦੇ ਹਨ, ਪੂਰੇ ਸਮੂਹ ਦਾ ਮਾਪ ਸਿਰਫ 2 m (6 ft 7 in) ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ ਉਚਾਈ ਵਿੱਚ. ਮੂਰਤੀ ਵਿੱਚ ਟਰੋਜਨ ਪਾਦਰੀ ਲਾਓਕੋਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਐਂਟੀਫੈਂਟਸ ਅਤੇ ਥਾਈਮਬ੍ਰੇਅਸ ਨੂੰ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸੱਪਾਂ ਦੁਆਰਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਲਾਓਕੋਨ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ "ਮਨੁੱਖੀ ਪੀੜਾ ਦਾ ਪ੍ਰੋਟੋਟਾਈਪਿਕ ਪ੍ਰਤੀਕ" ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। [3] ਈਸਾਈ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਦੇ ਜਨੂੰਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਪੀੜ ਦੇ ਉਲਟ, ਇਸ ਮੂਰਤੀ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਦੁੱਖ ਕੋਈ ਛੁਟਕਾਰਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਜਾਂ ਇਨਾਮ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। [4] ਪੀੜਾ ਨੂੰ ਚਿਹਰਿਆਂ 'ਤੇ ਵਿਗੜੇ ਹੋਏ ਹਾਵ-ਭਾਵਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਾਓਕੋਨ ਦੀਆਂ ਭਰਵੀਆਂ ਭਰਵੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਇਲੋਮ-ਬੈਂਜਾਮਿਨ ਡੂਚੇਨ ਨੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸੰਭਵ ਵਜੋਂ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਸੀ। [5] ਇਹ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾਂ ਸੰਘਰਸ਼ਸ਼ੀਲ ਸਰੀਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਲਾਓਕੋਨ ਦੇ, ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਹਰ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਤਣਾਅ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। [6]
ਪਲੀਨੀ ਨੇ ਇਸ ਕੰਮ ਦਾ ਸਿਹਰਾ, ਫਿਰ ਸਮਰਾਟ ਟਾਈਟਸ ਦੇ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ, ਰੋਡਜ਼ ਟਾਪੂ ਦੇ ਤਿੰਨ ਯੂਨਾਨੀ ਮੂਰਤੀਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ: ਏਜੇਸੈਂਡਰ, ਐਥੇਨੋਡੋਰੋਸ ਅਤੇ ਪੋਲੀਡੋਰਸ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਤਾਰੀਖ ਜਾਂ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ " ਹੇਲੇਨਿਸਟਿਕ ਬਾਰੋਕ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ" ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [7] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸਦਾ ਮੂਲ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਰਚਨਾ ਹੈ ਜਾਂ ਪੁਰਾਣੀ ਕਾਂਸੀ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਦੀ ਕਾਪੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਮਰਾਜੀ ਦੌਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੀ ਨਕਲ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਦੋ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਪਰਗਾਮੇਨ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਰਚਨਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। [8] ਬੇਸ਼ੱਕ, ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਰੋਮਨ ਦੇ ਘਰ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ। 200 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਤੋਂ 70 ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਮੂਰਤੀ ਦੀ ਰੇਂਜ ਲਈ ਸੁਝਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਤਾਰੀਖਾਂ, [9] ਜੂਲੀਓ-ਕਲਾਉਡੀਅਨ ਮਿਤੀ (27 ਬੀ.ਸੀ. ਤੋਂ 68 ਈ.) ਦੇ ਨਾਲ ਹੁਣ ਤਰਜੀਹੀ ਵਿਕਲਪ ਹਨ। [10]
ਇੱਕ ਖੁਦਾਈ ਕੀਤੀ ਮੂਰਤੀ ਲਈ ਜਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸਮੂਹ ਦੇ ਕਈ ਹਿੱਸੇ ਗੁੰਮ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਖੁਦਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਈ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੋਧਾਂ ਅਤੇ ਬਹਾਲੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। [11] ਇਹ ਮੂਰਤੀ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਮਿਊਜ਼ਿਓ ਪਿਓ-ਕਲੇਮੈਂਟਿਨੋ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਵੈਟੀਕਨ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ Beard, 209
- ↑ The Capitoline Wolf was until recently thought to be the same statue praised by Pliny, but recent tests suggest it is medieval.
- ↑ Spivey, 25
- ↑ Spivey, 28–29
- ↑ Darwin, Charles (1872). The Expression of the Emotions in Man and Animals. New York: D. Appleton & Company. p. 183. Retrieved 25 December 2016.
- ↑ Spivey, 25 (Darwin), 121–122
- ↑ Boardman, 199
- ↑ Clark, 219–221 was an early proponent of this view; see also Barkan, caption opp. p 1, Janson etc
- ↑ Boardman, 199 says "about 200 BC"; Spivey, 26, 36, feels it may have been commissioned by Titus.
- ↑ Howard, 422
- ↑ Howard, throughout; "Chronology", and several discussions in the other sources