ਚੰਦੇਰੀ
ਚੰਦੇਰੀ | |
---|---|
ਟਾਊਨ | |
ਦੇਸ਼ | ਭਾਰਤ |
ਸਟੇਟ | ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ |
ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ | ਅਸ਼ੋਕ ਨਗਰ |
ਉੱਚਾਈ | 456 m (1,496 ft) |
ਆਬਾਦੀ (2001) | |
• ਕੁੱਲ | 28,313 |
ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ | |
• ਸਰਕਾਰੀ | ਹਿੰਦੀ |
ਸਮਾਂ ਖੇਤਰ | ਯੂਟੀਸੀ+5: 30 (ਆਈਐਸਟੀ) |
ਟੈਲੀਫੋਨ ਕੋਡ | 7547 |
ਵਾਹਨ ਰਜਿਸਟ੍ਰੇਸ਼ਨ | MP 08 |
ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਅਸ਼ੋਕ ਨਗਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਚੰਦੇਰੀ (ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ: चंदेरी (ਦੇਵਨਾਗਰੀ), چندیری (ਨਸਤਾਲੀਕ)) ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਪਰ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਨਗਰ ਹੈ। ਮਾਲਵਾ ਅਤੇ ਬੁੰਦੇਲਖੰਡ ਦੀ ਸੀਮਾ 'ਤੇ ਬਸਿਆ ਇਹ ਨਗਰ ਸ਼ਿਵਪੁਰੀ ਤੋਂ 127 ਕਿ.ਮੀ., ਲਲਿਤਪੁਰ ਤੋਂ 37 ਕਿਮੀ. ਅਤੇ ਈਸਾਗੜ ਤੋਂ ਲੱਗਭੱਗ 45 ਕਿ.ਮੀ. ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਹੈ। ਬੇਤਵਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੋਲ ਬਸਿਆ ਚੰਦੇਰੀ ਪਹਾੜੀ, ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਵਣਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤ ਨਗਰ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਸੁਕੂਨ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਗੁਜਾਰਨ ਲਈ ਲੋਕ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਬੁੰਦੇਲ ਰਾਜਪੂਤਾਂ ਅਤੇ ਮਾਲਵੇ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਵਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਅਨੇਕ ਇਮਾਰਤਾਂ ਇੱਥੇ ਵੇਖੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਨਗਰ ਦੀ ਚਰਚਾ ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। 11ਵੀਂ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਵਿੱਚ ਇਹ ਨਗਰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਫੌਜੀ ਕੇਂਦਰ ਸੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਪਾਰਕ ਰਸਤਾ ਵੀ ਇੱਥੇ ਤੋਂ ਹੋਕੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਬੁੰਦੇਲਖੰਡੀ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬਣੀਆਂ ਸਾੜੀਆਂ ਲਈ ਚੰਦੇਰੀ ਕਾਫ਼ੀ ਚਰਚਿਤ ਹੈ।
ਚੰਦੇਰੀ ਵਿੱਚ ਜੈਨ ਧਰਮ[ਸੋਧੋ]
ਚੰਦੇਰੀ ਦੇ ਜੈਨ ਮੰਦਰਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ:[1]
- ਸ਼੍ਰੀ ਚੋਬੀਸੀ ਜੈਨ ਮੰਦਰ
- ਸ਼੍ਰੀ ਖੰਡਰਗਿਰੀ ਜੈਨ ਮੰਦਰ
- ਸ਼੍ਰੀ ਥੋਬੋਨਜੀ ਜੈਨ ਮੰਦਰ
- ਸ਼੍ਰੀ ਚੰਦਪ੍ਰਭਾ ਡੀ. ਜੈਨ ਮੰਦਰ
ਇਤਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]
ਚੰਦੇਰੀ ਰਣਨੀਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਲਵਾ ਅਤੇ ਬੁੰਦੇਲਖੰਡ ਦੇ ਸਰਹੱਦੀ ਇਲਾਕੇ ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਚੰਦੇਰੀ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ 11ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ ਪਿਛੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਮੱਧ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਪਾਰਕ ਰਸਤਿਆਂ ਤੇ ਭਾਰੂ ਸੀ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮਾਲਵਾ, ਮੈਵਾੜ, ਮੱਧ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਦੱਕਨ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪੋਰਟਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਮੁੱਖ ਰਸਤੇ ਦੇ ਲਾਗੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਚੰਦੇਰੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਫੌਜੀ ਚੌਕੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ 'ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਮਹਾਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮਹਾਭਾਰਤ ਕਾਲ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਚੰਦੇਰੀ ਦਾ ਰਾਜਾ ਸ਼ਿਸ਼ੂਪਾਲ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ "Jainism at Chanderi". http://chanderi.net. Archived from the original on 2012-03-17. Retrieved 2015-05-31.
{{cite web}}
: External link in
(help); Unknown parameter|publisher=
|dead-url=
ignored (|url-status=
suggested) (help)