ਕੇਰਲ ਦੀ ਕੰਧ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ
ਕੇਰਲ ਦੀ ਕੰਧ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਕੇਰਲ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਫ੍ਰੈਸਕੋਸ ਹਨ। ਕੇਰਲਾ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮੰਦਰਾਂ ਅਤੇ ਮਹਿਲ, ਕੰਧ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਭਰਪੂਰ ਪਰੰਪਰਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ 9ਵੀਂ ਤੋਂ 12ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਲਾ ਦੇ ਇਸ ਰੂਪ ਨੂੰ ਸ਼ਾਹੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਆਧਾਰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ 'ਚਿੱਤਰਸੂਤਰਮ - (ਚਿੱਤਰਸੂਤਰ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਧਰਮੋਤਰ ਪੁਰਾਣ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਜੋ ਲਗਭਗ 1500 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਨੌਂ ਅਧਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ 287 ਛੋਟੀਆਂ ਛੰਦਾਂ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਅਧਿਆਇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਗੱਦ ਹਨ। ਚਿੱਤਰਸੂਤਰ ਜਿੰਨਾ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪੁਸਤਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਸੈਂਕੜੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੇਂਟਿੰਗ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂ, ਇਸਦਾ ਉਦੇਸ਼, ਭੂਮਿਕਾ, ਚਿੱਤਰਕਾਰ, ਮਾਹਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਲਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ। ਅਸਲ ਭਾਰਤੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਚਿੱਤਰਸੂਤਰ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੋਵੇਗਾ। ) ਤੰਤਰਸਮੁਚਯ, ਪੰਦਰਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਨਾਰਾਇਣਨ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਪਾਠ, ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਅਭਿਲਾਸ਼ਿਤਾਰਥ ਚਿੰਤਾਮਣੀ ਅਤੇ ਸੋਲ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀਕੁਮਾਰਨ ਦੁਆਰਾ [1] ਕੰਧ-ਚਿੱਤਰਾਂ ਵਿਚ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਚਰਿੱਤਰ ਦੀ ਮੂਰਤੀ-ਵਿਗਿਆਨ ਧਿਆਨਸਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ।[2]
ਤਿਰੁਨਾਧਿਕਾਰਾ ਗੁਫਾ ਮੰਦਿਰ (ਹੁਣ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਨੂੰ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ ਹੈ) ਅਤੇ ਤਿਰੂਵੰਚੀਕੁਲਮ ਦੇ ਕੰਧ-ਚਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੇਰਲ ਦੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੇਰਲ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਕਲਾ ਦੇ ਮਾਸਟਰਪੀਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: ਐਤੂਮਨੂਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਵ ਮੰਦਰ, ਮੱਤਨਚੇਰੀ ਪੈਲੇਸ ਦੇ ਰਾਮਾਇਣ ਚਿੱਤਰ ਅਤੇ ਵਦਾਕੁਮਨਾਥ ਖੇਤਰਮ।
ਹੋਰ ਵਧੀਆ ਮੂਰਲ ਚਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਤ੍ਰਿਕੋਦੀਥਾਨਮ, ਵਾਈਕੋਮ ਮੰਦਿਰ, ਪੁੰਡਰੀਕਾਪੁਰਮ, ਉਦਯਨਪੁਰਮ, ਤ੍ਰਿਪ੍ਰਾਂਗੋਡੇ, ਗੁਰੂਵਾਯੂਰ, ਕੁਮਾਰਨੱਲੂਰ, ਅਯਮਨਮ, ਤ੍ਰਿਚੂਰ ਦੇ ਵਦਾਕੁਨਾਥਨ ਮੰਦਿਰ, ਕੰਨੂਰ ਦੇ ਥੋਡੀਕਲਮ ਮੰਦਿਰ ਅਤੇ ਥਿਮਨਾਰੁਭਨਮਪੁਰਮ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਪਦਮਨਾਪੁਰਮ ਦੇ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਹੋਰ ਕੰਧ-ਚਿੱਤਰ ਸਥਾਨ ਓਲੂਰ, ਚਲੱਕੂਡੀ, ਕੰਜੂਰ, ਐਡਪੱਲੀ, ਵੇਚੁਰ, ਅਤੇ ਮੁਲੰਤਰੁਥੀ,[3] ਅਤੇ ਕਿਆਮਕੁਲਮ ਨੇੜੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਪੁਰਮ ਪੈਲੇਸ ਅਤੇ ਪਦਮਨਾਭਪੁਰਮ ਪੈਲੇਸ ਵਰਗੇ ਮਹਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹਨ।
ਪੁਨਰ ਸੁਰਜੀਤ[ਸੋਧੋ]
ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਕੇਰਲਾ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਹੇਠ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਮੂਰਤੀ ਕਾਰੀਗਰ ਸਨ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਲਾ ਦੇ ਰੂਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਝੱਲਣਾ ਪਿਆ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਅਲੋਪ ਹੋਣ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ। 1947 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਕੰਧ-ਚਿੱਤਰ ਪਰੰਪਰਾ ਦੀ ਇੱਕ ਪੁਨਰ ਸੁਰਜੀਤੀ ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਮੰਦਰਾਂ ਵਜੋਂ ਹੋਈ। ਸੈਂਟਰ ਫਾਰ ਸਟੱਡੀ ਆਫ਼ ਮੂਰਲ ਪੇਂਟਿੰਗਜ਼, ਕੇਰਲਾ ਦੇ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਰ ਜ਼ਿਲੇ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂਵਾਯੂਰ ਦੇਵਾਸਵੋਮ ਬੋਰਡ ਦੁਆਰਾ ਮਮੀਯੁਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਣਨ ਕੁੱਟੀ ਨਾਇਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਇੰਸਟ੍ਰਕਟਰਸ਼ਿਪ ਅਧੀਨ ਸਥਾਪਿਤ ਇੱਕ ਸਕੂਲ, ਇਸ ਪੁਨਰ-ਸੁਰਜੀਤੀ ਪੜਾਅ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ,[1] ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਲਾਡੀ ਵਿੱਚ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੀ ਸ਼੍ਰੀ ਸੰਕਰਾਚਾਰੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ। ਡਾ. ਸਾਜੂ ਥਰੂਥਿਲ ਦੀ ਇੰਸਟ੍ਰਕਟਰਸ਼ਿਪ।
ਤਕਨੀਕ[ਸੋਧੋ]
ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੇਂਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ,
- ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ( ਗ੍ਰੇਨਾਈਟ ਅਤੇ ਲੈਟਰਾਈਟ ਕੰਧਾਂ)
- ਰੂਪਰੇਖਾ ਦਾ ਸਕੈਚਿੰਗ
- ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ
- ਸਜਾਵਟੀ ਵੇਰਵਿਆਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨਾ
ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ, ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ੀਲਤਾ, ਲੋੜੀਂਦੇ ਸੰਜੋਗਾਂ ਦੀ ਵਿਸਤਾਰ ਵਿੱਚ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਜੋ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅਤੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਲਈ ਅਧਾਰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਅਤੇ ਆਮ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕੁਦਰਤੀ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।[1]
ਕੰਧ ਦੀ ਤਿਆਰੀ[ਸੋਧੋ]
ਕੰਧ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨਾਲ ਕੰਧ ਨੂੰ ਪਲਾਸਟਰ ਕਰਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪੜਾਅ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
- 1:2 ਦੇ ਅਨੁਪਾਤ ਵਿੱਚ ਚੂਨੇ ਅਤੇ ਸਾਫ਼ ਰੇਤ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਦਾ ਪਲਾਸਟਰ।
- 1:2 ਦੇ ਅਨੁਪਾਤ ਵਿੱਚ ਚੂਨੇ ਅਤੇ ਰੇਤ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਦਾ ਪਲਾਸਟਰ, ਅਤੇ ਕਪਾਹ ( ਗੌਸੀਪੀਅਮ ਹਰਬੇਸੀਅਮ )। ਕਪਾਹ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੰਧ ਨੂੰ ਚਮਕਦਾਰ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੀ ਬਣਤਰ ਦੇਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
- ਤੇਜ਼ ਚੂਨੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਕੋਮਲ ਨਾਰੀਅਲ ਦੇ ਰਸ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਦੇ 25-30 ਧੋਵੋ।[2]
ਰੰਗ ਦੀ ਤਿਆਰੀ[ਸੋਧੋ]
ਰਵਾਇਤੀ ਕੰਧ-ਚਿੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਚਵਰਣ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਾਵ ਲਾਲ, ਪੀਲਾ, ਹਰਾ, ਕਾਲਾ ਅਤੇ ਚਿੱਟਾ,[2] ਚਿੱਟਾ ਹੀ ਕੰਧ ਦਾ ਰੰਗ ਹੈ। ਰੰਗ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਖਣਿਜ ਰੰਗਾਂ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਲਾਲ ਲਾਲ ਲੈਟਰਾਈਟ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਪੀਲਾ ਪੀਲਾ ਲੈਟਰਾਈਟ ਤੋਂ, ਚਿੱਟਾ ਚੂਨੇ ਤੋਂ ਅਤੇ ਕਾਲਾ ਤੇਲ-ਦੀਵੇ ਦੀ ਸੂਟ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਨੀਲਾਮਾਰੀ (ਭਾਰਤੀ ਇੰਡੀਗੋ; ਇੰਡੀਗੋਫੇਰਾ ਟਿੰਕਟੋਰੀਆ) ਪੌਦੇ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਚੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਐਬਸਟਰੈਕਟ ਨੂੰ ਸੁੱਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਰੇ ਰੰਗ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇਰਾਵਿੱਕਰਾ ( ਗਾਰਸੀਨੀਆ ਮੋਰੇਲਾ ) ਨਾਲ ਮਿਲਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੱਕੜ ਦੇ ਭਾਂਡਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਬਾਈਡਿੰਗ ਮਾਧਿਅਮ ਨਰਮ ਨਾਰੀਅਲ ਦੇ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿੰਮ ਦੇ ਦਰੱਖਤ (ਅਜ਼ਾਦਿਰਾਚਟਾ ਇੰਡੀਕਾ ) ਤੋਂ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[2]
ਕੰਧ-ਚਿੱਤਰਾਂ ਵਿਚਲੇ ਪਾਤਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਰੰਗੀਨ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹਿੰਦੂ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਧਿਆਤਮਿਕ, ਬ੍ਰਹਮ ਅਤੇ ਧਾਰਮਕ ਪਾਤਰਾਂ (ਸਾਤਵਿਕ) ਨੂੰ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਜੋ ਲੋਕ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਦੌਲਤ (ਰਾਜਸਿਕ) ਵੱਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਾਲ ਤੋਂ ਸੁਨਹਿਰੀ ਪੀਲੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦੁਸ਼ਟ, ਦੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਘਟੀਆ ਅੱਖਰ (ਤਾਮਸਿਕ) ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਿੱਟੇ ਜਾਂ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਪੇਂਟ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[2]
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Nayar, T. S.; Binu, S.; Pushpangadan, P. (1999-01-01). "Uses of Plants and Plant Products in Traditional Indian Mural Paintings". Economic Botany. 53 (1): 41–50. doi:10.1007/BF02860791. ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; name ":0" defined multiple times with different content - ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Mini, P. V. (2010). "Preparation techniques of pigments for traditional mural paintings of Kerala". Indian Journal of Traditional Knowledge (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). 9 (4). ISSN 0975-1068. ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; name ":1" defined multiple times with different content - ↑ Menachery, St. Thomas Christian Encyclopaedia, II, Trichur, 1973; Indian Church History Classics, Saras, Ollur, 1998
ਹੋਰ ਪੜ੍ਹਨਾ[ਸੋਧੋ]
- Kossak, Steven (1997). Indian court painting, 16th-19th century.. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 978-0870997839. (see index: p. 148-152)
- Sandhya Ravi (2015), Color Culture and Identity: Influence of Colors on Kerala Mural Art. IJASOS- International E-Journal of Advances in Social Sciences, Vol. I, Issue 3, December 2015
- Poyil, M. (2011). THODIKALAM MURAL PAINTINGS: FEATURES, MEANINGS AND TECHNIQUES. Proceedings of the Indian History Congress, 72, 1239-1246.
- Bernier, R. M. (1982). Temple Arts of Kerala: A South Indian Tradition. New Delhi: S. Chand. ISBN 978-8121901109.
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ[ਸੋਧੋ]
Kerala mural painting ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਮੀਡੀਆ ਵਿਕੀਮੀਡੀਆ ਕਾਮਨਜ਼ ਉੱਤੇ ਹੈ
