ਕੇਸਰੀ ਭਾਤ

ਕੇਸਰੀ ਭਾਤ ਜਾਂ ਕੇਸਰੀ ਭਾਤ (Kannada: ಕೇಸರಿ ಬಾತ್ ) ਇੱਕ ਮਿੱਠਾ ਭਾਰਤੀ ਭੋਜਨ ਹੈ ਜੋ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਲਈ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਕਲਾਸਿਕ ਸਮੱਗਰੀ ਸੂਜੀ, ਖੰਡ, ਘਿਓ, ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਦੁੱਧ ਹਨ। ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿੱਠੇ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੋਨਾਡੁਲਾ ਹਲਵੇ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕੇਸਰੀ ਭਾਤ ਦੀ ਸਹੀ ਰਚਨਾ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਖੇਤਰੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਕਵਾਨ ਅਨਾਨਾਸ, ਕੇਲਾ, ਅੰਬ, ਨਾਰੀਅਲ, ਜਾਂ ਚੌਲਾਂ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਪਕਵਾਨ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਕਰਨਾਟਕ, ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੋਰ ਖੇਤਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਕਵਾਨ ਕਰਨਾਟਕ ਦੇ ਪਕਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਈ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹੈ ਅਤੇ ਉਗਾਦੀ ਵਰਗੇ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪਕਵਾਨ ਹੈ। ਕਈ ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕੇਸਰੀ ਸ਼ਬਦ ਮਸਾਲੇ ਦੇ ਕੇਸਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਕਵਾਨ ਦੇ ਕੇਸਰ-ਸੰਤਰੀ-ਪੀਲੇ-ਰੰਗ ਦੇ ਰੰਗ ਨੂੰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਮਿੱਠਾ ਪਕਵਾਨ ਹੈ, ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਕਰਨਾਟਕ, ਕੇਰਲਾ ਅਤੇ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਮਿਠਆਈ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਸਗੋਂ ਆਮ ਨਾਸ਼ਤੇ ਲਈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹਉਪਪਿੱਟੂ ਜਾਂ ਖਾਰਾ ਇਸ਼ਨਾਨ ਨਾਲ ਵੀ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਲੇਟ ਵਿੱਚ ਦੋਵਾਂ ਪਕਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰੋਸਣ ਨੂੰ "ਚੌ ਚਾਉ ਇਸ਼ਨਾਨ " ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿੱਠੇ ਪਕਵਾਨ ਵਜੋਂ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਸ਼ੇਰਾ ਜਾਂ ਸੂਜੀ ਹਲਵਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਰਨਾਟਕ ਦੀ ਅਸਲ ਰਵਾਇਤੀ ਵਿਅੰਜਨ ਦੇ ਉਲਟ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਾਂ ਬਿਨਾਂ ਘਿਓ, ਕੋਈ ਰੰਗ ਜਾਂ ਕੇਸਰ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਰਾਠੀ/ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੀਰਾ, ਮਲਿਆਲਮ, ਤੇਲਗੂ ਅਤੇ ਤਾਮਿਲ ਵਿੱਚ ਰਾਵਾ ਕੇਸਰੀ, ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੂਜੀ ਹਲਵਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਤਿਹਾਸ

ਪਕਵਾਨ ਨੂੰ ਮਾਨਸੋਲਾਸਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਲੀ-ਆਨਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ 12ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਚਲੁਕਿਆ ਰਾਜੇ ਸੋਮੇਸ਼ਵਰ III ਦੀ ਰਚਨਾ ਹੈ।

• 
  ਕਰਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਮ ਨਾਸ਼ਤਾ ਹੈ।
• 
  ਕੇਸਰੀ ਭਾਤ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੇਲੇ ਦੇ ਪੱਤੇ 'ਤੇ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
• 
  ਖਾਸ ਕਰਨਾਟਕ ਸ਼ੈਲੀ ਦਾ ਨਿੰਬੂ ਰੰਗ ਦਾ ਕੇਸਰੀ ਭੱਠ ਕਾਜੂ ਦੇ ਨਾਲ।