ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਰੋਮ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਰੋਮਨ ਸਭਿਅਤਾ ਇਤਾਲਵੀ ਸਭਿਅਤਾ ਸੀ ਜੋ 8 ਵੀਂ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਈਪੂ ਵਿੱਚ ਇਤਾਲਵੀ ਪ੍ਰਾਯਦੀਪ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ। ਇਹ ਭੂ-ਮੱਧ ਸਾਗਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਸਥਿਤ ਅਤੇ ਰੋਮ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸਮਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।[1] ਇੱਕ ਅਨੁਮਾਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਪਹਿਲੀ ਅਤੇ ਦੂਸਰੀ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਿਖਰ ਦੌਰਾਨ ਇਸ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 5-9 ਕਰੋੜ ਨਿਵਾਸੀਆਂ (ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਲਗਭਗ 20%) ਸਨ[2][3][4]) ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਖੇਤਰਫਲ 65 ਲੱਖ ਵਰਗ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਸੀ।(25 ਲੱਖ ਵਰਗ ਮੀਲ)[5][6][7]

ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ[ਸੋਧੋ]

ਰੋਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 21 ਅਪ੍ਰੈਲ 753 ਈ. ਨੂੰ ਜੁੜਵਾ ਭਰਾਵਾਂ ਰੋਮੁਲਸ ਅਤੇ ਰੇਮਸ ਨੇ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਟਰੋਜਨ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ ਏਨੀਸ[8] ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਐਲਬਾ ਲੋਂਗਾ ਦੇ ਲਾਤੀਨੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਪੋਤਰੇ ਸਨ। ਰਾਜਾ ਨੌਮੀਟਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਅਮੁਲੀਅਸ ਦੁਆਰਾ ਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਨੌਮੀਟਰ ਦੀ ਧੀ ਰਹੀਆ ਸਿਲਵੀਆ ਨੇ ਜੁੜਵਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ।[9][10] ਕਿਉਂਕਿ ਰਹੀਆ ਸਿਲਵੀਆ ਦਾ ਮਾਰਸ, ਯੁੱਧ ਦੇ ਰੋਮਨ ਦੇਵਤੇ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਗਰਭਵਤੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਨਮੇ ਜੁੜਵਾਂ ਨੂੰ ਅੱਧਾ-ਬ੍ਰਹਮ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਦੰਤਕਥਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਰੋਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 753 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਰੋਮੁਲਸ ਅਤੇ ਰੇਮਸ ਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਘਿਆੜਨ ਨੇ ਉਭਾਰਿਆ ਸੀ।

ਨਵਾਂ ਰਾਜਾ ਅਮੁਲੀਅਸ ਡਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਰੋਮੁਲਸ ਅਤੇ ਰੇਮੁਸ ਵੱਡੇ ਹੋ ਕੇ ਰਾਜ ਗੱਦੀ ਵਾਪਿਸ ਨਾ ਮੰਗ ਲੈਣ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਡੋਬਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ।[10] ਇੱਕ ਬਘਿਆੜਨ (ਜਾਂ ਕੁਝ ਅਖਾੜਿਆਂ ਦੀ ਚਰਵਾਹੀ ਦੀ ਪਤਨੀ) ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਇਆ ਅਤੇ ਪਾਲਿਆ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੇ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਵਾਪਸ ਐਲਬਾ ਲੋਂਗਾ ਦੀ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ।[10][11]

ਸਾਮਰਾਜ[ਸੋਧੋ]

ਰੋਮ ਸ਼ਹਿਰ ਟੀਬਰ ਨਦੀ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਫੈਲੀਆਂ ਬਸਤੀਆਂ ਤੋਂ ਵਸਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਆਵਾਜਾਈ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਚੌੜਾ ਰਸਤਾ ਸੀ।[11] ਪੁਰਾਤੱਤਵ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਸਬੂਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਰੋਮ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ 8 ਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ 10 ਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਤੱਕ ਇਟਲੀ ਦੇ ਲਾਤੀਨੀ ਗੋਤ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਪੈਲੇਟਾਈਨ ਹਿੱਲ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।[12][13]

ਐਟਰਸਕੇਨਜ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਐਤਰੁਰਿਆ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਵਸਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਨੇ ਲਗਪਗ 7 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਤੇ ਸ਼ਾਹੀ ਅਮੀਰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਐਟਰਸਕੇਨਜ ਨੇ 6 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸੱਤਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਮੂਲ ਲਾਤੀਨੀ ਅਤੇ ਸਾਬੇਨ ਕਬੀਲਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗਣਤੰਤਰ ਬਣਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੀ ਯੋਗਤਾ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰੋਕਾਂ ਸਨ।[14]

ਰੋਮਨ ਪਰੰਪਰਾ ਅਤੇ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਸਬੂਤ ਫੋਰਮ ਰੋਮਨਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਨੂੰ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਜੇ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਸੀਟ ਅਤੇ ਉਥੇ ਧਾਰਮਿਕ ਕੇਂਦਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਰੋਮ ਦੇ ਦੂਜੇ ਰਾਜੇ ਨੂਮਾ ਪੋਪਲੀਅਸ ਨੇ ਰੋਮ ਦੇ ਸਫ਼ਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੋਮ ਦੇ ਉਸਾਰੀ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਲ ਨੇ ਰੇਜੀਆ ਅਤੇ ਵੈਸਟਲ ਕੁਆਰੀਆਂ ਦੇ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ।

ਗਣਤੰਤਰ[ਸੋਧੋ]

ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਲੇਖਕ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੀਵੀ, ਰੋਮਨ ਰਿਪਬਲਿਕ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 509 ਬੀਸੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ,[15] ਜਦੋਂ ਰੋਮ ਦੇ ਸੱਤ ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਖ਼ਰੀ ਅਖ਼ਬਾਰ, ਤਰੌਕਿਨ ਪ੍ਰੌਡ, ਨੂੰ ਲੂਸੀਅਸ ਜੂਨੀਅਸ ਬਰੂਟਸ ਦੁਆਰਾ ਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਹਰ ਸਾਲ ਨਿਰਣਾਇਕ ਮੈਜਿਸਟਰੇਟਾਂ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਸੰਸਥਾਂਵਾਂ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਇੱਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[16] ਇੱਕ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੇ ਚੈਕਾਂ ਅਤੇ ਬਕਾਇਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੀ ਵੰਡ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੈਜਿਸਟ੍ਰੇਟ ਦੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਸਲਸਨ ਸਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਅਥੋਰਟੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਮਿਅਮ ਜਾਂ ਫੌਜੀ ਕਮਾਂਡ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ।[17] ਕੰਸਲਾਂ ਨੂੰ ਸੈਨੇਟ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਰੈਂਕਿੰਗ ਅਨੀਲਿਟੀ ਜਾਂ ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਦਾ ਸਲਾਹਕਾਰ ਕੌਂਸਲ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਕਾਰ ਅਤੇ ਤਾਕਤ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।[18]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. Chris Scarre, The Penguin Historical Atlas of Ancient Rome (London: Penguin Books, 1995).
  2. McEvedy and Jones (1978).
  3. See estimates of world population in antiquity.
  4. an average of figures from different sources as listed at the US Census Bureau's Historical Estimates of World Population; see also *Kremer, Michael (1993). "Population Growth and Technological Change: One Million B.C. to 1990" in The Quarterly Journal of Economics 108(3): 681–716.
  5. There are several different estimates for the Roman Empire. Scheidel (2006, p. 2) estimates 60 . Goldsmith (1984, p. 263) estimates 55 . Beloch (1886, p. 507) estimates 54 . Maddison (2006, p. 51, 120) estimates 48 . Roman Empire Population estimates 65 (while mentioning several other estimates between 55 and 120).
  6. Mclynn Frank "Marcus Aurelius" p. 4. Published by The Bodley Head 2009
  7. Taagepera, Rein (1979). "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D". Social Science History. Duke University Press. 3 (3/4): 125. doi:10.2307/1170959. JSTOR 1170959.
  8. Adkins, Lesley; Adkins, Roy (1998). Handbook to Life in Ancient Rome. Oxford: Oxford University Press. p. 3. ISBN 0-19-512332-8.
  9. Cavazzi, F. "The Founding of Rome". Illustrated History of the Roman Empire. Retrieved 8 March 2007.
  10. 10.0 10.1 10.2 Livius, Titus (Livy) (1998). The Rise of Rome, Books 1–5. Translated by Luce, T.J. Oxford: Oxford World's Classics. pp. 8–11. ISBN 0-19-282296-9.
  11. 11.0 11.1 Durant, Will; Durant, Ariel (1944). The Story of Civilization – Volume III: Caesar and Christ. United States: Simon and Schuster, Inc. pp. 12–14. ISBN 978-1567310238.
  12. Matyszak, Philip (2003). Chronicle of the Roman Republic. London: Thames & Hudson. p. 19. ISBN 0-500-05121-6.
  13. Duiker, William; Spielvogel, Jackson (2001). World History (Third ed.). Wadsworth. p. 129. ISBN 0-534-57168-9.
  14. Ancient Rome and the Roman Empire by Michael Kerrigan. Dorling Kindersley, London: 2001. ISBN 0-7894-8153-7. page 12.
  15. Langley, Andrew and Souza, de Philip, "The Roman Times", Candle Wick Press, Massachusetts
  16. Matyszak, Philip (2003). Chronicle of the Roman Republic. London: Thames & Hudson. pp. 43–44. ISBN 0-500-05121-6.
  17. Adkins, Lesley; Adkins, Roy (1998). Handbook to Life in Ancient Rome. Oxford: Oxford University Press. pp. 41–42. ISBN 0-19-512332-8.
  18. Hooker, Richard (June 6, 1999). "Rome: The Roman Republic". Washington State University. Archived from the original on May 14, 2011. Retrieved March 24, 2007.