ਵੇਣੂਗੋਪਾਲ ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ
ਵੇਣੂਗੋਪਾਲ ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Venugopal Chandrasekhar) ਸਾਬਕਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਟੇਬਲ ਟੈਨਿਸ ਚੈਂਪੀਅਨ ਅਤੇ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ, ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਅਰਜੁਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਖਿਡਾਰੀ ਹੈ।
ਨੈਸ਼ਨਲ ਚੈਂਪੀਅਨ[ਸੋਧੋ]
ਉਹ ਟੇਬਲ ਟੈਨਿਸ ਦਾ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਚੈਂਪੀਅਨ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ।
- 1970: ਸਟੇਟ ਸਬ ਜੂਨੀਅਰ ਚੈਂਪੀਅਨ, ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ
- 1973: ਸਟੇਟ ਜੂਨੀਅਰ ਚੈਂਪੀਅਨ, ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ
- ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਚੈਂਪੀਅਨ, ਟੇਬਲ ਟੈਨਿਸ
- ਕਾਂਸੀ ਦਾ ਤਗਮਾ: ਏਸ਼ੀਅਨ ਖੇਡਾਂ
- US ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ - ਉਪ ਜੇਤੂ
- 1982: ਰਾਸ਼ਟਰਮੰਡਲ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਮੀਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ।
- 1982: ਅਰਜੁਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਭਰ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ।[1]
ਉਸ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਨੈਸ਼ਨਲਜ਼ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣਾ, 1982 ਵਿਚ ਰਾਸ਼ਟਰਮੰਡਲ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਦਾ ਸੈਮੀਫਾਈਨਲ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ 1983 ਵਿਚ ਟੋਕਿਓ ਵਿਸ਼ਵ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਵਿਚ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਦੂਜਾ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਵਰਗ ਵਿਚ ਤਰੱਕੀ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨ[ਸੋਧੋ]
12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ ਮਦਰਾਸ ਪੋਰਟ ਟਰੱਸਟ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਖੇਡਿਆ। ਉਹ ਐਮਸੋਰ ਖੇਡ ਦੀ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਇਸਨੇ ਉਸਦੀ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਕਾਰਜ ਵਿਚ ਯੋਗਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਚੰਦਰ 1970 ਵਿਚ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਰਾਜ ਦਾ ਸਬ ਜੂਨੀਅਰ ਚੈਂਪੀਅਨ ਬਣਿਆ ਸੀ। 1973 ਵਿਚ ਉਹ ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਦਾ ਜੂਨੀਅਰ ਚੈਂਪੀਅਨ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕੁਆਰਟਰ ਫਾਈਨਲ ਵਿਚ ਵੀ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ। ਉਸਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਚਮਕਦਾਰ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਟੀਵੀ 'ਤੇ ਖੇਡਾਂ ਦੀ ਕਵਰੇਜ ਬਹੁਤ ਸੀਮਤ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਮੈਚਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿਕਟਾਂ ਕਸਬੇ ਦੇ ਕਾਲੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਵੇਚੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ' ਤੇ ਇੰਦੌਰ ਅਤੇ ਪੁਣੇ ਵਰਗੇ ਟੇਬਲ ਟੈਨਿਸ ਦੀ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਜਿੱਤੀ।
ਦੁਖਦਾਈ ਘਟਨਾ: ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚ ਲਾਪਰਵਾਹੀ[ਸੋਧੋ]
ਸਤੰਬਰ 1984 ਵਿਚ, 25 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ, ਜਦੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਚੈਂਪੀਅਨ ਸੀ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਟੇਬਲ ਟੈਨਿਸ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ ਨੂੰ ਗੋਡੇ ਵਿਚ ਕੁਝ ਦਰਦ ਸੀ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਗੋਡੇ ਦੇ ਇਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ।[1] ਉਸਦੀ ਗੋਡੇ ਦੀ ਸਰਜਰੀ ਚੇਨਈ ਅਪੋਲੋ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚ ਹੋਈ।[2] ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਗਲਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਨੱਸਥੀਸੀਆ ਦੀ ਗਲਤ ਖੁਰਾਕ ਨੇ ਇਸਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅੰਗਾਂ ਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਮੁੜ-ਵਸੇਬੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਨੇੜੇ ਦੇ ਕੋਮਾ ਰਾਜ ਵਿਚ 36 ਦਿਨ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚ ਅੱਸੀ ਦਿਨਾਂ ਬਿਤਾਏ। ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਇਲਾਜ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਫੰਡਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜਨਤਕ ਅਪੀਲ ਦੇ ਜਵਾਬਾਂ ਦੁਆਰਾ ਫੰਡ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਜਨਤਾ ਦੇ ਮੈਂਬਰ, ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਖਿਡਾਰੀ, ਰਾਜਨੇਤਾ ਅਤੇ ਅਦਾਕਾਰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਹੋਏ ਇਲਾਜ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸੁਧਾਰ ਹੋਇਆ।
ਰਿਕਵਰੀ (ਵਾਪਸੀ)[ਸੋਧੋ]
ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ ਨੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਾਪਸੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ 70% ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੰਪਿਊਟਰ ਤੇ ਛੋਟੇ ਅੱਖਰਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਣਾ ਅਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ।
ਰੇਜ਼ਰ ਤਿੱਖੀ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਾਂ ਨਾਲ ਲੈਸ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਖੇਡ ਖੇਡਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਗੇਂਦ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 100 ਕਿਲੋਮੀਟਰ/ ਘੰਟਾ ਜਾਂ ਵੱਧ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਚੰਦਰਸ਼ੇਹਰ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਕੋਲ ਸਾਧਾਰਣ ਪੈਰੀਫਿਰਲ ਦਰਸ਼ਣ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਕੁਝ ਪੈਰਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਸਕਦਾ; ਉਹ ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਨਾਈਸਟਾਗਮਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਫੋਕਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਇੱਕ ਬੱਲਬ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਬਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਲੜੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਚੰਦਰ ਨੌਜਵਾਨ ਟੇਬਲ ਟੈਨਿਸ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਲਈ ਅਕਾਦਮੀ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਮਾਲਾ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬੇਟਾ ਸੰਜੇ ਹੈ।
ਆਤਮਕਥਾ[ਸੋਧੋ]
ਚੰਦਰਸ਼ੇਖਰ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, ਸੀਤਾ ਸ੍ਰੀਕਾਂਤ ਦੀ ਇਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ, ਮਾਈ ਫਾਈਟਬੈਕ ਫਾੱਰ ਡੈਥ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ, ਦੀ ਪੂਰਬੀ ਪੱਛਮੀ ਕਿਤਾਬਾਂ, ਚੇਨਈ ਦੁਆਰਾ 2006 ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀ ਗਈ। [3]
ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ[ਸੋਧੋ]
- ਅਧਿਕਾਰਤ ਵੈਬਸਾਈਟ Archived 2012-08-29 at the Wayback Machine.
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ 1.0 1.1 Wadehra, Randeep (3 December 2006). "Facing Life like a Champ". The Sunday Tribune. Retrieved 21 September 2012.
- ↑ Aurora, Bhavna Vij (3 July 2006). "Anatomy of a Coverup". Outlook India. Retrieved 21 September 2012.
- ↑ Chandrashekhar, V. "My fightback from Death's door". East West Books, Chennai. Archived from the original on 6 ਅਕਤੂਬਰ 2016. Retrieved 21 September 2012.