ਪਦਮਾ ਗੋਲੇ
ਪਦਮਾ ਗੋਲੇ | |
|---|---|
| ਤਸਵੀਰ:PadmaGolePic.jpg | |
| ਜਨਮ | 1913 ਤਾਸਗਾਂਵ, ਸਾਂਗਲੀ |
| ਮੌਤ | 12 ਫਰਵਰੀ 1998 |
| ਕਲਮ ਨਾਮ | ਪਦਮਾ |
| ਕਿੱਤਾ | ਕਵੀ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਮਰਾਠੀ |
| ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
| ਨਾਗਰਿਕਤਾ | ਭਾਰਤੀ |
ਪਦਮਾ ਗੋਲੇ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Padma Gole; 1913–1998) ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ, ਭਾਰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਮਰਾਠੀ ਕਵੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਜਨਮ ਤਾਸਗਾਂਵ (ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਸਾਂਗਲੀ) ਦੇ ਪਟਵਰਧਨ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਅਮੀਰ ਭਾਰਤੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਾਂਧੀਵਾਦੀ ਅੰਦੋਲਨ ਦੁਆਰਾ ਨਾਰੀਵਾਦੀ ਲੇਖਕ ਬਣਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[1] ਉਸਦੀ ਕਵਿਤਾ ਰਾਮ ਗਣੇਸ਼ ਗਡਕਰੀ, ਤ੍ਰਯੰਬਕ ਬਾਪੂਜੀ ਥੋਮਬਰੇ, ਅਤੇ ਯਸ਼ਵੰਤ ਦਿਨਕਰ ਪੇਂਧਰਕਰ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸੀ। ਕਵਿਤਾ ਭਾਰਤੀ ਮੱਧ-ਵਰਗੀ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਘਰੇਲੂ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।[2]
ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਹਨ:
- ਆਕਾਸ਼ਵੇਦੀ (आकाशवेडी)
- ਸ਼ਰਵਣ ਮੇਘ (ਸ਼੍रावणमेघ)
- ਪ੍ਰੀਤੀਪਥਾਵਰ (ਪ੍ਰੀਪਥਾਵਰ)
- ਨਿਹਾਰ (ਨਿਹਾਰ)
- ਸਵਪਨਾਤਾ (ਸਵਪਨਾਤਾ)
- ਸਕਲ
ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਗੋਲੇ ਸ਼੍ਰੀਮੰਤ ਵਿਨਾਇਕਰਾਓ ਉਰਫ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਪਟਵਰਧਨ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਮੰਤ ਸਰਸਵਤੀਬਾਈ ਪਟਵਰਧਨ ਦਾ ਦੂਜਾ ਬੱਚਾ ਸੀ। 1923 ਵਿੱਚ ਵਿਨਾਇਕਰਾਓ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਨੇ ਲੈ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਸਾਰੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਿੱਖਿਆ ਲਈ। ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਗੋਲੇ ਦੇ ਚਾਰ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਸ਼੍ਰੀਮੰਤ ਕਮਲਿਨੀ ਉਰਫ਼ ਤਾਈਸਾਹਿਬ ਪੇਸ਼ਾਵਾ (1911–1973), ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ ਵਿਨਾਇਕਰਾਓ ਪਟਵਰਧਨ (1917–1989), ਮੰਗਲਮੂਰਤੀ ਵਿਨਾਇਕਰਾਓ ਉਰਫ਼ ਭਈਆਸਾਹਿਬ ਪਟਵਰਧਨ (1920-1980) ਅਤੇ ਜਬਲਪੁਰ/ਮੁੰਬਈ ਸਨ।
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ Kanwar Dinesh Singh (2004). Feminism and Postfeminism: The Context of Modern Indian Women Poets Writing in English. Solan: Sarup & Sons. p. 38. ISBN 81-7625-460-6.
- ↑ Sisir Kumar Das (2006). A History of Indian Literature: 1911-1956. New Delhi: Sahitya Akademi. p. 330. ISBN 81-7201-798-7.