ਮਦੀਸਰ (ਪਹਿਰਾਵਾ)

ਇੱਕ ਤਾਮਿਲ ਜੋੜਾ ਸੀ. 1945 ; ਪਤਨੀ ਨੇ ਮਦੀਸਰ ਸਾੜੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਹੈ।

ਮਦੀਸਰ ਜਾਂ ਕੋਸ਼ਵਮ ( ਤਮਿਲ਼: மடிசார் ) ਇੱਕ ਆਮ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਾਮਿਲ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਾੜ੍ਹੀ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਾੜ੍ਹੀ ਅਤੇ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤ ਦੀ ਹੈ, ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 2ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਦੀ ਮਿਆਦ ਜਦੋਂ ਅੰਤਰੀਆ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀਆ ਕੱਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕੱਪੜਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਾੜੀ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਇਹ ਸ਼ੈਲੀ "ਕੋਸ਼ਵਮ" ਸ਼ੈਲੀ ਹੈ (ਜੋ ਕਿ ਮਰਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਖਾਸ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ)। ਤਾਮਿਲ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ  . ਵੱਖ-ਵੱਖ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਨੇ ਮੂਲ ਕੋਸ਼ਵਮ ਸ਼ੈਲੀ ਤੋਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਾੜ੍ਹੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਲਈ ਹੋਰ ਸਮੱਗਰੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ - ਨੌਂ ਗਜ਼। ਮੌਜੂਦਾ ਨੌ-ਗਜ਼ ਦੀਆਂ ਸਾੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ ਨੌਵਰੀ, ਕੰਨੜ ਡ੍ਰੈਪ, ਤੇਲਗੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਸ਼ੈਲੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਮਦੀਸਾਰੀ ਨਾਮ ਹਾਲਾਂਕਿ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਮਿਲ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਦੋ ਉਪ-ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ: ਅਈਅਰ ਕੱਟੂ (ਟਾਈ) ਅਤੇ ਅਯੰਗਰ ਕੱਟੂ (ਟਾਈ)। ਅੱਜ, ਮਡੀਸਰ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪਹਿਨਣ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਔਰਤਾਂ ਚੋਣਵੇਂ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਦੇ ਮੌਕਿਆਂ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸਮਾਰੋਹਾਂ 'ਤੇ ਮਦੀਸਰ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਡੀਸਰ ਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਲਈ ਨੌਂ-ਗਜ਼ ਦੀ ਸਾੜੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਸਾੜ੍ਹੀ ਪਹਿਨਣ ਦੀ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਆਧੁਨਿਕ ਸੰਸਕਰਣ ਦੇ ਉਲਟ ਜਿਸ ਲਈ 6 ਗਜ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਈਅਰ ਅਤੇ ਆਇੰਗਰ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਰਸਮੀ/ਧਾਰਮਿਕ ਮੌਕਿਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਿਆਹ ਦੀ ਰਸਮ, ਸੀਮੰਥਮ (ਪਹਿਲੀ ਗਰਭ ਅਵਸਥਾ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਇੱਕ ਧਾਰਮਿਕ ਰਸਮ), ਸਾਰੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਰਸਮਾਂ, ਪੂਜਾ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਮਦੀਸਰ ਪਹਿਨਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।

ਅਈਅਰ ਅਤੇ ਆਇੰਗਰ ਮਾਦੀਸਰਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਅਈਅਰਸ ਪੱਲੂ (ਸਾੜ੍ਹੀ ਦੀ ਪਰਤ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ) ਨੂੰ ਸੱਜੇ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਯੰਗਰ ਇਸਨੂੰ ਖੱਬੇ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ। ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਪਹਿਲੀ ਮਦੀਸਰ ਔਰਤ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ ਮੈਰੂਨ ਜਾਂ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਮਦੀਸਰ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਰ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਮਡੀਸਰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਗਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਪਲਬਧ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੇਸ਼ਮ, ਕਪਾਹ, ਸੂਤੀ-ਰੇਸ਼ਮ ਮਿਸ਼ਰਣ, ਪੋਲੀਸਟਰ -ਕਪਾਹ ਮਿਸ਼ਰਣ, ਆਦਿ। ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਮਦੀਸਰ ਦਾ ਇੱਕ ਸੰਸਕਰਣ 6-ਗਜ਼ ਦੀ ਸਾੜੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਵੀ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਰਵਾਇਤੀ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਪਹਿਨਣਾ ਆਸਾਨ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਹੈ।