ਅਪਰਾਜਿਤ ਵਰਮਨ
| ਅਪਰਾਜਿਤ ਵਰਮਨ | |
|---|---|
| ਪੱਲਵ ਸਾਮਰਾਜ | |
| ਸ਼ਾਸਨ ਕਾਲ | ਅੰ. 880 – ਅੰ. 897 |
| ਪੂਰਵ-ਅਧਿਕਾਰੀ | ਨੰਦੀਵਰਮਨ ਤੀਸਰਾ |
| ਵਾਰਸ | ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਖਾਤਮਾ (ਆਦਿਤਿਆ ਪਹਿਲਾ ਚੋਲ ਸਮਰਾਟ ਵਲੋਂ) |
| ਰਾਜਵੰਸ਼ | ਪੱਲਵ |
| ਪਿਤਾ | ਕੰਪਾਵਰਮਨ |
| ਮਾਤਾ | ਵਿਜਿਆ |
| ਪੱਲਵ ਰਾਜਾ (200s–800s CE) | |
|---|---|
| ਵੀਰਕੁਰਚਾ | (??–??) |
| ਵਿਸ਼ਨੂੰਗੋਪਾ ਪਹਿਲਾ | (??–??) |
| ਵਿਸ਼ਨੂੰਗੋਪਾ ਦੂਜਾ | (??–??) |
| ਸਿੰਹਵਰਮਨ ਤੀਜਾ | (??–??) |
| ਸਿੰਹਵਿਸ਼ਨੂੰ | 575–600 |
| ਮਹਿੰਦਰਵਰਮਨ ਪਹਿਲਾ | 600–630 |
| ਨਰਸਿੰਹਵਰਮਨ ਪਹਿਲਾ | 630–668 |
| ਮਹਿੰਦਰਵਰਮਨ ਦੂਜਾ | 668–670 |
| ਪਰਮੇਸਵਰਵਰਮਨ ਪਹਿਲਾ | 670–695 |
| ਨਰਸਿਮਹਾਵਰਮਨ ਦੂਜਾ | 695–728 |
| ਪਰਮੇਸਵਰਵਰਮਨ ਦੂਜਾ | 728–731 |
| ਨੰਦੀਵਰਮਨ ਦੂਜਾ | 731–795 |
| ਦੰਤੀਵਰਮਨ | 795–846 |
| ਨੰਦੀਵਰਮਨ ਤੀਸਰਾ | 846–869 |
| ਨ੍ਰਿਪੁਤੁੰਗਵਰਮਨ | 869–880 |
| ਅਪਰਾਜਿਤ ਵਰਮਨ | 880–897 |
ਅਪਰਾਜਿਤ ਵਰਮਨ (ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ 880-897) ਪੱਲਵ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦਾ ਆਖਰੀ ਰਾਜਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਪਰਾਜਿਤਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੰਪਾਵਰਮਨ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਵਿਜਿਆ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਆਖਰੀ ਪੱਲਵ ਸ਼ਾਸਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,[1] ਉਹ ਲਗਭਗ 897 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਆਦਿਤਿਆ ਪਹਿਲਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟੋਂਡਾਈਮੰਡਲਮ ਉੱਤੇ ਪੱਲਵ ਰਾਜ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਪੱਲਵ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਚੋਲ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ।[2] 880 ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ, ਅਪਰਾਜਿਤਾ ਨੇ ਪਾਂਡਿਆ ਸ਼ਾਸਕ ਵਰਗੁਣਵਰਮਨ ਦੂਜੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਲੜੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ।[3]
ਰਾਜ
[ਸੋਧੋ]ਤਿਰੂਤਾਨੀ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਬਣਵਾਏ ਇੱਕ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਸਥਾਨ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਕੰਧ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸੋਮਸਕੰਦ ਚਿੱਤਰਣ ਨੂੰ ਉਸ ਸ਼ੈਲੀਵਾਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਦਾ ਆਖਰੀ ਜਾਣਿਆ-ਪਛਾਣਿਆ ਉਪਯੋਗ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[4] 885 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਤਿਰੂਪੁਰੰਬੀਅਮ ਵਿਖੇ ਜਿੱਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਦੇ ਇਨਾਮ ਵਜੋਂ ਤੰਜਾਵੁਰ ਦਾ ਰਾਜ ਆਪਣੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਅਤੇ ਜਾਗੀਰਦਾਰ ਆਦਿਤਿਆ ਪਹਿਲਾ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ। ਆਦਿਤਿਆ ਪਹਿਲਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਚੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਲਵਾਂ ਦੇ ਛੋਟੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸਨ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਅਪਰਾਜਿਤ ਵਰਮਨ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਅਤੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪੱਲਵ ਰਾਜ ਦੇ ਅੰਤ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨਦੇਹੀ ਕੀਤੀ।[5]
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Sen, Sailendra (2013). A Textbook of Medieval Indian History. Primus Books. pp. 41–42. ISBN 978-9-38060-734-4.
- ↑ Garg, Gaṅgā Rām (1992). Encyclopaedia of the Hindu world. Concept Publishing Company. p. 548. ISBN 9788170223757.
- ↑ Srinivasan, K. R. (1964). Cave-temples of the Pallavas. Archaeological Survey of India. p. 15.
- ↑ Ghose, Rajeshwari (1996). The Tyāgarāja cult in Tamilnāḍu: a study in conflict and accommodation. Motilal Banarsidass. p. 13. ISBN 9788120813915.
- ↑ Daniélou, Alain; Hurry, Kenneth (2003-02-11). A brief history of India. Inner Traditions / Bear & Co. p. 176. ISBN 9780892819232. Retrieved 27 March 2012.