ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ

ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ

ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਇੱਕ ਅਰਧਚਾਲਕ ਜੁਗਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਂਪਲੀਫਾਇਰ (Amplifier) ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਇਸਨੂੰ ਵੀਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਖੋਜ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦਾ ਵਰਤੋ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਵਾਲੇ, ਸਵਿਚ, ਵੋਲਟੇਜ ਰੈਗੂਲੇਟਰ, ਸਿਗਨਲ ਮਾਡੁਲੇਟਰ, ਆਸਿਲੇਟਰ ਆਦਿ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਿਆਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਜੋ ਕਾਰਜ ਟਰਾਔਡ ਵਲੋਂ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਹੁਣ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀਅਨ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਜੂਲੀਅਸ ਐਡਗਰ ਲਿਲੀਨਫੀਲਡ ਨੇ 1926 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੀਲਡ-ਪ੍ਰਭਾਵ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦੀ ਧਾਰਣਾ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਉਪਕਰਣ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਉਪਕਰਣ ਇੱਕ ਪੁਆਇੰਟ-ਸੰਪਰਕ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦੀ ਕਾ 1947 ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ 1947 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਜੋਹਨ ਬਾਰਡੀਨ ਅਤੇ ਵਾਲਟਰ ਬ੍ਰੈਟੇਨ ਨੇ ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਵਿੱਚ ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੌਕਲੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਖੋਜਿਆ ਸੀ. ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ 1956 ਦਾ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਟ੍ਰਾਂਸਿਸਟਰ ਐਮਓਐਸਐਫਈਟੀ (ਮੈਟਲ – ਆਕਸਾਈਡ – ਸੈਮੀਕੰਡਕਟਰ ਫੀਲਡ-ਪ੍ਰਭਾਵ ਟਰਾਂਸਿਸਟਰ) ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਐਮਓਐਸ ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਮਿਸਰੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਮੁਹੰਮਦ ਅਟਾਲਾ ਨੇ ਕੋਰੀਅਨ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ। 1959 ਵਿੱਚ ਡਾੱਲ ਕਾਬਾਂਗ ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਵਿਖੇ. ਮੌਸਫੇਟ ਪਹਿਲਾ ਸਚਮੁੱਚ ਸੰਖੇਪ ਟ੍ਰਾਂਸਿਸਟਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਾਇਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਇਸਦਾ ਪੁੰਜ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ.

ਇਤਿਹਾਸ

ਥਰਮਿਓਨਿਕ ਟ੍ਰਾਇਡ, ਇੱਕ ਵੈਕਿਊਮ ਟਿਊਬ ਦੀ ਖੋਜ 1907 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਨੇ ਐਂਪੀਲੀਫਾਈਡ ਰੇਡੀਓ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅਤੇ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਟੈਲੀਫੋਨੀ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਇਆ. ਤਿਕੋਣੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਉਪਕਰਣ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਕਾਫ਼ੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਖਪਤ ਕੀਤੀ. 1909 ਵਿੱਚ, ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਵਿਲੀਅਮ ਈੱਕਲਜ਼ ਨੇ ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਡਾਇਡ cਸਿਲੇਟਰ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ. ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਜੂਲੀਅਸ ਐਡਗਰ ਲਿਲੀਨਫੀਲਡ ਨੇ 1925 ਵਿੱਚ ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੀਲਡ-ਪਰਭਾਵ ਟਰਾਂਸਿਸਟਰ (ਐਫ.ਈ.ਟੀ.) ਲਈ ਪੇਟੈਂਟ ਦਾਖਲ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ ਕਿ ਟ੍ਰਾਈਓਡ ਲਈ ਇੱਕ ਠੋਸ-ਰਾਜ ਤਬਦੀਲੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ. 1928. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਲਿਲੀਨਫੀਲਡ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉਪਕਰਣਾਂ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਖੋਜ ਲੇਖ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸਦੇ ਪੇਟੈਂਟਾਂ ਨੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰੋਟੋਟਾਈਪ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ. ਕਿਉਂਕਿ ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਸੈਮੀਕੰਡਕਟਰ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਅਜੇ ਕਈ ਦਹਾਕੇ ਬਾਕੀ ਸੀ, ਲਿਲੀਨਫੀਲਡ ਦੇ ਸੋਲਿਡ ਸਟੇਟ ਐਂਪਲੀਫਾਇਰ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ 1920 ਅਤੇ 1930 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਅਮਲੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ ਸੀ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਉਪਕਰਣ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ. 1934 ਵਿਚ, ਜਰਮਨ ਖੋਜਕਾਰ ਓਸਕਾਰ ਹੀਲ ਨੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਉਪਕਰਣ ਪੇਟ ਕੀਤਾ

ਬਾਈਪੋਲਰ ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ

17 ਨਵੰਬਰ, 1947 ਤੋਂ, 23 ਦਸੰਬਰ, 1947 ਤੱਕ, ਨਿ J ਜਰਸੀ ਦੇ ਮਰੇ ਹਿੱਲ ਵਿੱਚ ਏਟੀ ਐਂਡ ਟੀ ਦੀ ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਬਾਰਡੀਨ ਅਤੇ ਵਾਲਟਰ ਬ੍ਰੈਟੇਨ ਨੇ ਤਜਰਬੇ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਦੋ ਸੋਨੇ ਦੇ ਬਿੰਦੂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਨੂੰ ਜਰਮਨਿਅਮ ਦੇ ਇੱਕ ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਉੱਤੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਸੰਕੇਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਇਨਪੁਟ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਉਟਪੁੱਟ ਪਾਵਰ ਦੇ ਨਾਲ. ਸੋਲਿਡ ਸਟੇਟ ਫਿਜ਼ਿਕਸ ਗਰੁੱਪ ਦੇ ਨੇਤਾ ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੌਕਲੀ ਨੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੇਖੀ, ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਰਧ-ਕੰਡਕਟਰਾਂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ. ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਜੌਨ ਆਰ ਪੀਅਰਸ ਦੁਆਰਾ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਸੰਕਲਨ ਵਜੋਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਲਿੱਲੀਅਨ ਹੋਡਡੇਸਨ ਅਤੇ ਵਿੱਕੀ ਡੇਚ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜੌਨ ਬਾਰਡੀਨ ਦੀ ਜੀਵਨੀ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ, ਸ਼ੌਕਲੀ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਟਰਾਂਸਟਰ ਲਈ ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੇਟੈਂਟ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਫੀਲਡ-ਇਫੈਕਟ ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਖੋਜਕਰਤਾ ਵਜੋਂ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ. ਲੀਲੀਨਫੀਲਡ ਦੇ ਪੇਟੈਂਟਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੋ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਦੇ ਵਕੀਲਾਂ ਨੇ ਸ਼ੌਕਲੇ ਦੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਫੀਲਡ-ਇਫੈਕਟ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ "ਗਰਿੱਡ" ਵਜੋਂ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਾਰਡੀਨ, ਬ੍ਰੈਟੀਨ ਅਤੇ ਸ਼ੌਕਲੀ ਨੇ 1947 ਵਿੱਚ ਕਾted ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਹ ਪਹਿਲਾ ਪੁਆਇੰਟ-ਸੰਪਰਕ ਟ੍ਰਾਂਸਿਸਟਰ ਸੀ. ਇਸ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਵਿੱਚ, ਸ਼ੌਕਲੀ, ਬਾਰਡੀਨ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਟੇਨ ਨੂੰ ਅਰਧ-ਕੰਡਕਟਰਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਲਈ ਸਾਂਝੇ ਤੌਰ ਤੇ 1956 ਵਿੱਚ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਪਰਭਾਵ ਦਾ.

ਸ਼ੌਕਲੀ ਦੀ ਖੋਜ ਟੀਮ ਨੇ ਅਰੰਭ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਰਧ-ਕੰਡਕਟਰ ਦੀ ਚਾਲ ਚਲਣ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਿਆਂ ਇੱਕ ਫੀਲਡ-ਇਫੈਕਟ ਟ੍ਰਾਂਸਿਸਟਰ (ਐਫ.ਈ.ਟੀ.) ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਅਸਫਲ ਰਹੀ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਸਤਹ ਰਾਜਾਂ, ਡਾਂਗਿੰਗ ਬਾਂਡ, ਅਤੇ ਜਰਮੀਨੀਅਮ ਅਤੇ ਤਾਂਬੇ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਸਮਗਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ. . ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਐਫ.ਈ.ਟੀ. ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿਣ ਦੇ ਰਹੱਸਮਈ ਕਾਰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ, ਇਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਈਪੋਲਰ ਪੁਆਇੰਟ-ਸੰਪਰਕ ਅਤੇ ਜੰਕਸ਼ਨ ਟਰਾਂਜਿਸਟਾਂ ਦੀ।

ਹਰਬਰਟ ਮੈਟਰੀ1950 ਵਿਚ. ਉਸਨੇ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੂਨ 1948 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁਆਇੰਟ-ਸੰਪਰਕ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦੀ

1948 ਵਿਚ, ਪੁਆਇੰਟ-ਸੰਪਰਕ ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦੀ ਖੋਜ ਜਰਮਨ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਹਰਬਰਟ ਮੈਟਾਰੋ ਅਤੇ ਹੈਨਰਿਕ ਵੈਲਕਰ ਦੁਆਰਾ ਸੁਤੰਤਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਵੈਸਟਿੰਗ ਹਾਊਸ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਕੰਪਨੀ ਕੰਪੈਗਨੀ ਡੇਸ ਫ੍ਰੀਨਜ਼ ਐਟ ਸਿਗਨੌਕਸ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ. ਮਟਰੋ ਨੂੰ ਦੂਸਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਜਰਮਨ ਰਾਡਾਰ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਿਲਿਕਨ ਅਤੇ ਜਰਮਨਿਨੀਅਮ ਤੋਂ ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਰਿਕਟੀਫਾਇਰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਤਜਰਬਾ ਸੀ. ਇਸ ਗਿਆਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਸਨੇ 1947 ਵਿੱਚ "ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ" ਦੇ ਵਰਤਾਰੇ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ. ਜੂਨ 1948 ਤਕ, ਪੁਆਇੰਟ-ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਵਹਿ ਰਹੀ ਧਾਰਾਵਾਂ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਕਰਦਿਆਂ, ਮੈਟਰੀ ਨੇ ਵੈਲਕਰ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਜਾਰਨੀਅਮ ਦੇ ਨਮੂਨਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਇਕਸਾਰ ਨਤੀਜੇ ਕੱਢੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਰਡੀਨ ਅਤੇ ਬ੍ਰੈਟਿਨ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤੇ ਸਨ. ਦਸੰਬਰ 1947. ਇਹ ਸਮਝਦਿਆਂ ਕਿ ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦੀ ਕਾ. ਕੱਢੀ ਹੈ, ਕੰਪਨੀ ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਟੈਲੀਫੋਨ ਨੈਟਵਰਕ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ "ਟਰਾਂਜਿਸਟ੍ਰੋਨ" ਲੈਣ ਲਈ ਗਈ ਅਤੇ 13,1948 ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਪੇਟੈਂਟ ਅਰਜ਼ੀ ਲਈ ਦਾਇਰ ਕੀਤੀ.

ਪਹਿਲੇ ਬਾਈਪੋਲਰ ਜੰਕਸ਼ਨ ਟਰਾਂਜਿਸਟਾਂ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਦੇ ਵਿਲੀਅਮ ਸ਼ੌਕਲੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਪੈਟੈਂਟ (2,569,347) ਲਈ 26 ਜੂਨ, 1948 ਨੂੰ ਅਪਲਾਈ ਕੀਤਾ ਸੀ. 12 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1950 ਨੂੰ, ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਦੇ ਰਸਾਇਣ ਵਿਗਿਆਨੀ ਗੋਰਡਨ ਟੀਲ ਅਤੇ ਮੋਰਗਨ ਸਪਾਰਕਸ ਨੇ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਦੋਭਾਸ਼ੀ ਐਨਪੀਐਨ ਜੰਕਸ਼ਨ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਰਮਨਿਅਮ ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਬੈੱਲ ਲੈਬਜ਼ ਨੇ 4 ਜੁਲਾਈ 1951 ਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਸ ਬਿਆਨ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨਵੇਂ "ਸੈਂਡਵਿਚ" ਟਰਾਂਜਿਸਟਰ ਦੀ ਖੋਜ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਫਿਲਕੋ ਸਤਹ-ਬੈਰੀਅਰ ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ 1953 ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਅਤੇ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ

ਪਹਿਲਾ ਉੱਚ-ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਵਾਲਾ ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ 1953 ਵਿੱਚ ਫਿਲਕੋ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਸਤਹ-ਬੈਰੀਅਰ ਜਰਮਨਿਅਨ ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ ਸੀ, ਜੋ 60 ਮੈਗਾਹਰਟਜ਼ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਸੀ. ਇਹ ਇੰਡੀਅਮ (III) ਸਲਫੇਟ ਦੇ ਜੈੱਟਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਐੱਨ-ਕਿਸਮ ਦੇ ਜਰਮਿਨੀਅਮ ਬੇਸ ਵਿੱਚ ਦਬਾਅ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਇੰਚ ਮੋਟਾਈ ਦੇ ਕੁਝ ਦਸ-ਹਜ਼ਾਰਵੇਂ ਹੋਣ. ਇੰਡੀਅਮ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਪਲੇਟਿਡ ਆਫ ਡਿਪਰੈਸਨਸ ਨੇ ਕੁਲੈਕਟਰ ਅਤੇ ਐਮੀਟਰ ਬਣਾਏ

ਪਹਿਲਾ "ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ" ਆਲ-ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ ਕਾਰ ਰੇਡੀਓ ਕ੍ਰਾਈਸਲਰ ਅਤੇ ਫਿਲਕੋ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਅਪ੍ਰੈਲ 28, 1955 ਦੇ ਵਾਲ ਸਟਰੀਟ ਜਰਨਲ ਦੇ ਐਡੀਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ. ਕ੍ਰਿਸਲਰ ਨੇ ਆਲ-ਟ੍ਰਾਂਜਿਸਟਰ ਕਾਰ ਰੇਡੀਓ, ਮੋਪਾਰ ਮਾਡਲ 914 ਨੂੰ 1955 ਦੇ ਪਤਝੜ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਵਿਕਲਪ ਵਜੋਂ ਉਪਲਬਧ ਕਰਾਇਆ ਸੀ.