ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਗੋਲਪਾਰੀਆ ਲੋਕੋਗੀਤ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਗੋਲਪਾਰੀਆ ਲੋਕੋਗੀਤ (ਅਸਾਮੀ: গোৱালপাৰীয়া লোকগীত) ਗੋਲਪਾੜਾ ਦਾ ਇੱਕ ਲੋਕ ਸੰਗੀਤ ਹੈ, ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਗੋਲਪਰੀਆ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਤਿਮਾ ਬਰੂਆ ਪਾਂਡੇ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਇਸ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਅਣਜਾਣ ਸ਼ੈਲੀ ਦੀ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਨੂੰ ਉਭਾਰਿਆ। ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਇਸ ਵਿਧਾ ਨੂੰ ਕੋਚ ਰਾਜਬੋਂਸ਼ੀ ਭਾਈਚਾਰਾ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀਤ ਮੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ, ਗੋਲਪਰੀਆ ਗੀਤਾਂ ਦੀਆਂ ਐਲਬਮਾਂ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ; ਅਤੇ ਗੋਲਪਾਰੀਆ ਸੰਗੀਤਕ ਨਮੂਨੇ ਅਤੇ ਯੰਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਮਸ਼ਹੂਰ ਗਾਇਕ ਹਨ ਬੀਨਾ ਦਾਸ ਬੋਰਠਾਕੁਰ, ਮਿੰਨੀ ਭੱਟਾਚਾਰੀਆ, ਨਜ਼ਮੁਲ ਹੱਕ, ਅਲਾਊਦੀਨ ਸਰਕਾਰ, ਹਮੀਦਾ ਸਰਕਾਰ, ਅਬਦੁਲ ਜੱਬਰ, ਰਹੀਮਾ ਬੇਗਮ ਕਲੀਤਾ, ਅਯਾਨ ਅਨੀਸੂਰ ਆਦਿ।

ਰੂਪ

[ਸੋਧੋ]

ਗੋਲਪਾੜੀਆ ਲੋਕਗੀਤ ਗੋਲਪਾਰਾ ਦੇ ਗੀਤਕਾਰੀ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਧਾਰਮਿਕ ਜਾਂ ਰੀਤੀ ਰਿਵਾਜਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪਿਆਰ ਇਹਨਾਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ, ਪਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਸੰਗੀਤ ਦੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਪ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਸੰਗੀਤਕ ਮਨੋਦਸ਼ਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਿੰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੋਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਮੌਟ ਗੀਤਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਭਵਈਆ ਅਤੇ ਚਟਕਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰੂਪ ਹਨ। ਇਹ ਗਾਣੇ ਅਕਸਰ ਕੋਰਸ ਵਿੱਚ ਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਦੋਟੋਰਾ ਦੇ ਇਕੋ-ਇਕ ਸਾਥ ਲਈ ਗਾਏ ਗਏ ਸੋਲੋ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਨੁਕੂਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਇਹ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਤਾਂਘ ਦੇ ਗੀਤ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਭਾਵ ਵਿੱਚ ਹੈ।[1] ਉਹ ਗੰਭੀਰਤਾ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਧੁਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਦਾ ਹਵਾ ਹੈ।[2] ਭਵਈਆ ਗੀਤਾਂ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਗੀਤ ਪਤੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਲਈ ਤਾਂਘ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।[3]

ਚਟਕਾ

[ਸੋਧੋ]

ਚਟਕਾ ਗੀਤ, ਭਵਈਆ ਦੇ ਉਲਟ, ਸਿਰਫ਼ ਪਿਆਰ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਸਿੱਧੇ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਬੇਚੈਨੀ ਨਾਲ ਆਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਖਾਸ ਦੀਵਾਰ-ਭਾਉਜੀ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਵਾਧੂ-ਵਿਆਹੁਤਾ ਸਬੰਧਾਂ ਅਤੇ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।[4]

ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ

[ਸੋਧੋ]

ਨੋਟ

[ਸੋਧੋ]
  1. (Dutta 1995, p. 177)
  2. (Dutta 1995, p. 176)
  3. (Dutta 1995, pp. 177–179)
  4. (Dutta 1995, pp. 179–183)

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]