ਅਨੰਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲਾ
ਅਨੰਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲਾ
ਅਨੰਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲਾ | |
|---|---|
district | |
| ਆਬਾਦੀ (2001) | |
| • ਕੁੱਲ | 36,40,478 |
ਅਨੰਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ (ਅਧਿਕਾਰਤ ਤੌਰ 'ਤੇ: ਅਨੰਤਪੁਰਮੁ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ[1]) ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਰਾਜ ਦੇ ਰਾਇਲਸੀਮਾ ਖੇਤਰ ਦੇ ਚਾਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਜੋ ਇੱਕ ਤਰਫ ਇਤਹਾਸ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਦਾ ਸੰਗਮ ਦਿਖਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਤੀਰਥਸਥਾਨ ਅਤੇ ਕਿਲੋਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਾਂਦਾ ਹੈ । ਰਾਜ ਦਾ ਸਭਤੋਂ ਵੱਡਾ ਜਿਲਾ ਅਨੰਤਪੁਰ 19130 ਵਰਗ ਕਿਮੀ. ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਹੈ । ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕੁਰਲੂਲ ਵਲੋਂ, ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਕਡੱਪਾ ਅਤੇ ਚਿਤਤੂਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਕਰਨਾਟਕ ਰਾਜ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੈ । ਇਹ ਪੂਰਾ ਜ਼ਿਲਾ ਆਪਣੇ ਰੇਸ਼ਮ ਵਪਾਰ ਦੇ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਸੈਰ ਥਾਂ
[ਸੋਧੋ]ਅਨੰਤਪੁਰ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪਰਯਟਨ ਸਥਲ ਹਨ :
ਲਿਪਾਕਸ਼ੀ ਮੰਦਿਰ
[ਸੋਧੋ]ਲਿਪਾਕਸ਼ੀ ਵਾਸਤੁਹਾਡਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪਿੰਡ ਹੈ ਜੋ ਅਨੰਤਪੁਰ ਦੇ ਹਿੰਦੂਪੁਰ ਦਾ ਹਿਸਜਿਹਾ ਹੈ । ਇਹ ਪਿੰਡ ਆਪਣੇ ਕਲਾਤਮਕ ਮੰਦਿਰਾਂ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਉਸਾਰੀ 16ਵੀਆਂ ਸ਼ਤਾਬਦਿੱਤੀ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ । ਵਿਜੈਨਗਰ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਮੰਦਿਰਾਂ ਦਾ ਸੁੰਦਰ ਉਦਾਹਰਣ ਲਿਪਾਕਸ਼ੀ ਮੰਦਿਰ ਹੈ । ਵਿਸ਼ਾਲ ਮੰਦਿਰ ਪਰਿਸਰ ਵਿੱਚ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ , ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਣੁ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਵੀਰਭਦਰ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਤਿੰਨ ਮੰਦਿਰ ਹਨ । ਭਗਵਾਨ ਵੀਰਭਦਰ ਦਾ ਰੌਦਰਾਵਤਾਰ ਹੈ । ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਨਾਇਕ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਦੇ ਕੁਲਦੇਵਤਾ ਸਨ । ਲਿਪਾਕਸ਼ੀ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਨਾਗਲਿੰਗ ਦੇ ਸੰਭਵਤ : ਸਭਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪ੍ਰਤੀਮਾ ਸਥਾਪਿਤ ਹੈ । ਭਗਵਾਨ ਗਣੇਸ਼ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਵੀ ਇੱਥੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦਾ ਧਯਾਨ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ।
ਪੇਨੁਕੋਂਡਾ ਕਿਲਾ
[ਸੋਧੋ]ਇਸ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਿਲੇ ਦਾ ਹਰ ਪਤਥਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਾਂਦਾ ਹੈ । ਪੇਨੁਕੋਂਡਾ ਅਨੰਤਪੁਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਦਾ ਨਗਰ ਹੈ । ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਿਜੈਨਗਰ ਰਾਜਾਵਾਂ ਦੇ ਦੂਜੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿਉਕਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਪਹਾੜ ਦੀ ਸਿੱਖਰ ਉੱਤੇ ਬਣਾ ਇਹ ਕਿਲਾ ਨਗਰ ਦਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਦ੍ਰਸ਼ਯ ਪ੍ਰਸਤੁਤ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਅਨੰਤਪੁਰ ਵਲੋਂ 70 ਕਿਮੀ . ਦੂਰ ਇਹ ਕਿਲਾ ਕੁਰਨੂਲ - ਬੰਗਲੁਰੁ ਰੋਡ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ । ਕਿਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖੋਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਬੁਕਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਵੀਰਿਆ ਵਰਿਪੁਂਨਨਾ ਉਦਿਆਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਸਨਸਤਤਾ ਸੌਂਪਣ ਦਾ ਜਿਕਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਣਕਾਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਕਿਲੇ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਕਿਲੇ ਦਾ ਵਾਸਤੁ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਵੈਰੀ ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਪਹੁਂਚ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦਾ ਸੀ । ਯੇਰਾਮੰਚੀ ਦਵਾਰ ਵਲੋਂ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਣ ਉੱਤੇ ਭਗਵਾਨ ਹਨੁਮਾਨ ਦੀ 11 ਫੀਟ ਉੱਚੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪ੍ਰਤੀਮਾ ਵਿਖਾਈ ਪੈਂਦੀ ਹੈ । 1575 ਵਿੱਚ ਬਣਾ ਗਗਨ ਮਹਲ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਵਾਰ ਦਾ ਯੁੱਧ ਰਿਜਾਰਟ ਸੀ । ਪੇਨੁਕੋਂਡਾ ਕਿਲੇ ਦੇ ਵਾਸਤੁਸ਼ਿਲਪ ਵਿੱਚ ਹਿਦੁ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦਾ ਸੰਗਮ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ।
ਪੁੱਟਾਪਰਥੀ
[ਸੋਧੋ]ਸ਼੍ਰੀ ਸਤਯ ਸਾਈਂ ਬਾਬਾ ਦਾ ਜੰਨਮਸਥਾਨ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੇਕ ਸਾਥੀ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । 1950 ਵਿੱਚ ਉਂਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਸ਼ਰਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ । ਆਸ਼ਰਮ ਪਰਿਸਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੇਸਟਹਾਉਸ, ਰਸੋਈਘਰ ਅਤੇ ਭੋਜਨਾਲਾ ਹਨ । ਪਿਛਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆਸ਼ਰਮ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਅਨੇਕ ਇਮਾਰਤਾਂ ਬੰਨ ਗਈਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ, ਵਿਸ਼ਵਵਿਦਿਆਲੇ, ਆਵਾਸੀਏ ਕਲੋਨੀਆਂ, ਹਸਪਤਾਲ, ਪਲੇਨੇਟੇਰਿਅਮ, ਅਜਾਇਬ-ਘਰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ । ਇਹ ਸਭ ਇਸ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਰੂਪ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ।
ਸ਼੍ਰੀ ਕਦਿਰੀ ਲਕਸ਼ਮੀ ਨਰਾਇਣ ਮੰਦਿਰ
[ਸੋਧੋ]ਨਰਸਿੰਹਾ ਸਵਾਮੀ ਮੰਦਿਰ ਅਨੰਤਪੁਰ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਤੀਰਥਸਥਾਨ ਹੈ । ਆਸਪਾਸ ਦੇ ਜਿਲੀਆਂ ਵਲੋਂ ਵੀ ਅਨੇਕ ਸ਼ਰੱਧਾਲੁ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ । ਧਰਮਗਰੰਥਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਨਰਸਿੰਹਾ ਸਵਾਮੀ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਣੁ ਦੇ ਅਵਤਾਰ ਸਨ । ਮੰਦਿਰ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਪਥਰਲਾਪੱਟਨਮ ਦੇ ਰੰਗਨਾਇਡੁ ਜੋ ਇੱਕ ਪਲੇਗਰ ਸਨ, ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ । ਰੰਗਮੰਟਪ ਦੀ ਸੀਲਿੰਗ ਉੱਤੇ ਰਾਮਾਇਣ ਅਤੇ ਲਕਸ਼ਮੀ ਮੰਟਮ ਕੀਤੀ ਉੱਤੇ ਭਗਵਤ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਉੱਕਰੇ ਗਏ ਹਨ । ਦੀਵਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਬਣਾਈ ਗਈ ਤਸਬਹਾਦਰਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਬੇਰਸ ਪੈ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖਿੱਚ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ । ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖੋਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਦੁਆਰਾ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਤੋਹਫ਼ੀਆਂ ਦਾ ਉਲਲੇਖ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਵਯਕਤੀ ਇਸ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਹੈ , ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਦੁ : ਖਾਂ ਵਲੋਂ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਦਸ਼ਹਰੇ ਅਤੇ ਸਕਰਾਂਤ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਥੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪੂਜਾ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
ਤੀਂਮਾੰਮਾ ਮਰੀਮਨੁ
[ਸੋਧੋ]ਕਦਿਰੀ ਵਲੋਂ 35 ਕਿਮੀ. ਅਤੇ ਅਨੰਤਪੁਰ ਵਲੋਂ 100 ਕਿਮੀ. ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਇਹ ਸਥਾਨ ਬੋਹੜ ਦੇ ਦਰਖਤ ਲਈ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ ਜਿਨੂੰ ਸਥਾਨੀਏ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਤੀਂਮਾੰਮਾ ਮਰੀਮਨੁ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸਨੂੰ ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਭਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸ੍ਰਕਸ਼ਣ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਦਰਖਤ ਦੀਆਂਸ਼ਾਖਾਵਾਂਪੰਜ ਏਕਡ਼ ਤੱਕ ਫੈਲੀ ਹੋਈਆਂ ਹਨ । 1989 ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਗਿਨੀਜ ਬੁੱਕ ਆਫ ਵਰਲਡ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ । ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਤੀਂਮਾੰਮਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮੰਦਿਰ ਹੇ । ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੀਂਮੰਮਾ ਦਾ ਜੰਨਮ ਸੇਤੀ ਬਾਲਿਜੀ ਪਰਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਬਾਲਿਆ ਵੀਰਇਯਾ ਦੀ ਮੋਤ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸਤੀ ਹੋ ਗਈ । ਮੰਨਿਆ ਜਾਜਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਉਂਨਹੋਂਨੇ ਆਤਮਦਾਹ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਸੀ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਇਹ ਬੋਹੜ ਦਾ ਦਰਖਤ ਸਥਿਤ ਹੈ । ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਰਿਹਾਇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਨਿ : ਔਲਾਦ ਦੰਪਤੀ ਇੱਥੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅਗਲੇ ਹੀ ਸਾਲ ਤੀਂਮੰਮਾ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਵਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਔਲਾਦ ਉਤਪੰਨਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਸ਼ਿਵਰਾਤਰਿ ਦੇ ਮੌਕੇ ਉੱਤੇ ਇੱਥੇ ਜਾਤਰਾ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਜਾਰਾਂ ਭਕਤ ਇੱਥੇ ਆਕੇ ਤੀਂਮੰਮਾ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹੈ ।
ਰਾਇਦੁਰਗ ਕਿਲਾ
[ਸੋਧੋ]ਰਾਇਦੁਰਗ ਕਿਲੇ ਦਾ ਵਿਜੈਨਗਰ ਸਾੰਮ੍ਰਿਾਜਯ ਦੇ ਇਤਹਾਸ ਵਿੱਚ ਮਹਤਵਪੂਰਣ ਸਥਾਨ ਹੈ । ਕਿਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਨੇਕ ਕਿਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ਲਈ ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਪੁੱਜਣਾ ਅਸੰਭਵ ਸੀ । ਇਸਦਾ ਉਸਾਰੀ ਸਮੁੰਦਰ ਤਲ ਵਲੋਂ 2727 ਫੀਟ ਦੀ ਉਚਾਈ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ । ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਇਹ ਬੇਦਾਰੋਂ ਦਾ ਗੜ ਸੀ ਜੋ ਵਿਜੈਨਗਰ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਲ ਹੋ ਗਿਆ । ਅੱਜ ਵੀ ਪਹਾੜੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਕਿਲੇ ਦੇ ਰਹਿੰਦ ਖੂਹੰਦ ਵੇਖੇ ਜਾ ਸੱਕਦੇ ਹਨ । ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਲੇ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਜੰਗ ਨਾਇਕ ਨੇ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ । ਕਿਲੇ ਦੇ ਕੋਲ ਚਾਰ ਗੁਫਾਵਾਂ ਵੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਵਾਰ ਪਤਥਰ ਦੇ ਬਣੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਉੱਤੇ ਸਿੱਧਾਂ ਦੀ ਨਕਕਾਸ਼ੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ।
ਕਿਲੇ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਅਨੇਕ ਮੰਦਿਰ ਵੀ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਨਰਸਿੰਹਸਗਿੱਦੜੀ, ਹਨੁਮਾਨ ਅਤੇ ਏਲੰਮਾ ਮੰਦਿਰ । ਇੱਥੇ ਭਕਤਾਂ ਦਾ ਆਣਾ-ਜਾਣਾ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ । ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ ਪ੍ਰਸੰਨਨਾ ਵੈਂਕਟੇਸ਼ਵਰ, ਵੇਣੁਗੋਪਾਲ, ਜੰਬੁਕੇਸ਼ਵਰ, ਵੀਰਭਦਰ ਅਤੇ ਕੰਨਯਕਪਰਮੇਸ਼ਵਰੀ ਮੰਦਿਰ ਵੀ ਇੱਥੇ ਹਨ ।
ਲਕਸ਼ਮੀ ਨਰਸਿੰਹ ਸਵਾਮੀ ਮੰਦਿਰ
[ਸੋਧੋ]ਹਰਿਆਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇਹ ਮੰਦਿਰ ਅਨੰਤਪੁਰ ਵਲੋਂ 36 ਕਿਮੀ. ਦੂਰ ਹੈ । ਦੰਤਕਥਾਵਾਂਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਮੰਦਿਰ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਭਗਵਾਨ ਲਕਸ਼ਮੀ ਨਰਸਿੰਹ ਸਵਾਮੀ ਦੇ ਪਦਚਿਹਮੋਂ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਵਿਆਹ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਲਈ ਇਹ ਮੰਦਿਰ ਪਸੰਦੀਦਾ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ । ਅਪ੍ਰੈਲ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਵਾਰਸ਼ਿਕ ਰੱਥ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਮੰਦਿਰ ਪਰਿਸਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਦਿ ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੇਵੀ ਮੰਦਿਰ ਅਤੇ ਚੇਂਚੁ ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੇਵੀ ਮੰਦਿਰ ਵੀ ਹਨ ।
ਗੂਟੀ ਕਿਲਾ
[ਸੋਧੋ]ਗੂਟੀ ਅਨੰਤਪੁਰ ਵਲੋਂ 52 ਕਿਮੀ. ਦੂਰ ਹੈ । ਇਹ ਕਿਲਾ ਆਂਧ੍ਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਭਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਪਹਾੜੀ ਕਿਲੋਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ । ਕਿਲੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਅਰੰਭ ਦਾ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਕੰਨਨੜ ਅਤੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹਨ । ਕਿਲੇ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਸੱਤਵੀਂ ਸ਼ਤਾਬਦਿੱਤੀ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਮੁਰਾਰੀ ਰਾਵ ਦੇ ਨੇਤ੍ਰਤਅਤੇ ਵਿੱਚ ਮਰਾਠੋਂ ਨੇ ਇਸ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕੀਤਾ । ਗੂਟੀ ਕੈ ਫਿਅਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਮੀਰ ਜੁਮਲਾ ਨੇ ਇਸ ਉੱਤੇ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ । ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਇਹ ਕੁਤੁਬ ਸ਼ਾਹੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ । ਹੋਰ ਵੇਲਾ ਵਿੱਚ ਹੈਦਰ ਅਲੀ ਅਤੇ ਬਰਿਟਿਸ਼ੋਂ ਨੇ ਇਸ ਉੱਤੇ ਰਾਜ ਕੀਤਾ । ਗੂਟੀ ਕਿਲਾ ਗੂਟੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਲੋਂ 300 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ । ਕਿਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਲ 15 ਕਿਲੇ ਅਤੇ 15 ਮੁਖ ਦਰਵਾਜੇ ਹਨ । ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਕੁਵਾਂਵੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦੀ ਧਾਰਾ ਪਹਾੜੀ ਦੇ ਹੇਠੋਂ ਜੁਡ਼ੀ ਹੋਈ ਹੈ ।
ਆਣਾ-ਜਾਣਾ
[ਸੋਧੋ]- ਹਵਾ ਰਸਤਾ
ਬੰਗਲੁਰੁ ( 200ਕਿਮੀ . ) ਅਤੇ ਪੁੱਟਾਪੁਰਥੀ ( 70 ) ਹਵਾਈਅੱਡੇ ਵਲੋਂ ਅਨੰਤਪੁਰ ਅੱਪੜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਬੰਗਲੁਰੁ ਹਵਾਈ ਅੱਡਿਆ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਲੋਂ ਜੁੜਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੁੱਟਾਪੁਰਥੀ ਸੀਮਿਤ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਲੋਂ ਜੁੜਿਆ ਹੈ ।
- ਰੇਲ ਰਸਤਾ
ਅਨੰਤਪੁਰ ਵਲੋਂ ਹੈਦਰਾਬਾਦ , ਬੰਗਲੁਰੁ , ਮੁਂਬਈ , ਨਵੀਂ ਦਿਲਲਈ , ਅਹਮਦਾਬਾਦ , ਜੈਪੁਰ , ਭੁਵਨੇਸ਼ਵਰ , ਪੁਣੇ , ਵਿਸ਼ਾਖਾਪਟਨਮ ਅਤੇ ਅੰਨਯ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੱਕ ਰੇਲਾਂ ਦਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ।
- ਸੜਕ ਰਸਤਾ
ਅਨੰਤਪੁਰ ਵਲੋਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀਏ ਰਾਜ ਮਾਰਗ 7 ਅਤੇ 205 ਗੁਜਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਅਨੰਤਪੁਰ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਲੋਂ ਜੋਡ਼ਦੇ ਹਨ । ਆਂਧ੍ਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਦੀਆਂ ਜਗ੍ਹਾਵਾਂ ਲਈ ਨਿਜੀ ਅਤੇ ਸਾਰਵਜਨਿਕ ਬਸ ਸੇਵਾਵਾਂ ਵੀ ਉਪਲਬਧ ਹਨ ।
ਆਬਾਦੀ
[ਸੋਧੋ]- ਕੁੱਲ - 3,640,478
- ਮਰਦ - 1,859,588
- ਔਰਤਾਂ - 1,780,890
- ਪੇਂਡੂ - 2,720,915
- ਸ਼ਹਿਰੀ - 919,562
- ਰਾਜ ਦੀ ਕੁੱਲ ਆਬਾਦੀ ਦੀ ਫ਼ੀਸਦ - 14.19%
ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਤਰ
[ਸੋਧੋ]ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ
[ਸੋਧੋ]- ਕੁੱਲ - 1,774,088
- ਮਰਦ - 1,104,042
- ਔਰਤਾਂ - 670,046
ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਤਰ
[ਸੋਧੋ]- ਕੁੱਲ - 56.13%
- ਮਰਦ - 68.38%
- ਔਰਤਾਂ - 43.34%
ਕੰਮ ਕਾਜੀ
[ਸੋਧੋ]- ਕੁੱਲ ਕੰਮ ਕਾਜੀ - 1,777,536
- ਮੁੱਖ ਕੰਮ ਕਾਜੀ - 1,471,218
- ਸੀਮਾਂਤ ਕੰਮ ਕਾਜੀ- 306,318
- ਗੈਰ ਕੰਮ ਕਾਜੀ- 1,862,942
ਧਰਮ (ਮੁੱਖ ੩)
[ਸੋਧੋ]- ਹਿੰਦੂ - 3,225,156
- ਮੁਸਲਮਾਨ - 389,201
- ਇਸਾਈ - 20,770
ਉਮਰ ਦੇ ਲਿਹਾਜ਼ ਤੋਂ
[ਸੋਧੋ]- ੦ - ੪ ਸਾਲ- 311,720
- ੫ - ੧੪ ਸਾਲ- 878,170
- ੧੫ - ੫੯ ਸਾਲ- 2,175,541
- ੬੦ ਸਾਲ ਅਤੇ ਵੱਧ - 275,047
ਕੁੱਲ ਪਿੰਡ - 925
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Staff Reporter. "Anantapur district to be renamed Anantapuram". The Hindu (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 14 April 2013. Retrieved 5 June 2017.