ਅਲਾਮੋ ਦੀ ਲੜਾਈ
ਅਲਾਮੋ ਦੀ ਲੜਾਈ | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ਟੈਕਸਾਸ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ | |||||||
ਤਸਵੀਰ:ਮੋਟੀ ਲਿਖਤ ਅਲਾਮੋ, 1854 ਵਿੱਚ | |||||||
|
ਅਲਾਮੋ ਦੀ ਲੜਾਈ(ਫਰਵਰੀ 23 - ਮਾਰਚ 6, 1836) ਟੈਕਸਾਸ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਘਟਨਾ ਸੀ। 13 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਐਂਟੋਨੀਓ ਲੋਪੇਜ਼ ਡੇ ਸਾਂਟਾ ਅਨਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਮੈਕਸਿਕਨ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਟੇਨਸੀਅਨ ਡਿਫੈਂਡਰਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਾਰੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸੈਨ ਐਂਟੋਨੀ ਡੇ ਬੇਜਰ (ਆਧੁਨਿਕ ਸਾਨ ਅੰਦੋਲਟੀ, ਟੈਕਸਸ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ) ਦੇ ਨੇੜੇ ਅਲਾਮੋ ਮਿਸ਼ਨ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਲੜਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸਾਂਤਾ ਆਨਾ ਦੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨੇ ਟੈਕਸੀਅਨ ਆਰਮੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸੀਅਨਜ਼ - ਟੈਕਸਾਸ ਦੇ ਵੱਸਣ ਵਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਅਦਾਕਾਰਾਂ - ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰੇਰਿਆ। ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ, ਟੈਕਸੀਅਨਜ਼ ਨੇ 21 ਅਪ੍ਰੈਲ 1836 ਨੂੰ ਸੈਨ ਜੇਕਿਂਟੋ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਮੈਕਸੀਕਨ ਆਰਮੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਜੋ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਸੀ।
ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ, ਟੈਕਸੀਅਨਾਂ ਨੇ ਮੈਕਸੀਕਨ ਟੈਕਸਾਸ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸਭ ਮੈਕਸੀਕਨ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਗਭਗ 100 ਟੈਕਸੀਅਨ ਅਲਾਮੋ ਵਿੱਚ ਗਿਰਨਾਕ ਗਏ ਸਨ। ਅਲਾਮੋ ਦੇ ਸਹਿ-ਕਮਾਂਡਰ ਜੇਮਸ ਬੌਵੀ ਅਤੇ ਵਿਲੀਅਮ ਬੀ ਟ੍ਰੈਵਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਲੈਫਟੀਨੈਂਸਜ਼ ਦੇ ਆਉਣ ਦੇ ਨਾਲ ਟੈਕਸੀਅਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਵੱਧ ਗਈ। 23 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ, ਤਕਰੀਬਨ 1500 ਮੈਕਸੀਕਨ ਟੇਕਸਿਸ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਦੇਣ ਲਈ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਕਦਮ ਸੈਨ ਐਂਟੋਨੀ ਡੇ ਬੈਕਸਰ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹਿਆ। ਅਗਲੇ 10 ਦਿਨਾਂ ਲਈ, ਦੋ ਫੌਜੀ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਕਈ ਝੜਪਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਗੈਰੀਸਨ ਅਜਿਹੀ ਵੱਡੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਹਮਲੇ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਟਰੈਵਸ ਨੇ ਬਹੁਤੇ ਪੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਸਪਲਾਈਆਂ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਪੱਤਰ ਲਿਖੇ ਸਨ, ਲੇਕਿਨ ਟੈਕਸੀਅਨਾਂ ਨੂੰ 100 ਤੋਂ ਘੱਟ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
6 ਮਾਰਚ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਮੈਕਸਿਕਨ ਆਰਮੀ ਅਲਾਮੋ ਦੋ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਟੈਕਸੀਅਨ ਇੱਕ ਤੀਜੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਮੈਕਸਿਕੋ ਦੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਕੰਧਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਟੈਕਸੀਅਨ ਫੌਜੀਆਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰੂਨੀ ਇਮਾਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਪੁਆਇੰਟਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਡਿਫੈਂਡਰਾਂ ਨੂੰ ਮੈਕਸਿਕਨ ਘੋੜ ਸਵਾਰ ਨੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਬਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਪੰਜ ਤੋਂ ਸੱਤ ਟੈਕਸੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਮਰਪਣ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ; ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਚਸ਼ਮਦੀਦ ਗਵਾਹਾਂ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ 182 ਅਤੇ 257 ਟੈਕਸੀਅਨ ਮਾਰੇ ਗਏ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਲਾਮੋ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਇਸ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਨ ਕਿ 600 ਮੈਕਸੀਕਨ ਮਾਰੇ ਗਏ ਜਾਂ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋਏ ਸਨ। ਟੈਕਸੀਅਨ ਹਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਫੈਲਾਉਣ ਲਈ ਕਈ ਗੈਰ-ਸੰਚਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਗੋਜਲੇਲਸ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਇਸ ਖ਼ਬਰ ਨੇ ਟੈਕਸੀਅਨ ਫੌਜ ਅਤੇ ਪੈਨਿਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਝੰਡਾ ਲਹਿਰਾਇਆ, "ਦ ਰਨਵੇਅ ਸਕੈਪੇ" ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਟੈਕਸੀਅਨ ਫ਼ੌਜ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵਸਨੀਕਾਂ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਗਣਤੰਤਰ ਟੈਕਸਾਸ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਅਮਰੀਕਾ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਈ।
ਆਖਰੀ ਹਮਲਾ
[ਸੋਧੋ]ਬਾਹਰੀ ਲੜਾਈ
[ਸੋਧੋ]ਕਮਾਂਡਰ |
ਫੌਜੀ | ਉਪਕਰਣ |
---|---|---|
ਕੋਸ | 350 | 10 ਪੌੜੀਆਂ
2 ਕੌਰਬਾਰਜ਼ 2 axes |
ਦੁਕੁਏ/ਕੈਸਟ੍ਰਿਲੀਅਨ | 400 | 10 ਪੌੜੀਆਂ |
ਰੋਮਰੋ | 400 | 6 ਪੌੜੀਆਂ |
ਮੋਰਾਲੇਸ | 125 | 2 ਪੌੜੀਆਂ |
ਸੇਸਮਾ | 500 ਘੋੜ ਸਵਾਰ | |
ਸੈਨਤਾ ਅਨਾ | 400 ਰਾਖਵੇਂ |
10 ਵਜੇ. 5 ਮਾਰਚ ਨੂੰ, ਮੈਕਸੀਕਨ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੰਬਾਰੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਵੇਂ ਸੰਤਾ ਅੰਨਾ ਨੇ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਇਆ ਸੀ, ਛੇਤੀ ਹੀ ਟੇਕਸਿਆਂ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਡਿਗਣਾ ਪਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈਆਂ ਨੇ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਸੀ।[1] ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 2,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੈਕਸੀਕਨ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਫਾਈਨਲ ਹਮਲੇ ਲਈ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।[2] ਕੋਸੇ, ਕਰਨਲ ਫ੍ਰਾਂਸਿਸਕੋ ਡੁਕ, ਕਰਨਲ ਜੋਸੇ ਮਾਰੀਆ ਰੋਮੇਰੋ ਅਤੇ ਕਰਨਲ ਜੁਆਨ ਮੋਰੈਲਸ ਦੁਆਰਾ ਕਮਾਨ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਅਨੁਸਾਰ 1800 ਤੋਂ ਘੱਟ ਨੂੰ ਚਾਰ ਕਾਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।[3] ਮੱਧ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਭਰਤੀ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਕਾਪੀਆਂ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵੈਟਰਨਜ਼ ਕਾਲਮ ਦੇ ਬਾਹਰ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ। ਸਾਵਧਾਨੀ ਵਜੋਂ, ਟੈਕਸੀਅਨ ਜਾਂ ਮੈਕਸੀਕਨ ਸੈਨਿਕਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ 500 ਮੈਕਸਿਕਨ ਰਸਾਲੇ ਆਲਮੋ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ।[4] ਸੰਤਾ ਅੰਨਾ 400 ਦੇ ਭੰਡਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹੇ ਕੁੜੱਤਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਓਵਰਕੋਅਟਸ ਨਹੀਂ ਪਹਿਨਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪਾ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ। ਬੱਦਲ ਨੇ ਚੰਦ ਨੂੰ ਛੁਪਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆ ਨੂੰ ਵੀ।[5]
ਅੰਦਰੂਨੀ ਲੜਾਈ
[ਸੋਧੋ]ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਸੀ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਟੈਕਸੀਅਨ ਬੈਰਕਾਂ ਅਤੇ ਚੈਪਲ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਗਏ। ਟੇਕਸੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਲਈ ਕੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਛਾਲੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਬੈਰਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ, ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਸੇਂਟ ਐਂਟੋਨੀਓ ਦਰਿਆ ਲਈ ਬਣੇ ਟੈਕਨੀਸ਼ੀਅਨਜ਼ ਜਦੋਂ ਘੋੜ-ਸਵਾਰਾਂ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਾਇਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਟੈਕਸੀਅਨਜ਼ ਨੇ ਕਵਰ ਲੈ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਖਾਈ ਤੋਂ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਸੇਸਮਾ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਟੇਕਸਿਆਂ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ। ਸੇਜ਼ਮਾ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਸ ਝੜਪ ਵਿੱਚ 50 ਟੈਕਸੀਨ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਪਰ ਐਡਮੰਡਸਨ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨੰਬਰ ਵਧਿਆ ਹੈ।[6]
ਟੈਕਸੀਅਨ ਸਰਵਾਈਵਰਸ
[ਸੋਧੋ]ਟੈਕਸੀਅਨ ਵਿਦਰੋਹ ਉੱਤੇ ਮੈਕਸੀਕਨ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਲਈ ਟੈਕਸਾਸ ਦੇ ਹੋਰ ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਸਾਂਟਾ ਅਨਾ ਨੇ ਟ੍ਰਾਵਸ ਦੇ ਨੌਕਰ ਜੋ ਨੂੰ ਬਚਾਇਆ।[7] ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਹਰ ਗੈਰ-ਜੁਗਤ ਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੰਟਰਵਿਊ ਕੀਤਾ। ਸੁਸਾਨਾ ਡਿੱਕਿਨਸਨ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ, ਸਾਂਤਾ ਆਨਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਦੀ ਧੀ ਐਂਜਲਾਨਾ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮੈਕਸੀਕੋ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ। ਡਿਕਸਨ ਨੇ ਇਸ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਜੁਆਨਾ ਨੈਵਰਰੋ ਅਲਸਬਰੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਵਧਾਇਆ ਗਿਆ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਦਾ ਬੇਟਾ ਇਸੇ ਉਮਰ ਦੇ ਸੀ। ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕੰਬਲ ਅਤੇ ਦੋ ਸਿਲਵਰ ਪਿਸੋਸ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ।[8][9] ਅਲਸਬਰੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤੇਜਾਨੋ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬੇਕਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ; ਡਿਕਨਸਨ, ਉਸਦੀ ਧੀ ਅਤੇ ਜੋਅ ਨੂੰ ਬੋਨ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਗੋਜ਼ਨਜ਼ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਉਣ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਸੰਤਾ ਆਨਾ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਬੇਚਾਰੀ ਸੀ।
ਕ੍ਰਾਂਤੀ 'ਤੇ ਅਸਰ
[ਸੋਧੋ]ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਦੌਰਾਨ, 1836 ਦੇ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਟੇਕਸਾਸ ਦੇ ਪੂਰੇ ਨਵੇਂ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਡੈਲੀਗੇਟਾਂ ਨੇ 2 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧੀਆਂ ਨੇ ਗਣਤੰਤਰ ਗਣਿਤ ਦਾ ਗਠਨ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ। ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਡੈਲੀਗੇਟਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਟ੍ਰੈਵੈਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜੋ ਟ੍ਰੈਵਸ ਨੇ 3 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਅਲਾਮੌ ਨੇ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਇਆ ਕਿ ਰਾਬਰਟ ਪੋਂਟਰ ਨੇ ਸੰਮੇਲਨ ਨੂੰ ਮੁਲਤਵੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਅਲਾਮੋ ਨੂੰ ਰਾਹਤ ਦੇਣ ਲਈ ਮਾਰਚ ਕੱਢਿਆ। ਸੈਮ ਹੁਸੈਨਨ ਨੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਡੈਲੀਗੇਟਸ ਨੂੰ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ-ਓਨ-ਦ-ਬ੍ਰੌਜ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਨਾ ਲਿਆ। ਸਾਰੇ ਟੈਕਸੀਨ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦਾ ਇਕੋ ਇੱਕ ਕਮਾਂਡਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹਾਯਾਉਸ੍ਟਨ 400 ਵਲੰਟੀਅਰਾਂ ਦੀ ਕਮਾਨ ਲੈਣ ਲਈ ਗੋਜ਼ਨਜ਼ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਤੇ ਗਿਆ, ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਫੈਨਿਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਲਈ ਅਲਾਮੋ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।[10]
11 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਹਿਊਸਟਨ ਦੇ ਆਉਣ ਦੇ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਐਂਡਰਸ ਬਾਰਸੀਨਾਸ ਅਤੇ ਐਂਸੇਲਮੋ ਬਰਗੇਰਸ ਇਸ ਖ਼ਬਰ ਨਾਲ ਆਏ ਸਨ ਕਿ ਅਲਾਮੋ ਢਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਟੈਕਸੀਜ਼ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਪੈਨਿਕ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ, ਹਾਯਾਉਸ੍ਟਨ ਨੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜਾਸੂਸਾਂ ਵਜੋਂ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੁੱਰਖਿਅਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜਦੋਂ Susannah ਡਿਕਿਨਸਨ ਅਤੇ ਜੋਏ ਗੋਨਲੇਸ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ।[11][12] ਮੈਕਸਿਕਨ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਜਲਦੀ ਹੀ ਟੈਕਸੀਅਨ ਬਸਤੀਆਂ ਵੱਲ ਅੱਗੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਹਿਊਸਟਨ ਨੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਨਵੀਂ ਫੌਜ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਨੇ ਜਨਤਕ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ, ਜਿਸਨੂੰ ਰਨਵੇਅ ਸਕੈਪੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਸਮੇਤ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਟੈਕਸੀਅਨ ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਭੱਜ ਗਏ।[13][14]
ਨੋਟਸ
[ਸੋਧੋ]ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Todish et al. (1998), p. 51.
- ↑ Edmondson (2000), p. 362.
- ↑ Hardin (1994), p. 138.
- ↑ Todish et al. (1998), p. 50.
- ↑ Lord (1961), p. 160.
- ↑ Edmondson (2000), p. 368.
- ↑ Petite (1998), p. 128.
- ↑ Todish et al. (1998), p. 55.
- ↑ Petite (1998), p. 127.
- ↑ Edmondson (2000), p. 375.
- ↑ Edmondson (2000), p. 376.
- ↑ Nofi (1992), p. 138.
- ↑ Todish et al. (1998), p. 67.
- ↑ Todish et al. (1998), p. 68.
ਬਿਬਲਿਓਗ੍ਰਾਫੀ
[ਸੋਧੋ]- Barr, Alwyn (1996). Black Texans: A history of African Americans in Texas, 1528–1995 (2nd ed.). Norman, OK: University of Oklahoma Press. ISBN 0-8061-2878-X.
- Barr, Alwyn (1990). Texans in Revolt: the Battle for San Antonio, 1835. Austin, TX: University of Texas Press. ISBN 0-292-77042-1. OCLC 20354408.
- Chariton, Wallace O.; Allen J. Wiener (1990). Exploring the Alamo Legends. Dallas, TX: Republic of Texas Press. ISBN 978-1-55622-255-9. Retrieved February 18, 2012.
- Chemerka, William H.; Allen J. Wiener (2009). Music of the Alamo. Plano, TX: Bright Sky Press. ISBN 978-1-933979-31-1. Retrieved February 18, 2012.
- Edmondson, J.R. (2000). The Alamo Story-From History to Current Conflicts. Plano, TX: Republic of Texas Press. ISBN 1-55622-678-0. Retrieved February 18, 2012.
- Edwards, Leigh H. (2009). "Victory or Death". In Schoelwer, Susan Prendergast (ed.). Johnny Cash and the paradox of American identity. Dallas, TX: Indiana University Press. ISBN 978-0-253-35292-7. Retrieved February 18, 2012.
- Glaser, Tom W. (1985). "Victory or Death". In Schoelwer, Susan Prendergast (ed.). Alamo Images: Changing Perceptions of a Texas Experience. Dallas, TX: The DeGlolyer Library and Southern Methodist University Press. ISBN 0-87074-213-2.
- Groneman, Bill (1990). Alamo Defenders, A Genealogy: The People and Their Words. Austin, TX: Eakin Press. ISBN 0-89015-757-X.
- Groneman, Bill (1996). Eyewitness to the Alamo. Plano, TX: Republic of Texas Press. ISBN 1-55622-502-4.
- Groneman, Bill (1998). Battlefields of Texas. Plano, TX: Republic of Texas Press. ISBN 978-1-55622-571-0.
- Hardin, Stephen L. (1994). Texian Iliad. Austin, TX: University of Texas Press. ISBN 0-292-73086-1.
- Henson, Margaret Swett (1982). Juan Davis Bradburn: A Reappraisal of the Mexican Commander of Anahuac. College Station, TX: Texas A&M University Press. ISBN 978-0-89096-135-3.
- Hopewell, Clifford (1994). James Bowie Texas Fighting Man: A Biography. Austin, TX: Eakin Press. ISBN 0-89015-881-9.
- Lindley, Thomas Ricks (2003). Alamo Traces: New Evidence and New Conclusions. Lanham, MD: Republic of Texas Press. ISBN 1-55622-983-6.
- Lord, Walter (1961). A Time to Stand. Lincoln, NE: University of Nebraska Press. ISBN 0-8032-7902-7.
- Manchaca, Martha (2001). Recovering History, Constructing Race: The Indian, Black, and White Roots of Mexican Americans. The Joe R. and Teresa Lozano Long Series in Latin American and Latino Art and Culture. Austin, TX: University of Texas Press. ISBN 0-292-75253-9.
- Myers, John Myers (1948). The Alamo. Lincoln, NE: University of Nebraska Press. ISBN 0-8032-5779-1.
- Nofi, Albert A. (1992). The Alamo and the Texas War of Independence, September 30, 1835 to April 21, 1836: Heroes, Myths, and History. Conshohocken, PA: Combined Books, Inc. ISBN 0-938289-10-1.
- Petite, Mary Deborah (1999). 1836 Facts about the Alamo and the Texas War for Independence. Mason City, IA: Savas Publishing Company. ISBN 1-882810-35-X.
- Schoelwer, Susan Prendergast (1985). Alamo Images: Changing Perceptions of a Texas Experience. Dallas, TX: The DeGlolyer Library and Southern Methodist University Press. ISBN 0-87074-213-2.
- Scott, Robert (2000). After the Alamo. Plano, TX: Republic of Texas Press. ISBN 978-1-55622-691-5.
- Tinkle, Lon (1985). 13 Days to Glory: The Siege of the Alamo. College Station, TX: Texas A&M University Press. ISBN 0-89096-238-3.. Reprint. Originally published: New York: McGraw-Hill, 1958
- Todish, Timothy J.; Todish, Terry; Spring, Ted (1998). Alamo Sourcebook, 1836: A Comprehensive Guide to the Battle of the Alamo and the Texas Revolution. Austin, TX: Eakin Press. ISBN 978-1-57168-152-2.