ਅੰਜਰ, ਲੇਬਨਾਨ

ਅੰਜਰ, ਲੇਬਨਾਨ

عنجر
Անճար
ਅੰਜਰ, ਲੇਬਨਾਨ عنجر; Անճար
	The cardo of the Umayyad city of Anjar
	Lua error in ਮੌਡਿਊਲ:Location_map at line 522: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/Lebanon" does not exist.
	ਗੁਣਕ: 33°43′33″N 35°55′47″E / 33.72583°N 35.92972°Eregion:LB_type:city
Country	Lebanon
Governorate	Beqaa Governorate
District	Zahle District
ਸਰਕਾਰ
• Mayor	[Vartkes Khoshian]
ਸਮਾਂ ਖੇਤਰ	ਯੂਟੀਸੀ+2 (EET)
• ਗਰਮੀਆਂ (ਡੀਐਸਟੀ)	+3
UNESCO World Heritage Site
ਅਧਿਕਾਰਤ ਨਾਮ	Anjar
ਕਿਸਮ	Cultural
ਮਾਪਦੰਡ	iii, iv
ਅਹੁਦਾ	1984 (8th session)
ਹਵਾਲਾ ਨੰ.	293
State Party	ਫਰਮਾ:LBN
Region	Arab States

ਅੰਜਰ (ਅਰਬੀ: عنجر / ALA-LC: 'ਅੰਜਰ; ਅਰਜੇਮੀਅਨ: Անճہ ਫ੍ਰੈਂਚ: ਅੰਜਰ, ਜਿਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ "ਅਣਮੁੱਲੇ ਜਾਂ ਚੱਲਦੀ ਨਦੀ"), ਜਿਸਨੂੰ ਹੌਸ਼ ਮੁਸਾ (ਅਰਬੀ: حوش موسى / Ḥaws Mūsá) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਲੇਬਨਾਨ ਬੇਕਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਜਨਸੰਖਿਆ 2,400 ਹੈ^[1] ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਰਮੀਨੀਆ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਕੁੱਲ ਖੇਤਰ ਤਕਰੀਬਨ 20 ਵਰਗ ਕਿਲੋਮੀਟਰ (7.7 ਵਰਗ ਮੀਲ) ਹੈ। ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਆਬਾਦੀ 3,500 ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਰਮੀਨੀਆ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਇੱਥੇ ਆਉਣ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਹੈ। ਇਤਿਹਾਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 8 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹਿਲ-ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਮਯਾਯਦ ਖਲੀਫਾ ਅਲ-ਵਾਲਿਡ ਆਈ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਜੈਰ ਐਲ. ਬਚਚਾਰਕ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਅਲ-ਵਾਦੀ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਲ-ਅੱਬਾਸ ਸੀ, ਜੋ ਅੰਜਾਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 714 ਸਾ.ਯੁ. ਦੀ ਬਿਜੈਨਟਿਨ ਯੂਨਾਨੀ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਥੀਫੈਨਜ਼ ਕਨਫੋਰਟਰ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਅੰਜਾਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਇਹ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਅਲ-ਅੱਬਾਸ ਨੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਸੀ.

History[ਸੋਧੋ]

ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਿਆਗਿਆ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅੰਜਾਰ ਨੂੰ 1939 ਵਿੱਚ ਮੁਸਾ ਡਾਘ ਖੇਤਰ ਦੇ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਆਰਜ਼ੀ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁੜ ਵਸੇਬੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਆਂਢ-ਗੁਆਂਢਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਮੁਸਾ ਦਾਗ ਦੇ ਛੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਹੈ: ਹਾਜੀ ਹਬੀਬਲੀ, ਕੇਬੁਸੀਏਹ, ਵਕੀਫ, ਖੇਰ ਬੇਕ, ਯੋਘੂਨੋਲਕ ਅਤੇ ਬਤੀਯਸ. ਸੀਰੀਆਈ ਫੌਜ ਨੇ ਬੇੱਕਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਮੁੱਖ ਫੌਜੀ ਥਾਵੇਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੰਜਾਰ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਖੁਫੀਆ ਸੇਵਾ ਦੇ ਮੁੱਖ ਦਫ਼ਤਰ.

ਅੰਜਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਰਮੀਨੀਅਨ ਚਰਚ[ਸੋਧੋ]

ਅੰਜਾਰ ਦੇ ਆਰਮੀਨੀਅਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਅਰਮੀਨੀਅਨ ਅਪੋਸਟੋਲਿਕਸ (ਆਰਥੋਡਾਕਸ) ਹੈ ਜੋ ਅਰਮੀਨੀਅਨ ਅਪੋਸਟੋਲਿਕ ਚਰਚ ਅਤੇ ਸਿਲੀਕਿਆ ਦੀ ਹੋਲੀ ਸੀਲ ਦੇ ਹਨ। ਆਰਮੇਨੀਆਈ ਅਪੋਸਟੋਲਿਕ ਸੈਸਟ ਪੌਲ ਚਰਚ ਲੇਬਨਾਨ ਦੀ ਦੂਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਆਰਮੀਨੀਅਨ ਚਰਚ ਹੈ। [2]

ਆਰਮੇਨੀਆਈ ਅਪੋਸਟੋਲਿਕ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਦਾ ਆਪਣਾ ਸਕੂਲ ਹੈ, ਹਰੀਸ਼ ਕਾਲੌਸ ਗੁਲਬਲੈਕੀਅਨ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ. 1 9 40 ਵਿੱਚ ਪੈਰਿਸ ਵਿੱਚ ਹਾਰਟ ਅਖ਼ਬਾਰ ਸ਼ਾਹਰਸ਼ ਮਿਸਾਕਿਆਨ ਦੇ ਆਰਮੀਨੀਅਨ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਨੇ ਫ਼ਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਆਰਮੀਨੀਅਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫੰਡ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨੇ ਨਵੇਂ ਸਥਾਪਿਤ ਹੋਏ ਸੈਂਟਰਲ ਆਰਮੀਨੀਅਨ ਅਪੋਸਟੋਲਿਕ ਚਰਚ ਦੇ ਅੱਗੇ "ਹਾਰਚ" ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਬਣਾਇਆ. ਸਕੂਲ ਦਾ ਸਰਕਾਰੀ ਖੋਲ੍ਹਣਾ 1941 ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਾਲੌਸ ਗੁਲਬੈਕਨ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਾਲਊਸਟ ਗੁਲਬੇਕਿਆਨ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ.

ਅੰਜਾਰ ਵਿੱਚ ਰਾਸੈਰੀ ਆਰਮੇਨੀਆਈ ਕੈਥੋਲਿਕ ਚਰਚ ਦੀ ਸਾਡੀ ਲੇਡੀ ਅਰਮੀਨੀਆ ਦੇ ਕੈਥੋਲਿਕਾਂ ਲਈ ਚਰਚ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਅਰਮੀਨੀਆ ਕੈਥੋਲਿਕ ਚਰਚ ਸਕੂਲ ਵੀ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਸਕੂਲ ਦੇ ਦੋ ਭਾਗ ਸਨ, ਸਟਾਰ ਹੋਵਸੇਪ ਪੁਰਸ਼ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਪਵਿੱਤਰ ਚਰਚਾਂ ਲਈ. 1954 ਵਿਚ, ਇਹ ਵਿਭਾਗ ਇੱਕਠੇ ਹੋਏ ਸਨ. 1973 ਵਿੱਚ ਅਗਾਗਾਨਾ ਅਨਾਥ ਹਾਊਸ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰਿਕ ਉਦਘਾਟਨ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ 1968 ਤੋਂ ਅਰਮੇਨੀਆਈ ਕੈਥੋਲਿਕ ਅਨਾਥ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਅੰਜਾਰ ਦੀ ਛੋਟੀ ਅਰਮੀਨੀਆਈ ਇਵਾਜਨਲ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਅਰਮੇਨੀਆਈ ਇਵਾਜੈਨੀਕਲ ਚਰਚ ਆਫ ਅੰਜਾਰ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਿਯਾਂਟੈਂਟ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਸਕੂਲ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ 1948 ਵਿੱਚ ਭੈਣ ਹੈਡਵਿਗ ਏਅੰਸਹੰਸਲਿਨ ਨੇ ਅੰਜਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਕੰਮ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। 1953 ਵਿਚ, ਜੋ ਸਕੂਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਇੰਟਰਮੀਡੀਅਟ ਸਕੂਲ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ, ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਤਸਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਸਰਦੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਉੱਥੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਦੇ ਕਲਾਸਾਂ ਅਤੇ ਬੋਰਡਿੰਗ ਸਹੂਲਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਅੰਜੂਰ ਪੁਰਾਤਨਤਾ 8 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਉਮਯਾਦ ਖਲੀਫਾ ਅਲ-ਵਾਲਿਡ ਇਬਨ ਅਬਦਲ ਮੇਲਕ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਗਏ ਇੱਕ ਗੜ੍ਹ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਗਾਰਹਾ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਥਾਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਭੰਡਾਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਦਾ ਨਾਮ ਅਰਬੀ ਏਨ ਗੇਰਹਾ ਜਾਂ "ਗੇਰਾ ਦਾ ਸਰੋਤ" ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਉਮਯਾਦ ਦੇ ਖੰਡਰ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤੀ ਸਥਾਨ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ।

ਉਮਾਯਦ ਮਹਿਲ ਦੇ ਖੰਡਰ[ਸੋਧੋ]

ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ 114,000 ਵਰਗ ਮੀਟਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਵੱਡੇ, ਗੜ੍ਹ ਵਾਲੇ ਪੱਥਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਦੋ ਮੀਟਰ ਮੋਟੀ ਅਤੇ ਸੱਤ ਮੀਟਰ ਉੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। 370 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ 310 ਮੀਟਰ ਦੀ ਆਇਤਾਕਾਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਰੋਮਨ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਯੋਜਨਾਬੰਦੀ ਅਤੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ, ਜੋ ਬਿਜ਼ੰਤੀਨੀਸ ਤੋਂ ਉਧਾਰ ਲਈ ਸਟੀਵਨਵਰਕਰ ਹੈ। ਦੋ ਵੱਡੇ ਰਸਤੇ, ਕਾਰਡੋ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਅਤੇ ਦੁਕਮੈਨਸ ਮੈਕਸਮਸ, ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਚੱਲਦੇ ਹੋਏ, ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦੇ ਹਨ ਦੋ ਮੁੱਖ ਅਸਥਾਨ, ਕੋਲਨਨੇਡਜ਼ ਨਾਲ ਸਜਾਏ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਲਗਪਗ 600 ਦੁਕਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਘੁੰਮਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਟੈਟਰਾਪਾਇਲਨ ਦੇ ਤਹਿਤ ਕੱਟੇ ਗਏ ਹਨ। ਟਿਟੇਰਪਾਇਲਨ ਦੀਆਂ ਪੂਛਾਂ, ਸ਼ਫ਼ਟ ਅਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀਆਂ ਉਮਯਾਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਪੋਲਿਆ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਛੋਟੇ ਸੜਕਾਂ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਤਾਰਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ. [3]

ਮੁੱਖ ਯਾਦਗਾਰ[ਸੋਧੋ]

ਅੰਸ਼ਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਈ ਗਰੇਡ ਪੈਲੇਸ, 59 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ 70 ਮੀਟਰ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਕੰਧ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਅਰਕੇਡ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਕੇਂਦਰੀ ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੇਰਾ ਹੈ। ਤਕਰੀਬਨ ਵਰਗ ਛੋਟਾ ਪੈਲੇਸ, 46 ਮੀਟਰ ਦੀ 47 ਮੀਟਰ, ਆਪਣੇ ਅਨੇਕ ਸਜਾਵਟੀ ਟੁਕੜੇ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਸਜਾਇਆ ਹੋਇਆ ਕੇਂਦਰੀ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ ਲਈ ਬਾਹਰ ਹੈ। ਇੱਕ ਮਸਜਿਦ, 45 ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 32 ਮੀਟਰ, ਦੋ ਮਹਿਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਥਰਮਲ ਬਾਥ, ਜੋ ਰੋਮਨ ਮਾਡਲ ਤੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਪੌਦਿਆਂ, ਲਾਖਣਿਕ ਅਤੇ ਜਿਆਦਿਕ ਨਮੂਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਫ੍ਰੀਜ਼ਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਟੁਕੜੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਅਮੀਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰਿਆ ਇਮਾਰਤਾਂ ਸਾਬਤ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।

]]