ਐਫਰੋਏਸ਼ੀਐਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ

ਐਫਰੋਏਸ਼ੀਐਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ 50 ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੂਲਵਾਸੀ ਹਨ। ਗਿਣਤੀ ਪੱਖੋਂ ਇਹ ਭਾਸ਼ਾ ਪਰਿਵਾਰ (ਇੰਡੋ-ਯੂਰਪੀਅਨ, ਸਿਨੋ-ਤਿੱਬਤੀ ਅਤੇ ਨਾਈਜਰ-ਕਾਂਗੋ ਤੋਂ ਬਾਅਦ) ਚੌਥੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਹੈ।  ਇਸ ਜਾਤੀ ਦੀਆਂ ਛੇ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਹਨ: ਬਰਬਰਿਕ, ਚੈਡਿਕ, ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ, ਮਿਸਰ, ਓਮੈਟਿਕ ਅਤੇ ਸੈਮੀਟਿਕ.  ਹੁਣ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਬੋਲੀ ਜਾਂਦੀ ਐਫਰੋਏਸ਼ੀਐਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾ ਅਰਬੀ ਹੈ। ਸੇਮਟਿਕ ਸ਼ਾਖਾ ਵਿਚ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾ ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ ਇਕ ਸਮੂਹ ਸਮੂਹ, ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਜਿਹੜੀਆਂ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਅਰਬੀ ਤੋਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਲਗਭਗ 313 ਮਿਲੀਅਨ ਮੂਲ ਭਾਸ਼ੀ ਬੋਲਦੀਆਂ ਹਨ।

ਅੱਜ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਐਫਰੋਏਸ਼ੀਐਟਿਕ ਵਿੱਚ ਕਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰ, ਜੋ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਸ਼ਾਖਾ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਕਾਦਿਆਨ, ਬਾਈਬਲੀ ਇਬਰਾਨੀ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣਾ ਅਰਾਮੈਕ, ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਸੇਮਟਿਕ ਸ਼ਾਖਾ ਦੀਆਂ ਹਨ.  ਅਫਰੋਜ਼ੈਟਿਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਅਸਲ ਵਤਨ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਮੁ theਲੀ ਭਾਸ਼ਾ (ਅਰਥਾਤ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਅਫਰੋਜ਼ੈਟਿਕ) ਬੋਲੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਜੇ ਤਕ ਸਹਿਮਤੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ.  ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੌਰਨ ਆਫ ਅਫਰੀਕਾ, ਉੱਤਰੀ ਅਫਰੀਕਾ, ਪੂਰਬੀ ਸਹਾਰਾ ਅਤੇ ਲੇਵੈਂਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਵਰਗੀਕਰਣ ਇਤਿਹਾਸ

9 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿਚ, ਅਲਜੀਰੀਆ ਵਿਚ ਟਿਯਰੇਟ ਦਾ ਇਬਰਾਨੀ ਵਿਆਕਰਣ ਯਹੂਦਾਹ ਇਬਨ ਕੁਰੈਸ਼ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਫਰੋਆਸੀਆਟਿਕ ਦੀਆਂ ਦੋ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਵਾਲਾ ਸੀ;  ਉਸਨੇ ਬਰਬਰ ਅਤੇ ਸੇਮਟਿਕ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਸਬੰਧ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ.  ਉਹ ਸੇਮੀਟਿਕ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਅਰਬੀ, ਇਬਰਾਨੀ ਅਤੇ ਅਰਾਮਿਕ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਰਾਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ। [10]  19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਯੂਰਪੀਅਨ ਲੋਕ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਸੁਝਾਅ ਦੇਣ ਲੱਗੇ.  1844 ਵਿੱਚ, ਥਿਓਡੋਰ ਬੇਨਫੀ ਨੇ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੇਮਟਿਕ, ਬਰਬਰ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਨੂੰ "ਈਥੋਪਿਕ" ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ) ਮਿਲਦਾ ਹੈ। [ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ] ਉਸੇ ਸਾਲ, ਟੀ.ਐੱਨ.  ਨਗ ਸੇਮਟਿਕ ਅਤੇ ਹੂਸਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤੇ, ਪਰ ਇਹ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਵਿਵਾਦ ਅਤੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ।

ਫ੍ਰੀਡਰਿਕ ਮੁਲਰ ਨੇ 1867 ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰਾਂਡ੍ਰਿਸ ਡੇਰ ਸਪ੍ਰਾਚਵਿਸੈਨਸੈਚੈਟ ("ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਰੂਪ ਰੇਖਾ") ਵਿਚ ਰਵਾਇਤੀ ਹਮਿੱਤੋ-ਸੇਮੀਟਿਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਸੈਮੀਟਿਕ ਸਮੂਹ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਇਕ "ਹਮਿੱਟਿਕ" ਸਮੂਹ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਿਸਰ, ਬਰਬਰ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ;  ਉਸਨੇ ਚੈਡਿਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱ. ਦਿੱਤਾ।  ਇਸ “ਹਮਿੱਤੀ ਭਾਸ਼ਾ ਸਮੂਹ” ਨੂੰ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਉੱਤਰੀ-ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ, ਜੋ ਪੁਰਾਣੀ ਮਿਸਰੀ ਭਾਸ਼ਾ, ਬਰਬਰ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ, ਕੁਸ਼ੀਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ, ਬੇਜਾ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਚੈਡਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।  ਮਲੇਰ ਦੇ ਉਲਟ, ਲੇਪਸੀਅਸ ਮੰਨਦੇ ਸਨ ਕਿ ਹੌਸਾ ਅਤੇ ਨਾਮਾ ਹਮਿੱਟਿਕ ਸਮੂਹ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਨ.  ਇਹ ਵਰਗੀਕਰਣ ਗੈਰ-ਭਾਸ਼ਾਈ ਮਾਨਵਵਾਦੀ ਅਤੇ ਨਸਲੀ ਦਲੀਲਾਂ 'ਤੇ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤਕ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਸਨ.  ਦੋਵਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਦਲੀਲ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਚਮੜੀ ਦਾ ਰੰਗ, ਨਿਰਵਿਘਨਤਾ ਅਤੇ ਦੇਸੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਕਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਿਆਂ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

1912 ਵਿਚ, ਕਾਰਲ ਮੀਨਹੋਫ ਨੇ ਡਾਈ ਸਪ੍ਰਚੇਨ ਡੇਰ ਹੈਮਟਿਨ (“ਹਮੀਟਸ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ”) ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਲੇਪਸੀਅਸ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ ਕੀਤਾ, ਫੂਲਾ, ਮਸਾਈ, ਬੇਰੀ, ਨੰਦੀ, ਸਾਂਡਾਵੇ ਅਤੇ ਹਡਜ਼ਾ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਹੈਮੀਟਿਕ ਸਮੂਹ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ.  ਮੀਨਹੋਫ ਦੇ ਮਾਡਲ ਦਾ 1940 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤਕ ਵਿਆਪਕ ਸਮਰਥਨ ਹੋਇਆ।  ਮੀਨਹੋਫ ਦੀ ਹੈਮੀਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਵਰਗੀਕਰਣ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇਸ ਧਾਰਣਾ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸੀ ਕਿ "ਹੈਮੀਟਿਕ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਵਾਲੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨਾਲ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ' ਤੇ ਵਿਅੰਗਿਤ ਬਣ ਗਏ, ਜੋ ਕਿ 'ਅਫਰੀਕਾ ਦੇ ਨੀਗਰੋਜ਼' ਨਾਲੋਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖਰੇ ਅਤੇ ਉੱਤਮ ਹਨ।” ਹਾਲਾਂਕਿ, ਵਿੱਚ  ਅਖੌਤੀ ਨੀਲੋ-ਹੈਮੈਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ (ਜਿਸਦੀ ਧਾਰਣਾ ਉਸ ਨੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ) ਦਾ ਕੇਸ, ਇਹ ਲਿੰਗ ਦੀ ਖਾਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਅਤੇ "ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਦੀ ਗਲਤ ਸਿਧਾਂਤ" ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਸੀ.  ਮੀਨਹੋਫ ਨੇ ਇਹ ਕੀਤਾ ਹਾਲਾਂਕਿ ਲੇਪਸੀਅਸ ਅਤੇ ਜੌਹਨਸਟਨ ਵਰਗੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਨੇ ਇਹ ਦਰਸਾਇਆ ਸੀ ਕਿ ਜਿਹੜੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਉਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ "ਨੀਲੋ-ਹੈਮੀਟਿਕ" ਕਹਿਣਗੇ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨੀਲੋਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਸਨ, ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਨੀਲੋਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਸਨ।

ਲਿਓ ਰੀਨੀਸ਼ (1909) ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ ਅਤੇ ਚੈਡਿਕ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਰੱਖੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਿਸਰ ਅਤੇ ਸੇਮੀਟਿਕ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਦੂਰ ਦੀ ਸਾਂਝ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।.  ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਦੇ ਸੁਝਾਅ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਮਿਲੀ.  ਮਾਰਸੇਲ ਕੋਹੇਨ (1924) ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ "ਹੈਮੀਟਿਕ" ਉਪ ਸਮੂਹ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਤੁਲਨਾਤਮਕ ਹੈਮੀਟੋ-ਸੇਮੀਟਿਕ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਿੱਚ ਹਾਉਸਾ (ਇੱਕ ਚੈਡਿਕ ਭਾਸ਼ਾ) ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ.  ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਜੋਸਫ਼ ਗ੍ਰੀਨਬਰਗ ਦੇ 1950 ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ "ਹੈਮੈਟਿਕ" ਨੂੰ ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਜੋਂ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ.  ਗ੍ਰੀਨਬਰਗ ਨੇ ਮੀਨਹੋਫ ਦੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਈ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ, ਅਤੇ ਨਸਲੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਬੂਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.  ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖਰੀ "ਨੀਲੋ-ਹੈਮਿਟਿਕ" ਭਾਸ਼ਾ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਖਾਰਜ ਕਰਦਿਆਂ, ਗ੍ਰੀਨਬਰਗ "ਅੱਧੀ ਸਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ' ਤੇ ਰੱਖੇ ਗਏ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰ ਵੱਲ ਪਰਤ ਰਹੀ ਸੀ."  ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਉਸਨੇ ਮੀਨਹੋਫ ਦੀਆਂ ਅਖੌਤੀ ਨੀਲੋ-ਹਮਿੱਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉਚਿਤ ਨੀਲੋਟਿਕ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ. []]  ਉਸਨੇ ਚਡਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਿਆ (ਅਤੇ ਉਪ-ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ) ​​ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਨਵਾਂ ਨਾਮ ਅਫਰੋਆਐਸੈਟਿਕ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ.  ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਵਰਗੀਕਰਣ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਸਹਿਮਤੀ ਵਜੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ।.

ਗ੍ਰੀਨਬਰਗ ਦਾ ਮਾਡਲ ਉਸਦੀ ਕਿਤਾਬ ਦਿ ਲੈਂਗੂਏਜਜ਼ Africaਫ ਅਫਰੀਕਾ (1963) ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਮੀਨਹੋਫ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਭਾਸ਼ਣ ਨੂੰ ਦੂਸਰੇ ਭਾਸ਼ਾ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਨੀਲੋ-ਸਹਾਰਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਸੀ।  ਆਈਜ਼ੈਕ ਸ਼ੈਪੇਰਾ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦਿਆਂ ਅਤੇ ਮੀਨਹੋਫ ਨੂੰ ਨਕਾਰਦਿਆਂ, ਉਸਨੇ ਖੋਖੋ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਖੋਇਸਨ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਜਿਸਨੇ ਕਲਿਕ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਤੇ ਗਲਤ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਖੋਈਸਨ ਲਈ ਉਸਨੇ ਤਨਜ਼ਾਨੀ ਹਾਦਜ਼ਾ ਅਤੇ ਸੈਂਡਾਵੇ ਨੂੰ ਵੀ ਜੋੜਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਾਸ਼ਾਈ ਵਿਗਿਆਨੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭਾਸ਼ਾਈ ਅਲੱਗ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਗ੍ਰੀਨਬਰਗ ਦਾ ਵਰਗੀਕਰਣ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਆਧੁਨਿਕ ਕਾਰਜ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਿੰਦੂ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੈਮੈਟਿਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀ (ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਨੀਲੋ-ਹੈਮੀਟਿਕ ਤੱਕ ਵਾਧਾ) ਦਾ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਕਿਉਂਕਿ ਹੈਮੀਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਰਵਾਇਤੀ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ (ਬਰਬਰ, ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ ਅਤੇ ਮਿਸਰੀ) ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਇਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ (ਮੋਨੋਫਲੈਟਿਕ) ਫਾਈਲੋਜੀਨੇਟਿਕ ਇਕਾਈ ਦਾ ਗਠਨ ਨਹੀਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਦੂਜੀ ਅਫਰੀਕਾਸੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਸ ਅਰਥ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ.  ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਹੁਣ ਹਰੇਕ ਬ੍ਰਾਂਚ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਅਫਰੋਆਸੀਆਟਿਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਇਕ ਸੁਤੰਤਰ ਉਪ ਸਮੂਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।.

1969 ਵਿਚ, ਹੈਰੋਲਡ ਫਲੇਮਿੰਗ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਛਮੀ ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਉਹ ਅਫਰੋਆਐਸੈਟਿਕ ਦੀ ਇਕ ਸੁਤੰਤਰ ਸ਼ਾਖਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਇਸਦਾ ਨਵਾਂ ਨਾਮ ਓਮੋਟਿਕ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਹੈ।.  ਇਹ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਅਤੇ ਨਾਮ ਵਿਆਪਕ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲੇ ਹਨ।

ਦੂਜੀ ਕੁਸ਼ੀਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵੱਖਰੇ ਵੱਖਰੇ ਆਧਾਰਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ, ਰਾਬਰਟ ਹੇਟਜ਼ਰੋਨ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਬੇਜਾ ਨੂੰ ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ ਤੋਂ ਹਟਾਉਣਾ ਪਏਗਾ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਫਰੋਆਸੈਟਿਕ ਦੀ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਸ਼ਾਖਾ ਬਣਦੀ ਹੈ. [39]]  ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਵਾਨ ਇਸ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਨੂੰ ਅਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੀ ਨੂੰ ਕੁਸ਼ੀਟਿਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਉੱਤਰੀ ਸ਼ਾਖਾ ਦੇ ਇਕਲੌਤੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਨ.।

ਅਫਰੋਆਸੀਆਟਿਕ ਸੰਪਾਦਨ ਦੀ ਮਿਤੀ

ਅਫ਼ਰੋਆਸੈਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਲਿਖਤੀ ਪ੍ਰਮਾਣ ਇਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਸੀ। 3400 ਬੀ.ਸੀ. (5,400 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ). [43]  ਗੇਰਜ਼ੀਅਨ (ਨਕਾਦਾ II) ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਮਿਸਰੀ ਹਾਇਰੋਗਲਾਈਫਜ਼ ਵਰਗਾ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਸੀ.  4000 ਬੀ ਸੀ, ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਸੰਭਵ ਡੇਟਿੰਗ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਸੀ.  ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਅਫਰੋਏਸੈਟਿਕ ਦੀ ਉਮਰ ਲਈ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਤਾਰੀਖ ਦਿੰਦਾ ਹੈ.  ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰੀ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਅਫਰੋਆਸੀਆਟਿਕ (ਟ੍ਰੋਮਬੈਟੀ 1905: 1-2) ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਬੀਤਿਆ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ.  ਪ੍ਰੋਟੋ-ਅਫਰੋਆਐਸੈਟਿਕ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਣ ਦੀ ਤਾਰੀਖ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲਗਭਗ 7,500 ਬੀਸੀ (9,500 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ), ਅਤੇ ਲਗਭਗ 16,000 ਬੀਸੀ (18,000 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ) ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੀਮਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।  ਇਗੋਰ ਐਮ. ਡਾਈਕੋਨਫ (1988: 33 ਐਨ) ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਪ੍ਰੋਟੋ-ਅਫਰੋਆਸੈਟਿਕ ਸੀ ਸੀ.  10,000 ਬੀ.ਸੀ.  ਕ੍ਰਿਸਟੋਫਰ ਅਹਿਰੇਟ (2002: 35-36) ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਅਫਰੋਆਐਸੈਟਿਕ ਸੀ ਸੀ। 11,000 ਬੀ.ਸੀ. ਤੇ ਤਾਜ਼ਾ, ਅਤੇ ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੌਰ' ਤੇ ਛੇਤੀ ਸੀ।.  16,000 ਬੀ.ਸੀ.  ਇਹ ਤਾਰੀਖਾਂ ਹੋਰ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਹਨ।

ਅਫਰੋਆਸੈਟਿਕ heਰਹਿਮੈਟ

ਵਿਚ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ