ਡੋਲੂ ਕੁਨੀਠਾ

ਡੱਲੂ ਕੁਨੀਥਾ ( ਕੰਨੜ : ಡೊಳ್ಳು ಕುಣಿತ ), ਕਰਨਾਟਕ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਡਰੱਮ ਡਾਂਸ ਹੈ।

ਬੀਰੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ, ਮੁੱਖ ਸਾਜ਼ ਡੋੱਲੂ ਨੂੰ ਛੱਤ ਵਿੱਚ ਹੁੱਕਾਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਟੇ ਧਾਗੇ ਦੁਆਰਾ ਲਟਕਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਬੀਰੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਡੋਲੂ ਦੀ ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਧੜਕਣ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ.

ਇਹ ਭਾਵਪੂਰਣ ਸਾਹਿਤ ਇਸਦੀ ਮੌਖਿਕ ਪਰੰਪਰਾ 'ਹਾਲੂਮਥਾ ਪੁਰਾਣ' ਜਾਂ ਕੁਰੂਬਾ ਪੁਰਾਣ ਨਾਮਕ ਕਥਾ ਦੁਆਰਾ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਦੈਂਤ ਡੌਲਾ-ਅਸੁਰਾ ਨੇ ਸ਼ਿਵ ਦੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ, ਜਦੋਂ ਸ਼ਿਵ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ, ਉਸ ਨੂੰ ਵਰਦਾਨ ਮੰਗਣ ਲਈ ਕਿਹਾ; ਕਿ ਉਹ ਖੁਦ ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ ਨਿਗਲਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਅਮਰਤਾ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਡੋਲੂ ਨੇ ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ ਨਿਗਲ ਲਿਆ। ਸ਼ਿਵ ਵੱਡਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਅਸੁਰ, ਦਰਦ ਸਹਿਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰਥ, ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਦੈਂਤ ਨੂੰ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ। ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਡੋਲੂ/ਢੋਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਅਸੁਰ ਦੀ ਖੱਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪੇਂਡੂਆਂ, ਆਪਣੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ, "ਹਾਲੂ ਕੁਰਬਸ" ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ਿਮੋਗਾ ਵਿੱਚ "ਹਾਲੂ ਕੁਰੂਬਾ" ਕਬੀਲੇ ਅੱਜ ਵੀ ਇਸ ਪਰੰਪਰਾ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਕਾਰ ਇੱਕ ਅਰਧ-ਚੱਕਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੇਜ਼ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੋਮਲ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬੀਟ ਨੂੰ ਝਾਂਜਰਾਂ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹੌਲੀ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਤਾਲਾਂ ਵਿਕਲਪਿਕ ਅਤੇ ਸਮੂਹ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਪੈਟਰਨਾਂ ਨੂੰ ਬੁਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਹਿਰਾਵੇ ਸਧਾਰਨ ਹਨ. ਸਰੀਰ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨੰਗੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ 'ਧੂਤੀ' ਜਾਂ ਸਾਰੰਗ ਦੇ ਉੱਪਰ ਹੇਠਲੇ ਸਰੀਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਕਾਲੀ ਚਾਦਰ-ਰਗ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।