ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਥੀਓਡੋਲਾਈਟ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
1958 ਵਿੱਚ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਬਣੀ ਇੱਕ ਆਪਟੀਕਲ ਥੀਓਡੋਲਾਈਟ, ਜੋ ਕਿ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਰਵੇਖਣ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।

ਥੀਓਡੋਲਾਈਟ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਹੈ ਜੋ ਧਰਤੀ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ 'ਤੇ ਕਿਸੇ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਦੂਜੇ ਬਿੰਦੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਲੇਟਵੇਂ ਅਤੇ ਲੰਬਕਾਰੀ ਕੋਣਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਲਈ ਸਰਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਰਵੇਖਣ ਲੇਟਵੇਂ ਅਤੇ ਖੜ੍ਹਵੇਂ ਕੋਣਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਲਈ ਥੀਓਡੋਲਾਈਟ ਸਭ ਤੋਂ ਸਹੀ ਯੰਤਰ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਸਰਵੇਖਣ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਥੀਓਡੋਲਾਈਟ ਲੇਟਵੇਂ ਅਤੇ ਲੰਬਕਾਰੀ ਕੋਣਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਤਿਕੋਣਮਿਤੀ ਨੈਟਵਰਕ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਥਾਨਾਂ 'ਤੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਰਵੇਖਣ ਅਤੇ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਾਧਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਥੀਓਡੋਲਾਈਟ ਨੂੰ ਖਾਸ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੌਸਮ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਰਾਕੇਟ ਲਾਂਚ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।[1]

ਬਣਤਰ

[ਸੋਧੋ]

ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਥੀਓਡੋਲਾਈਟ ਵਿੱਚ ਦੋ ਲੰਬਕਾਰੀ ਧੁਰਿਆਂ (ਇੱਕ ਖਿਤੀ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਲੰਬਕਾਰੀ ਧੁਰੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਸਰਲ ਦੂਰਦਰਸ਼ੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਟੈਲੀਸਕੋਪ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਇੱਛਤ ਵਸਤੂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਇਹਨਾਂ ਦੋ ਧੁਰਿਆਂ ਦੇ ਕੋਣਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਨਾਲ ਮਾਪਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. Thyer, Norman (March 1962). "Double Theodolite Pibal Evaluation by Computer". Journal of Applied Meteorology and Climatology. 1 (1). American Meteorological Society: 66–68. Bibcode:1962JApMe...1...66T. doi:10.1175/1520-0450(1962)001<0066:DTPEBC>2.0.CO;2.