ਧੋਂਡੋ ਕੇਸ਼ਵ ਕਰਵੇ
 | |
|---|---|
| जन्म तारीख: | अप्रेल १८, १८५८ |
| म्रुत्यु तारीख: | नवंबर ९, १९६२ |
| प्राध्यापक और समाज सुधारक | |
ਮਹਰਿਸ਼ੀ ਡਾ ਧੋਂਡੋ ਕੇਸ਼ਵ ਕ੍ਰ੍ਵੇ (੧੮ ਅਪਰੈਲ ੧੮੫੮ - ੯ ਨਵੰਬਰ ੧੯੬੨) ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਮਾਜ ਸੁਧਾਰਕ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੀਵੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਵਿਧਵਾ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਯੋਗਦਾਨ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਤੀਵੀਂ ਉੱਨਤੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਮੁਂਬਈ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਏਸ ਏਨ ਡੀ ਟੀ ਤੀਵੀਂ ਵਿਸ਼ਵਵਿਘਾਲਏ ਭਾਰਤ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੀਵੀਂ ਵਿਸ਼ਵਵਿਘਾਲਏ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਲ ੧੮੯੧ ਵਲੋਂ ਸਾਲ ੧੯੧੪ ਤੱਕ ਪੁਣੇ ਦੇ ਫਰਗੁੱਸਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਲ ੧੯੫੮ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਰਤਨ ਵਲੋਂ ਸੰਮਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਜੀਵਨੀ
[ਸੋਧੋ]ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਮੁਰੁਡ ਨਾਮਕ ਕਸਬੇ (ਸ਼ੇਰਾਵਾਲੀ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਰਤਨਾਗਿਰੀ), ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਪਰਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ਕੇਸ਼ਵਪੰਤ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦਾ ਲਕਸ਼ਮੀਬਾਈ। ਆਰੰਭਕ ਸਿੱਖਿਆ ਮੁਰੁਡ ਵਿੱਚ ਹੋਈ। ਬਾਅਦ ਸਤਾਰਾ ਵਿੱਚ ਦੋ ਢਾਈ ਸਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਕੇ ਮੁਂਬਈ ਦੇ ਰਾਬਰਟ ਮਣੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ। 1884 ਈ . ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੁਂਬਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਲੋਂ ਹਿਸਾਬ ਵਿਸ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ਬੀ . ਏ . ਦੀ ਪਰੀਖਿਆ ਉਤੀਰਣ ਕੀਤੀ। ਬੀ . ਏ . ਕਰਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਏਲਫਿੰਸਟਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਹੋ ਗਏ। ਕਰਵੇ ਦਾ ਵਿਆਹ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬੀ . ਏ . ਕੋਲ ਕਰਣ ਤੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਢਾਈ ਸਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਅਤ: ਖਰਚ ਚਲਾਣ ਲਈ ਸਕੂਲ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਲੜਕੀਆਂ ਦੇ ਦੋ ਹਾਈਸਕੂਲੋਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਅੰਸ਼ਕਲੀ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਗੋਪਾਲਕ੍ਰਿਸ਼ਣਨ ਗੋਖਲੇ ਦੇ ਸੱਦੇ ਉੱਤੇ 1891 ਈ . ਵਿੱਚ ਉਹ ਪੂਨੇ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਫਰਗਿਉਸਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਧਿਆਪਕ ਬੰਨ ਗਏ। ਇੱਥੇ ਲਗਾਤਾਰ 23 ਸਾਲ ਤੱਕ ਸੇਵਾ ਕਰਣ ਦੇ ਉਪਰਾਂਤ 1914 ਈ . ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਛੁੱਟੀ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ।
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਦੀ ਤਰਸਯੋਗ ਅਤੇ ਸ਼ੋਚਨੀਏ ਹਾਲਤ ਵੇਖਕੇ ਕਰਵੇ, ਮੁਂਬਈ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਮਾਂ ਹੀ, ਵਿਧਵਾ ਵਿਆਹ ਦੇ ਸਮਰਥਕ ਬੰਨ ਗਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਂਬਈ ਪਰਵਾਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਅਤ: 11 ਮਾਰਚ 1893 ਈ . ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੋੜਬਾਈ ਨਾਮਕ ਵਿਧਵਾ ਵਲੋਂ ਵਿਆਹ ਕਰ, ਵਿਧਵਾ ਵਿਆਹ ਸਬੰਧੀ ਰੋਕ ਨੂੰ ਚੁਣੋਤੀ ਦਿੱਤੀ। ਇਸਦੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘੋਰ ਕਸ਼ਟ ਸਹਨੇ ਪਏ। ਮੁਰੁਡ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜਬਹਿਸ਼ਕ੍ਰਿਤ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਵਾਰ ਉੱਤੇ ਵੀ ਰੋਕ ਲਗਾਏ ਗਏ। ਕਰਵੇ ਨੇ ਵਿਧਵਾ ਵਿਆਹ ਸੰਘ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਚੱਲ ਗਿਆ ਕਿ ਯੱਕੇ - ਦੁੱਕੇ ਵਿਧਵਾ ਵਿਆਹ ਕਰਣ ਅਤੇ ਵਿਧਵਾ ਵਿਆਹ ਦਾ ਪ੍ਚਾਰ ਕਰਣ ਵਲੋਂ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੱਲ ਹੋਨੇਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਿਆਦਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਅਤ ਬਣਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਉੱਤੇ ਖੜਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂਕਿ ਉਹ ਸੰਮਾਨਪੂਰਣ ਜੀਵਨ ਬਿਤਾ ਸਕਣ। ਅਤ: 1896 ਈ . ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਤੀਮ ਬਾਲਿਕਾਸ਼ਰਮ ਏਸੋਸਿਏਸ਼ਨ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਜੂਨ, 1900 ਈ . ਵਿੱਚ ਪੂਨੇ ਦੇ ਕੋਲ ਹਿੰਗਣੇ ਨਾਮਕ ਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮਕਾਨ ਬਣਾ ਕੇ ਯਤੀਮ ਬਾਲਿਕਾਸ਼ਰਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ। 4 ਮਾਰਚ 1907 ਈ . ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੀਵੀਂ ਪਾਠਸ਼ਾਲਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦੀ ਜਿਸਦਾ ਆਪਣਾ ਭਵਨ 1911 ਈ . ਤੱਕ ਬਣਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਕਾਸ਼ੀ ਦੇ ਬਾਬੂ ਸ਼ਿਵਪ੍ਰਸਾਦ ਗੁਪਤ ਜਾਪਾਨ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਦੇ ਤੀਵੀਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਲੋਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਸਨ। ਜਾਪਾਨ ਵਲੋਂ ਪਰਤਣ ਉੱਤੇ 1915 ਈ . ਵਿੱਚ ਗੁਪਤ ਜੀ ਨੇ ਉਕਤ ਤੀਵੀਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਲੋਂ ਸਬੰਧਤ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਪੁਸਤਕ ਕਰਵੇ ਨੂੰ ਭੇਜੀ। ਉਸੀ ਸਾਲ ਦਿਸੰਬਰ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਬੰਬਈ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠ ਹੋਇਆ। ਕਾਂਗਰਸ ਇਕੱਠ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸੋਸ਼ਲ ਕਾਨਫਰੇਂਸ ਦਾ ਇਕੱਠ ਹੋਣਾ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮਹਾਰਿਸ਼ੀ ਕਰਵੇ ਚੁਣੇ ਗਏ। ਗੁਪਤ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਭੇਜਿਆ ਹੋਇਆ ਛੋਟੀ ਪੁਸਤਕ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਪਾਕੇ ਕਰਵੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਧਿਅਕਸ਼ੀਏ ਭਾਸ਼ਣ ਦਾ ਮੁੱਖ ਵਿਸ਼ਾ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਤੀਵੀਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ। ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਵੀ ਤੀਵੀਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਅਤੇ ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਵਲੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ। ਫਲਸਰੂਪ 1916 ਈ . ਵਿੱਚ, ਕਰਵੇ ਦੇ ਅਥਕ ਕੋਸ਼ਸ਼ਾਂ ਵਲੋਂ, ਪੂਨਾ ਵਿੱਚ ਤੀਵੀਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਨੀਂਹ ਪਈ, ਜਿਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕਾਲਜ ਤੀਵੀਂ ਪਾਠਸ਼ਾਲਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ 16 ਜੁਲਾਈ 1916 ਈ . ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹਿਆਖੁੱਲ੍ਹਿਆ। ਮਹਾਰਿਸ਼ੀ ਕਰਵੇ ਇਸ ਪਾਠਸ਼ਾਲਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਬਣੇ। ਲੇਕਿਨ ਪੈਸਾ ਦੀ ਲੋੜ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਦ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਧਨਸੰਗਰਹ ਲਈ ਨਿਕਲ ਪਏ। ਚਾਰ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਰੇ ਖਰਚ ਕੱਢਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਕੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਦੋ ਲੱਖ 16 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਵਲੋਂ ਜਿਆਦਾ ਧਨਰਾਸ਼ਿ ਜਮਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੰਬਈ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਉਦਯੋਗਪਤੀ ਸਰ ਵਿੱਠਲਦਾਸ ਦਾਮੋਦਰ ਠਾਕਰਸੀ ਨੇ ਇਸ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੂੰ 15 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦਾਨ ਦਿੱਤੇ। ਅਤ: ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਨਾਮ ਸ਼੍ਰੀ ਠਾਕਰਸੀ ਦੀ ਮਾਤੇ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਨੱਥੀਬਾਈ ਦਾਮੋਦਰ ਠਾਕਰਸੀ (ਏਸ . ਏਨ . ਡੀ . ਟੀ .) ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਇਸਨੂੰ ਪੂਨਾ ਵਲੋਂ ਮੁਂਬਈ ਮੁੰਤਕਿਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। 70 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕਰਵੇ ਉਕਤ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਲਈ ਧਨਸੰਗਰਹ ਕਰਣ ਯੂਰੋਪ, ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਅਫਰੀਕਾ ਗਏ।