ਪਿਆਰਾ ਸਿੰਘ ਲੰਗੇਰੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਪਿਆਰਾ ਸਿੰਘ ਲੰਗੇਰੀ ਇੱਕ ਗ਼ਦਰੀ ਇਨਕਲਾਬੀ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਲਈ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ ਗਈ ਸੀ।

ਪਿਆਰਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ 15 ਜਨਵਰੀ 1881 ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਲੰਗੇਰੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਪਿਤਾ ਲੱਖਾ ਸਿੰਘ ਇੱਕ ਸੀਮਾਂਤ ਕਿਸਾਨ ਸਨ। 1902 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇੰਡੀਅਨ ਆਰਮੀ ਦੀ 29 ਪਲਟਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਪਿਆਰਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫੌਜ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।

1906 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕਲਕੱਤੇ ਤੋਂ ਸੈਨ ਫਰਾਂਸਿਸਕੋ ਲਈ ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋਇਆ। ਉਸਨੇ ਕੈਨੇਡਾ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕੰਮ ਕੀਤੇ। ਇੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਸੰਤ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ, ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ, ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਵੈਨਕੂਵਰ ਦੇ ਉੱਘੇ ਸਿੱਖ ਆਗੂਆਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕੀਤੀ। ਇਹਨਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਮਾਈਨਿੰਗ ਐਂਡ ਟਰੱਸਟ ਕੰਪਨੀ ਬਣਾਈ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸਦਾ ਮੈਨੇਜਿੰਗ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। 1912 ਵਿੱਚ ਉਹ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦਾ ਮੁੱਖ ਪੁਜਾਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਵਿਲੀਅਮ ਹਾਪਕਿਨਸਨ, ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਖੁਫੀਆ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਮੁਖ਼ਬਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਡਾ: ਸੁੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪਰਵਾਸੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਉਠਾਉਣ ਲਈ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੰਦਰਵਾੜੇ ਪੇਪਰ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। 23 ਮਈ 1914 ਨੂੰ ਕਾਮਾਗਾਟਾਮਾਰੂ ਜਹਾਜ਼ (ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜਹਾਜ) ਵੈਨਕੂਵਰ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਪਿਆਰਾ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਹੋਰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਜਹਾਜ਼ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਯਾਤਰੀਆਂ ਲਈ ਫੰਡ, ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।