ਪੈਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਜੀਓਮੈਗਨੇਟਿਜ਼ਮ ਵਿੱਚ, ਪੈਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ (ਜਾਂ ਪਾਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ) ਧਰਤੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਭੂ-ਚੁੰਬਕੀ ਖੇਤਰ ਦੀ ਤਾਕਤ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਐਮਿਲ ਅਤੇ ਓਡੇਟ ਥੇਲੀਅਰ ਇੱਕ ਚੱਟਾਨ ਜਾਂ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਕਲਾਤਮਕ ਵਸਤੂਆਂ ਵਿੱਚ ਰਿਮਾਨੈਂਟ ਚੁੰਬਕੀਕਰਨ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਖੇਤਰ ਦੀ ਤਾਕਤ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਮਾਪ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ।[1]

ਸੰਪੂਰਨ ਪੈਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ ਵਿਧੀਆਂ[ਸੋਧੋ]

ਸੰਪੂਰਨ ਪੈਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ ਨਿਰਧਾਰਨ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮਾਪ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਪਿਛਲੀ ਫੀਲਡ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ ਚੱਟਾਨ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸਮੱਗਰੀ ਵਿੱਚ ਚੁੰਬਕੀਕਰਨ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਉੱਚ ਤਾਪਮਾਨ ਤੋਂ ਠੰਢਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਤਰੀਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਥਰਮਲ ਡੀਮੈਗਨੇਟਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਕੁਦਰਤੀ ਰੀਮੇਨੈਂਟ ਮੈਗਨੇਟਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ (NRM) ਨੂੰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਹਟਾਉਣਾ ਅਤੇ ਜਾਣੀ-ਪਛਾਣੀ ਤਾਕਤ ਅਤੇ ਦਿਸ਼ਾ ਦੇ ਇੱਕ ਚੁੰਬਕੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਪ੍ਰਯੋਗਸ਼ਾਲਾ ਥਰਮੋਰਮੈਨੈਂਟ ਮੈਗਨੇਟਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਨਾਲ ਬਦਲਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।[2] ਸੰਪੂਰਨ ਪੈਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:

  • ਥੈਲੀਅਰ-ਥੈਲੀਅਰ ਵਿਧੀ[3]
  • ਸ਼ਾਅ ਵਿਧੀ[4]
  • Coe ਵਿਧੀ[5]
  • Athermal paleointensity ਢੰਗ

ਸਾਪੇਖਿਕ paleointensity[ਸੋਧੋ]

ਸਾਪੇਖਿਕ ਪੈਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ ਨਿਰਧਾਰਨ ਅਕਸਰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਮੱਗਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਹੀਟਿੰਗ ਦੌਰਾਨ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਾਂ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬਦਲ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਝੀਲ ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤਲਛਟ।[6] ਪੈਲੀਓਇੰਟੈਂਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਸਾਪੇਖਿਕ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮਾਪ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਕਾਰਕ ਦੁਆਰਾ NRM ਨੂੰ ਸਧਾਰਣ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਨਮੂਨੇ ਵਿੱਚ ਚੁੰਬਕੀ ਅਨਾਜ ਦੀ ਗਾੜ੍ਹਾਪਣ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਐਨਹੀਸਟੈਰੇਟਿਕ ਰੀਮੈਨੈਂਟ ਮੈਗਨੇਟਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ।

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. Thellier, E. & Thellier, O. (1959). Sur l'intensité du champ magnétique terrestre dans le passé historique et géologique. Ann. Geophys., 15, 285-376.
  2. Tauxe, L, Banerjee, S.K., Butler, R.F. and van der Voo R, Essentials of Paleomagnetism, 4th Web Edition, 2016, Chapter 10.
  3. Thellier, E. & Thellier, O. (1959). Sur l'intensité du champ magnétique terrestre dans le passé historique et géologique. Ann. Geophys., 15, 285-376.
  4. Shaw, J. (1974). A new method of determining the magnitude of the paleomagnetic field application to 5 historic lavas and five archeological samples. Geophys. J. R. Astr. Soc., 39, 133–141.
  5. Coe, R. S. (1967). The determination of paleo-intensities of the Earth’s magnetic field with emphasis on mechanisms which could cause non-ideal behavior in Thellier’s method. J. Geomag. Geoelectr., 19, 157–178.
  6. Levi, S., & Banerjee, S. K. (1976). On the possibility of obtaining relative paleointensities from lake sediments. Earth and Planetary Science Letters, 29(1), 219-226.