ਪੌਲੀਵਿਨਾਇਲ ਕਲੋਰਾਈਡ

ਪੌਲੀਵਿਨਾਇਲ ਕਲੋਰਾਈਡ (ਸੰਖੇਪ: ਪੀਵੀਸੀ ) ਪਲਾਸਟਿਕ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਤੀਜਾ ( ਪੌਲੀਥੀਲੀਨ ਅਤੇ ਪੌਲੀਪ੍ਰੋਪਾਈਲੀਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ) ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਿਆਰ ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਪੌਲੀਮਰ ਹੈ। .

ਸ਼ੁੱਧ ਪੌਲੀਵਿਨਾਇਲ ਕਲੋਰਾਈਡ ਇੱਕ ਚਿੱਟਾ, ਭੁਰਭੁਰਾ ਠੋਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਅਲਕੋਹਲ ਵਿੱਚ ਘੁਲਣਸ਼ੀਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਟੈਟਰਾਹਾਈਡ੍ਰੋਫੁਰਨ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹਾ ਘੁਲਣਸ਼ੀਲ ਹੈ।

ਖੋਜ

ਪੀਵੀਸੀ ਨੂੰ 1872 ਵਿੱਚ ਜਰਮਨ ਰਸਾਇਣ ਵਿਗਿਆਨੀ ਯੂਜੇਨ ਬੌਮਨ ਦੁਆਰਾ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਜਾਂਚ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੰਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੌਲੀਮਰ ਵਿਨਾਇਲ ਕਲੋਰਾਈਡ ਦੇ ਇੱਕ ਫਲਾਸਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਚਿੱਟੇ ਠੋਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਾਰ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਲਈ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਤੋਂ ਆਸਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸ਼ੈਲਫ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਰੂਸੀ ਰਸਾਇਣ ਵਿਗਿਆਨੀ ਇਵਾਨ ਓਸਟ੍ਰੋਮਿਸਲੇਨਸਕੀ ਅਤੇ ਜਰਮਨ ਰਸਾਇਣਕ ਕੰਪਨੀ ਗ੍ਰੀਸ਼ੇਮ-ਇਲੇਕਟਰੋਨ ਦੇ ਫ੍ਰਿਟਜ਼ ਕਲਾਟੇ ਨੇ ਵਪਾਰਕ ਉਤਪਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਪੀਵੀਸੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਸਖ਼ਤ, ਕਈ ਵਾਰ ਭੁਰਭੁਰਾ ਪੌਲੀਮਰ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸਫਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਵਾਲਡੋ ਸੇਮਨ ਅਤੇ ਬੀ.ਐਫ. ਗੁਡਰਿਚ ਕੰਪਨੀ ਨੇ 1926 ਵਿੱਚ ਪੀਵੀਸੀ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਜੋੜਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਪਲਾਸਟਿਕ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਧੀ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 1933 ਤੱਕ ਡਿਬਿਊਟਾਇਲ ਫਥਲੇਟ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।