ਪ੍ਰੇਮ ਸਿੰਘ ਲੁਬਾਣਾ

ਸੰਤ ਪ੍ਰੇਮ ਸਿੰਘ ਲੁਬਾਣਾ (1882-1950) ਲੁਬਾਨਇਆ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮਾਜਿਕ, ਸਿਆਸੀ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਸੀ, ਅਤੇ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਲੁਬਾਣਾ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਉੱਠਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।

ਖੋੜੀ ਦੁੱਨਾ ਸਿੰਘ, ਗੁਜਰਾਤ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਉੱਤੇ 1882 ਵਿੱਚ ਜਨਮ, ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮੋਰਾਲਾ ਸਾਹਿਬ ਗਏ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਕੀਰਤਨ ਸਿੱਖਿਆ। 1908 ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਬਾਬਾ ਬਿਸ਼ਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਡੇਰਾ ਦੇ ਸੰਤ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਉੱਪਰ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਬੇਹਤਰੀਨ ਸਾਧਨ ਦੇ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਸਮਝਿਆ ਸਿੱਖਿਆ। ਕਈ ਸਕੂਲ ਉਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਵਿਹਾਰ ਸੁਧਾਰ ਲਹਿਰ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਆਗੂ ਸੀ. ਸੰਤ ਪ੍ਰੇਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਵੀ 1948 ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਸਦੱਸ ਬਣ 1950 ਤੱਕ 1926 ਤੱਕ ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਬੰਧਕ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸਦੱਸ ਰਿਹਾ।

ਸੰਤ ਪ੍ਰੇਮ ਸਿੰਘ ਅਕਾਲੀ ਲਹਿਰ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਲੁਬਾਣਾ ਭਾਗੀਦਾਰ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਗਿਆਨੀ ਚੇਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਅਧੀਨ ਮੋਰਚੇ ਲਈ 25 ਲੁਬਾਣਾ ਦੀ ਇੱਕ ਜਥਾ ਭੇਜਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀ ਸਦੱਸਤਾ ਲਈ ਲੜੀ ਅਤੇ 1937 ਵਿਚ, ਦੋ ਵਾਰ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ 1946 'ਚ ਉਸ ਨੇ 1950 ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਇਸ ਦੇ ਮਬਰ ਨੂੰ ਰਿਹਾ।