ਮਨੋਰਮਾ ਮਹਾਪਾਤਰਾ
.jpg)
ਮਨੋਰਮਾ ਮਹਾਪਾਤਰਾ (10 ਜੂਨ 1934 - 18 ਸਤੰਬਰ 2021) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਲੇਖਕ, ਕਵੀ, ਅਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਸੀ, ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੜੀਆ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਚਾਲੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਕਾਵਿ-ਪੁਸਤਕਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਉੜੀਆ ਅਖਬਾਰ, ਸਮਾਜ ਦਾ ਸੰਪਾਦਨ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਕਈ ਸਾਹਿਤਕ ਪੁਰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਓਡੀਸ਼ਾ ਰਾਜ ਦਾ ਸਰਵਉੱਚ ਸਾਹਿਤਕ ਸਨਮਾਨ, 1984 ਵਿੱਚ ਓਡੀਸ਼ਾ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਉਹ ਓਡੀਸ਼ਾ ਰਾਜ ਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਸੰਸਥਾ, ਓਡੀਸ਼ਾ ਰਾਜ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਸੀ।
ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]
ਮਹਾਪਾਤਰਾ ਦਾ ਜਨਮ 1934 ਵਿੱਚ ਓਡੀਸ਼ਾ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਡਾ: ਰਾਧਾਨਾਥ ਰਥ ਇੱਕ ਉੜੀਆ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਖਬਾਰ, ਸਮਾਜ ਦੇ ਸੰਪਾਦਕ ਸਨ। ਉਸਦੀ ਅੰਡਰਗਰੈਜੂਏਟ ਸਿੱਖਿਆ ਉੜੀਸਾ ਦੀ ਰੇਵੇਨਸ਼ਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਅਰਥ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਸੀ।[1] ਉਸਨੇ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ ਅਰਥ ਸ਼ਾਸਤਰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ।[2] 18 ਸਤੰਬਰ 2021 ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਨਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[3]
ਕਰੀਅਰ[ਸੋਧੋ]
ਮੋਹਪਾਤਰਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਖਬਾਰ ਦ ਸਮਾਜ ਲਈ ਇੱਕ ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਸੰਪਾਦਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਲਿਖਣਾ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ਸੰਪਾਦਕ ਵਜੋਂ ਉਸ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈ ਗਈ। 1960 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਤਾਬ, ਜੁਆਰ ਜੀਉਂਥੀ ਉਥੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਸ਼ਕਤੀਕਰਨ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਚਾਲੀ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖੀਆਂ, ਨਾਵਲਾਂ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਸਮੇਤ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੜੀਆ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਪਰ ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ ਵੀ। ਕੁਝ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਅਰਧਨਾਰੀਸ਼ਵਰ, ਬੈਦੇਹੀ ਵਿਸਰਜਿਤਾ, ਸੰਘਤਿਰ ਸੰਹਿਤਾ, ਐਸ ਹਕਤੀ ਰੂਪੇਨਾ ਸੰਸਥਿਤਾ, ਰੂਪਮ ਰੂਪਮ ਪ੍ਰਤਿਰੂਪਮ, ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਚੰਦਨ, ਸਮਯ ਪੁਰਸ਼ਾ , ਅਤੇ ਸਮ੍ਰਿਤਿਰ ਨਈਮਿਸ਼ਾਰਣਯ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਬੁਲਾਰੇ ਵਜੋਂ, ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵੀ ਕੀਤਾ।[4] 1982 ਤੋਂ 1990 ਤੱਕ, ਉਹ ਇੱਕ ਸਾਹਿਤਕ ਸਮਾਜ, ਉਤਕਲ ਸਾਹਿਤ ਸਮਾਜ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ 1991 ਤੋਂ 1994 ਤੱਕ, ਉਹ ਰਾਜ ਸਾਹਿਤਕ ਸਮਾਜ, ਓਡੀਸ਼ਾ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ।[4][1]
ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਮਹਾਪਾਤਰਾ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਨਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਓਡੀਸ਼ਾ ਦੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਨਵੀਨ ਪਟਨਾਇਕ ਨੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਲਿਖਤ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਸਨੇ "...ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।[4][5] ਮਹਾਪਾਤਰਾ ਦੀ ਲਿਖਤ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਸ਼ਕਤੀਕਰਨ, ਸਮਕਾਲੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸੀ।[4] ਮਹਾਪਾਤਰਾ ਨੇ ਓਡੀਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਈ ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਸਵੈਇੱਛੁਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰੈੱਡ ਕਰਾਸ ਸੋਸਾਇਟੀ, ਉੜੀਸਾ ਦੀ ਸੋਸ਼ਲ ਸਰਵਿਸ ਗਿਲਡ, ਅਤੇ ਲੋਕ ਸੇਵਕ ਮੰਡਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[2]
ਅਵਾਰਡ[ਸੋਧੋ]
ਮੋਹਪਾਤਰਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਸਾਹਿਤਕ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:[4][1]
- 1984 – ਉੜੀਸਾ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਪੁਰਸਕਾਰ
- 1988 – ਸੋਵੀਅਤ ਨਹਿਰੂ ਪੁਰਸਕਾਰ
- 1990 – ਕ੍ਰਿਟਿਕਸ ਸਰਕਲ ਅਵਾਰਡ ਆਫ਼ ਇੰਡੀਆ
- 1991 – ਈਸ਼ਵਰ ਚੰਦਰ ਵਿਦਿਆਸਾਗਰ ਸਨਮਾਨ
- 1994 – ਰੂਪੰਬਰਾ ਅਵਾਰਡ
- 2013 - ਸਰਲਾ ਸਨਮਾਨ[6]
- ਉਤਕਲ ਸਾਹਿਤ ਸਮਾਜ ਪੁਰਸਕਾਰ
- ਗੰਗਾਧਰ ਮੇਹਰ ਸਨਮਾਨ
- ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰਵੀਨਾ ਪੁਰਸਕਾਰ
- ਸੁਚਰਿਤਾ ਅਵਾਰਡ
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Odia litterateur, journalist Manorama Mohapatra dies at 87". Deccan Herald (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2021-09-19. Retrieved 2021-12-05.
- ↑ 2.0 2.1 "Odisha's Manorama Mohapatra passes away at 87". Utkal Today (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). 2021-09-18. Archived from the original on 2021-12-05. Retrieved 2021-12-05.
- ↑ bureau, Odisha Diary (2021-09-19). "Eminent Odia litterateur and journalist Manorama Mohapatra's last rites to be performed with State honours". Odisha News | Odisha Breaking News | Latest Odisha News (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2021-12-05.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 "Noted litterateur Manorama Mohapatra passes away at 87". The New Indian Express. Retrieved 2021-12-05.
- ↑ "दुखद: ओडिशा की जानीमानी साहित्यकार मनोरमा महापात्रा का निधन, पीएम मोदी ने जताया दुख". Amar Ujala (in ਹਿੰਦੀ). Retrieved 2021-12-05.
- ↑ "Sarala Samman for Manorama Mahapatra | Sambad English" (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). 2013-11-19. Retrieved 2021-12-05.