ਲੂਈਸ ਗਲਿੱਕ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਲੂਈਸ ਗਲਕ
ਲੂਈਸ ਗਲਕ ਅੰ. 1977
ਜਨਮਲੂਈਸ ਇਲੀਸਬੈਥ ਗਲਕ
(1943-04-22) ਅਪ੍ਰੈਲ 22, 1943 (ਉਮਰ 79)
ਨਿਊਯਾਰਕ ਸ਼ਹਿਰ
ਵੱਡੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂਦਾ ਟਰੁੰਫ ਆਫ ਅਚੀਲ਼ਸ (1985)
ਦਾ ਵਾਇਲਡ ਇਰੀਸ (1992)
ਸਿੱਖਿਆਫਰਮਾ:ਪਲੇਨਲਿਸਟ
ਕਿੱਤਾ
  • ਸ਼ਾਇਰੀ
  • ਲੇਖ ਲਿਖਾਰੀ
  • ਪ੍ਰੋਫੇਸਰ
ਇਨਾਮ

ਲੂਈਸ ਗਲਕ (/ɡlɪk/; -(ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ : Louise Glück]])[1][2] ਜਨਮ ਅਪ੍ਰੈਲ 22, 1943) ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਸ਼ਾਇਰਾ ਅਤੇ ਲੇਖ ਲਿਖਾਰੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ 2020 ਦਾ ਸਾਹਿਤ ਲਈ ਨੋਬਲ ਇਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ । [3] ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕਈ ਸਨਮਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।

ਉਸ ਦੇ ਹੋਰ ਅਵਾਰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁਲਿਤਜ਼ਰ ਇਨਾਮ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਿਊਮੈਨਿਟੀਜ਼ ਮੈਡਲ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਬੁੱਕ ਅਵਾਰਡ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਬੁੱਕ ਕ੍ਰਿਟਿਕਸ ਸਰਕਲ ਅਵਾਰਡ, ਅਤੇ ਬੋਲਿੰਗਨ ਇਨਾਮ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। 2003 ਤੋਂ 2004 ਤੱਕ, ਉਹ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਕਵੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਰਹੀ।

ਗਲੂਕ ਦਾ ਜਨਮ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਲੌਂਗ ਆਈਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਐਨੋਰੈਕਸੀਆ ਨਰਵੋਸਾ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਰਾਹ ਲਾਰੈਂਸ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਕੋਲੰਬੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਪਰ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸ ਨੇ ਕਈ ਅਕਾਦਮਿਕ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਾਈ ਹੈ।

ਗਲੂਕ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਕਵੀ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਉਸ ਦਾ ਕੰਮ ਉਸ ਦੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੀਬਰਤਾ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਮਨਨ ਕਰਨ ਲਈ ਅਕਸਰ ਮਿਥਿਹਾਸ ਜਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਥੀਮੈਟਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨੇ ਸਦਮੇ, ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਉਹ ਉਦਾਸੀ ਅਤੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗਤਾ ਦੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਅਤੇ ਕਲਾਸੀਕਲ ਮਿੱਥ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਕਾਵਿਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਾਂ 'ਤੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਗਲੂਕ ਯੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾਇਸ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਹਾਇਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਨਕ੍ਰਾਂਜ਼ ਲੇਖਕ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਕੈਮਬ੍ਰਿਜ, ਮੈਸੇਚਿਉਸੇਟਸ ਅਤੇ ਮੋਂਟਪੇਲੀਅਰ, ਵਰਮੋਂਟ ਵਿਚਕਾਰ ਵੰਡਦੀ ਹੈ।[4][5]

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]

ਲੁਈਸ ਗਲੂਕ ਦਾ ਜਨਮ ਨਿਊਯਾਰਕ ਸਿਟੀ ਵਿੱਚ 22 ਅਪ੍ਰੈਲ, 1943 ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਡੈਨੀਅਲ ਗਲੂਕ, ਇੱਕ ਕਾਰੋਬਾਰੀ, ਅਤੇ ਬੀਟਰਿਸ ਗਲੂਕ (ਨੀ ਗ੍ਰੋਸਬੀ), ਇੱਕ ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ, ਦੀਆਂ ਦੋ ਧੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ ਹੈ।[6]

ਗਲੂਕ ਦੀ ਮਾਂ ਰੂਸੀ ਯਹੂਦੀ ਮੂਲ ਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਨਾਨਾ-ਨਾਨੀ, ਟੇਰੇਜ਼ੀਆ (née ਮੋਸਕੋਵਿਟਜ਼) ਅਤੇ ਹੈਨਰੀਕ ਗਲੂਕ, ਬਿਹਾਰ ਕਾਉਂਟੀ ਦੇ ਏਰਮਿਹਾਲੀਫਾਲਵਾ ਤੋਂ ਹੰਗਰੀ ਦੇ ਯਹੂਦੀ ਸਨ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਹੰਗਰੀ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ, ਆਸਟ੍ਰੋ-ਹੰਗਰੀ ਸਾਮਰਾਜ (ਅਜੋਕੇ ਰੋਮਾਨੀਆ); ਉਸ ਦੇ ਦਾਦਾ ਜੀ "ਫੇਲਡਮੈਨ ਏਸ ਗਲੂਕ" ਨਾਮਕ ਲੱਕੜ ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਨ।[7][8] ਉਹ ਦਸੰਬਰ 1900 ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਰਿਆਨੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸੀ।[9] ਗਲੂਕ ਦੇ ਪਿਤਾ, ਜਿਸ ਦਾ ਜਨਮ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਦੀ ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜੀਜਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।[10] Together, they achieved success when they invented the X-Acto knife.[11] ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਐਕਸ-ਐਕਟੋ ਚਾਕੂ ਦੀ ਕਾਢ ਕੱਢੀ। ਗਲੂਕ ਦੀ ਮਾਂ ਵੇਲਸਲੇ ਕਾਲਜ ਦੀ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ, ਗਲੂਕ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਯੂਨਾਨੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਕਲਾਸਿਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ 'ਜੋਨ ਆਫ ਆਰਕ' ਦਾ ਜੀਵਨ ਦੱਸਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।[12]

ਇੱਕ ਕਿਸ਼ੋਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਗਲੂਕ ਨੇ ਐਨੋਰੈਕਸੀਆ ਨਰਵੋਸਾ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਦੇਰ ਨਾਲ ਕਿਸ਼ੋਰ ਅਤੇ ਜਵਾਨ ਬਾਲਗ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਚੁਣੌਤੀ ਬਣ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਇੱਕ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।[13] ਕਿਤੇ ਹੋਰ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦੀ ਮੌਤ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਹੈ, ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਰੀ ਸੀ। ਹੇਵਲੇਟ, ਨਿਊਯਾਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਰਜ ਡਬਲਿਊ. ਹੈਵਲੇਟ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸੀਨੀਅਰ ਸਾਲ ਦੇ ਪਤਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਸ ਨੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਇਲਾਜ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਦੇ ਮੁੜ ਵਸੇਬੇ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਅਜੇ ਵੀ 1961 ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ ਸੀ।[14] ਉਸ ਫੈਸਲੇ ਬਾਰੇ, ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, "ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਮੈਂ ਮਰਨ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਜੋ ਮੈਂ ਵਧੇਰੇ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਮਰਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ"। ਉਸ ਨੇ ਅਗਲੇ ਸੱਤ ਸਾਲ ਥੈਰੇਪੀ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ, ਜਿਸ ਦਾ ਉਸਨੇ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੋਚਣਾ ਸਿਖਾਉਣ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ।[15]

ਉਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਗਲੂਕ ਨੇ ਇੱਕ ਫੁੱਲ-ਟਾਈਮ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਜੋਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਨਹੀਂ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਥੈਰੇਪੀ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦੇ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ: "...ਮੇਰੀ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਸਥਿਤੀ, ਮੇਰੇ ਵਿਹਾਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕਠੋਰਤਾ ਅਤੇ ਰੀਤੀ-ਰਿਵਾਜਾਂ 'ਤੇ ਕੱਟੜ ਨਿਰਭਰਤਾ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਹੋਰ ਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਅਸੰਭਵ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ"।[16] ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸ ਨੇ ਸਾਰਾਹ ਲਾਰੈਂਸ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਕਲਾਸ ਲਈ ਅਤੇ, 1963 ਤੋਂ 1966 ਤੱਕ, ਉਸ ਨੇ ਕੋਲੰਬੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਜਨਰਲ ਸਟੱਡੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਵਰਕਸ਼ਾਪਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ, ਜੋ ਗੈਰ-ਡਿਗਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਕੋਰਸ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ।[17][18][19] ਉੱਥੇ ਰਹਿੰਦਿਆਂ, ਉਸ ਨੇ ਲਿਓਨੀ ਐਡਮਜ਼ ਅਤੇ ਸਟੈਨਲੀ ਕੁਨਿਟਜ਼ ਨਾਲ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਕਵੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਲਾਹਕਾਰ ਵਜੋਂ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।[20]

ਇਨਾਮ ਅਤੇ ਸਨਮਾਨ[ਸੋਧੋ]

ਗਲਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਵੈਜੀਵਨੀ ਸ਼ਾਇਰਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।ਉਸਦੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਤੀਖਣਤਾ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸ , ਇਤਿਹਾਸ , ਕਾਇਨਾਤੀ ਜਾਂ ਜਾਤੀ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਜੀਵਨ ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਉਹ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵੇਲੇ ਸੋਕੜੇ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਰਾਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਇਸਤੋਂ ਨਿਜਾਤ ਪਾ ਲਈ ਸੀ ।

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. ↑ "Louise Glück wins Nobel Prize for Literature". BBC. October 8, 2020. Retrieved October 8, 2020. 
  2. ↑ "Say How? – National Library Service for the Blind and Print Disabled". Library of Congress. Retrieved October 8, 2020. 
  3. ↑ "Summary of the 2020 Nobel Prize in Literature". Archived from the original on October 8, 2020. Retrieved October 8, 2020.  Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  4. ↑ "Louise Glück | Authors | Macmillan". US Macmillan (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on June 13, 2018. Retrieved October 9, 2020.  Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  5. ↑ Schley, Jim. "Book Review: 'Winter Recipes From the Collective,' Louise Glück". Seven Days (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2022-01-26. 
  6. ↑ Morris, Daniel (2006). The Poetry of Louise Glück: A Thematic IntroductionFree access subject to limited trial, subscription normally required. Columbia: University of Missouri Press. pp. 25. ISBN 9780826216939. 
  7. ↑ Kiss, Gábor (October 10, 2020). "AZ ÉRTŐL AZ ÓCEÁNIG – A NOBEL-DÍJAS LOUISE E. GLÜCK MAGYAR GYÖKEREI". szombat. Retrieved January 23, 2021. 
  8. ↑ Berger, Joel (December 10, 2020). "Es war einmal in Érmihályfalva" (PDF). Jüdische Allgemeine. Retrieved January 23, 2021. 
  9. ↑ Morris, Daniel (2006). The Poetry of Louise Glück: A Thematic IntroductionFree access subject to limited trial, subscription normally required. Columbia: University of Missouri Press. pp. 67. ISBN 9780826216939. 
  10. ↑ Glück, Louise (1994). Proofs & Theories: Essays on Poetry. New York: The Ecco Press. p. 5. 
  11. ↑ Weeks, Linton (August 29, 2003). "Gluck to be Poet Laureate". The Washington Post. Archived from the original on April 7, 2020. Retrieved April 7, 2020.  Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  12. ↑ Glück, Louise. Proofs & Theories: Essays on Poetry. p. 8. 
  13. ↑ Glück, Louise. Proofs & Theories: Essays on Poetry. p. 11. 
  14. ↑ "Louise Glück Biography and Interview". www.achievement.org. American Academy of Achievement. Archived from the original on March 8, 2019. Retrieved April 7, 2020.  Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  15. ↑ Gluck, Louise (October 27, 2012). "'A Voice of Spiritual Prophecy'. Louise Gluck Interview.". Academy of Achievement. Washington D.C. Archived from the original on November 9, 2016. Retrieved March 7, 2019.  Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  16. ↑ Glück, Louise. Proofs & Theories: Essays on Poetry. p. 13. 
  17. ↑ Morris, Daniel. The Poetry of Louise Glück: A Thematic Introduction. p. 28. 
  18. ↑ Haralson, Eric L. (2014). Encyclopedia of American Poetry: The Twentieth Century (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Routledge. p. 252. ISBN 978-1-317-76322-2. Archived from the original on October 8, 2020. Retrieved October 8, 2020.  Unknown parameter |url-status= ignored (help)
  19. ↑ "Louise Glück 2020 Winner of Nobel Prize in Literature". Columbia – School of the Arts (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved October 9, 2020. 
  20. ↑ Chiasson, Dan (November 4, 2012). "The Body Artist". The New Yorker (November 12, 2012). Archived from the original on May 10, 2020. Retrieved March 30, 2018.  Unknown parameter |url-status= ignored (help)

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ[ਸੋਧੋ]

  • Burnside, John, The Music of Time: Poetry in the Twentieth Century, London: Profile Books, 2019, ISBN 978-1-78125-561-2
  • Dodd, Elizabeth, The Veiled Mirror and the Woman Poet: H.D., Louise Bogan, Elizabeth Bishop, and Louise Glück, Columbia: University of Missouri Press, 1992, ISBN 978-0-8262-0857-6
  • Doreski, William, The Modern Voice in American Poetry, Gainesville: University Press of Florida, 1995, ISBN 978-0-8130-1362-6
  • Feit Diehl, Joanne, editor, On Louise Glück: Change What You See, Ann Arbor: University of Michigan Press, 2005, ISBN 978-0-472-03062-0
  • Gosmann, Uta, Poetic Memory: The Forgotten Self in Plath, Howe, Hinsey, and Glück, Madison: Farleigh Dickinson University Press, 2011, ISBN 978-1-61147-037-6
  • Harrison, DeSales, The End of the Mind: The Edge of the Intelligible in Hardy, Stevens, Larkin, Plath, and Glück, New York and London: Routledge, 2005, ISBN 978-0-415-97029-7
  • Morris, Daniel, The Poetry of Louise Glück: A Thematic Introduction, Columbia: University of Missouri Press, 2006, ISBN 978-0-8262-6556-2
  • Upton, Lee, The Muse of Abandonment: Origin, Identity, Mastery in Five American Poets, Lewisburg: Bucknell University Press, 1998, ISBN 978-0-8387-5396-5
  • Upton, Lee, Defensive Measures: The Poetry of Niedecker, Bishop, Glück, and Carson, Lewisburg: Bucknell University Press, 2005, ISBN 978-0-8387-5607-2
  • Vendler, Helen, Part of Nature, Part of Us: Modern American Poets, Cambridge: Harvard University Press, 1980, ISBN 978-0-674-65475-4
  • Zuba, Jesse, The First Book: Twentieth-Century Poetic Careers in America, Princeton: Princeton University Press, 2016, ISBN 978-0-691-16447-2

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ[ਸੋਧੋ]

ਵਿਕੀਮੀਡੀਆ ਕਾਮਨਜ਼ ਉੱਤੇ ਲੂਈਸ ਗਲਿੱਕ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮੀਡੀਆ ਹੈ।
ਵਿਕੀਕੁਓਟ: ਲੂਈਸ ਗਲਿੱਕ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕੁਓਟੇਸ਼ਨਾਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਲੂਈਸ_ਗਲਿੱਕ&oldid=600831" ਤੋਂ ਲਿਆ