ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਵਿਲੀਅਮ ਰਾਈਟ (ਬੋਟਨਿਸਟ)

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਡਾਕਟਰ ਵਿਲੀਅਮ ਰਾਈਟ ਦੀ ਕਬਰ, ਗ੍ਰੇਫ੍ਰੀਅਰਸ ਕਿਰਕਯਾਰਡ, ਐਡਿਨਬਰਗ

ਵਿਲੀਅਮ ਰਾਈਟ FRS FRSE FRCPE FLS FSA Scot MWS (1735-1819) ਇੱਕ ਸਕਾਟਿਸ਼ ਡਾਕਟਰ, ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਅਤੇ ਗੁਲਾਮ ਮਾਲਕ ਸੀ। 1783 ਵਿੱਚ ਉਹ ਰਾਇਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਆਫ਼ ਐਡਿਨਬਰਗ ਦਾ ਸੰਯੁਕਤ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੀ।

ਜੀਵਨ

[ਸੋਧੋ]

ਉਸਦਾ ਜਨਮ ਮਾਰਚ 1735 ਵਿੱਚ ਕ੍ਰੀਫ, ਪਰਥਸ਼ਾਇਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕ੍ਰੀਫ ਗ੍ਰਾਮਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ 1752 ਤੋਂ 1756 ਤੱਕ ਫਾਲਕਿਰਕ ਵਿੱਚ ਜੀ ਡੇਨੀਸਟੌਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਪ੍ਰੈਂਟਿਸ ਡਾਕਟਰ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਐਡਿਨਬਰਗ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਮੈਡੀਸਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। 1758 ਵਿੱਚ ਉਹ ਰਾਇਲ ਨੇਵੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਰਜਨ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ, 1763 ਤੱਕ ਵੈਸਟਇੰਡੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਸਨੇ 1763 ਵਿੱਚ ਸੇਂਟ ਐਂਡਰਿਊਜ਼ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰੇਟ (MD) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ,[1] ਅਤੇ 1760 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੇਵੀ ਸਰਜਨ ਬਣ ਗਿਆ। 1774 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਨ ਫਿਲਾਸਫੀਕਲ ਸੋਸਾਇਟੀ।[2] ਰਾਈਟ ਇੱਕ ਗੁਲਾਮ ਮਾਲਕ ਸੀ ਅਤੇ ਗੁਲਾਮੀ ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਸੀ।[3]

1764 ਵਿੱਚ ਰਾਈਟ ਕਿੰਗਸਟਨ, ਜਮਾਇਕਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ੂਗਰ ਪਲਾਂਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਇੱਕ ਡਾ. ਗ੍ਰੇ ਦਾ ਸਹਾਇਕ ਬਣ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਡਾਕਟਰੀ ਅਭਿਆਸ ਤੋਂ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਆਮਦਨ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ।[4] ਡਾ: ਥਾਮਸ ਸਟੀਲ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇਦਾਰੀ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਔਰੇਂਜ ਹਿੱਲ ਅਸਟੇਟ[4] ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਜਿੱਥੇ ਉਸਦਾ ਡਾਕਟਰੀ ਅਭਿਆਸ 1200 ਗ਼ੁਲਾਮ ਲੋਕਾਂ, ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਆਜ਼ਾਦ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਡਾਕਟਰੀ ਇਲਾਜ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ।[3] 1771 ਤੱਕ, ਰਾਈਟ ਕੋਲ ਤੀਹ-ਤਿੰਨ ਗ਼ੁਲਾਮ ਸਨ।[4] ਇਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਮਾਇਕਨ ਪੌਦਿਆਂ ਦਾ ਕੁਲੈਕਟਰ ਬਣ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ। 1774 ਵਿੱਚ ਜਮਾਇਕਾ ਦਾ ਸਰਜਨ ਜਨਰਲ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਰਾਈਟ 1777 ਤੱਕ ਟਾਪੂ ਉੱਤੇ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਦੋ ਸਾਲ ਬਿਤਾਏ। ਉਸਨੇ 1779 ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਨੇਵੀ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਦੁਆਰਾ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਉਹ 1782 ਵਿੱਚ ਜਮਾਇਕਾ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਕਲੋਨੀ ਦਾ ਚਿਕਿਤਸਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਸਟੀਲ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1784 ਵਿੱਚ ਜਮਾਇਕਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਾਇਦਾਦ ਵੇਚ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਮਾਈ ਨੇ ਉਸਦੀ ਬਾਕੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।[4] ਉਹ 1786 ਵਿੱਚ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ, ਜਿਆਦਾਤਰ ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।

ਉਹ 1796 ਤੋਂ 1798 ਤੱਕ ਕੈਰੀਬੀਅਨ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਰ ਰਾਲਫ਼ ਐਬਰਕਰੋਮਬੀ (1734-1801) ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ।

ਵਿਲੀਅਮ ਰਾਈਟ 1778 ਵਿੱਚ ਰਾਇਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦਾ ਇੱਕ ਫੈਲੋ ਬਣਿਆ। ਉਹ ਕਈ ਸੋਸਾਇਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਡਨ ਦੀ ਲਿਨਿਅਨ ਸੁਸਾਇਟੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਹ 1807 ਵਿੱਚ ਐਸੋਸੀਏਟ ਮੈਂਬਰ ਬਣਿਆ; 1808 ਵਿੱਚ ਵਰਨੇਰੀਅਨ ਨੈਚੁਰਲ ਹਿਸਟਰੀ ਸੋਸਾਇਟੀ, ਜਿਸਦਾ ਉਹ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾਪਕ ਮੈਂਬਰ ਸੀ; ਐਡਿਨਬਰਗ ਦੇ ਰਾਇਲ ਕਾਲਜ ਆਫ਼ ਫਿਜ਼ੀਸ਼ੀਅਨਜ਼, ਜਿਸ ਦੀ ਉਸਨੇ 1801 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕੀਤੀ।[5]

ਰਾਈਟ ਨੇ ਦਵਾਈ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੇਖ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ। ਉਸਦੇ ਜਮਾਇਕਨ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਕੁਦਰਤੀ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਬਣ ਗਏ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਸਨੇ 750 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ 33 ਗੁਲਾਮਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ।

ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਅੰਤਿਮ ਸਾਲ ਏਡਿਨਬਰਗ ਦੇ ਨਿਊ ਟਾਊਨ ਵਿੱਚ 51 ਹੈਨੋਵਰ ਸਟਰੀਟ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ।[6]

1795 ਵਿੱਚ ਜੋਹਾਨ ਗੋਟਫ੍ਰਾਈਡ ਸ਼ਮੀਸਰ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਿਆ।

19 ਸਤੰਬਰ 1819 ਨੂੰ ਐਡਿਨਬਰਗ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗ੍ਰੇਫ੍ਰਾਈਅਰਸ ਕਿਰਕਯਾਰਡ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਵਿਸਥਾਰ ਦੇ ਉੱਤਰ ਪੱਛਮੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਦਫ਼ਨਾਇਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਕਦੇ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਕੋਈ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਸਨ।[7]

ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਹਵਾਲਾ

[ਸੋਧੋ]

ਇੱਕ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਨਾਮ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਸਮੇਂ ਇਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਮਿਆਰੀ ਲੇਖਕ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਸ਼ਬਦ ਡਬਲਯੂ. ਰਾਈਟ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੀਨਸ ਰਾਈਟੀਆ (ਐਪੋਸੀਨੇਸੀ) ਅਤੇ ਰਾਈਟੀਆ (ਸਿੰ. ਵਾਲੀਚੀਆ, ਅਰੇਕੇਸੀ) ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਸਨ। ਰਾਈਟੀਆ ਰਾਬਰਟ ਬ੍ਰਾਊਨ (1773–1858) ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਰਾਈਟੀਆ ਵਿਲੀਅਮ ਰੌਕਸਬਰਗ (1759–1815) ਦੁਆਰਾ ਸੀ।

ਸਰੋਤ

[ਸੋਧੋ]
  • ਰੇ ਡੇਸਮੰਡ (1994)। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਆਇਰਿਸ਼ ਬਨਸਪਤੀ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਅਤੇ ਬਾਗਬਾਨੀ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਲਾਂਟ ਕਲੈਕਟਰ, ਫਲਾਵਰ ਪੇਂਟਰ ਅਤੇ ਗਾਰਡਨ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਟੇਲਰ ਅਤੇ ਫਰਾਂਸਿਸ ਅਤੇ ਨੈਚੁਰਲ ਹਿਸਟਰੀ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ (ਲੌਂਡਰਸ)।
  1. Waterston, Charles D; Macmillan Shearer, A (July 2006). Former Fellows of the Royal Society of Edinburgh 1783–2002: Biographical Index (PDF). Vol. II. Edinburgh: The Royal Society of Edinburgh. ISBN 978-0-902198-84-5. Archived from the original (PDF) on 4 October 2006. Retrieved 8 February 2011.
  2. "APS Member History". search.amphilsoc.org. Retrieved 2021-03-30.
  3. 3.0 3.1 "William Wright". www.rcpe.ac.uk (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2017-02-08. Retrieved 2022-07-01.
  4. 4.0 4.1 4.2 4.3 "Summary of Individual | Legacies of British Slavery". www.ucl.ac.uk. Retrieved 2022-07-01.
  5. Dictionary of National Biography. Volume 1. p. 1442 (1903)
  6. Edinburgh Post Office Directory 1818
  7. Biographical Index of Former Fellows of the Royal Society of Edinburgh 1783–2002 (PDF). The Royal Society of Edinburgh. July 2006. ISBN 0-902-198-84-X.