ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਸੰਪੰਨ ਰਾਜ, ਇੱਕ ਸੰਘੀ ਰਾਜ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਸਵੈ-ਸ਼ਾਸਨ ਕਾਲੋਨੀ, ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰ ਖੇਤਰ, ਜਾਂ ਹੋਰ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸ਼ਾਖਾ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਜਾਂ ਦੂਜਾ-ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ, ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਾਂ ਸਕੱਤਰ ਜੋ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਵਿਭਾਗਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੂਟਨੀਤੀ ਵਿੱਚ, "ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ" ਨੂੰ "ਰਾਜ ਦੇ ਮੁਖੀ" ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ, ਉਹ ਇੱਕੋ ਵਿਅਕਤੀ ਹਨ।[1][2][3][4]

ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ, ਚਾਂਸਲਰ, ਜਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਅਤੇ ਉਸ ਅਹੁਦੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਰਾਜ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਾਜ ਦੇ ਮੁਖੀ ਅਤੇ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ, ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਸੰਪੰਨ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਖਾਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਚੁਣੀ ਗਈ, ਜਿੱਤੀ ਗਈ, ਜਾਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਈ।

ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀਆਂ ਸਮੇਤ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸੰਸਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਅਸਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਨੇਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇੱਕ ਚੈਂਬਰ ਪ੍ਰਤੀ ਜਵਾਬਦੇਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਕਸਰ ਰਾਜ ਦੇ ਮੁਖੀ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਰਿਪੋਰਟਿੰਗ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਮੂਰਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸੀਮਤ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਮੁੱਖ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਤੋਂ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਸਲਾਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਜਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਵਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ। .[5]

ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਗਣਰਾਜਾਂ ਜਾਂ ਪੂਰਨ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਰਾਜ ਦਾ ਮੁਖੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।[6] ਉਸ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਖਾਸ ਰਾਜ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ (ਜਾਂ ਹੋਰ ਬੁਨਿਆਦੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ) ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਵੱਖ ਹੋਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਬਦਲ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਅਰਧ-ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਹਰੇਕ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਜ ਦੇ ਮੁਖੀ ਅਤੇ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ।[7] ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਉਦਾਹਰਨ ਮੌਜੂਦਾ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਸਰਕਾਰ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 1958 ਵਿੱਚ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਪੰਜਵੇਂ ਗਣਰਾਜ ਵਜੋਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ, ਰਾਜ ਦਾ ਮੁਖੀ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਾਨੂੰਨ ਪਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣ ਲਈ ਫਰਾਂਸ ਦੀ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਸੈਂਬਲੀ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਰਾਜ ਦਾ ਮੁਖੀ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਸੈਂਬਲੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਮਤ ਵੱਖਰੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਰਾਜ ਫੰਡਿੰਗ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਵਿਧਾਨ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਹੈ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵੀ, ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਿਰੋਧੀ ਪਾਰਟੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਚੁਣਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਹਿਵਾਸ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਕੈਬਨਿਟ ਦੇ ਨਾਲ, ਘਰੇਲੂ ਨੀਤੀ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਸਰਵਉੱਚ ਆਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਰਾਜ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਅਸਲ ਮੁਖੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਚੀਨ ਵਿੱਚ, ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਨਿਰਣਾਇਕ ਮੁਖੀ ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਚੀਨੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਰਸਮੀ ਦਫ਼ਤਰ ਹੈ, ਪਰ ਚੀਨੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ (ਇੱਕ-ਪਾਰਟੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ ਦੇ ਨੇਤਾ) ਨੇ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ 1993 ਤੋਂ ਇਸ ਦਫ਼ਤਰ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੈ।[8][9]

ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੁਖੀ ਦੀਆਂ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਫੈਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਉਦਾਹਰਨ ਸਵਿਸ ਫੈਡਰਲ ਕੌਂਸਲ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕੌਂਸਲ ਦਾ ਹਰੇਕ ਮੈਂਬਰ ਇੱਕ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਮੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਵਿਭਾਗਾਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਪ੍ਰਸਤਾਵਾਂ 'ਤੇ ਵੋਟ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ[ਸੋਧੋ]

ਨੋਟ[ਸੋਧੋ]

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. As in article 7 of the Vienna Convention on the Law of Treaties, article 1 of the Convention on the Prevention and Punishment of Crimes against Internationally Protected Persons, including Diplomatic Agents and the United Nations protocol list)
  2. HEADS OF STATE, HEADS OF GOVERNMENT, MINISTERS FOR FOREIGN AFFAIRS Archived 27 September 2012 at the Wayback Machine., Protocol and Liaison Service, United Nations (19 October 2012). Retrieved 29 July 2013.
  3. Vienna Convention on the Law of Treaties 1969 Archived 17 October 2013 at the Wayback Machine., International Law Commission, United Nations. Retrieved 29 July 2013.
  4. Convention on the Prevention and Punishment of Crimes against Internationally Protected Persons, including Diplomatic Agents 1973 Archived 1 November 2018 at the Wayback Machine., International Law Commission, United Nations. Retrieved 29 July 2013.
  5. "Head Of State Vs. Head Of Government: A Guide". The Freeman Online. 26 January 2020. Archived from the original on 13 January 2022. Retrieved 2022-02-28.
  6. "head of state | Britannica". www.britannica.com (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 21 September 2022. Retrieved 2022-09-21.
  7. Yan, Huang-Ting (August 2021). "Prime ministerial autonomy and intra-executive conflict under semi-presidentialism". European Political Science Review (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 13 (3): 285–306. doi:10.1017/S1755773921000072. ISSN 1755-7739. S2CID 233668466.
  8. Buckley, Chris; Wu, Adam (10 March 2018). "Ending Term Limits for China's Xi Is a Big Deal. Here's Why". New York Times. Archived from the original on 12 March 2018. Retrieved 1 December 2019. In China, the political job that matters most is the general secretary of the Communist Party. The party controls the military and domestic security forces, and sets the policies that the government carries out. China's presidency lacks the authority of the American and French presidencies.
  9. "China's 'Chairman of Everything': Behind Xi Jinping's Many Titles". The New York Times. 25 October 2017. Archived from the original on 26 October 2017. Retrieved 1 December 2019. Mr. Xi's most important title is general secretary, the most powerful position in the Communist Party. In China's one-party system, this ranking gives him virtually unchecked authority over the government.

ਸਰੋਤ[ਸੋਧੋ]

  • Jean Blondel & Ferdinand Muller-Rommel Cabinets in Western Europe (ISBN 0-333-46209-2)