ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਸ਼ਿਰਕ (ਇਸਲਾਮ)

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ

ਸ਼ਿਰਕ (Arabic: شرك širk) ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਮੂਰਤੀ-ਪੂਜਾ ਜਾਂ ਬਹੁਦੇਵਵਾਦ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਿਰਕ, ਯਾਨੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਪੂਜਣਾ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਨਾਖਿਮਾਯੋਗ ਪਾਪ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1] ਇਹ ਤੌਹੀਦ (ਇੱਕ ਰੱਬ ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ) ਦਾ ਵਿਰੋਧੀ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਸ਼ਿਰਕ ਤਿੰਨ ਅੱਖਰੀ ਅਰਬੀ ਮੂਲ ਸ਼-- (ش ر ك), ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ ਜੋ "ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ" ਦੇ ਆਮ ਅਰਥ ਨਾਲ ਪ੍ਰਚਲਤ ਹੈ।.[2]

ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਅਨੁਸਾਰ ਰੱਬ ਦੇ ਵਜੂਦ ਜਾਂ ਉਸਦੇ ਗੁਣਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰੀਕ ਜਾਂ ਸਾਂਝੀਦਾਰ ਸਮਝਣਾ ‘ਸ਼ਿਰਕ ਹੈ।

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ਕੁਰਾਨ: ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਸਥਾਨ - ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ ਗੁਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਰਚਨਾਵਲੀ, ਪੰਨਾ 62
  2. A. A. Nadwi, "Vocabulary of the Quran"